മനു​ഷ്യനു വേണ്ട​തെല്ലാം വിപ​ണി​കൾ നിശ്ച​യി​ക്കു​കയും നിർണ​യി​ക്കു​കയും ചെയ്യുന്ന കാല​മാ​ണി​ത്. ആഹാ​രം, വസ്ത്രം, പാർപ്പി​ടം, തുട​ങ്ങിയ അടി​സ്ഥാ​നാ​വ​ശ്യ​ങ്ങൾ മുതൽ അല​ങ്കാ​ര​ങ്ങൾ, ആഘോ​ഷ​ങ്ങൾ, വിനോ​ദ​യാ​ത്ര​കൾ വരെ വിപ​ണി​യ്‌ക്ക് അ​ധീ​ന​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ഏതൊ​ന്നിന്റെയും ഗുണ​മേ​ന്മയെ മാത്രം അടി​സ്ഥാ​ന​മാക്കി ക്രയ​വി​ക്ര​യ​ങ്ങൾ ചെയ്‌തിരുന്ന പൂർവികരെ വിസ്‌മൃ​ത​മാ​ക്കു​ന്ന​താണ് ആധു​നിക വിപണി സംസ്‌കാ​രം. വിള​യി​ക്കു​ന്ന​വരേക്കാൾ വിള​വെ​ടു​പ്പിന്റെ ഗുണവും വിലയും തിട്ട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​വ​രുടെ സങ്കേ​ത​മായി വിപണി മാറി​യ​പ്പോൾ ഉത്‌പാദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വന്റെ ഹൃദ​യ​മി​ടിപ്പ് ആരും കേൾക്കാ​തെ​യാ​യി.

ഒരു​വൻ എന്ത്​ ഭ​ക്ഷി​ക്കണം എന്ത് പഠി​ക്കണം എന്ത് ധരി​ക്കണം എന്നതു മുതൽ എന്തു കാണണം എന്തു കേൾക്കണം എന്ത് വായി​ക്കണം എന്ത് ചി​ന്തി​ക്കണം എന്നതിൽ വരെ വിപണി സംസ്‌കാ​ര​ത്തിന്റെ സ്വാധീ​ന​മേറുന്നു. മുൻകാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ നമ്മുടെ വിദ്യാ​ല​യ​ങ്ങളും ആതു​രാ​ല​യ​ങ്ങളും ഭോജ​നാ​ല​യ​ങ്ങളും വിപ​ണി​യുടെ ഭാഗ​മേ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എന്നാലിന്ന് ഇവയുൾപ്പടെ എല്ലാ മേഖ​ല​ക​ളെയും പുത്തൻവി​പണി സംസ്‌കാരം കയ്യ​ട​ക്കുന്നു. ഇത് നമ്മുടെ ധാർമ്മി​ക​തയെ വല്ലാതെ ഉലയ്‌ക്കും.
യഥാർത്ഥമാ​യത് ഏത്, കൃത്രി​മ​മേത് എന്ന് തിരി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വാത്ത നില​യി​ലേക്ക് വള​രുന്ന വിപ​ണി​യിൽ നിന്നും മറ​ഞ്ഞു​ പോ​കു​ന്നത് നന്മ​യു​ടെയും മേന്മ​യു​ടെയും തല​ങ്ങ​ളാ​ണ്. ആകർഷ​കത്വം നിറഞ്ഞ പരസ്യം കൊണ്ടാണ് വിപ​ണി​യിൽ ഗുണ​മേ​ന്മ നിർവചി​ക്കു​ന്ന​ത്. നല്ല​തിനെ വെല്ലുന്ന വ്യാജ​ന്മാർ എല്ലാ രംഗ​ത്തെയും കീഴ​ട​ക്കുന്ന പ്രവ​ണത വള​രു​ന്നത് ആരോ​ഗ്യ​മുള്ള സമൂഹ​ത്തിന്റെ രൂപ​പ്പെ​ട​ലിനു ആശാ​സ്യ​മ​ല്ല. അതി​നാൽ നല്ല​തിനെ തിരി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വാത്ത ഒരു ഉപ​ഭോക്തൃ ​സം​സ്‌കാരത്തെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തുക തന്നെ വേണം. അതു​ണ്ടാ​കാതെ വന്നാൽ പാലം 'പല'മാ​കുന്ന നില വന്നു​ചേ​രും. 'പല​'മെ​ന്നാൽ 'പാട​'യെ​ന്നാ​ണർത്ഥം. 'പാല​'ത്തിനു 'പാട​'യുടെ അവസ്ഥ വന്നാൽ ദുര​ന്ത​ഫ​ലം ഊഹി​ക്കാ​മ​ല്ലോ. അതു​കൊണ്ട് കൃ​ത്രി​മത്വം കല​രാത്ത ജൈവി​ക​തയെ കാണാനും അറി​യാനും സ്‌നേഹി​ക്കാനും അനു​ഭ​വി​ക്കാ​നും ശ്രദ്ധിക്കണം. കാരണം കൃത്രി​മത്വം നമ്മുടെ ജൈവി​ക​വാ​സ​നയെ വിളയെ കള​യെ​ന്ന​പോലെ നശി​പ്പി​ച്ചു​ കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും.

