പി​റ്റേ​ന്ന് ​വൈ​കു​ന്നേ​രം​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​മ്മ​ ​മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ.​ ​ഇ​താ​ണ് ​വി​വാ​ഹ​ക്കാ​ര്യം​ ​അ​റി​യി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ഉ​ചി​ത​മാ​യ​ ​സ​മ​യം​ ​എ​ന്ന​യാ​ൾ​ക്ക് ​തോ​ന്നി.​ ​അ​നു​ജ​നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​വ​ള​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​ ​ആ​ക്ര​മ​ണം​ ​ഉ​റ​പ്പ്.

ബാ​ഗ് ​മു​റി​യി​ൽ​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​ച്ച് ​അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്കു​ ​ചെ​ന്നു.
''ഓ​മ​ന​ ​പോ​യോ​ ​അ​മ്മാ​?​""
വെ​റു​തെ​ ​ഒ​രു​ ​കു​ശ​ലം​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​ ​അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലെ​ ​അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​സ​ഹാ​യി​യാ​ണ് ​ഓ​മ​ന.​ ​ചോ​ദ്യം​ ​കേ​ട്ട് ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​അ​യാ​ളെ​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി.
''അ​വ​ൾ​ ​എ​ന്നും​ ​പോ​കു​ന്ന​ ​സ​മ​യ​ത്ത് ​പോ​യി.​ ​എ​ന്താ​?​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​സ്റ്റൂ​ളി​ൽ​ ​ഇ​രു​ന്നു.​ഏ​താ​നും​ ​നി​മി​ഷം​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഒ​ന്നും​ ​മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ​ ​അ​യാ​ളെ​ ​നോ​ക്കി.
''​ഞാ​ൻ​ ​വി​വാ​ഹം​ ​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​പ്പ​റ്റി​ ​എ​ന്താ​ ​അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​അ​ഭി​പ്രാ​യം​?​""
ഓ​ർ​ക്കാ​പ്പു​റ​ത്ത് ​ആ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​കേ​ട്ട് ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​നേ​രെ​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​നി​ന്നു.
''നി​ന്റെ​ ​മാ​മ​ന്മാ​ർ​ ​ര​ണ്ടു​മൂ​ന്ന് ​ആ​ലോ​ച​ന​ക​ൾ​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​ത​ല്ലേ​?​ ​നീ​ ​ത​ന്നെ​യ​ല്ലേ​ ​ഇ​പ്പം​ ​വേ​ണ്ടെ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​വ​രെ​ ​ഓ​ടി​ച്ച​ത്?​ ​അ​തി​ലൊ​രെ​ണ്ണം​ ​ആ​ലോ​ചി​ക്കു​മ്പം​ ​ഇ​പ്പ​ഴും​ ​എ​നി​ക്ക് ​മ​നോ​വി​ഷ​മം​ ​തീ​ര​ണി​ല്ല.​ ​ആ​ ​വെ​ങ്ങാ​നൂ​ർ​ക്കാ​രു​ടെ​ ​ആ​ലോ​ച​ന. 150​ ​പ​വ​നും​ ​ഒ​രു​ ​ല​ക്ഷം​ ​രൂ​പ​യും​ ​ഒ​രേ​ക്ക​ർ​ ​പു​ര​യി​ട​വും.​ ​നീ​യ​ത് ​പൊ​റ​ങ്കാ​ല് ​കൊ​ണ്ട് ​ച​വി​ട്ടി​ക്ക​ള​ഞ്ഞി​ല്ലേ​?​ ​പോ​ട്ടെ,​ ​ഇ​പ്പ​ഴെ​ന്താ​ ​നീ​യി​ങ്ങ​നെ​ ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത്?​""
അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​മു​ഖ​ത്ത് ​ത​റ​പ്പി​ച്ചു​ ​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''ഞാ​ൻ​ ​വി​വാ​ഹം​ ​ക​ഴി​ക്കാ​ൻ​ ​ആ​ലോ​ചി​ക്കു​ന്നു.​""
എ​ന്തോ​ ​കു​ഴ​പ്പ​മു​ള്ള​തു​പോ​ലെ​ ​അ​യാ​ളെ​ ​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ചോ​ദി​ച്ചു:
''ഏ​താ​ണ് ​പെ​ണ്ണ് ​?​""
''ജാ​ന​കി.​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ന്റെ​ ​മ​ക​ൾ.​""
പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ഞെ​ട്ടി​ത്ത​രി​ച്ചു​നി​ന്നു.
''എ​ടാ...​""
ഞെ​ട്ട​ൽ​ ​മാ​റി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​ഒ​റ്റ​ ​അ​ല​ർ​ച്ച​യാ​യി​രു​ന്നു.
