ഇ​ബ്രാ​ഹിം​ ​എ​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​സൂ​ഫി​ ​സ​ന്ന്യാ​സി​യു​ടെ​ ​ക​ഥ​ ​സ​ദ്ഗു​രു​ ​പ​റ​യു​ന്നു​ .​ ​ഇ​ബ്രാ​ഹിം​ ​മ​ഹാ​നാ​യ​ ​സൂ​ഫി​ ​സ​ന്യാ​സി​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ല​ത്ത് ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ഒ​രു​ ​രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഒ​രിക്കൽ​ ​ഒ​രു​കൂ​ട്ടം​ ​ഒ​ട്ട​ക​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​മ​ക്ക​യി​ലേ​ക്ക് ​സ​ഞ്ച​രിക്കുക​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​ക​മ്പ​ടി​യാ​യി​ ​ഒ​രു​ ​സം​ഘം​ ​പ​രി​ചാ​ര​ക​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​പ​ര​മാ​വ​ധി​ ​ആ​ഡം​ബ​ര​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു​ ​യാ​ത്ര.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​സ്വ​ർ​ണം​ ​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​ ​കു​റ്റി​ക​ളി​ലു​റ​പ്പി​ച്ച​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​ആ​ഡം​ബ​രം​ ​നി​റ​ഞ്ഞ​ ​കൂ​ടാ​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​സ്വ​ർ​ണം​ ​പൂ​ശാ​വു​ന്ന​ ​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​അ​പ്ര​കാ​രം​ ​ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത് ​ഏ​റ്റ​വും​ ​ആ​ഡം​ബ​രം​ ​നി​റ​ഞ്ഞ​ ​വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ല​ഞ്ഞു​ ​തി​രി​യു​ന്ന​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​സൂ​ഫി,​ ​ഉ​പ​വാ​സ​വും​ ​വ്ര​ത​ങ്ങ​ളു​മ​നു​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​മു​സ്ളിം​ ​സ​ന്യാ​സി,​ ​ആ​ ​വ​ഴി​ ​ക​ട​ന്നു​ ​പോ​കാ​നി​ട​യാ​യി.​ ​അ​വി​ട​ത്തെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​ആ​ഡം​ബ​ര​ങ്ങ​ളും​ ​ക​ണ്ട​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം,​ ​'​ഇ​ത് ​ആ​ദ്ധ്യാ​ത്മി​ക​നാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​വ്യ​ക്തി​യാ​കാ​നി​ട​യി​ല്ലെ​ന്നു" ചി​ന്തി​ച്ചു.​ ​ഇ​ബ്രാ​ഹി​മി​നെ​ ​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി;

'​'​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​എ​ന്തു​ത​രം​ ​സൂ​ഫി​യാ​ണ്?​ ​നി​ങ്ങ​ളി​പ്പോ​ഴും​ ​ഭൗ​തി​ക​സ​മ്പ​ത്തി​നെ​ ​മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​സ്വ​ർ​ണ​ക്കു​റ്റി​ക​ളെ​!​ ""​ ​ഇ​ബ്രാ​ഹിം​ ​വെ​റു​തെ​ ​ത​ല​യാ​ട്ടു​ക​യും,​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു​ ​അ​ല്പ​നേ​രം​ ​വി​ശ്ര​മി​ക്കാൻ​ ​പ​റ​യു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു. പി​ന്നീ​ട്,​ ​രാ​ത്രി​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​ഇ​ബ്രാ​ഹിം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​;​ ​'​'​നാ​ളെ​ ​അ​തി​പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ​ ​ന​മു​ക്ക് ​മ​ക്ക​യി​ലേ​ക്കുന​ട​ക്കാം,​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ര​ണ്ടു​പേ​ർ​ ​മാ​ത്രം."" ആ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു,​ ​'​'​ശ​രി,​ ​ഞാ​ൻ​ ​അ​ങ്ങോ​ട്ടാ​ണു​ ​പോ​കു​ന്ന​ത്.​ ""