ഒരി​ക്കൽ കൃത്രി​മ​മായ യാതൊ​ന്നിനും ജീവി​ത​ത്തിൽ ഇടംകൊ​ടു​ക്കാ​തി​രുന്ന ഒരു രാജ​കു​മാ​രി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്രകൃ​തി​യിൽ നിന്നും നേരി​ട്ടു​കി​ട്ടുന്ന ഇലയും ഫല​മൂ​ലാ​ദി​ക​ളു​മാ​യി​രുന്നു അവർ ഭക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. കൃത്രി​മ​ചായം കലർത്തിയ ഉട​യാ​ട​കളോ കൃത്രി​മ​മാ​യു​ണ്ടാ​ക്കിയ ആഭ​ര​ണ​ങ്ങളോ അവർ ധരി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. പ്രകൃ​തിയെ പ്രണ​യി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രുന്ന അവർക്ക് വിവാ​ഹ​കാ​ല​മാ​യി. രാജാവ് തന്റെ മകൾക്ക് അനു​രൂ​പ​നായ വര​നെ​ അ​ന്വേ​ഷിച്ച് നാലു​ദി​ക്കി​ലേക്കും ദൂത​ന്മാരെ അയ​ച്ചു. വളരെ സുന്ദ​രി​യാ​യി​രുന്ന രാജ​കു​മാ​രിയെ വധു​വാ​യി​ക്കി​ട്ടാൻ ആഗ്ര​ഹിച്ച് വള​രെ​പേർ കൊട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ​ത്തി. അവ​രിൽ വിദ്വാ​ന്മാരും രാജ​കു​മാ​ര​ന്മാരും വ്യാപാ​രി​കളും കൃഷി​ക്കാരു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവ​രിൽ നിന്നും കൃത്രി​മത്വത്തിന്റെ ആകർഷ​ണീ​യ​ത​യിൽപ്പെ​ടാത്ത ഒരാളെ കണ്ടെത്താൻ എങ്ങനെ കഴി​യു​മെ​ന്നോർത്ത് രാജാവ് ശങ്കി​ച്ചു. രാജ​കു​മാരി തന്നെ അതി​​നൊ​രു​പായം കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. അവർ കൊട്ടാ​ര​ത്തിലെ കലാ​കാ​ര​ന്മാ​രെ​ക്കൊണ്ട് കുറെ​യ​ധികം കൃത്രിമ പൂക്കളെ സൃഷ്‌ടിച്ചു. നേരായ പൂക്ക​ളെ​ക്കാൾ മനോ​ഹരങ്ങളായിരുന്നു അവ. കൃ​ത്രി​മ​പ്പൂ​ക്ക​ളെല്ലാം വലിയ ഇല​യിൽ നിരത്തി​വെ​ച്ചു. അതി​നി​ട​യിൽ കൊട്ടാരം പൂന്തോ​ട്ട​ത്തിൽ നിന്നും അടർത്തി​യെ​ടുത്ത ഒരു പൂവും തിരു​കി​വെ​ച്ചു. വിവാ​ഹ അ​ഭ്യർത്ഥ​ന​യു​മാ​യെ​ത്തി​യ​വ​രിൽ നിന്നും ആരാണോ മണ​ത്തും​തൊട്ടും ​നോ​ക്കാ​തെ യഥാർത്ഥ പൂവിനെ കണ്ടെത്തുന്നത് അയാളായിരിക്കും തന്റെ വര​നെന്ന് രാജകുമാരി പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു. എന്നാൽ യഥാർത്ഥ​ പൂ​വെന്നു തെറ്റി​ദ്ധ​രിച്ച് പലരും കൃത്രി​മ​പ്പൂ​ക്ക​ളെയാണ് തെര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​ത്. അവർക്കു പിന്നാ​ലെ​യെ​ത്തിയ ബുദ്ധി​മാ​നായ കർഷ​ക​പു​ത്രൻ തന്റെ കൈയിൽ സൂക്ഷി​ച്ചി​രുന്ന ചെറു​കുപ്പി തുറന്ന് ഒരു ഈച്ചയെ പുറ​ത്തേ​ക്കു ​വി​ട്ടു. അതു പറന്ന് യഥാർത്ഥ പൂവിൽ ചെന്നി​രു​ന്നു. അവന്റെ ബുദ്ധി​യിലും ജൈവി​ക​വാസ​ന​യിലും മതി​പ്പു​തോ​ന്നിയ രാജ​കു​മാരി അവനെ വര​നായി തെര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു.

