അ​മ്മേ...
അ​മൃ​ത​പു​രി​ ​എ​ന്നും​ ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​ആ​ന​ന്ദ​ത്തി​ലാ​ണ്.​ ​അ​വി​രാ​മം​ ​ഗു​രു​പൂ​ർ​ണി​മ​യു​ടെ​ ​ആ​ഘോ​ഷ​ത്തി​ലാ​ണ്.​ ​കാ​ര​ണം,​ ​ഇ​വി​ടെ​ ​അ​മ്മ​യെ​ന്ന​ ​പ​രി​പൂ​ർ​ണ​ത​യു​ടെ​ ​സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​മു​ണ്ട്.​ ​അ​തി​വി​ടു​ത്തെ​ ​മ​ണ്ണി​നെ​യും​ ​വി​ണ്ണി​നെ​യും​ ​ആ​ത്മ​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​ഉ​ജ്വ​ല​ദീ​പ്തി​യി​ൽ​ ​പ​രി​പൂ​രി​ത​മാ​ക്കു​ന്നു.​ ​അ​മ്മ​യോ​ടൊ​പ്പ​മു​ള്ള​ ​ഓ​രോ​ ​നി​മി​ഷ​വും​ ​'​ഗു​രു​പൂ​ർ​ണി​മ​യാ​ണ്.​'​ ​ആ​ ​അ​റി​വി​ന്റെ​ ​ഒ​രു​ ​ചെ​റു​കി​ര​ണം​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​തെ​ളി​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം,​ ​ഓ​ട്ടൂ​ർ​ ​ഉ​ണ്ണി​ന​മ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ട് ​അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​അ​ഷ്ടോ​ത്ത​ര​ത്തി​ലെ​ ​ആ​ദ്യ​നാ​മം​ ​ത​ന്നെ​ ​'​ഓം​ ​പൂ​ർ​ണ​ബ്ര​ഹ്മ​സ്വ​രൂ​പി​ണ്യൈ​ ​ന​മഃ​'​ ​എ​ന്നു​ ​കു​റി​ച്ച​ത്.​ ​ആ​ ​മ​ഹാ​മ​ഹി​മ​യും,​ ​ഗു​രു​ത​ത്ത്വ​ത്തി​ന്റെ​ ​സ​വ​വ്യാ​പ​ക​ത്വ​വും​ ​ശി​ഷ്യ​ൻ​ ​ഭ​ക്ത്യാ​ദ​ര​വു​ക​ളോ​ടെ​ ​സ്‌​മ​രി​ച്ചാ​രാ​ധി​ക്കു​ന്ന​ ​ദി​വ​സ​മാ​ണു​ ​ഗു​രു​പൂ​ർ​ണി​മ.
ഗു​രു​വാ​ണു​ ​ശി​ഷ്യ​ന്റെ​ ​ലോ​കം.​ ​അ​വ​ന്റെ​ ​മ​നോ​ബു​ദ്ധി​ക​ൾ​ക്കു​ ​വ്യാ​പ​രി​ക്കാ​ൻ​ ​മ​റ്റൊ​രി​ട​മി​ല്ല.​ ​ആ​ ​ഔ​ന്ന​ത്യം​ ​കൈ​വ​രി​ച്ച​ ​ശി​ഷ്യ​ന്മാ​ർ​ ​ഒ​രു​ ​അ​പൂ​ർ​വ​ത​യാ​ണ്,​ ​ഒ​ര​ദ്ഭു​ത​മാ​ണ്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ആ​ ​ശ്രേ​ഷ്ഠ​ത​ ​കൈ​വ​രി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം​ ​മാ​ത്രം​ ​സ​ദ്ഗു​രു​വി​ന്റെ​ ​സ​വി​ധ​ത്തി​ലെ​ത്താ​മെ​ന്നു​ ​ക​രു​തു​ന്ന​തു​ ​അ​ബ​ദ്ധ​വു​മാ​ണ്.​ ​ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്കു​ ​തി​രി​യ​ണം.​ ​ആ​ത്മാ​ന്വേ​ഷ​ണം​ ​ആ​രം​ഭി​ക്ക​ണം.​ ​'​'​അ​തെ​പ്പോ​ൾ​ ​തു​ട​ങ്ങ​ണം​?