പ​ക​ൽ​ ​നേ​​​ര​ത്ത് ​ഏ​തെ​​​ങ്കി​​​ലു​​​മൊ​രു​ ​വ​സ്‌​തു​​​വി​നെ​ ​കാ​ണാ​ൻ​ ​പ്ര​ത്യേ​​​കി​ച്ചൊ​രു​ ​വി​ള​ക്ക് ​കൊ​ളു​ത്തി​ ​വ​യ്‌​ക്കേ​ണ്ട​ ​കാ​ര്യ​​​മി​ല്ല.​ ​അ​തു​പോ​ലെ​ ​ത​ന്നെ​ ​ഇ​രു​​​ട്ടു​ള്ളി​ട​ത്ത് ​ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​വ​സ്‌​തു​​​വി​നെ​ ​കാ​ണാ​​​തി​​​രി​ക്കാ​ൻ​ ​പ്ര​ത്യേ​​​കി​​​ച്ചൊ​രു​ ​പു​ത​​​പ്പു​കൊ​ണ്ട് ​മൂ​ടേ​​​ണ്ട​​​താ​​​യി​​​ട്ടു​മി​ല്ല.​ ​കാ​ര​ണം​ ​ഇ​തു​​​ര​ണ്ടും​ ​സ്വാ​ഭാ​​​വി​​​ക​​​മാ​യ​ ​കാ​ര്യ​​​ങ്ങ​​​ളാ​​​ണ്.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​അ​ത്ത​രം​ ​ഇ​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​മ​റ്റൊ​രു​​​പാ​​​ധി​യെ​ ​ഉ​പ​യോ​​​ഗി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യ​ ​ആ​വ​​​ശ്യ​​​മി​ല്ല.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​പ​ക​ൽ​ ​വെ​​​ളി​ച്ച​​​മു​​​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് ​കാ​ണാ​നും​ ​ഇ​രു​​​ളു​ള്ള​തു​​​കൊ​ണ്ട് ​കാ​ണാ​​​തി​​​രി​​​ക്കാ​നും​ ​ക​ഴി​​​യാ​​​ത്ത​താ​യ​ ​കാ​ര്യ​​​ങ്ങ​ളു​​​മു​​​ണ്ട്.​ ​അ​തി​​​നൊ​​​രു​​​ദാ​​​ഹ​​​ര​ണ​മാ​ണ് ​ന​ക്ഷ​​​ത്ര​ങ്ങ​ൾ.

മ​റ്റൊ​ന്ന് ​ഒ​രു​ ​വ​സ്‌​തു​വി​നെ​ ​കാ​ണാ​​​നാ​​​വു​ന്നു​ ​എ​ന്ന​തു​​​കൊ​ണ്ട് ​അ​തു​ ​ഉ​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു​ ​ധ​രി​​​ക്കാ​വു​ന്ന​തോ,​ ​ഒ​രു​ ​വ​സ്തു​​​വി​നെ​ ​കാ​ണാ​​​നാ​​​വു​ന്നി​ല്ല​ ​എ​ന്ന​തു​​​കൊ​ണ്ട് ​അ​ത് ​ഇ​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണെ​ന്ന് ​ഉ​റ​പ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന​തോ​ ​അ​ല്ല.​ ​എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാ​ൽ​ ​കാ​ണു​​​ന്ന​തെ​ല്ലാം​ ​സ​ത്യ​മോ​ ​കാ​ണാ​​​ത്ത​തെ​ല്ലാം​ ​അ​സ​​​ത്യ​മോ​ ​ആ​യി​​​രി​​​ക്കു​ന്നി​ല്ല​ ​എ​ന്ന​താ​ണ്.​ ​അ​തി​നു​ ​ഉ​ത്ത​മ​ ​ഉ​ദാ​​​ഹ​​​ര​​​ണ​​​മാ​ണ് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ഈ​ ​ശ​രീ​​​ര​വും​ ​അ​തി​നെ​ ​താ​ങ്ങി​നി​റു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ജീ​വ​നും.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​ശ​രീ​​​ര​​​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ശ​രീ​​​ര​​​ത്തി​ന്റെ​ ​സു​ഖ​ത്തി​നാ​യി​ട്ടാ​ണ് ​പ്ര​യ​​​ത്നി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ശ​രീ​​​ര​ത്തെ​ ​സൗ​ന്ദ​​​ര്യ​​​മു​ള്ള​താ​ക്കി​ ​വ​യ്‌​ക്കാ​നാ​ണ് ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​തി​​​നു​വേ​ണ്ടി​ ​എ​ത്ര​ ​പ​ണം​ ​ചെ​ല​​​വ​​​ഴി​​​ക്കാ​നും​ ​ന​മു​ക്ക് ​മ​ടി​​​യി​ല്ല.