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ഒ​ന്നും​ ​പ്ര​തി​ക​രി​ച്ചി​ല്ല.​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ഒ​ന്ന് ​ര​ണ്ടു​ ​മ​ൺ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ല​ത്തെ​റി​ഞ്ഞു​ ​പൊ​ട്ടി​ച്ചു.​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ത​ല​യി​ൽ​ ​ആ​ഞ്ഞാ​ഞ്ഞ​ടി​ച്ചു.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടും​ ​അ​രി​ശം​ ​തീ​രാ​തെ​ ​കൂ​ട്ടി​ൽ​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​ ​സിം​ഹ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​ ​അ​ങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും​ ​ന​ട​ന്നു.​ ​ഒ​പ്പം​ ​കൂ​ർ​ത്ത​ ​ക​ല്ലു​ക​ൾ​ ​പോ​ലു​ള്ള​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​നേ​രേ​ ​വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.
''പ​ത്തു​ച​ക്രം​ ​തെ​ക​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നി​ല്ലാ​ത്ത​ ​തെ​ണ്ടി​ക​ൾ.​ ​ഒ​ള്ള​ ​ചി​ല്ല​റ​ക​ളൊ​ക്കെ​ ​ക​ള്ള​ന്മാ​ര് ​അ​ടി​ച്ചോ​ണ്ടും​ ​പോ​യി.​ ​ഇ​നി​യി​പ്പം​ ​നീ​ ​ചെ​ന്ന് ​ക​ല്യാ​ണ​മാ​ലോ​ചി​ച്ച​പ്പോ​ൾ​ ​കാ​ശു​ ​ത​രാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ​ ​വേ​ണ്ടി​ ​ക​ള്ളം​ ​പ​റ​യു​ന്ന​താ​ണോ​?​ ​ക​ള്ള​മ​ല്ലാ​തെ​ ​വ​ല്ല​തും​ ​ഈ​ ​വ​ർ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​വാ​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​വീ​ണി​ട്ടു​ണ്ടോ​?​ ​എ​ടാ...​എ​ടാ..​നി​ന്റെ​ ​അ​മ്മ​യെ​ ​നീ​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​തോ​ല്പി​ക്ക​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഇ​നി​ ​അ​തും​ ​പോ​ട്ട്,​ ​എ​ന്താ​ടാ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ജാ​തി​?​ ​ആ​ ​പെ​ണ്ണാ​ണെ​ങ്കി​ ​ഏ​തോ​ ​ത​ല​ ​തെ​റി​ച്ച​വ​ർ​ക്ക് ​പി​ഴ​ച്ചൊ​ണ്ടാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​സ​ന്ത​തി.​ ​നി​ന്റെ​ ​ത​ന്ത​യു​ണ്ട​ല്ലോ,​ ​നി​ന്നെ​പ്പോ​ലെ​ ​ത​ല​ ​തി​രി​ഞ്ഞ​ ​ആ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ,​ ​അ​ങ്ങേ​ര് ​ചെ​ന്നെ​ടു​ത്തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ ​ഇ​ന്നാ​ ​പെ​ണ്ണ് ​ലോ​ക​ത്തേ​ ​ഉ​ണ്ടാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​എ​ന്റെ​ ​ദൈ​വ​മേ,​ ​നീ​ ​എ​ന്തി​നാ​ണ് ​ആ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ​ ​ക​ണ്ണി​ൽ​ ​ഈ​ ​നാ​ശ​ത്തെ​ ​കൊ​ണ്ട് ​കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​ത്?​ ​അ​ത് ​അ​വി​ടെ​ക്കെ​ട​ന്ന് ​ച​ത്തു​ചീ​ഞ്ഞു​ ​പോ​വു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ​?​ ​എ​ടാ,​ ​അ​വ​ളു​ടെ​ ​ജാ​തി​ ​പോ​ട്ട്,​ ​ഏ​തു​ ​മ​ത​മാ​ണെ​ന്നു​ ​പോ​ലും​ ​നി​ന​ക്ക​റി​യാ​മോ​?​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​മെ​ല്ലെ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.
''വി​രോ​ധ​മൊ​ക്കെ​ ​ക​ള​ഞ്ഞ് ​അ​മ്മ​ ​ഈ​ ​ക​ല്യാ​ണം​ ​ന​ട​ത്തി​ത്ത​ര​ണം.​""
''​ഞാ​നോ​?​ ​പ​റ​യാ​ൻ​ ​നെ​ന​ക്ക് ​നാ​ണ​മി​ല്ലേ​?​ ​എ​ന്റെ​ ​പ​ട്ടി​ ​ന​ട​ത്തി​ത്ത​രും​ ​ക​ല്യാ​ണം.​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​ന​ട​ക്കാ​ൻ​ ​ഭാ​വി​ച്ചു.