​'​'​ ​എ​ന്നു​ ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ട് ​അ​മ്മ​ ​പ​റ​യും,​ ​'​'​ഇ​പ്പോ​ൾ,​ ​ഇ​വി​ടെ,​ ​ഈ​ ​നി​മി​ഷ​മാ​ണേ​റ്റ​വും​ ​പ​റ്റി​യ​ ​സ​മ​യം.​'​'​ ​സ​ദ്ഗു​രു​വി​നെ​ ​ക​ണ്ടെ​ത്തി​യാ​ൽ,​പി​ന്നെ​ ​ഒ​ട്ടും​ ​അ​മാ​ന്തി​ക്ക​രു​ത്.​ ​കാ​ര​ണം,​ ​മ​നു​ഷ്യ​ജ​ന്മ​ത്തി​ൽ​ ​അ​തി​ലും​ ​ശ്രേ​ഷ്ഠ​മാ​യി​ ​മ​റ്റൊ​ന്നും​ ​സം​ഭ​വി​ക്കാ​നി​ല്ല.​ ​'​ന​ന്മ​ ​ചെ​യ്യ​ണം​'​ ​എ​ന്നൊ​രു​ ​തോ​ന്ന​ലു​ണ്ടാ​യാ​ൽ,​ ​അ​തു​ ​പ്രാ​വ​ർ​ത്തി​ക​മാ​ക്കാ​ൻ​ ​ഒ​ട്ടും​ ​വൈ​ക​രു​ത്.​ ​മ​ന​സ് ​അ​സ്ഥി​ര​മാ​ണ്.​ ​ചി​ന്ത​ക​ൾ​ക്കു​ ​വാ​യു​വേ​ഗ​മാ​ണ്.​ ​ഈ​ ​നി​മി​ഷം​ ​പൊ​ന്തി​വ​രു​ന്ന​ ​ചി​ന്താ​ത​രം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ ​അ​മ​ർ​ച്ച​ ​ചെ​യ്‌​തു​ ​ക​ള​യും​ ​പി​ന്നി​ൽ​ ​വ​രു​ന്ന​വ.​ ​ഇ​ര​ച്ചു​ ​വ​രു​ന്ന​ ​ഭാ​വി,​ ​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തെ,​ ​ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തി​ന്റെ​ ​വി​സ്‌​മൃ​തി​യി​ലേ​ക്കു​ ​ത​ള്ളി​മാ​റ്റു​ന്ന​ ​അ​ന്ത​മി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു​ ​പ​രി​ണാ​മ​ക്ര​മം​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​ന​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​ ​സ്വ​ന്തം​ ​അ​സ്‌​തി​ത്വം​ ​തേ​ടി​യു​ള്ള​ ​അ​ന്വേ​ഷ​ണ​മാ​ണ് ​ആ​ദ്ധ്യാ​ത്മി​ക​ത.​ ​അ​വി​ടെ​ ​അ​വ​ന​വ​നെ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​പ​ഠ​ന​വി​ഷ​യ​മാ​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​സ്വ​യം​ ​അ​റി​യു​ന്ന​തി​ലും​ ​ശ്രേ​ഷ്ഠ​മാ​യി​ ​ഈ​ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ​ ​മ​റ്റൊ​ന്നു​മി​ല്ല.​ ​അ​ണ്ഡ​ക​ടാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​സ​മ​ഗ്ര​സ​ത്ത​യെ​ ​സ്വാം​ശീ​ക​രി​ക്ക​ലാ​ണ​ത്.​ ​ത​പോ​നി​ഷ്ഠ​യി​ലൂ​ടെ,​ ​മ​ന​സി​നെ​ ​സ്ഫു​ടം​ ​ചെ​യ്‌​തെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ,​ ​'​ഞാ​ൻ​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണീ​ശ്വ​ര​ൻ​;​ ​അ​ഖി​ല​വും​ ​ഞാ​ൻ​ത​ന്നെ​'​ ​എ​ന്ന​ ​ബോ​ധം​ ​അ​നാ​വ​ര​ണം​ ​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.