അ​വ​ർ​ ​രാ​വി​ലെ​ ​ഒ​രു​മി​ച്ച് ​പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.​ ​ഏ​താ​നും​ ​മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ​ ​മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലൂ​ടെ​ ​ന​ട​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ,​ ​ത​ന്റെ​ ​ഭി​ക്ഷാ​പാ​ത്രം​ ​ഉ​റ​ക്ക​റ​യി​ൽ​ ​മ​റ​ന്നു​വ​ച്ച​താ​യി​ ​ആ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​ഓ​ർ​മ്മി​ച്ചു.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ഇ​ബ്രാ​ഹി​മി​നോ​ടു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​;​ ​'​'​ഞാ​നെ​ന്റെ​ ​ഭി​ക്ഷാ​പാ​ത്രം​ ​മ​റ​ന്നി​രി​ ക്കുന്നു.​ ​തി​രി​കെ​ച്ചെ​ന്ന് ​അ​തെ​ടു​ക്ക​ട്ടെ.​""അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​ന​ട​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി.

ഇ​ബ്രാ​ഹിം​ ​ആ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ​ ​നേ​ർ​ക്ക് ​നോ​ക്കി​യി​ട്ട് ​പ​റ​ഞ്ഞു​;​ ​'​'​ഞാ​ൻ​ ​എ​ല്ലാ​ ​ഭൗ​തി​ക​സ​മ്പ​ത്തും​ ​ഒ​ട്ട​ക​ങ്ങ​ളും​ ​കൂ​ടാ​രം​ ​കെ​ട്ടാ​നു​ള്ള​ ​സ്വ​ർ​ണ​ക്കു​റ്റി​ക​ളും​ ​എ​ല്ലാം​ ​വി​ട്ടു​പോ​ന്നി​രി​ക്കുക​യാ​ണ്.​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല,​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​നോ​ക്കാ​തെ​യാ​ണു​ ​ഞാ​ൻ​ ​ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ഒ​രു​ ​ഭി​ക്ഷാ​പാ​ത്ര​ത്തി​നു​ ​വേ​ണ്ടി​ ​തി​രി​കെ​ ​പോ​കാ​നാ​ഗ്ര​ഹിക്കുന്നു.​ ​ആ​ ​സ്വ​ർ​ണ​ക്കു​റ്റി​ക​ൾ​ ​തു​ള​ച്ചി​റ​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​കേ​വ​ലം​ ​മ​ണ​ലി​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ്,​ ​എ​ന്റെ​ ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ല​ല്ല​ ​എ​ന്ന് ​നി​ങ്ങ​ള​റി​യ​ണ​മെ​ന്ന് ​ഞാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​യ്ക്കു​ന്നു.​ ​അ​വ​ ​ഉ​രു​ക്കോ​ ​സ്വ​ർ​ണ​മോ​ ​ആ​ക​ട്ടെ,​ ​എ​ന്നെ​ ​സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം​ ​ഒ​രു​ ​വ്യ​ത്യാ​സ​വു​മി​ല്ല.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഞാ​ന​വ​ ​സ്വ​ർ​ണ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ർ​മ്മി​ച്ചി​രിക്കു​ന്നു.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​നി​ങ്ങ​ളോ​?​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​സ്വ​ന്തം​ ​ഭി​ക്ഷാ​പാ​ത്ര​മു​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ​ന​ട​ന്ന​ക​ലാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല.​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​വി​ശു​ദ്ധ​മാ​യ​തി​ലും​ ​വി​ശു​ദ്ധ​മാ​യ​തെ​ന്നു​ ​ക​രു​ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​ ​മ​ക്ക​യി​ലേ​ക്കാണ്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ഒ​രു​ ​ഭി​ക്ഷാ​പാ​ത്ര​ത്തെ​ ​പ്ര​തി​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​ന​ട​ക്കു​ന്നു.​ ​ഞാ​നാ​ക​ട്ടെ​ ​ഒ​രു​ ​ഭി​ക്ഷാ​പാ​ത്രം​ ​പോ​ലും​ ​കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കു​ന്നി​ല്ല.​'​'​അ​തി​നു​ ​ശേ​ഷം​ ​ഇ​ബ്രാ​ഹിം​ ​ന​ട​ന്ന​ക​ന്നു.

നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​എ​ന്തു​ണ്ട്,​ ​എ​ന്തി​ല്ല,​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​എ​ന്താ​ഹാ​രം​ ​ക​ഴി​ക്കു​ന്നു,​ ​ഏ​തു​ ​വ​സ്ത്രം​ ​ധ​രി​ക്കു​ന്നു,​ ​എ​തു​വി​ധ​ത്തി​ൽ​ ​ജീ​വി​ക്കുന്നു​ ​എ​ന്ന​തൊ​ന്നും​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​യു​ള്ളി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ളെ​ന്താ​ണെ​ന്ന​തി​നെ​ ​നി​ശ്ച​യി​ക്കാ​ൻ​ ​പാ​ടു​ള്ള​ത​ല്ല.​ ​ബാ​ഹ്യ​മാ​യി,​ ​താ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ ​ഏ​തു​വി​ധ​ത്തി​ലും​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​ജീ​വി​ക്കാം.​ ​ത​ന്റെ​യു​ള്ളി​ൽ​ ​ഏ​തു​വി​ധ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ളെ​ത്ത​ന്നെ​ ​പാ​ലി​ക്കുന്നു​വെ​ന്ന​താ​ണു​ ​പ്ര​ധാ​നം.​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലൊ​രു​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​എ​ല്ലാം​ ​വാ​രി​ക്കൂ​ട്ടു​ക​യും,​ ​എ​ന്നി​ട്ടും​ ​ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​യി​രി​ക്കുക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്നു.

ഗു​ഹാ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ​ ​കാ​ലം​ ​മു​ത​ൽ​ക്കേ​ ​ആ​ളു​ക​ൾ​ ​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ശേ​ഖ​രി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുക​യാ​ണ്.​ ​ഒ​രു​ ​കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​തി​ള​ക്ക​മു​ള്ള​ ​ക​ല്ലി​ൻ​ ​ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ​ ​ശേ​ഖ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു.​ ​പി​ന്നീ​ട് ​യാ​തൊ​രു​ ​മാ​റ്റ​വും​ ​സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.​ ​ക​ല്ലു​ക​ൾ​ക്ക് ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​വി​ല​ ​കൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​ ​വ്യ​ത്യാ​സ​മേ​യു​ള്ളു.​ ​കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​വ​ ​ക​ട​ൽ​ത്തീ​ര​ത്തു​ ​നി​ന്നും​ ​പെ​റു​ക്കി​യെ​ടു​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​വ​ ​വ​ലി​യ​ ​വി​ല​ ​കൊ​ടു​ത്തു​ ​വാ​ങ്ങേ​ണ്ടി​ ​വ​രും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ഒ​ന്നും​ത​ന്നെ​ ​മാ​റി​യി​ട്ടി​ല്ല.​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ഇ​പ്പോ​ഴും​ ​വാ​രി​ക്കൂ​ട്ടാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കുന്നു.

നി​ങ്ങ​ൾ​ ​വാ​രി​ക്കൂ​ട്ടു​ന്ന​തെ​ല്ലാം,​ ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും​ ​കു​ടും​ബ​വും​ ​സ്ഥ​ല​വും​ ​കെ​ട്ടി​ട​ങ്ങ​ളും​ ​വി​ജ്ഞാ​ന​വും​ ​ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളു​മ​ല്ലാം​ ​ജീ​വ​ന് ​അ​ല​ങ്കാ​ര​മേ​റ്റാ​നു​ള്ള​വ​യാ​ണ്.​ ​ആ​ളു​ക​ൾ​ ​ഏ​റെ​ ​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ശേ​ഖ​രി​ക്കുമ്പോ​ൾ​ ​അ​വ​ ​അ​വ​രെ​ ​കു​ടു​ക്കി​ലാ​ക്കു​ക​യും​ ​ബ​ന്ധി​ക്കു​ക​യും​ ​അ​വ​ർ​ ​അ​വ​യു​മാ​യി​ ​താ​ദാ​ത്മ്യ​ത്തി​ലാ​കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്നു.​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​ഫ​ല​മാ​യി​ ​അ​വ​ർ​ ​ത​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കുന്ന​ ​ജീ​വ​ചൈ​ത​ന്യ​ത്തെ​ ​ഒ​രി​ക്കലും​ ​അ​നു​ഭ​വി​ച്ച​റി​യു​ന്നി​ല്ല.
ജീ​വി​ത​മി​രിക്കുന്ന​ത് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ശേ​ഖ​രി​യ്ക്കു​ന്ന​ ​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളി​ല​ല്ല.​ ​വാ​രി​ക്കൂ​ട്ടു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​പൂ​ർ​ണ​നാ​കാ​ൻ​ ​ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.​ ​സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ആ​ർ​ജി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​സാ​ഫ​ല്യം​ ​നേ​ടാ​ൻ​ ​ശ്ര​മി​ക്കു​​ന്നു.​ ​ഏ​തെ​ങ്കി​ലും​ ​വി​ധേ​ന,​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ജീ​വി​തം​ ​ശൂ​ന്യ​മ​ല​മ​ല്ലെ​ന്നു​റ​പ്പാ​ക്കാ​ൻ​ ​ശ്ര​മി​ക്കു​​ന്നു.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ ​സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത് ​ശൂ​ന്യ​ത​യു​ടെ​ ​വേ​ള​യി​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ്.​ ​ശൂ​ന്യ​ത​യു​ടെ​ ​നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണു​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​സ്‌​നേ​ഹ​വും​ ​ആ​ന​ന്ദ​വും​ ​ശാ​ന്തി​യും​ ​അ​റി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​യു​ക്തി​പ​ര​മാ​യും​ ​മ​ന​സു​കൊ​ണ്ടും​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ചി​ന്തി​ക്കുന്ന​ത് ​താ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​ത്ത​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യ​മാ​ണു​ ​ശൂ​ന്യ​ത​യെ​ന്നാ​ണ്.

