ഈ​ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തെ​ ​ന​മ്മ​ളെ​ല്ലാം​ ​കാ​ണു​ന്ന​ത് ​തു​റ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ര​ണ്ടു​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​കൊ​ണ്ടാ​ണ്.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​കാ​ണു​ന്ന​ ​ഈ​ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളെ​ല്ലാം​ ​ഉ​ള്ള​തും​ ​ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തു​മാ​യി​ ​ക​ല​ർ​ന്നു​ ​നി​ല്ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണ്.​ ​ഇ​വ​യി​ൽ​ ​ഉ​ള്ള​തേ​ത് ​?​ ​ഉ​ള്ള​തി​ൽ​ ​ക​ല​ർ​ന്ന് ​നി​ല്ക്കു​ന്ന​തേ​ത് ​?​ ​എ​ന്ന​ ​തി​രി​ച്ച​റി​വ് ​വ​രാ​ത്തി​ട​ത്തോ​ളം​ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തെ​ ​വേ​ണ്ടും​വി​ധം​ ​അ​റി​യാ​നോ​ ​അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​നോ​ ​സാ​ധി​ക്കി​ല്ല.​ ​കാ​ര​ണം​ ​തി​രി​ച്ച​റി​വി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ൻ​ ​ഉ​ള്ള​തി​നെ​ ​അ​റി​യാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും​ ​ഉ​ള്ള​തി​ൽ​ ​ക​ല​ർ​ന്നു​ ​നി​ല്ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തെ​ല്ലാ​മോ​ ​അ​വ​യെ​ ​എ​ല്ലാ​മ​റി​ഞ്ഞ് ​അ​തി​നെ​ ​നേ​രാ​യി​ ​വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​നാ​ണ്.​ ​ഇ​ത്ത​ര​ക്കാ​രെ​യാ​ണ് ​വേ​ദാ​ന്ത​ശാ​സ്ത്രം​ ​അ​ജ്ഞാ​നി​ ​എ​ന്നു​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്.

ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​ര​ണ്ടും​ ​തു​റ​ന്നു​വെ​ച്ചാ​ൽ​ ​ലോ​ക​ത്തെ​യാ​കെ​ ​കാ​ണാ​മെ​ന്നാ​ണു​ ​അ​ജ്ഞാ​നി​യു​ടെ​ ​വി​ചാ​രം.​ ​ക​ണ്ണു​ ​തു​റ​ന്നു​വ​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു​ ​മാ​ത്രം​ ​ലോ​ക​ത്തെ​ ​കാ​ണാ​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ​ ​ഇ​രു​ട്ട​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഏ​തൊ​രാ​ൾ​ക്കും​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​തു​റ​ന്നു​വെ​ച്ചാ​ൽ​ ​ലോ​ക​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ൾ​ ​കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​പ​ക്ഷെ​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​അ​തി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​തു​റ​ന്നു​ ​വ​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു​ ​മാ​ത്രം​ ​കാ​ണാ​നാ​വു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നും​ ​ആ​വ​ശ്യ​മാ​യ​ ​വെ​ളി​ച്ചം​ ​കൂ​ടി​ ​വേ​ണ​മെ​ന്നും​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കാം.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ഴ്ച​ ​ഉ​ണ്ടാ​വു​ന്ന​തി​നു​ ​ആ​വ​ശ്യ​മാ​യ​ ​വെ​ളി​ച്ചം​ ​കൂ​ടി​ ​വേ​ണ​മെ​ന്ന​താ​ണു​ ​പ്ര​കൃ​തി​ ​നി​ശ്ച​യം.