​ ​മ​നോ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​നി​ര​ന്ത​ര​ ​പ്ര​വാ​ഹ​ത്തി​നു​ ​വി​നാ​ശം​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു.​ ​ജ്ഞാ​നോ​ദ​യം​ ​ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തോ​ടെ,​ ​ഇ​ഷ്‌​ടാ​നി​ഷ്‌​ട​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പ​രി​മി​തി​ക​ളെ​ല്ലാം​ ​ഭേ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.​ ​'​അ​ക​വും​ ​പു​റ​വും"​എ​ന്ന​ ​തോ​ന്ന​ൽ​ ​മാ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​'​'​ആ​ദ്യം​ ​ശി​ഷ്യ​നു​ണ്ടാ​ക​ണം.​ ​എ​ങ്കി​ലേ​ ​ഗു​രു​ ​ഉ​ണ്ടാ​കൂ​""എ​ന്ന് ​അ​മ്മ​ ​ഓ​ർ​മ്മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.​ ​ഐ​സ​ക് ​ന്യൂ​ട്ട​ൺ​ ​ഭൂ​ഗു​രു​ത്വ​ബ​ലം​ ​ക​ണ്ടെ​ത്തു​ന്ന​തി​നു​ ​മു​ൻ​പും​ ​അ​തു​ ​നി​ല​നി​ന്നി​രു​ന്നു.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​അ​തു​ ​കാ​ണാ​നു​ള്ള​ ​ഉ​ൾ​ക്കാ​ഴ്ച​യും​ ​അ​റി​യാ​നു​ള്ള​ ​സം​വേ​ദ​ന​ക്ഷ​മ​ത​യും​ ​ആ​രി​ലു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​അ​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ് ​സ​ദ്ഗു​രു​വി​ന്റെ​ ​ചൈ​ത​ന്യ​ധ​ന്യ​മാ​യ​ ​സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​വും.​ ​അ​ത് ​അ​ഭം​ഗ​മാ​യൊ​രു​ ​നൈ​ര​ന്ത​ര്യ​മാ​ണ്.​ ​കാ​റ്റി​ലും​ ​ക​ല്ലി​ലും​ ​ക​ട​ലി​ലും​ ​മ​ര​ത്തി​ലും​ ​മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലും​ ​ഓ​രോ​ ​മ​ണ​ൽ​ത്ത​രി​യി​ലും​ ​ആ​ ​അ​ഖ​ണ്ഡ​ചൈ​ത​ന്യം​ ​സ​ന്നി​വേ​ശി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​ച​രാ​ച​ര​ങ്ങ​ളെ​ ​സം​യോ​ജി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ ​അ​ദൃ​ശ്യ​ശ​ക്തി​യാ​ണ​ത്.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു​ ​പ്ര​ഹ്ളാ​ദ​ന്റെ​ ​നി​ഷ്‌​ക​ള​ങ്ക​ ​ഭ​ക്തി​യു​ടെ​ ​മു​ൻ​പി​ൽ​ ​ആ​ ​അ​ന​ന്ത​ശ​ക്തി​ ​ന​ര​സിം​ഹ​രൂ​പ​ത്തി​ൽ​ ​അ​വ​താ​രം​ ​കൊ​ണ്ട​ത്.