സന്തോഷ​ത്തോടെയും സമാ​ധാ​ന​പ​ര​മായും ജീവി​ക്കു​ക, ആർക്കും ദോഷ​മു​ണ്ടാക്കാതിരിക്കുക. ഏതൊ​രാളും ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​താണ് ഇത്ത​രം സംതൃ​പ്ത ​മാ​തൃ​കാ​ ജീ​വി​തം. പക്ഷേ അത് സാദ്ധ്യ​മാ​ക്കാൻ അധി​ക​മാർക്കും കഴി​യാ​റി​ല്ലെ​ന്ന​താണ് വാസ്ത​വം. അതിന്റെ കാര​ണമന്വേഷി​ച്ചാൽ കണ്ടെ​ത്താ​നാ​വു​ന്നത് കുറെ​യ​ധികം കുറ​വു​ക​ളാ​യി​രി​ക്കും. ധന​ത്തിന്റെ കുറ​വ്, വിദ്യ​യുടെ കുറ​വ്, തൊഴി​ലിന്റെ കുറ​വ്, ഭവ​ന​ത്തിന്റെ കുറ​വ്, സന്താ​ന​ങ്ങ​ളുടെ കുറ​വ്, ആരോ​ഗ്യ​ത്തിന്റെ കുറവ് അങ്ങ​നെ​യ​ങ്ങനെ കുറ​വു​ക​ളുടെ പട്ടിക നീണ്ടു​ പോ​കും. എന്നാൽ ഇപ്പ​റഞ്ഞ കുറ​വു​ക​ളൊന്നും ഇല്ലാ​ത്ത​വരും സമൂ​ഹ​ത്തിൽ ധാരാ​ള​മു​ണ്ട്. അവ​രു​ടെ​യെല്ലാം ജീവിതം എപ്പോഴും സന്തോ​ഷവും സമാ​ധാ​നവും നിറ​ഞ്ഞ​താ​യി​രി​ക്കു​ന്നുണ്ടോ? മറ്റു​ള്ള​വർക്ക് യാതൊരു ദോഷവുമുണ്ടാ​ക്കാത്ത വിധ​ത്തി​ലാണോ അവർ ജീവിതം നയി​ക്കുന്നത് ? ശ്രദ്ധയോടെ നിരീ​ക്ഷിച്ചാൽ അങ്ങനെയല്ലെന്ന് ബോദ്ധ്യ​പ്പെ​ടും. ഇതിൽ നിന്നും ഇപ്പ​റഞ്ഞ കുറ​വു​ക​ളൊന്നുമല്ല സംതൃ​പ്ത​മായ മാതൃകാജീവിതം കെട്ടി​പ്പ​ടു​ക്കാൻ യഥാർത്ഥ തടസമെന്ന് മന​സിലാ​ക്കാം. എങ്കിൽപ്പിന്നെ എന്തിന്റെ കുറവ് കൊണ്ടാണ് സന്തോ​ഷവും സമാ​ധാ​നവും കളി​യാ​ടു​ന്ന, അന്യർക്കു ഗുണ​മായി ഭവി​ക്കുന്ന ഒരു ജീവിതം നമുക്ക് ലഭ്യ​മാ​കാതെ പോകു​ന്നത്? അതറി​യ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഇപ്പോ​ഴത്തെ ചിന്ത​യുടെ മണ്ഡ​ല​ത്തിൽ നിന്നും ഏകാ​ഗ്ര​ത​യുള്ള ചിന്ത​യുടെ മണ്ഡ​ല​ത്തി​ലേക്ക് നാമോ​രോരു​ത്തരും സ്വയ​മൊന്ന് മാറിയിരി​ക്കേണ്ട​തുണ്ട്. അപ്പോൾ പതു​ക്കെ​പ്പ​തുക്കെ വെളി​വിന്റെ ഒരു ബോധ​മ​ണ്ഡലം തെളി​ഞ്ഞു​വ​രും. ആ തെളി​വു​ കൂടി വരു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച് ഭോഗ​വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളൊക്കെ മെല്ലെ​മെല്ലെ കൊഴി​ഞ്ഞു​പോ​കും. അതോടെ അതു​വ​രെയും ചഞ്ച​ല​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന മനസ് ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങളെ ലാളി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നിന്നും പിന്മാ​റു​കയും ഉപാ​സ​നാ​ഭാ​വ​ത്തിൽ നിശ്ച​ല​മായി നില​കൊ​ള്ളു​കയും ചെയ്യും. ബാഹ്യ​മായ ശബ്ദ​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നും കാഴ്ച​ക​ളിൽ നിന്നും രസ​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നും മറ്റ് സമ്പർക്ക​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നു​മെല്ലാം വിടു​തൽ നേടി ധ്യാനാ​ത്മ​ക​മാ​യി​ത്തീ​രുന്ന മനസ് ഒടു​വിൽ ശുദ്ധമായ ബോധ​ത്തിൽ ലയിച്ച് അതാ​യി​ത്തീ​രും. സ്ഥിതി​ഭേ​ദ​ങ്ങ​ളെല്ലാം നിഷ്പ്ര​ഭ​മാ​യി​ത്തീ​രുന്ന ഒരു ബോധാ​വ​സ്ഥ​യാ​ണത്. ഈ അവ​സ്ഥ​യെ​യാണ് 'വെളി​വുരു' എന്നു ഗുരു​ദേ​വൻ ആത്മോ​പ​ദേ​ശ​ശ​ത​ക​ത്തിൽ വിശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഒ​ളി​ ​മു​ത​ലാം​ ​പ​ഴ​​​മ​​​ഞ്ചു​​​മു​ണ്ടു​ ​നാ​റും
ന​ളി​​​ക​​​യി​​​ലേ​റി​ ​ന​യേ​ന​ ​മാ​റി​​​യാ​ടും
കി​ളി​​​ക​​​ളെ​​​യ​​​ഞ്ചു​​​മ​​​രി​​​ഞ്ഞു​​​കീഴ്‌മറി​ക്കും
വെ​ളി​​​വു​​​രു​​​വേ​​​ന്തി​​​യ​കം​ ​വി​ള​​​ങ്ങി​​​ടേ​​​ണം.