''നി​ക്ക​വി​ടെ.​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യം​ ​കൂ​ടി​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്കാം.​ ​ക​ല്യാ​ണം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ ​ആ​ ​പെ​ണ്ണി​നേ​യും​ ​കൊ​ണ്ട് ​ഈ​ ​പ​ടി​ ​ച​വി​ട്ടി​യേ​ക്ക​രു​ത്.​ ​തെ​ള​ച്ച​ ​വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്ത് ​ഞാ​ൻ​ ​ആ​ ​ര​ക്ത​യ​ക്ഷി​യു​ടെ​ ​മു​ഖ​ത്തെ​റി​യും.​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ ​ഞാ​ൻ​ ​ആ​ ​കെ​ണ​റ്റി​ ​ചാ​ടി​ ​ചാ​വും.​ ​എ​വി​ടെ​യോ​ ​പോ​യി​ ​തൊ​ല.​ ​ഇ​നി​ ​എ​നി​ക്ക് ​ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു​ ​മോ​നി​ല്ല.​""
അ​വ​ർ​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി.
മു​റി​യി​ൽ​ച്ചെ​ന്നി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ആ​ലോ​ചി​ച്ചു,​ ​അ​മ്മ​ ​ഇ​വി​ടം​ ​വി​ട്ടു​ ​പോ​കാ​നാ​ണ് ​പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​പ്പോ​ഴേ​ ​പോ​ക​ണോ​?​ ​അ​തോ​ ​ക​ല്യാ​ണം​ ​വ​രെ​ ​ഇ​വി​ടെ​ ​പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്ക​ക​ണോ​?​ ​എ​ന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും​ ​പി​റ്റേ​ന്നു​ത​ന്നെ​ ​ഒ​രു​ ​ജ്യോ​തി​ഷി​യെ​ക്ക​ണ്ട് ​ആ​റു​മാ​സ​ത്തി​ന​ക​ത്തു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​മു​ഹൂ​ർ​ത്തം​ ​നി​ശ്ച​യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ​അ​യാ​ൾ​ ​ക​രു​തി.​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​വ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ലു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ ​അ​ടു​ത്ത​ ​വെ​ടി​ക്കെ​ട്ടി​നാ​യി​ ​ചെ​വി​യോ​ർ​ത്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​അ​ന്ന് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ​ ​കി​ട​ന്ന​ത്.
എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ആ​ ​രാ​ത്രി​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​വ​രി​ക​യു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.​ ​രാ​വി​ലെ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ഉ​ണ​ർ​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ​പ്പോ​ഴും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​വ​ന്ന​ ​ല​ക്ഷ​ണ​മി​ല്ല.​ ​വേ​ഗ​ത്തി​ൽ​ ​കു​ളി​ച്ചു​ത​യ്യാ​റാ​യി​ ​അ​മ്മ​യ്‌​ക്ക് ​മു​ഖം​ ​കൊ​ടു​ക്കാ​തെ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.
അ​ച്‌​ഛ​ന്റെ​ ​സ​തീ​ർ​ത്ഥ്യ​നാ​യി​രു​ന്ന​ ​മാ​ധ​വ​നാ​ശാ​ന്റെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്കാ​ണ് ​അ​യാ​ൾ​ ​ആ​ദ്യ​മെ​ത്തി​യ​ത്.​ ​ജ്യോ​തി​ഷ​ത്തി​ൽ​ ​അ​ന്ധ​മാ​യ​ ​വി​ശ്വാ​സ​മൊ​ന്നും​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നി​ല്ല.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ശാ​സ്ത്രം​ ​ശ​രി​യാ​യി​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ ​ചി​ല​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​ ​അ​ദ്ഭു​ത​ക​ര​മാ​യി​ ​പ്ര​വ​ചി​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ന്ന​ത് ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​അ​നു​ഭ​വ​മാ​ണ്.