ഭൂ​രി​ഭാ​ഗം​ ​സ​മ​യ​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​എ​ന്റെ​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ഒ​രൊ​റ്റ​ ​ചി​ന്ത​ ​പോ​ലു​മു​ണ്ടാ​കാ​റി​ല്ല.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ശൂ​ന്യ​നാ​ണ്.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഏ​റ്റെ​ടു​ക്കു​ന്ന​ ​ക​ർ​മ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​വ​ശ്യ​മാ​യ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ഴി​കെ​ ​വി​ര​ള​മാ​യേ​ ​ഞാ​ൻ​ ​സം​സാ​രിക്കാറു​ള്ളു.​ ​എ​ന്റെ​ ​മ​ന​സ് ​അ​ത്ര​യേ​റെ​ ​ശൂ​ന്യ​മാ​യ​തി​നാ​ൽ​ ​അ​ല്പം​ ​ശ്ര​മം​ ​ന​ട​ത്തി​യാ​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ചി​ന്ത​യും​ ​സം​സാ​ര​വും​ ​സം​ഭ​വി​ക്കൂ.​ ​ഞാ​ൻ​ ​വെ​റു​തെ​ ​ഇ​രി​ക്കുകയാ​ണെ​ങ്കി​ൽ,​ ​എ​നി​ക്ക് ​സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ചി​ന്ത​ക​ളോ​ ​വാ​ക്കു​ക​ളോ​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കുക​യി​ല്ല.​ ​ഞാ​ൻ​ ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യും​ ​ശൂ​ന്യ​നാ​ണ്.

നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​യു​ള്ളി​ൽ​ ​നി​റ​യെ​ ​ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ങ്കി​ൽ,​ ​അ​വി​ട​വി​ട​യൊ​ക്കെ​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​സ്തി​ത്വ​വു​മാ​യി​ ​പൊ​രു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ത​ന്റേ​തെ​ന്നു​ ​പ​റ​യാ​വു​ന്ന​ ​ഒ​ന്നും​ത​ന്നെ​ ​നി​ങ്ങ​ളി​ലി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ,​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​കേ​വ​ല​മൊ​രു​ ​ശൂ​ന്യ​മാ​യ​ ​ഇ​ടം​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ,​ ​അ​പ്പോ​ൾ,​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​അ​സ്തി​ത്വ​വും​ ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യും​ ​നി​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​കൊ​ള്ളു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കും.​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ശേ​ഷം,​ ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യും​ ​ശൂ​ന്യ​നാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ,​ ​ശേ​ഖ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ ​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള​ ​ശേ​ഖ​രിക്ക​ൽ​ ​ഉ​ണ്ടാ​കു​ക​യി​ല്ല.​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പ​ക്ക​ൽ​ ​എ​ന്തു​ണ്ടോ,​ ​അ​തു​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ആ​ഴ​ത്തി​ലാ​സ്വ​ദി​ക്കു​ന്നു.​ ​അ​ത​വി​ടെ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ള​തി​ന്റെ​ ​അ​ഭാ​വം​ ​ആ​സ്വ​ദി​ക്കു​ന്നു.