​ ​കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ദ്ധം​ ​ആ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ ​തൊ​ട്ടു​മു​ൻ​പാ​യി​ ​ഭ​ഗ​വാ​ൻ​ ​കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ​ ​വി​ശ്വ​രൂ​പം​ ​ദ​ർ​ശി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​മ​ഹാ​ഭാ​ഗ്യം​ ​അ​ർ​ജു​ന​നു​ ​സി​ദ്ധി​ച്ചു.​ ​ആ​ ​അ​നു​ഗൃ​ഹീ​ത​ ​നി​മി​ഷം​ ​ഒ​ന്നു​ ​സ​ങ്ക​ല്‌​പി​ച്ചു​ ​നോ​ക്കൂ.​ ​'​'​ ​ത​നി​ക്കൊ​പ്പം,​ ​ത​ന്റെ​ ​സ​മ​നാ​യി,​ ​സു​ഹൃ​ത്താ​യി,​ ​ചി​രി​ച്ചും​ ​ക​ളി​ച്ചും​ ​പ​ല​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ​ങ്കു​വ​ച്ചും​ ​ഇ​ണ​ങ്ങി​യും​ ​പി​ണ​ങ്ങി​യും​ ​ന​ട​ന്നി​രു​ന്ന​ ​കൃ​ഷ്ണ​നെ,​ ​അ​ല്‌​പം​ ​മു​ൻ​പു​ ​വ​രെ​ ​തേ​ർ​ത​ട​ത്തി​ൽ​ ​പാ​ർ​ത്ഥ​സാ​ര​ഥി​യാ​യി​ ​നി​ന്ന​ ​വ്യ​ക്തി​യെ​ ​അ​ല്ല​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ർ​ജു​ന​ൻ​ ​ക​ണ്ട​ത്.​ ​ആ​ ​ധ​ന്യ​മു​ഹൂ​ർ​ത്ത​ത്തി​ൽ,​ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ശ​ക്തി​ ​മാ​നു​ഷ​രൂ​പം​ ​പൂ​ണ്ടു​ ​പാ​ർ​ത്ഥ​ന്റെ​ ​മു​ൻ​പി​ൽ​ ​ആ​വി​ർ​ഭ​വി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഭ​ഗ​വ​ദ്ഗീ​ത​യു​ടെ​ 11ാം​ ​അ​ദ്ധ്യാ​യ​ത്തി​ൽ​ ​ആ​ ​മ​ഹാ​ദ്ഭു​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​ ​വി​ശ​ദ​മാ​യി​ ​വ​ർ​ണി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​ ​'​'​അ​നേ​ക​ ​വ​ക്ത്ര​ ​ന​യ​നം​ ​അ​നേ​കാ​ദ്ഭു​ത​ ​ദ​ർ​ശ​നം...​'​'​ ​അ​ന​ന്ത​മാ​യ​ ​മു​ഖ​ങ്ങ​ളും​ ​ക​ണ്ണു​ക​ളും..​ ​പ്ര​കൃ​തി​ക്കു​ ​നാ​വു​ണ്ടാ​യി,​ ​അ​സം​ഖ്യം​ ​നാ​വു​ക​ൾ,​​​ ​ഓ​രോ​ ​അ​ണു​വും​ ​ഓ​രോ​ ​പു​ൽ​ക്കാ​ടി​യും​ ​ഒ​രേ​ ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​അ​ർ​ജു​ന​നെ​ ​അ​ഭി​സം​ബോ​ധ​ന​ ​ചെ​യ്തു.​ ​വി​ശ്വ​ത്തി​ന്റെ​ ​ജി​ഹ്വ​യി​ലൂ​ടെ​ ​ധ​ർ​മ്മ​ര​ഹ​സ്യം​ ​ശ്ര​വി​ക്കാ​ൻ​ ​കി​രീ​ടി​ക്കു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു.​ ​ഈ​ശ്വ​ര​ൻ​ ​മ​നു​ഷ്യ​നോ​ടു​ ​സം​വ​ദി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് ​വി​ശ്വ​രൂ​പ​ദ​ർ​ശ​നം.​ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ശ​ക്തി​ ​മ​നു​ഷ്യ​നു​ ​ന​ല്കു​ന്ന​ ​സന്ദേ​ശ​മാ​ണ​ത്.​ ​വി​ശ്വ​ഗു​രു​ ​ശി​ഷ്യ​നു​ ​ന​ൽ​കു​ന്ന​ ​ഉ​പ​ദേ​ശ​മാ​ണ​ത്.​ ​മ​ഹാ​ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ​ ​വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ​ ​അ​ർ​ത്ഥം​ ​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​ൻ​ ​സം​സ്‌​കൃ​ത​ഭാ​ഷാ​ ​പ​രി​ജ്ഞാ​നം​ ​മാ​ത്രം​ ​പോ​രാ​തെ​ ​വ​രും.​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്ക​തീ​ത​മാ​യി​ ​പോ​ക​ണം.​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​വചനാ​​മൃ​ത​ത്തി​ലെ​ ​ഓ​രോ​ ​വാ​ക്കും​ ​കു​ത്തും​ ​കോ​മ​യും​ ​അ​ർ​ദ്ധ​വി​രാ​മ​വും​ ​ധ്യാ​ന​വി​ഷ​യ​മാ​ണ്.​ ​എ​ന്തെ​ന്നാ​ൽ,​ ​അ​തി​ലോ​രോ​ന്നി​ലും​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ​ ​പ​ര​മ​പ​വി​ത്ര​മാ​യ​ ​സ്‌​പ​ന്ദ​ന​മു​ണ്ട്.​ ​വാ​തി​ല​ട​ച്ച്,​ ​ജ​നാ​ല​ക​ൾ​ ​ബ​ന്ധി​ച്ച്,​ ​മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ലി​രു​ന്നാ​ൽ​ ​കാ​റ്റി​ന്റെ​ ​സു​ഖ​മു​ള്ള​ ​ശീ​ത​ളി​മ​യോ​ ​സൂ​ര്യ​കി​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പ്ര​കാ​ശ​ദീ​പ്‌​തി​യോ​ ​അ​നു​ഭ​വ​വേ​ദ്യ​മാ​കി​ല്ല.​ ​എ​ന്ന​തു​പോ​ലെ,​ ​ഗു​രു​വി​ന്റെ​ ​മ​ഹ​ത്ത്വ​മ​റി​യാ​ൻ,​ ​അ​വി​ടു​ത്തെ​ ​മാ​ർ​ഗ​നി​ർ​ദ്ദേ​ശ​ങ്ങ​ളും​ ​കൃ​പാ​ക​ടാ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളും​ ​ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങാ​ൻ​ ​ശി​ഷ്യ​ൻ​ ​ഹൃ​ദ​യ​ക​വാ​ട​ങ്ങ​ൾ​ ​മ​ല​ർ​ക്കെ​ ​തു​റ​ന്നി​ട്ടു​ ​ക്ഷ​മ​യോ​ടെ​ ​കാ​ത്തി​രി​ക്ക​ണം.​ ​അ​തു​വെ​റും​ ​ബാ​ഹ്യ​മാ​യൊ​രു​ ​കാ​ത്തി​രു​പ്പു​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല.​ ​ധ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​ഒ​രു​യ​ർ​ന്ന​ ​മ​നോ​ത​ലം​ ​കൂ​ടി​യാ​ണ്.​ ​പ്രേ​മ​ഭാ​ജ​ന​ത്തി​നെ​ ​കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​പ്രേ​മ​വാ​നെ​പ്പോ​ലെ.