മാ​ധ​വ​നാ​ശാ​ൻ​ ​വ​ള​രെ​ ​വൃ​ദ്ധ​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​കാ​ഴ്‌​ച​യും​ ​പോ​രാ.​ ​എ​ങ്കി​ലും​ ​ആ​ളെ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​നി​റ​ഞ്ഞു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നെ​ ​ത​ഴു​കി​ക്കൊ​ണ്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​എ​ത്ര​ ​ന​ല്ല​ ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു​!​ ​എ​ത്ര​ ​വ​ലി​യ​വ​ൻ!​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​മ​ഹ​ത്വ​മൊ​ന്നും​ ​ഈ​ ​നാ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്ക് ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.​""
പി​ന്നെ​ ​കു​റ​ച്ചു​സ​മ​യം​ ​പ​ഴ​യ​ ​കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് ​ക​ണ്ണും​ ​ന​ട്ട് ​ചി​ന്താ​ധീ​ന​നാ​യി​ ​ആ​ശാ​ൻ​ ​ഇ​രു​ന്നു.​ ​എ​ന്തൊ​ക്കെ​ ​ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​വും​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​ആ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ക്ക് ​മു​ന്നി​ലൂ​ടെ​ ​ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​ത്?​ ​മ​ൺ​മ​റ​ഞ്ഞ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ല​ത്തി​ന്റെ​ ​തേ​ർ​ച​ക്ര​ങ്ങ​ൾ​ ​ബോ​ധ​ത​ല​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​ ​ഉ​രു​ളു​ക​യാ​വാം.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​ധ്യാ​ന​സ്ഥി​ത​ന്റെ​ ​സ​മീ​പ​ത്തെ​ന്ന​പോ​ലെ​ ​മൗ​നം​ ​പാ​ലി​ച്ചി​രു​ന്നു.​ ​ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​ആ​ശാ​ൻ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നു​ ​നേ​ർ​ക്കു​ ​നോ​ക്കി.​ ​വ​ന്ന​ ​കാ​ര്യം​ ​എ​ന്താ​ണെ​ന്ന​ ​അ​ന്വേ​ഷ​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ ​നോ​ട്ട​ത്തി​ൽ.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​സം​ഗ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​ത​ലേ​ന്ന് ​വാ​മ​ദേ​വ​ന്റ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​യാ​ത്ര​ ​പ​റ​യും​ ​മു​ൻ​പ് ​കൈ​യി​ൽ​ ​വാ​ങ്ങി​യ​ ​ജാ​ന​കി​യു​ടെ​ ​ഗ്ര​ഹ​നി​ല​യും​ ​ത​ന്റെ​ ​ഗ്ര​ഹ​നി​ല​യും​ ​അ​യാ​ളെ​ ​ഏ​ല്പി​ച്ചു.​ ​ര​ണ്ടും​ ​കൈ​യി​ൽ​ ​പി​ടി​ച് ​വീ​ണ്ടും​ ​കു​റ​ച്ചു​ ​നേ​രം​ ​മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നു.​ ​പി​ന്നെ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ :
''ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ജാ​ത​ക​വും​ ​പൊ​രു​ത്ത​വു​മൊ​ന്നും​ ​നോ​ക്കാ​റി​ല്ല.​ ​അ​തെ​ങ്ങ​നെ​?​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ചോ​ര​യി​ൽ​ ​പി​റ​ന്ന​തൊ​ക്കെ​ ​നാ​നാ​വ​ഴി​ക്കു​ ​പോ​യി.​ ​ഒ​രു​ത്ത​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​കാ​ൽ​ക്കാ​ശ് ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.​ ​ഞാ​ൻ​ ​വ​ല്ല​തും​ ​ഗ​ണി​ച്ച് ​ക​ഞ്ഞി​ക്കു​ ​കാ​ശു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ​ ​നോ​ക്കു​മ്പോ​ ​ഇ​വി​ടെ​ ​വ​രു​ന്ന​വ​രെ​യൊ​ക്കെ​ ​അ​ന്ധ​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​ഓ​ടി​ച്ചു​ ​വി​ടും.​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ​ ​ഭാ​ഗ്യ​വും​ ​ഭാ​വി​യു​മൊ​ക്ക​ ​പ്ര​വ​ചി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ​ ​എ​നി​ക്ക് ​സ്വ​ന്തം​ ​ഭാ​വി​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ​ ​തെ​റ്റു​ ​പ​റ്റി.​ ​ആ​ ​പു​ഷ്പ​ൻ​ ​നാ​ട​ക​ത്തി​ല​ഭി​ന​യി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഞാ​നും​ ​അ​വ​ന്റെ​ ​ഭാ​ര്യ​യും​ ​പി​ള്ളേ​രും​ ​ക​ഞ്ഞി​ ​കു​ടി​ച്ചു​ ​ക​ഴി​യു​ന്നു.​""
പു​ഷ്പ​ന്റെ​ ​രൂ​പം​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ന്റെ​ ​മ​ന​സി​ലു​യ​ർ​ന്നു.​ ​കോ​മ​ഡി​ ​റോ​ളു​ക​ൾ​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​ആ​ളാ​ണ്.​ ​അ​യാ​ളോ​ട് ​സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നാ​ൽ​ ​സ​മ​യം​ ​പോ​കു​ന്ന​ത​റി​യി​ല്ല.
''ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​മ​ക​ൻ​ ​വ​ന്ന് ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യം​ ​ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ൾ​ ​നെ​ഞ്ചി​ൽ​ ​തു​ടി​പ്പു​ള്ള​ ​കാ​ലം​ ​വ​രെ​ ​ഞാ​ന​ത് ​ചെ​യ്യും.​ ​പി​ള്ള​ ​എ​നി​ക്കൊ​രു​ ​അ​ര​ ​മ​ണി​ക്കൂ​റ് ​ത​ര​ണം.​ ​ഞാ​ൻ​ ​എ​ഴു​തി​ ​വ​യ്‌​ക്കാം.​ ​ഇ​വി​ടെ​ത്ത​ന്ന​യി​രു​ന്നാ​ൽ​ ​മ​തി.​ ​അ​ല്ല,​ ​പു​റ​ത്തെ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും​ ​പോ​കാ​നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​പോ​യി​ട്ടു​ ​വ​ന്നാ​ലും​ ​മ​തി.​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​ആ​ശാ​ൻ​ ​ഒ​റ്റ​യ്‌​ക്കി​രു​ന്ന് ​ഏ​കാ​ഗ്ര​ത​യോ​ടെ​ ​നോ​ക്ക​ട്ടെ.
''ഞാ​ൻ​ ​പു​റ​ത്തു​ ​പോ​യി​ട്ട് ​വ​രാം.​""
അ​യാ​ൾ​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.​ ​കു​റേ​ ​നേ​രം​ ​ചു​റ്റി​ ​ന​ട​ന്നു.​ ​പി​ന്നെ​ ​കു​റ​ച്ചു​ ​നേ​രം​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലെ​ ​ആ​ൽ​ത്ത​റ​യി​ൽ​ ​ചെ​ന്നി​രു​ന്നു.​ ​എ​വി​ടെ​യാ​യാ​ലും​ ​ചി​ന്ത​ക​ളു​ടെ​ ​ചു​ഴി​ക്കു​ത്തു​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ൾ.​ ​വി​വാ​ഹം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​വ​ധു​വി​നെ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​ശേ​ഷം​ ​താ​മ​സം​ ​മാ​റാ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ദ്യം​ ​അ​യാ​ൾ​ ​വി​ചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​മ്മ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര​ണ​വ​ശാ​ലും​ ​ജാ​ന​കി​യെ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​ക​യ​റ്റു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന് ​ഉ​റ​പ്പാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഉ​ട​നെ​ ​ഒ​രു​ ​വീ​ടെ​ടു​ക്ക​ണം.​ ​ക​ല്യാ​ണം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​വ​ധു​വി​നെ​ ​അ​ങ്ങോ​ട്ടു​ ​ത​ന്നെ​ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​ണം.​ ​ഒ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചാ​ൽ​ ​ക​ല്യാ​ണം​ ​വ​രെ​ ​എ​ന്തി​നു​ ​കാ​ക്ക​ണം​?​ ​ഒ​രു​പ​ക്ഷെ​ ​ഇ​ന്നു​മു​ത​ൽ​ ​ത​നി​ക്ക​വി​ടെ​ ​താ​മ​സി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ലെ​ന്ന് ​വ​രാം.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ​ ​ആ​ ​നി​മി​ഷ​ത്തി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​ ​മാ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന​ത​ല്ലേ​ ​ന​ല്ല​ത്?​ ​ആ​ശാ​ന്റെ​യ​ടു​ത്ത് ​തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നു​ ​വേ​ണ്ടി​ ​കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തീ​യ​തി​ ​കു​റി​ക്കു​ക​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല,​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും​ ​പൊ​രു​ത്തം​ ​കൂ​ടി​ ​കു​റി​ച്ചു​വ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ൾ.
''വ​ള​രെ​ ​ന​ല്ല​ ​പൊ​രു​ത്ത​മാ​ണ്.​""
ആ​ശാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''പ​ക്ഷേ,​ ​സ്വ​ന്തം​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​ ​ശ​ത്രു​ത​ ​കാ​ണു​ന്നു.​ ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​തു​ട​ക്ക​ത്തി​ൽ​ ​ചി​ല​ ​മ​നഃ​ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ള​ ​നി​മി​ത്തം​ ​കാ​ണു​ന്നു.​ ​അ​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​പി​ന്നെ​ ​ജീ​വി​തം​ ​അ​രു​വി​ ​പോ​ലെ​യ​ങ്ങ​നെ​ ​ശാ​ന്ത​മാ​യി​ട്ട് ​ഒ​ഴു​കി​ക്കൊ​ള്ളും.​""
ആ​ശാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​തു​ ​ശ​രി​ ​ത​ന്നെ​യെ​ന്ന് ​സ​മ്മ​തി​ച്ചി​ട്ട് ​വീ​ട്ടി​ലെ​ ​അ​വ​സ്ഥ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​എ​ല്ലാം​ ​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​ആ​ശാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​യാ​ൻ​ ​പാ​ടി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണ്.​ ​എ​ങ്കി​ലും​ ​പ​റ​യ​ട്ടെ,​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​പ്ര​ശ്‌​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​ഹേ​തു​ ​പി​ള്ള​യു​ടെ​ ​അ​മ്മ​ ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു.​""
ആ​ശാ​ൻ​ ​വ​ധു​വി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.​ ​ജാ​ന​കി​യെ​പ്പ​റ്റി​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ആ​ശാ​ൻ​ ​വാ​ചാ​ല​നാ​യി.