ഈ ലോകത്തെ നമ്മി​ലേക്കും നമ്മെ ഈ ലോക​ത്തേക്കും വിനി​മയം ചെയ്യി​പ്പി​ക്കുന്ന ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങൾ മന​സിന്റെ ലാള​ന​യേറ്റ് സുഖകാംക്ഷി​ക​ളായി , വിഷ​യ​ങ്ങൾ തോറും മാറി​മാറി സഞ്ചരിക്കുന്ന സ്വഭാ​വത്തോടു കൂടി​യതാ​ണ്. പൂക്ക​ളെത്തേടിയെത്തി അഭി​ര​മി​ക്കുന്ന ശല​ഭ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാണ് ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങളും. പൂക്കൾ ഒരി​ക്കലും ശല​ഭ​ങ്ങ​ളെ​ത്തേടി പോകു​ന്നി​ല്ല. ശല​ഭ​ങ്ങ​ളാണു പൂക്ക​ളെ​ത്തേ​ടി​യെ​ത്തു​ന്ന​ത്. അതു​പോലെ ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക് വിഷ​യ​ങ്ങൾ വന്നു കയ​റു​ക​യല്ല, ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങൾ വിഷ​യ​ങ്ങൾക്ക് പിന്നാലെ പാഞ്ഞുചെല്ലുക​യാണ് ചെയ്യു​ന്ന​ത്. ഇങ്ങനെ ഒന്നിൽ നിന്നും അനേ​ക​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക് മാറി​യാ​ടി​ക്ക​ളി​ക്കുന്ന ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങളെ മനസു​മാ​യി​ച്ചേർന്ന് കളി​യാ​ടാൻ വിടാതെ പിടിച്ചു നിറുത്താൻ നമുക്ക് കഴി​യ​ണം. അപ്പോഴേ 'വെളി​വുരു' എന്ന ബോധ​ത്തിന്റെ പൂർണ​ത​യാൽ നമ്മുടെ അകം വിള​ങ്ങു​ക​യു​ള്ളൂ. ആത്മാ​നു​ഭൂ​തി​യുടെ ഈ കര​ക​വി​യ​ലാണ് നമ്മുടെ ജീവി​തത്തെ ആന​ന്ദമ​യ​മാ​​ക്കി​ത്തീർക്കു​ന്ന​ത്.

ധനവും തൊഴിലും സ്ഥാന​മാ​ന​ങ്ങളുമൊന്നും അന്തി​മ​മായി ആന​ന്ദ​ കാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നി​ല്ല. ഭാര​തീ​യ​ദർശനത്തിന്റെ ഈ അക​ക്കാ​മ്പിൽ നിന്നാണ് ഗുരു​ദേ​വ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങൾ ആധു​നി​ക​യു​ഗ​ത്തിന്റെ ഉണർവിനും ഉയർച്ചയ്‌ക്കുമായി ശാസ്ത്രീ​യാവ​ബോ​ധ​ത്തോടെ നേരാം​വ​ഴി​ കാ​ട്ടുന്ന അദ്വൈത​ദർശനം ആവി​ഷ്‌ക​രി​ച്ചെ​ടു​ത്തത്. ഇത് ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​നാണ് ജീവി​തത്തെ സന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്റെയും സമാ​ധാ​ന​ത്തി​ന്റെയും ഇരി​പ്പിടമാക്കി​ത്തീർക്കുന്നതും അന്യർക്കു ഗുണം ചെയ്യുന്ന ജീവി​ത​ത്തിന് ഉട​മ​യാ​യി​ത്തീ​രുന്നതും.