ഇ​നി​ ​തു​റ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ക​ണ്ണു​ക​ളും​ ​ആ​വ​ശ്യ​മാ​യ​ ​വെ​ളി​ച്ച​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നാ​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ഴ്ച​ ​സാ​ധ്യ​മാ​കു​മോ​?​ ​ഉ​ണ്ടാ​വു​ക​യി​ല്ല​ ​എ​ന്നാ​ണു​ ​അ​തി​നു​ത്ത​രം.​ ​കാ​ര​ണം​ ​കാ​ണു​ന്ന​ ​കാ​ഴ്ച​ ​എ​ന്തെ​ന്ന​റി​യി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​ര​റി​വ് ​കൂ​ടി​ ​വേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്.​ ​അ​പ്പോ​ഴേ​ ​കാ​ഴ്ച​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യ​മാ​വു​ക​യു​ള്ളൂ.​ ​ഓ​രോ​ ​കാ​ഴ്ച​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ഴും​ ​അ​തെ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ​അ​റി​യി​ക്കു​ന്ന​ ​അ​റി​വി​നെ​ ​ആ​രാ​ണ് ​ഉ​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​ത്?​ ​അ​ത് ​മ​ന​സാ​ണെ​ന്നു​ ​പ​റ​യാം.​ ​മ​ന​സാ​ക​ട്ടെ​ ​ഉ​ള്ള​തി​നെ​ക്കാ​ൾ​ ​ഉ​ള്ള​തി​ൽ​ ​ക​ല​ർ​ന്നു​ ​നി​ല്ക്കു​ന്ന​വ​യെ​ന്തെ​ല്ലാ​മോ​ ​അ​വ​യെ​യാ​ണ് ​ആ​ദ്യം​ ​കാ​ഴ്ച​ക്കാ​ര​നെ​ ​അ​റി​യി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഒ​രു​ ​പു​ഷ്പം​ ​ക​ണ്ടാ​ൽ​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​നി​റം,​ ​വ​ലി​പ്പം,​ ​സു​ഗ​ന്ധം,​ ​ആ​കൃ​തി​ ​ഇ​തി​നെ​യൊ​ക്ക​യാ​ണു​ ​മ​ന​സ് ​ആ​ദ്യ​മ​റി​യി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​വേ​റു​വേ​റാ​യി​ ​ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​ ​അ​റി​വു​ക​ൾ​ക്കെ​ല്ലാം​ ​ആ​ധാ​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​നേ​ര​റി​വ് ​വേ​റെ​യു​ണ്ട്.​ ​ഒ​ന്നി​നെ​ ​അ​താ​ക്കി​ ​നിറു​ത്തു​ന്ന​ ​ചൈ​ത​ന്യ​മാ​ണ​ത്.​ ​ആ​ ​അ​റി​വി​നെ​ ​അ​റി​യാ​തെ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​തും​ ​ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​യ​ ​ഒ​ര​റി​വും​ ​സ​ത്യ​സ​ന്ധ​മ​ല്ല.​ ​അ​ത്ത​രം​ ​അ​റി​വ് ​കൊ​ണ്ട​റി​യു​ന്ന​ ​അ​റി​വി​നെ​യും​ ​കാ​ഴ്ച​ക​ളെ​യു​മാ​ണ് ​മാ​യ​ ​എ​ന്നു​ ​ത​ത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക​ർ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​ത് ​തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​വ​രാ​ണ് ​വി​വേ​കി​ക​ൾ.

അ​ജ്ഞാ​നി​ക​ൾ​ ​മാ​യ​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളി​ൽ​ ​മാ​ത്രം​ ​വ്യ​വ​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ്.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ലോ​കം​ ​സം​സാ​ര​ബ​ദ്ധ​മാ​യി​ ​ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​വ​ർ​ക്ക് ​മ​ന​സി​നെ​ ​അ​നു​സ​രി​ക്കാ​നും​ ​മ​ന​സു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​ ​വി​കാ​ര​ത​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ​ക്കൂ​ടി​ ​സ​ഞ്ച​രി​ക്കാനും​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ക​ഴി​യൂ.​ ​അ​തി​ന​പ്പു​റം​ ​വി​കാ​ര​വി​ക്ഷോ​ഭ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​പ്പു​റം​ ​എ​ത്താ​നു​ള്ള​ ​മ​ന​പ്പാ​കം​ ​അ​വ​ർ​ക്ക് ​കൈ​വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.