ഒ​രു​ ​വ്യ​ക്തി​ ​സ്വ​പ്നം​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​അ​തി​നെ​ ​മ​നോ​രാ​ജ്യ​മെ​ന്ന് ​പ​റ​യു​ന്നു.​ ​ഒ​രു​കൂ​ട്ട​മാ​ളു​ക​ൾ​ ​സ്വ​പ്നം​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​അ​തൊ​രു​ ​സ​മൂ​ഹ​മാ​യി​ ​മാ​റു​ന്നു.​ ​പ്ര​പ​ഞ്ചം​ ​സ്വ​പ്‌​നം​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​അ​ത് ​പ​ര​മാ​ർ​ത്ഥ​മാ​യി​ ​മാ​റു​ന്നു.​ ​സ്വ​പ്നം​ ​നി​ശ്ചി​ത​മാ​യ​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യ​മാ​ണ്,​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യം​ ​നി​ശ്ചി​ത​മാ​യ​ ​സ്വ​പ്ന​വും.​ ​സ്വ​പ്ന​ത്തി​ന്റെ​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​ന​ല്ല​ ​ഗു​ണ​മെ​ന്തെ​ന്നാ​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ഉ​ണ​രു​ന്ന​തോ​ടെ​ ​അ​ത​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു.​ ​ഈ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ ​വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ന്റെ​ ​കാ​ര്യ​വും​ ​ഇ​ത് ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് .​ ​ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​ഉ​ണ​ർ​വ് ​വ​രു​ന്ന​തോ​ടെ​ ​അ​വ​സാ​നി​ക്കും.​ ​വൈ​ദ്യ​പ​ര​മാ​യി,​ ​ഉ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ശ​രീ​ര​ത്തി​ന്റെ​ ​സ്വ​ഭാ​വം​ ​അ​ല്പം​ ​താ​ഴ്ന്ന​ ​അ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ണെ​ന്ന് ​കാ​ണാം​ .​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ധ്യാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കാം.​ ​ഉ​ണ​ർ​വി​ന്റെ​ ​കൂ​ടു​ത​ൽ​ ​സ്വ​സ്ഥ​മാ​യ​ ​അ​വ​സ്ഥ​യാ​ണ് ​ഉ​റ​ക്കം,​ ​അ​ഥ​വാ​ ​ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ​ ​അ​സ്വ​സ്ഥ​മാ​യ​ ​അ​വ​സ്ഥ​യാ​ണ് ​ഉ​ണ​ർ​വ്.

സ്വ​പ്ന​വും​ ​ഉ​ണ​ർ​വും​ ​ഒ​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്.​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യ​വും​ ​സ്വ​പ്ന​വും​ ​ഒ​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​ണോ​?​'​ ​അ​ത​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ല.​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യ​മെ​ന്ന​ത് ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ഇ​ന്ദ്രി​യാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​ന​ൽ​കു​ന്ന​ ​വ്യാ​ഖ്യാ​നം​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ്.​ ​അ​തി​നെ​ ​ശ​രി​യാ​യ​ ​അ​ർ​ത്ഥ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​റി​യി​ല്ല.​ ​അ​താ​യ​ത് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​'​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യം​'​ ​എ​ന്ന് ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​മ​ന​സി​ന്റെ​ ​വ്യാ​ഖ്യാ​നം​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ്,​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​'​സ്വ​പ്നം​'​ ​എ​ന്ന് ​പ​റ​യു​ന്ന​തും​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​മ​ന​സി​ന്റെ​ ​വ്യാ​ഖ്യാ​നം​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്.​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​മ​ന​സി​നു​ള്ളി​ൽ​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ല്ലാം​ ​ത​ന്നെ​ ​മ​റ്റൊ​രു​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യ​മാ​ണ്.​ ​ന​മു​ക്ക​തി​നെ​ ​'​മ​നഃ​ശാ​സ്ത്ര​പ​ര​മാ​യ​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യം​'​ ​എ​ന്ന് ​വി​ളി​ക്കാം.​ ​അ​നേ​കം​ ​ആ​ളു​ക​ൾ​ക്ക്,​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ചി​ന്താ​രീ​തി​യെ​ക്കാ​ൾ​ ​ശ​ക്തി​യേ​റി​യ​താ​ണ് ​അ​വ​രു​ടെ​ ​സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ.​ ​നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​വ​ശാ​ൽ,​ ​അ​തി​ൽ​ ​പ​ല​തും​ ​അ​വ​ർ​ ​ഓ​ർ​ക്കാ​റി​ല്ല.
മു​ൻ​പ് ​ന​ട​ന്ന​തി​ന്റെ​ ​ചു​രു​ള​ഴി​ക്ക​ലെ​ന്ന് ​വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ ​വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കാം.​