ഭൂ​ഗോ​ള​ത്തി​ന്റെ​ ​ആ​ക​ർ​ഷ​ണ​ശ​ക്തി​യെ​ ​പ​ര​ാമ​ർ​ശി​ക്കാ​നാ​ണ് ​'​ഗു​രു​ത്വാ​ക​ർ​ഷ​ണം"എ​ന്ന​ ​പ​ദം​ ​സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി​ ​ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഭൂ​മി​ ​പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചൊ​ന്നും​ ​ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​എ​ല്ലാം​ ​അ​തി​ലേ​ക്കാ​ക​ർ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.​ ​സ​ദ്ഗു​രു​വി​ന്റെ​ ​സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​ത്തി​ൽ​ ​അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും​ ​ഒ​രു​ത​രം​ ​'​ഗു​രു​ത്വാ​ക​ർ​ഷ​ണം​'​ ​ആ​ണു്;​ ​സ​ർ​വ​ഗ​ത​മാ​യ​ ​'​ഗു​രു​ത​ത്വത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള​'​ ​ആ​ക​ർ​ഷ​ണം.​ ​വി​വ​ര​ണാ​തീ​ത​വും​ ​അ​ന്യാ​ദൃ​ശ​വു​മാ​യൊ​രു​ ​വ​ശ്യ​ത​യും​ ​ഹൃ​ദ്യ​ത​യും​ ​മ​നോ​ഹാ​രി​ത​യു​മാ​ണ​ത്.
ശി​ഷ്യ​ന്റെ​ ​പൂ​ർ​ണാ​നു​മ​തി​യും​ ​ഹൃ​ദ​യം​ ​തു​റ​ന്ന​ ​സ​മീ​പ​ന​വും​ ​ആ​ത്മ​സ​മ​ർ​പ്പ​ണ​വു​മി​ല്ലാ​തെ​ ​ഒ​ന്നും​ ​സം​ഭ​വി​ക്കി​ല്ല.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ​'​'​സ്വ​ന്തം​ ​മ​ന​സി​ന്റെ​ ​അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മാ​ന്നു​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​പ്ര​ധാ​നം​'​'​ ​എ​ന്ന​് ​അ​മ്മ​ ​ഓ​ർ​മ്മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്.
'​'​ഗു​രു​വി​ന്റെ​ ​ക്ഷ​മ​യാ​ണ് ​ശി​ഷ്യ​ന്റെ​ ​ര​ക്ഷ​'​'​ ​അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​വാ​ക്കു​ക​ളാ​ണി​ത് ​ഗു​രു​ ​ക്ഷ​മ​യു​ടെ​ ​മൂ​ർ​ത്തി​യാ​ണ്.​ ​ശി​ഷ്യ​ൻ​ ​ഉ​ള്ളു​ ​തു​റ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​ ​ഗു​രു​ ​എ​ത്ര​വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും​ ​കാ​ത്തി​രി​ക്കും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ശി​ഷ്യ​നാ​കാ​ൻ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ ​വ്യ​ക്തി​ക്ക് ​സ്വ​ന്തം​ ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ ​വ്യ​ക്ത​മാ​യൊ​രു​ ​ധാ​ര​ണ​ ​ഉ​ണ്ടാ​വ​ണം.​ ​ലോ​ക​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​എ​ല്ലാ​ ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും​ ​ഉ​പ​രി​യാ​ണു​ ​ഗു​രു​ശി​ഷ്യ​ബ​ന്ധം.​ ​അ​തു​ ​ര​ണ്ടു​ ​വ്യ​ക്തി​ക​ൾ​ ​ത​മ്മി​ലു​ള്ള​ ​സം​ഗ​മ​ല്ല​;​ ​ഒ​രു​ ​സം​ഗ​മം​ ​ആ​ണ്.​ ​ജ്ഞാ​നി​ ​ഈ​ശ്വ​ര​നോ​ടു​ ​കൂ​ടു​ത​ൽ​ ​അ​ടു​ക്കു​ന്നു.​ ​വാ​സ്‌​ത​വ​ത്തി​ൽ,​ ​ഭ​ഗ​വാ​നു​ ​പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ട് ​ഇ​ഷ്‌​ട​വും​ ​കൗ​ര​വ​രോ​ട് ​അ​നി​ഷ്‌​ട​വും​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ധ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​ ​തെ​റ്റാ​ണ്.​ ​സ​ദ്ഗു​രു​വും​ ​സ​മ​ദ​ർ​ശി​യു​മാ​യ​ ​ഭ​ഗ​വാ​ൻ​ ​ഇ​ഷ്‌​ടാ​നി​ഷ്‌​ട​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​അ​തീ​ത​നാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ആ​ ​വി​ശ്വ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ദു​ഷ്‌​ട​നും​ ​ശി​ഷ്‌​ട​നും​ ​ശ​ത്രു​വി​നും​ ​മി​ത്ര​ത്തി​നും​ ​ഒ​രേ​ ​സ്ഥാ​ന​മാ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്.​ ​ഈ​ ​അ​ണ്ഡ​ക​ടാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​നി​ല​നി​ല്പും​ ​മ​ഹാ​കാ​ശ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കെ,​ ​അ​വി​ടെ​ ​വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​ന്നും​ ​തെ​ല്ലു​മി​ട​മി​ല്ല.