​ ​ഒ​രു​ ​നാ​യ​ ​വ​സ്തു​വി​നെ​ ​സ്വീ​ക​രി​ക്ക​ണ​മോ​ ​നി​രാ​ക​രി​ക്ക​ണ​മോ​ ​എ​ന്ന് ​നി​ശ്ച​യി​ക്കു​ന്ന​ത് ​ആ​ദ്യ​മൊ​ന്നു​ ​മ​ണം​ ​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടാ​ണ​ല്ലോ.​ ​ഏ​താ​ണ്ട് ​അ​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​നും​ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​വ​സ്തു​വി​നെ​ ​അ​റി​യാ​ൻ​ ​മ​ന​സി​നെ​ ​ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​താ​ക​ട്ടെ​ ​ശ​രി​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത​ ​ധാ​ര​ണ​ക​ൾ​ ​ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തി​നേ​ ​ഉ​പ​ക​രി​ക്കൂ.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ന​ല്ലൊ​രു​ ​ലോ​ക​ജീ​വി​തം​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​ൻ​ ​ചി​ന്ത​യു​ടെ​ ​ഓ​ള​വും​ ​ബു​ദ്ധി​യു​ടെ​ ​ഒ​ഴു​ക്കും​ ​അ​റി​വി​ന്റെ​ ​തെ​ളി​മ​യും​ ​കൊ​ണ്ട് ​മ​ന​സി​നു​ ​പാ​കം​ ​വ​രു​ത്താ​നാ​ണ് ​ആ​ദ്യം​ ​പ​രി​ശ്ര​മി​ക്കേ​ണ്ട​ത്.​ ​പ്രാ​ർ​ത്ഥ​ന​യും​ ​വാ​യ​ന​യും,​ ​ധ്യാ​ന​വും​ ​മ​ന​ന​വും​ ​ഊ​ഹ​വും​ ​അ​പോ​ഹ​വും​ ​ഒ​ക്കെ​ ​അ​തി​നു​ ​സ​ഹാ​യ​ക​ര​മാ​കും.​ ​ഇ​തി​നെ​ല്ലാം​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ക​ട്ടെ​ ​ശു​ദ്ധ​ബോ​ധ​വും.​ ​പ​ഠി​ച്ച​തി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​ഇ​തൊ​ന്നും​ ​വ​രി​ക​യി​ല്ലെ​ന്നും​ ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തി​ൽ​ ​നി​ന്നു​മാ​ണ് ​ഇ​തെ​ല്ലാം​ ​വ​രു​ന്ന​തെ​ന്നു​മു​ള്ള​ ​പ്രാ​ഥ​മി​ക​ ​അ​റി​വാ​ണ് ​നാം​ ​ആ​ദ്യം​ ​ഉ​റ​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​ത്.​ ​ബോ​ധ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്നു​മാ​ണ് ​ഗ്രാ​ഹ്യ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​തു​ണ്ടാ​യാ​ൽ​ ​യാ​തൊ​ന്നും​ ​വേ​റു​വേ​റ​ല്ലെ​ന്ന​ ​അ​റി​വു​റ​യ്ക്കും.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ഉ​ള്ള​തും​ ​ഉ​ള്ള​തി​ൽ​ ​ക​ല​ർ​ന്നു​ ​നി​ല്ക്കു​ന്ന​ ​വേ​റ​റി​വും​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വും.​ ​അ​പ്ര​കാ​രം​ ​അ​റി​യു​ന്ന​വ​നാ​ണ് ​ജ്ഞാ​നി.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​അ​ജ്ഞാ​നി​യും​ ​ജ്ഞാ​നി​യും​ ​കൂ​ടി​ ​കാ​ട് ​കാ​ണാ​ൻ​ ​പോ​യി.​ ​വ​ന​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ​ ​പ്ര​വേ​ശി​ച്ച​ ​അ​വ​ർ​ ​കാ​ടി​ന്റെ​ ​ഗ​ന്ധ​വും​ ​സം​ഗീ​ത​വും​ ​കു​ളി​ർ​മ്മ​യും​ ​നി​റ​ങ്ങ​ളും​ ​ഫ​ല​ങ്ങ​ളും​ ​ഒ​ക്കെ​ ​ക​ണ്ടും​ ​അ​നു​ഭ​വി​ച്ചും​ ​ഉ​ൾ​വ​ന​ത്തി​ലെ​ത്തി.​ ​നേ​രം​ ​ഇ​രു​ട്ടി​ ​വ​ന്നു.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കു​ ​ക​ട​ക്കാ​നു​ള​ള​ ​വ​ഴി​യ​റി​യാ​തെ​ ​വ​ന്ന​തോ​ടെ​ ​അ​ജ്ഞാ​നി​ ​ഭ​യ​ന്നു​വി​റ​ച്ചു.​ ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​അ​ല​ർ​ച്ച​ ​കൂ​ടി​ ​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഉ​റ​ക്കെ​ ​നി​ല​വി​ളി​ച്ചു.​ ​ജ്ഞാ​നി​യാ​ക​ട്ടെ​ ​ഇ​തി​ലൊ​ന്നും​ ​വേ​വ​ലാ​തി​പ്പെ​ടാ​തെ​ ​ഒ​രു​ ​പാ​റ​ക്ക​ല്ലി​നു​ ​മേ​ൽ​ ​ച​മ്രം​പ​ടി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന് ​സ്വ​സ്ഥ​മാ​യി​ ​ധ്യാ​ന​ത്തി​ൽ​ ​മു​ഴു​കി.