​'​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ജീ​വി​തം​ ​ഇ​തു​ ​പോ​ലെ​യാ​യ​തി​നു​ ​കാ​ര​ണം​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ക​ർ​മ്മ​മാ​ണ് ​",​ ​എ​ന്ന് ​ന​മ്മ​ൾ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​തി​ന്റെ​ ​ല​ളി​ത​മാ​യ​ ​വ്യാ​ഖ്യാ​നം​ ​മു​ൻ​പ് ​ചെ​യ്ത​ ​പ്ര​ക്രി​യ​ക​ളു​ടെ​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​അ​ഴി​ച്ചെ​ടു​ക്ക​ലു​ക​ളാ​ണെ​ന്നാ​ണ് .​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ജീ​വി​ത​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ളി​ലെ​ ​കാ​ർ​മി​ക​സ​ത്ത​യു​മാ​യി​ ​യോ​ജി​ച്ചു​ ​പൊ​യ്‌​കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല.​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ജാ​ഗ്ര​താ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​സ്വ​പ്നം​ ​ക​ണ്ട് ​അ​തി​നെ​ ​യാ​ഥ്യാ​ർ​ത്ഥ്യ​മാ​ക്കാ​ൻ​ ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ​ ​സ​ഹാ​യ​മ​ഭ്യ​ർ​ത്ഥി​ച്ചാ​ൽ​ ​അ​ത് ​തി​ക​ച്ചും​ ​അ​പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​ണ് .​ ​കാ​ര​ണം,​ ​ലോ​കം​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​സ്വ​പ്നം​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യ​മാ​ക്കാ​ൻ​ ​കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​കി​ല്ല.​ ​അ​വ​ർ​ക്ക് ​അ​വ​രു​ടേ​താ​യ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്.​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​രീ​തി​ക്ക് ഉ​ത​കു​ന്ന​ ​ത​ര​ത്തി​ൽ​ ​അ​നു​യോ​ജ്യ​മാ​യ​ ​സാ​ഹ​ച​ര്യം​ ​സൃ​ഷ്ടി​ക്കാ​ൻ,​ ​സ്വ​പ്ന​ത്തി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​സാ​ധി​ക്കും.​ ​ക​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​അ​ബോ​ധാ​വ​സ്ഥ​യി​ലു​ള്ള​ ​ചു​രു​ള​ഴി​ക്ക​ലി​നെ​ ​മ​റി​ക​ട​ന്നാ​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മേ,​ ​അ​തി​നെ​ ​ബോ​ധ​പൂ​ർ​വം​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​പ്ര​ക്രി​യ​യാ​ക്കി​ ​മാ​റ്റി,​ ​ഉ​ണ​ർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ​ ​അ​ർ​ത്ഥ​വു​മു​ള്ളൂ.​ ​ജീ​വ​ൻ,​ ​മു​ൻ​പ് ​ന​ട​ന്ന​തി​ന്റെ​ ​ബ​ന്ധം​ ​വേ​ർ​പെ​ടു​ത്ത​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മാ​യി​ ​പ​രി​മി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ​ ​തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും​ ​അ​ത് ​ചെ​യ്യാ​ൻ​ ​ഉ​ത്ത​മ​മാ​യ​ ​സ്ഥ​ലം,​ ​സ്വ​പ്‌​നം​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്.