പാ​ണ്ഡ​വ​ർ​ ​ശ്രീ​കൃ​ഷ്ണ​നെ​ ​അ​ഭ​യം​ ​പ്രാ​പി​ച്ചു.​ ​മ​ഹാ​ഭാ​ര​ത​ ​യു​ദ്ധ​ത്തി​ൽ​പ്പോ​ലും​ ​നി​രാ​യു​ധ​നാ​യ​ ​കൃ​ഷ്ണ​ൻ​ ​മാ​ത്രം​ ​ഒ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​യാ​ൽ​ ​മ​തി​യെ​ന്നാ​ണ​വ​ർ​ ​അ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​ത്.​ ​ഭ​ഗ​വാ​ന് ​ശ​ത്രു​ക്ക​ളി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​കൗ​ര​വ​ർ​ ​കൃ​ഷ്‌​ണ​നെ​ ​ശ​ത്രു​വാ​യാ​ണു​ ​ക​ണ്ട​ത്.​ ​അ​തു​ ​കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ​ ​കു​റ്റ​മ​ല്ല.​ ​കൗ​ര​വ​രു​ടെ​ ​മ​ന​സി​ന്റെ​യും​ ​മ​നോ​ഭാ​വ​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​കു​ഴ​പ്പ​മാ​ണ്.​ ​കൗ​ര​വ​രോ​ടു​ ​താ​ത്പ​ര്യ​ക്കു​റ​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ​ ​നി​പു​ണ​ന്മാ​രാ​യ​ ​പ​ത്തു​ല​ക്ഷം​ ​ഭ​ട​ന്മാ​ര​ട​ങ്ങു​ന്ന​ ​ത​ന്റെ​ ​നാ​രാ​യ​ണീ​സേ​ന​യെ​ ​ഭ​ഗ​വാ​ൻ​ ​കൗ​ര​വ​പ​ക്ഷ​ത്തി​നു​ ​വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ​?​ ​ലോ​ക​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ൽ​ ​എ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു​ ​സം​ഭ​വം​ ​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ?
ശ​രീ​ര​മു​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​ഈ​ ​ലോ​ക​ത്തി​ലാ​ണ് ​ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ട​ത്.​ ​സ​ദ്ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ​ ​കാ​ര്യ​ത്തി​ലും​ ​അ​ത​ങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ബോ​ധ​ത​ലം​ ​സ​മ​സ്‌​ത​ലോ​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കും​ ​അ​തീ​ത​മാ​യി,​ ​സ​ർ​വാ​തി​ശാ​യി​യാ​യി​ ​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു.​ ​അ​യ്യാ​യി​രം​ ​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ ​മു​ൻ​പാ​ണു​ ​ശ്രീ​കൃ​ഷ്ണ​ൻ​ ​ഈ​ ​ഭൂ​മു​ഖ​ത്തെ​ ​ധ​ന്യ​മാ​ക്കി​യ​ത്.​ ​അ​മ്മ​യാ​ക​ട്ടെ,​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ,​ ​ഈ​ ​ഭൂ​മി​യി​ൽ,​ ​ന​മ്മോ​ടൊ​പ്പം​ ​ജീ​വി​ക്കു​ന്നു.​ ​യു​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ത്ര​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ലും​ ​സ​ദ്ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​ർ​ ​സ്ഥി​ര​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ബോ​ധ​ത​ല​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​അ​വ​ർ​ ​ഉ​ച്ച​രി​ക്കു​ന്ന​ ​വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ​യും​ ​ഉ​റ​വി​ടം​ ​ഒ​ന്നാ​ണ്.