ഇങ്ങനെ ഉള്ളി​ലി​രി​ക്കുന്ന ജൈവി​ക​വാ​സ​നയെ കൈവി​ടാ​തി​രി​ക്കുന്ന തര​ത്തിൽ വസ്‌തുക്ക​ളു​മായി ഇട​പ​ഴ​കാനും വ്യവ​ഹ​രി​ക്കാനും നമുക്ക് കഴി​യ​ണം. അപ്പോഴേ ഈശ്വ​രീ​യ​ത​യുടെ മഹി​മ നമ്മിൽ മിഴി​വു​റ്റ​താ​വൂ.
എവി​ടെ​യെ​ല്ലാ​മാണോ അയഥാർത്ഥമാ​യ​തു​മായി നമ്മൾ കൂടി​ച്ചേ​രു​ന്നത് അവി​ടെ​യെല്ലാം നമ്മുടെ ജൈവി​ക​വാ​സ​ന​ അറ്റു​പോ​കും. സനാ​ത​ന​മായ മൂല്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യെല്ലാം സത്ത​യി​രി​ക്കു​ന്നത് ജൈവി​ക​വാ​സ​ന​യി​ലാ​ണ്. ഒരു​വൻ സ്‌നേഹി​ക്കു​ന്നതും സ്‌നേഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നതും ഈ വാസ​നാ​മുകുള​ത്തിന്റെ തളി​രി​ടലിലൂ​ടെ​യാ​ണ്. വിപ​ണി​സം​സ്‌കാ​ര​ത്തിന് വിധേ​യ​നാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നവനിൽ ഈ തളി​രി​ടൽ സംഭവിക്കി​ല്ല. കാരണം അവി​ടത്തെ വിനി​മ​യ​ത്തിന്റെ മൂല്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത് സ്‌നേഹമോ ത്യാഗമോ കാരു​ണ്യമോ സാഹോ​ദ​ര്യമോ അല്ല. മറിച്ച് ഇതി​ന്റെ​യൊന്നും തിളക്കം ഉള്ള​ട​ക്ക​ത്തി​ലില്ലാത്ത പണ​ത്തിന്റെ പെരു​പ്പമാ​ണ്. ഈ പണത്തെ ഒരുവനു നഷ്‌ടപ്പെ​ടു​ത്താനും കടം കൊടു​ക്കാനും നശി​പ്പിച്ചു കള​യാനും സമ്പാ​ദി​ക്കാനും എ​ളു​പ്പ​മാ​ണ്. പക്ഷേ ജൈവി​ക​വാ​സ​ന​യു​ളള ഒരു​വനു ഒരി​ക്കലും അവ​നി​ലി​രി​ക്കുന്ന സ്‌നേഹ​ത്തെയോ ത്യാഗ​ത്തെയോ കാരു​ണ്യ​ത്തെയോ നഷ്‌ട​പ്പെ​ടു​ത്താനോ കടം കൊടു​ക്കാനോ നശി​പ്പി​ക്കാനോ സാധി​ക്കില്ല. ഇതാണു വിപണി സംസ്‌കാ​രവും ജൈവി​ക​വാ​സ​ന​യിൽ നിന്നു​ളവാ​കുന്ന സംസ്‌കാ​രവും തമ്മി​ലുള്ള അന്ത​രം.
ഈ സത്യം നമ്മെ ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന ഒരു തൃപ്പാ​ദ​ര​ച​ന​യാണ് സ്വാനു​ഭ​വ​ഗീ​തി​യിലെ 19-ാ​മത് പദ്യം.
വീഴു​മ്പോ​ഴി​വ​യെല്ലാം
പാഴിൽ തനിയേ പരന്ന തൂവെ​ളിയാം
ആഴി​ക്കെ​ട്ടി​ല​വൻ താൻ
വീഴു​ന്നോ​ന​ല്ലി​താണു കൈവ​ല്യം.
ഈ ബാഹ്യ​പ്ര​കൃ​തി​യി​ൽ കാണുന്ന കൃത്രി​മ- ജഡ പദാർത്ഥ​ങ്ങ​ളെല്ലാം സനാ​ത​ന​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളറ്റ് ആശ്ര​യ​മാകാതെ​ അകന്നു പോകു​മ്പോൾ തെളി​ഞ്ഞു​വ​രുന്ന ജൈവി​ക​വാ​സ​ന​യാൽ ശുദ്ധ​ബോധം അനു​ഭ​വ​മാ​കും. അവൻ പിന്നെ, തന്നെ താന​ല്ലാ​താ​ക്കുന്ന കൃത്രി​മ​ത്വ​ത്തിന്റെ ആഴി​ക്കെ​ട്ടിൽ വീഴു​ക​യി​ല്ല. അവ​നാണു വിജ​യി, അഥവാ ജിത​കാ​മൻ.