''ന​ല്ല​ ​കൊ​ച്ചാ​ണ​ത്.​ ​ന​ല്ല​ ​ഹൃ​ദ​യ​ശു​ദ്ധി​യു​ള്ള​ ​കൊ​ച്ച്.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ​തി​ന്റെ​ ​ജാ​ത​കം​ ​ഗ​ണി​ച്ച​ത്.​ ​പി​ള്ള​ ​ഭാ​ഗ്യ​വാ​നാ​ണ്.​"​"​ ​നി​റ​ഞ്ഞ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ​ ​ആ​ശാ​ന് ​ദ​ക്ഷി​ണ​യും​ ​കൊ​ടു​ത്ത് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​അ​വി​ടെ​ ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി.​ ​നേ​രെ​ ​ജാ​ന​കി​യു​ടെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്കാ​ണ് ​പോ​യ​ത്.​ ​ഇ​ന്ന​ലെ​ക്ക​ണ്ട​ ​വീ​ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ ​ഇ​ന്ന​ത്.​ ​വീ​ട്ടു​മു​റ്റം​ ​വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​വ​രു​ന്ന​തു​ ​ക​ണ്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​നോ​ക്കി​ ​ഉ​റ​ക്കെ​ ​വി​ളി​ച്ചു:
''മോ​ളേ.​""
''എ​ന്താ​ ​അ​ച്‌​ഛാ​""
എ​ന്നു​ ​വി​ളി​ ​കേ​ട്ടു​ ​കൊ​ണ്ട് ​ജാ​ന​കി​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കു​ ​വ​ന്നു.​ ​ഭം​ഗി​യു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​പാ​വാ​ട​യും​ ​ബ്ളൗ​സു​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​വ​ളു​ടെ​ ​വേ​ഷം.​ ​കു​ളി​ച്ചൊ​രു​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ട​വ​ൾ.​ ​ര​ണ്ടു​പേ​രെ​യും​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്കു​ ​വി​ളി​ച്ചു​ ​പൊ​രു​ത്ത​വും​ ​മു​ഹൂ​ർ​ത്ത​വും​ ​ഏ​ല്പി​ച്ചു.
''അ​യ്യോ...​ ​ഇ​നി​ ​ര​ണ്ടു​ ​മാ​സം​ ​പോ​ലു​മി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​ത​യ്യാ​റെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​സ​മ​യ​മു​ണ്ടോ​?​""
തീ​യ​തി​ ​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
''എ​ന്തു​ ​ത​യ്യാ​റാ​വാ​ൻ​?​ ​ഒ​രാ​ർ​ഭാ​ട​വും​ ​വേ​ണ്ട.​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ൽ​ ​വ​ച്ച് ​വി​വാ​ഹം​ ​ന​ട​ത്താം.​ ​അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു​ള്ള​ ​ആ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ത​രും.​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു​മു​ന്നി​ൽ​ ​മോ​ശ​മാ​യി​പ്പോ​കു​മെ​ന്നു​ ​തോ​ന്നു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ​ ​റോ​ൾ​ഡ് ​ഗോ​ൾ​ഡ് ​ആ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ​ ​വ​ല്ല​തും​ ​കൂ​ടെ​യെ​ടു​ക്കാം.​ ​അ​ഴി​ച്ചെ​ടു​ത്ത് ​ആ​രെ​യും​ ​ബോ​ദ്ധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​ഒ​രു​ ​രൂ​പ​ ​പോ​ലും​ ​ക​ടം​ ​വാ​ങ്ങ​രു​ത്.​ ​എ​ന്താ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും​ ​എ​ന്നോ​ട് ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​മ​തി.​""
ക​ല്യാ​ണം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ​പോ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും​ ​ഒ​രു​ ​വീ​ട് ​ക​ണ്ടെ​ത്ത​ണ​മെ​ന്നും​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​നി​രാ​ശ​ ​ക​ല​ർ​ന്ന​ ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു:
''അ​മ്മ​യ്‌​ക്ക് ​ഇ​ഷ്‌​ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല​ ​അ​ല്ലേ​?​""
ര​ണ്ടു​ ​ദി​വ​സ​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​വീ​ട് ​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു​ ​ത​രാ​മെ​ന്ന് ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​ഏ​റ്റു.