'വെളി​വു​രു​വേ​ന്തി​യകം വിള​ങ്ങി​ടേണ' മെന്ന ഗുരു​ദേ​വന്റെ വാങ്മയ ദീപ്തി കൊണ്ട് ഹൃദയം നിറ​യ്ക്കാ​നാ​വു​ന്ന​വ​നാണ് ജീവി​ത​ത്തിലെ എല്ലാ കുറ​വു​ക​ളെയും ഫല​പ്ര​ദ​മായി നീക്കാ​നാ​വു​ന്ന​ത്. ഇങ്ങനെ ഭോഗ​വ​സ്തു​ക്ക​ളായി കരു​തു​ന്ന​വ​യുടെ കുറ​വിനെ ബോധത്തിന്റെ നിറവ് കൊണ്ട് ഭേദി​ക്കു​ന്ന​വ​നാണ് ജീവി​തത്തെ അതിന്റെ പൂർണത​യി​ലേക്ക് നയി​ക്കാ​നാ​വു​ക.
ജീവി​ത​ത്തിന്റെ ആ പൂർണ​ത​യി​ലേക്ക് മനു​ഷ്യനെ നയി​ക്കാനാണ് ഗുരു​ദേ​വനും മറ്റു ഗുരു​ക്ക​ന്മാരും അവ​രുടെ ജീവിതം കൊണ്ടും വച​നങ്ങൾ കൊണ്ടും ചിന്ത​കൾ കൊണ്ടും പരി​ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത്. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ഈ നാറുന്ന നളിക​യാ​യി​രി​ക്കുന്ന ശരീ​ര​ത്തി​ലേറി കിളി​ക​ളെ​പ്പോലെ നയേന മാറി​യാ​ടുന്ന ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങൾ കൊണ്ട് സുഖവും സന്തോ​ഷവും സമാ​ധാ​നവും തേടുന്ന പുതിയ തല​മുറ ഒരു ഗുരു​വിൽ പൂർണശ്രദ്ധ അർപ്പി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണ്. കാരണം അവർ കാണുന്ന കുറ​വു​ക​ളിലെ കുറ​വി​ല്ലാ​യ്മ​കളും ധന​ത്തിലെ ധന​മി​ല്ലാ​യ്മയും ആന​ന്ദ​ത്തിലെ ആന​ന്ദ​മി​ല്ലാ​യ്മയും ബോധ്യ​പ്പെ​ടാൻ ഇത് ഉപകരിക്കും.

'നിന്റെ ധനം എവി​ടെ​യാണോ അവി​ടെ​യാണു നിന്റെ ഹൃദയം'

എന്ന യേശു​വ​ച​ന​ത്തിലെ 'ധന' ത്തിന്റെ പൊരുൾ എ​ന്തെ​ന്ന​റി​യാ​ത്ത​വൻ തന്റെ ഹൃദയത്തെ തന്റെ സമ്പ​ത്താ​കുന്ന ധന​ത്തിൽ സമർപ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാണ് യേശു​ദേ​വൻ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തെന്നു ധരി​ച്ചാൽ അതി​നു നിജ​സ്ഥി​തി​യു​മായി എത്ര ബന്ധ​മു​ണ്ടാവും? ഇതു​പോ​ലെ​യാണ് ഇന്നു ഗുരു​വ​ച​ന​ങ്ങളെയും പുതു​സ​മൂഹം മനസിലാ​ക്കു​ന്ന​ത്. അതി​നാൽ കുറ​വു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്തൊരു ജീവിതം, അല്ലെ​ങ്കിൽ സന്തോ​ഷ​ക​ര​മായ ഒരു ജീവി​തം അതാണ് നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യ​മെ​ങ്കിൽ അതിനു വെളി​വു​രു​കൊണ്ട് അകം വിള​ക്കുക തന്നെ വേണം. ഈ വെളി​വുരു​വാണ് യേശു​ദേ​വൻ പറ​ഞ്ഞ​തിലെ ധനം. ആ ധന​ത്തിൽ വേണം നിന്റെ ഹൃദയം സമർപ്പി​ത​മാ​കേണ്ടതെ​ന്നാ​ണ് ഈ യേശു​വ​ച​ന​ത്തിന്റെ പൊരുൾ. ഈ വിധം അതാ​തിന്റെ ദാർശ​നി​ക​പ്പൊ​രു​ള​റി​ഞ്ഞ് മനസിലാ​ക്കാ​നുള്ള ഒരു മന​പ്പാകം നമു​ക്കു​ണ്ടാ​യാൽ സന്തോ​ഷ​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള വഴി​തെ​ളിഞ്ഞു വ​രും.