​ ​ഏ​തൊ​രു​ ​ബോ​ധ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ന്റെ​ ​പ​ര​മോ​ച്ചാ​വ​സ്ഥ​ലാ​യി​രു​ന്നോ​ ​ഭ​ഗ​വാ​ൻ​ ​കൃ​ഷ്ണ​ൻ​ ​നി​ഷ്ഠ​നാ​യി​രു​ന്ന​ത്,​ ​നി​ര​തി​ശ​യ​മാ​യ​ ​അ​തേ​ ​ത​ല​ത്തി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​അ​മ്മ​യും​ ​വി​രാ​ജി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​മ്മ​ ​സ​ദ്ഗു​രു​വാ​ണ്;​ ​അ​വ​താ​ര​മാ​ണ്.​ ​എ​ണ്ണ​മ​റ്റ​ ​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ന​ടു​വി​ൽ​ ​കി​ട​ന്നു​ ​ന​ട്ടം​തി​രി​യു​ന്ന​ ​സാ​മാ​ന്യ​ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടും​ ​ഈ​ശ്വ​ര​പ്രാ​പ്‌​തി​ക്കാ​യി​ ​ജീ​വി​തം​ ​ഉ​ഴി​ഞ്ഞു​വ​ച്ച​ ​സാ​ധ​ക​രോ​ടു​മു​ള്ള​ ​അ​തി​ര​റ്റ​ ​കാ​രു​ണ്യം​ ​ഒ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ആ​ ​ബോ​ധ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും​ ​അ​മ്മ​ ​ലോ​ക​ത്തി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​ ​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​സീ​മാ​തീ​ത​മാ​യ​ ​കാ​രു​ണ്യം​ ​ഒ​ന്നു​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ആ​ ​'​ഇ​റ​ങ്ങി​ ​വ​ര​വി​നു​'​ ​കാ​ര​ണ​മാ​യി​ ​ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടാ​നാ​കു​ക.​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണ​വു​മി​ല്ല.​ ​സ​ച്ചി​ദാ​ന​ന്ദം​ ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​ ​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​ ​വ​ന്ന്,​ ​അ​മൃ​ത​ഗം​ഗ​യാ​യൊ​ഴു​കു​മ്പോ​ൾ​ ​ചി​ല​ര​തി​ൽ​ ​നീ​ന്തി​ക്ക​ളി​ക്കും​ ​ചി​ല​ർ​ ​മു​ങ്ങി​ ​കു​ളി​ക്കും,​ ​ചി​ല​ർ​ ​കോ​രി​ക്കു​ടി​ക്കും.​ ​മ​റ്റു​ ​ചി​ല​ർ​ ​അ​തി​നെ​ ​മ​ലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്തും.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​ന​ദി​ ​അ​തൊ​ന്നും​ ​കൂ​ട്ടാ​ക്കാ​റി​ല്ല.​ ​അ​തി​നൊ​ഴു​കാ​നേ​ ​അ​റി​യൂ.​ ​ഒ​ഴു​കി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കും.​ ​ആ​ ​അ​മൃ​ത​വാ​ഹി​നി​യെ​ ​ത​ടു​ക്കാ​നാ​ർ​ക്കും​ ​ക​ഴി​യി​ല്ല.​ ​അ​ന​ർ​ഗ​ള​മാ​യ​ ​ആ​ ​നീ​രൊ​ഴു​ക്കു​ണ്ട്,​ ​ഇ​വി​ടെ,​ ​അ​മൃ​ത​പു​രി​യി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​ലോ​ക​മെ​മ്പാ​ടും​ ​നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ക​യാ​ണ്.​
​ഓം​ ​ത​ത് ​സ​ത്‌