​ ​കു​റ​ച്ചു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ജ്ഞാ​നി​യു​ടെ​ ​നി​ല​വി​ളി​കേ​ട്ട് ​വേ​ട്ട​യ്‌​ക്കെ​ത്തി​യ​ ​ഒ​രാ​ൾ​ ​ഓ​ടി​യെ​ത്തി.​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​പ​രി​ഭ്രാ​ന്തി​ ​ക​ണ്ട് ​ത​ന്റെ​ ​കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന​ ​റാ​ന്ത​ൽ​ ​വി​ള​ക്ക് ​വേ​ട്ട​ക്കാ​ര​ൻ​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​കൊ​ടു​ത്തു.​ ​പ്രാ​ണ​ര​ക്ഷാ​ർ​ത്ഥം​ ​ആ​ ​റാ​ന്ത​ൽ​വി​ള​ക്കു​മാ​യി​ ​ത​നി​ക്കൊ​പ്പം​ ​വ​ന്ന​ ​ജ്ഞാ​നി​യെ​ ​ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ​അ​യാ​ൾ​ ​പ​ര​ക്കം​ ​പാ​ഞ്ഞു.​ ​ഭ​യ​ന്നു​വി​റ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​ ​ആ​ ​ഓ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ​ ​കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന​ ​റാ​ന്ത​ൽ​ ​നി​ല​ത്തു​വീ​ണു.​ ​അ​തി​ലെ​ ​തി​രി​ ​കെ​ട്ടു​പോ​യി.​ ​കാ​ട്ടി​ലൊ​റ്റ​പ്പെ​ട്ട​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഉ​റ​ക്കെ​യു​റ​ക്കെ​ ​നി​ല​വി​ളി​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​ബോ​ധം​ ​കെ​ട്ടു.​ ​ആ​ ​രാ​ത്രി​ ​അ​വ​സാ​നി​ക്കാ​റാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ബോ​ധം​ ​വീ​ണ്ടു​കി​ട്ടി.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ത​ന്റെ​ ​ശി​ര​സ് ​ജ്ഞാ​നി​യു​ടെ​ ​മ​ടി​യി​ൽ​ ​സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യി​ ​ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​ക​ണ്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​സ​മാ​ധാ​ന​ചി​ത്ത​നാ​യി​ ​സ​ന്തോ​ഷി​ച്ചു.
ഇ​താ​ണ് ​ബോ​ധം​ ​കൊ​ണ്ട് ​മ​ന​പ്പാ​കം​ ​വ​ന്ന​വ​ന്റെ​യും​ ​അ​തി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ന്റെ​യും​ ​നി​ല.​ ​മ​ന​പ്പാ​കം​ ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ ​ശാ​ന്ത​വും​ ​ഭ​ദ്ര​വു​മാ​ക്കും.​ ​മ​ന​പ്പാ​ക​മി​ല്ലാ​യ്മ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ ​അ​ശാ​ന്ത​വും​ ​ഭ​യ​ങ്ക​ര​വു​മാ​ക്കും​ ​എ​ന്നു​ ​ചു​രു​ക്കം.

ഇ​നി​ ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ഈ​ ​വ​ച​നാ​മൃ​തം​ ​കൊ​ണ്ട് ​ഒ​രു​ ​മ​ന​സ്‌​നാ​നം​ ​ചെ​യ്യു​ക.​ ​ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്?​ ​ര​ണ്ടു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്.​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ളി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​വ​സ്തു​വി​ൽ​ ​നി​ന്ന​ല്ലേ​ ​ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്.​ ​ത​ന്ന​ത്താ​ൻ​ ​ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ക​യി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ​ ​ത​ന്നി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​അ​ന്യ​മാ​യി​ട്ടൊ​ന്ന് ​വേ​ണം.​ ​ആ​ ​അ​ന്യ​മാ​ണ് ​ര​ണ്ട്.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​ര​ണ്ടാ​ണ് ​ഭ​യ​ത്തി​ന്റെ​ ​കാ​ര​ണം.​ ​താ​ൻ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ഉ​ള്ളൂ​ ​എ​ങ്കി​ൽ​ ​പി​ന്നെ​ ​ആ​രെ​ ​ഭ​യ​പ്പെ​ട​ണം​?​ ​അ​താ​ണ് ​അ​ദ്വൈ​തം.