അ​ന്ന് ​പ്ര​സ്സി​ൽ​ ​പോ​കേ​ണ്ടെ​ന്നു​ ​ക​രു​തി​യി​രു​ന്ന​താ​ണ് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ.​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​ഭം​ഗി​യാ​യി​ ​ന​ട​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും​ ​നേ​ര​ത്തേ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​ചെ​ന്നു​ക​യ​റി​യാ​ൽ​ ​ശ​രി​യാ​വി​ല്ലെ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്ക് ​ബ​സ് ​ക​യ​റി.
പ്ര​സ്സി​ൽ​ ​അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ർ​വ​ഹി​ച്ച​ ​ശേ​ഷം​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ക​ർ​ത്താ​യു​ടെ​ ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ ​ചെ​ന്നു.​ ​ഉ​മ്മ​റ​ത്തെ​ ​ചാ​രു​ക​സേ​ര​യി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​പു​സ്‌​ത​കം​ ​വാ​യി​ച്ചു​ ​കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​ക​ർ​ത്താ.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​വ​ള​രെ​ ​ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നെ​ ​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​ക്ലേ​ശി​ച്ച് ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റി​രു​ന്നു.​ ​വി​വാ​ഹ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​കേ​ട്ട് ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​സ​ന്തോ​ഷി​ച്ചു.​ ​താ​ൻ​ ​ത​ലേ​ന്നു​ ​ത​ന്നെ​ ​അ​വി​ടെ​യെ​ത്തും​ ​എ​ന്ന് ​ഉ​റ​പ്പു​ ​ന​ൽ​കി.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​യാ​ത്ര​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ​അ​ക​ത്തേ​ക്കു​പോ​യി​ ​ഒ​രു​ ​പൊ​തി​യു​മാ​യി​ ​മ​ട​ങ്ങി​വ​ന്നു.​ ​പൊ​തി​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നു​ ​നീ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ട് ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''ചെ​ല​വു​ക​ളു​ണ്ടാ​വു​മ​ല്ലോ.​ ​ഇ​തു​ ​കൈ​യി​ലി​രി​ക്ക​ട്ടെ.​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​അ​തു​ ​വാ​ങ്ങാ​ൻ​ ​മ​ടി​ച്ചു.
''എ​നി​ക്ക് ​സാ​ർ​ ​കൃ​ത്യ​മാ​യി​ ​ശ​മ്പ​ളം​ ​ത​രു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ.​ ​അ​തു​ ​മ​തി.​""
''ഇ​ത് ​ശ​മ്പ​ള​വും​ ​ക്ഷാ​മ​ബ​ത്ത​യു​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല.​ ​ത​ന്റെ​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന് ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത് ​എ​ന്റെ​ ​ക​ട​മ​യ​ല്ലേ​?​ ​ഇ​ത് ​അ​ത്ര​ ​കൂ​ടു​ത​ലൊ​ന്നു​മി​ല്ല.​ ​ഇ​തെ​ങ്കി​ലും​ ​ചെ​യ്തി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​എ​നി​ക്ക് ​വ​ലി​യ​ ​കു​റ്റ​ബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​വും.​""
ആ​ ​സ്‌​നേ​ഹോ​പ​ഹാ​രം​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​കൈ​യി​ലേ​റ്റു​വാ​ങ്ങി.​ ​നി​റ​ഞ്ഞ​ ​മ​ന​സോ​ടെ​ ​അ​വി​ടെ​ ​നി​ന്നും​ ​മ​ട​ങ്ങി.
സ​ന്ധ്യ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യ​ത്.​അ​തി​നു​ ​മു​ൻ​പു​ത​ന്നെ​ ​ഹോ​ട്ട​ലി​ൽ​ ​പോ​യി​ ​വാ​മ​ദേ​വ​നെ​ ​ക​ണ്ടി​രു​ന്നു.​ ​വീ​ട് ​വാ​ട​ക​യ്‌​ക്കു​ത​രാ​ൻ​ ​ത​യാ​റു​ള്ള​ ​ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു​പേ​രെ​ ​പോ​യി​ക്കാ​ണു​ക​യും​ ​ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​ ​ഒ​രു​ ​വീ​ടി​ന് ​അ​ഡ്വാ​ൻ​സ് ​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു.​ ​ചെ​റി​യ​ ​വീ​ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും​ ​ന​ല്ല​ ​ഭം​ഗി​യും​ ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഹോ​ട്ട​ലി​ൽ​ ​വ​ച്ച് ​നീ​ലാ​ണ്ട​ൻ​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്കു​വ​ന്ന് ​കു​റ​ച്ചു​നേ​രം​ ​സ്വ​കാ​ര്യ​മാ​യി​ ​സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു.