യോ​ഗി​ക​ളു​ടെ​ ​കാ​ലം​ ​മു​ത​ൽ​ ​ത​ന്നെ​ ​ശി​വ​നെ​ ​അ​ഥ​വാ​ ​മ​ഹാ​ദേ​വ​നെ​ ​അ​ഗാ​ധ​നി​ദ്ര​‌​യി​ൽ​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യും​ ​ഉ​ണ​ർ​ന്ന​ ​അ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​വി​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളൂ.​ ​ഇ​താ​ണ് ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ​ ​സ​ചേ​ത​നാ​വ​സ്ഥ.​ ​ഒ​ന്നു​കി​ൽ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്നേ​യി​ല്ല,​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യ​ ​നി​ല​കൊ​ള്ളു​ന്നു.​ ​അ​തി​നി​ടയ്‌​ക്കു​ള്ള​ ​വാ​സ്ത​വി​ക​ത​ ​എ​ന്ന​ ​അ​വ​സ്ഥ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നി​ല്ല.​ ​അ​ഴി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​ൻ​ ​ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത​ ​നി​ശ്ച​ലാ​വ​സ്ഥ​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​ഉ​ണ​ർ​വ്,​ ​സ്വ​പ്നാ​വ​സ്ഥ​ ​എ​ന്ന​തി​ല്ല.​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ഉ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ​ ​കാ​ണു​ന്ന​ ​സു​ന്ദ​ര​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല​ ​ഞാ​ൻ​ ​'​സ്വ​പ്നം"​ ​എ​ന്ന​തു​ ​കൊ​ണ്ട് ​ഉ​ദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​ത്,​ ​ഉ​ണ​ർ​ന്നി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​സ്വ​പ്നാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ണ്.​ ​ഈ​ ​നി​മി​ഷം​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​നെ​ ​അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് ​പോ​ലും​ ​തി​ക​ച്ചും​ ​സ്വ​പ്നാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ണ്.​ ​അ​ത് ​ശ​രി​യാ​യ​ ​രീ​തി​യ​ല്ല.

സ്വ​പ്‌​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​ശ​ക്തി​യും​ ​ലാ​ഘ​വ​വും​ ​ഒ​ന്നി​ട​വി​ട്ട് ​ഒ​രേ​സ​മ​യം​ ​നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു.​ ​സ്വ​പ്‌​ന​ത്തി​ൽ​ ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി​ ​മു​ഴു​കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ​അ​ത് ​സു​ശ​ക്ത​മാ​ണ്.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​അ​തി​ൽ​ ​നി​ന്ന​ക​ന്ന് ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​യാ​ൾ​ക്ക് ​അ​ത് ​ദു​ർ​ബ​ല​മാ​കും.​ ​സ്വ​പ്‌​ന​വു​മാ​യി​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​സ്ഥാ​പി​ച്ച​ ​ബ​ന്ധ​മാ​ണ് ​ഇ​തി​നെ​ല്ലാം​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​നം.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​ക​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ളെ​ ​സ്വ​പ്ന​ത്തി​ൽ​ ​സ്വ​രൂ​പി​ച്ചു​ ​വ​യ്‌​ക്കാ​നാ​വു​മോ​?​ ​ക​ർ​മ​ത്തി​ന്റെ​ ​ശേ​ഖ​ര​ണം​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ ​മൂ​ല​മ​ല്ല.​ ​അ​ത് ​ഒ​രു​ ​വ്യ​ക്തി​യു​ടെ​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​യു​ടെ​ ​താ​ത്പ​ര്യ​ത്തി​ലും​ ​ഉ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തി​ലു​മാ​ണ്.​ ​

നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​ഒ​രു​ ​ല​ക്ഷ്യം​ ​വ​ച്ച് ​സ്വ​പ്നം​ ​കാ​ണു​വാ​നാ​കു​മോ​?​ ​'​ഇ​ന്ന് ​ഞാ​ൻ​ ​ഈ​ ​സ്വ​പ്നം​ ​കാ​ണും" ​എ​ന്ന് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​തീ​രു​മാ​നി​ക്കാ​നാ​കു​മോ​?​ ​ഇ​ല്ല.​ ​അ​തി​ൽ​ ​സ​ങ്ക​ല്പം​ ​സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​കെ​ട്ടു​പാ​ടു​ക​ളു​ടെ​ ​വേ​ർ​പെ​ടു​ത്ത​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​സ്വ​പ്നം.​ ​പ​ക​ൽ​ ​സ​മ​യ​ത്ത് ​പോ​ലും​ ​പ​ല​ ​ത​വ​ണ​യാ​യി​ ​സം​ഭ​വി​ച്ച​തി​നെ​യെ​ല്ലാം​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​ഴി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ദേ​ഷ്യം,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ല​ക്ഷ്യം,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​അ​സ്വാ​സ്ഥ്യം,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​സ്‌​നേ​ഹം,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​താ​ത്പ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​വെ​റു​പ്പ് ​ഇ​തി​ൽ​ ​മി​ക്ക​വ​യും​ ​ക​ർ​മ്മ​ത്തെ​ ​അ​ഴി​ച്ചെ​ടു​ക്ക​ലാ​ണ്,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ള​ല്ല.​ ​നി​റു​ത്താ​ൻ​ ​ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​നി​ങ്ങ​ളി​ത് ​തി​രി​ച്ച​റി​യൂ.