''പു​ണ്യ​മു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യ​മാ​ണ് ​രാ​മ​ൻ​ ​ചെ​യ്ത​ത്.​ ​ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ​യു​ടെ​ ​അ​റ്റ​ത്തെ​ത്തി​യ​ ​ആ​ൾ​ക്ക് ​ഒ​രു​ ​ജീ​വി​തം​ ​കൊ​ടു​ത്തി​ല്ലേ​?​ ​ന​ല്ല​ ​സ്വ​ഭാ​വ​ഗു​ണ​മു​ള്ള​ ​പെ​ൺ​കൊ​ച്ചാ​ണ്.​ ​ദൈ​വ​മാ​ണ് ​അ​വ​ൾ​ക്ക് ​ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു​ ​ബ​ന്ധം​ ​കൊ​ടു​ത്ത​ത്.​ ​പി​ന്നെ,​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​അ​ന്ന് ​ഈ​ ​കു​ട്ടി​യെ​ ​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ച​തു​ത​ന്നെ​ ​മ​ക​ന് ​ഭാ​ര്യ​യാ​ക്കാ​ൻ​ ​വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രി​ക്കും...​""
അ​യാ​ൾ​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​സം​സാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.​ ​അ​വി​ടെ​ ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങും​ ​മു​ൻ​പ് ​സ​ദ്യ​ ​ഒ​രു​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ചു​മ​ത​ല​ ​അ​യാ​ളെ​ ​ഏ​ല്പി​ച്ചു.
''എ​ല്ലാം​ ​നീ​ലാ​ണ്ട​ൻ​ ​ത​ന്നെ​ ​നോ​ക്കി​ ​ചെ​യ്‌​തോ​ള​ണം.​ ​എ​നി​ക്ക് ​സ​ഹാ​യി​ക​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്ന​റി​യാ​മ​ല്ലോ.​""
അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​അ​ഡ്വാ​ൻ​സും​ ​കൊ​ടു​ത്ത​ശേ​ഷ​മാ​ണ് ​അ​വി​ടെ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ​ത്.
വീ​ട്ടി​നു​ ​മു​ന്നി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യും​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​നും​ ​ഇ​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നെ​ ​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​നോ​ടു​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''എ​നി​ക്ക് ​പ​റ​യാ​നു​ള്ള​തെ​ല്ലാം​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്.​ ​ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​ന് ​എ​ന്റെ​ ​പ​ട്ടി​ ​പോ​കും.​ആ​ ​പെ​ണ്ണ് ​ഇ​വി​ടെ​ ​കാ​ലെ​ടു​ത്തു​വ​ച്ചാ​ൽ​ ​ആ​ ​കാ​ല് ​ഞാ​ൻ​ ​വെ​ട്ടി​യെ​റി​യും.​ ​ബ​ന്ധ​വും​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​ഇ​നി​ ​ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു​വ​ര​രു​ത്.​ ​ങാ,​ ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന​ല്ലേ,​ ​നി​ന​ക്കിവനെ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​ഈ​ ​അ​പ​ക​ട​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ര​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ്റു​മെ​ങ്കി​ൽ​ ​അ​ത് ​ചെ​യ്യ്.​""
അ​ങ്ങ​നെ​ ​ത​ന്റെ​ ​ഊ​ഴം​ ​വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''ജാ​തി​യും​ ​മ​ത​വും​ ​സ​മ്പ​ത്തു​മൊ​ക്കെ​ ​അ​മ്മ​യ്ക്ക് ​പ്ര​ശ്‌​ന​മാ​യി​രി​ക്കും.​ ​എ​നി​ക്ക​തൊ​ന്നും​ ​പ്ര​ശ്‌​ന​മ​ല്ല.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​എ​നി​ക്കൊ​രു​ ​പ്ര​ശ്‌​ന​മു​ണ്ട്.​ ​അ​ത് ​ചെ​റി​യ​ ​പ്ര​ശ്‌​ന​മ​ല്ല.​""
ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​നി​ർ​ത്തി.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​അ​ദ്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ​ ​അ​യാ​ളെ​ ​നോ​ക്കി.
''വ​ലി​യ​ ​നീ​തി​യും​ ​ശാ​സ്ത്ര​വും​ ​മ​ത​ബോ​ധ​വു​മൊ​ക്കെ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ ​ചേ​ട്ട​ൻ​ ​സ്വ​ന്തം​ ​സ​ഹോ​ദ​രി​യെ​യാ​ണ് ​ക​ല്യാ​ണം​ ​ക​ഴി​ക്കാ​ൻ​ ​പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്ന​ ​കാ​ര്യം​ ​മ​റ​ന്നു​പോ​യോ​?​""
''എ​ടാ...​""
അ​തൊ​ര​ല​ർ​ച്ച​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ​അ​യാ​ൾ​ ​മു​ന്നോ​ട്ടാ​ഞ്ഞു.
(തുടരും)​