​ ​അ​പ്പോ​ഴൊ​ന്നും​ ​ഈ​ ​ശ​രീ​ര​ത്തി​ന്റെ​ ​ത്രാ​ണ​​​നം​ ​അ​ഥ​വാ​ ​ര​ക്ഷി​​​ക്ക​ൽ​ ​നി​ർ​വ​ഹി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ജീ​വ​​​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​ഒ​രാ​ളും​ ​ഓ​ർ​ക്കാ​റേ​യി​ല്ല.​ ​വേ​രി​ന്റെ​ ​നീ​രി​​​ലാ​ണ് ​മ​രം​ ​നി​ല​​​നി​​​ല്‌​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന​തു​ ​പോ​ലെ​ ​ജീ​വ​ന്റെ​ ​നേ​രി​​​ലാ​ണ് ​ശ​രീ​രം​ ​നി​​​ല​​​കൊ​ള്ളു​ന്ന​തെ​ന്ന​ ​അ​റി​​​വി​നെ​ ​വി​സ്‌​മ​രി​ച്ചു​കൊ​​​ണ്ടാ​ണു​ ​മ​നു​​​ഷ്യ​ൻ​ ​ശ​രീ​​​ര​ത്തെ​ ​അ​മി​​​ത​​​മാ​യി​ ​ലാ​ളി​​​ക്കു​ന്ന​തും​ ​അ​തി​നു​ ​ത​ട​​​​​സ​മാ​യി​ ​ഭ​വി​​​ക്കു​ന്ന​തൊ​ക്കെ​യും​ ​ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കാ​ൻ​ ​കി​ണ​ഞ്ഞു​ ​പ​രി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തും.​ ​ഇ​വി​​​ടെ​​​യെ​ല്ലാം​ ​മ​നു​​​ഷ്യ​ൻ​ ​ആ​വ​​​ശ്യ​​​മി​ല്ലാ​ത്ത​താ​യ​ ​ഉ​പാ​​​ധി​​​ക​​​ളു​ടെ​ ​ഉ​പ​​​ക​​​ര​​​ണ​​​മാ​​​യി​​​ത്തീ​രു​ക​യാ​ണ് ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്.

ശ​രി​​​യാ​യ​ ​കാ​ഴ്‌​ച​പ്പാ​ട് ​ഉ​ണ്ടാ​​​കാ​​​ത്ത​​​വ​​​നാ​ണു​ ​ഉ​പാ​​​ധി​​​ക​ളെ​ ​ആ​ശ്ര​​​യി​​​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഉ​പാ​​​ധി​​​ക​ൾ​ക്ക് ​കീ​ഴ്‌​പ്പെ​ട്ടു​ ​പോ​കു​ന്ന​വ​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​മൊ​ബൈ​ൺ​ ​ഫോ​ണി​ന്റെ​ ​പ്ര​യോ​​​ജ​​​ന​​​സാ​​​ദ്ധ്യ​​​ത​​​ക​​​ള​​​റി​​​യാ​തെ​ ​അ​തു​​​പ​യോ​​​ഗി​​​ക്കു​ന്ന​വ​നെ​പ്പോ​ലെ​​​യാ​ണ്.​ ​അ​തി​​​നാ​ൽ​ ​ശ​രി​​​യാ​യ​ ​കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ട് ​ജീ​വി​​​ത​​​ത്തി​ൽ​ ​സ്വ​രൂ​​​പി​​​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​താ​ണ് ​പ്ര​ധാ​​​നം.​ ​അ​തി​നു​ ​വ​സ്‌​തു​​​നി​​​ഷ്ഠ​​​മാ​യ​ ​വി​വേ​​​ക​വും​ ​ആ​ത്മ​നി​ഷ്‌​ഠ​മാ​യ​ ​ജ്ഞാ​ന​തൃ​ഷ്‌​ണ​യും​ ​ഒ​ന്നി​ക്ക​ണം.​ ​അ​തു​ ​വി​ക​​​ല​​​മാ​​​യാ​ൽ​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​വെ​വ്വേ​റെ​യാ​യാ​ൽ​ ​കാ​ണു​ന്ന​തൊ​ന്നു​ ​ആ​ ​കാ​ണു​​​ന്ന​തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​അ​റി​യു​ന്ന​തു​ ​മ​റ്റൊ​ന്ന് ​എ​ന്ന​ ​പ​ര​​​സ്‌​പ​ര​​​ബ​​​ന്ധ​വും​ ​ബോ​ധ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത​ ​അ​വ​സ്ഥ​യാ​യി​പ്പോ​കും.​ ​ഇ​ന്നു​ ​അ​ത്ത​ര​മൊ​ര​വ​സ്‌​ഥ​യാ​ണ് ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ​ ​അ​ധി​​​ക​​​മാ​​​ളു​​​ക​ളു​ടെ​യും​ ​ജീ​വി​​​ത​ത്തി​ൽ​ ​ക​ണ്ടു​​​വ​​​രു​ന്ന​ത്.​ ​ആ​​​ത്മ​നി​ഷ്‌​ഠ​യി​ല്ലാ​ത്ത​ ​വ​സ്‌​തു​ബോ​​​ധ​വും​ ​വി​ജ്ഞാ​ന​​​വു​​​മാ​​​യി​ ​ഭൗ​തി​​​ക​​​ജീ​​​വി​​​ത​ത്തെ​ ​അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം​ ​അ​ല​ങ്ക​രി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​രി​​​ശ്ര​​​മി​ക്കു​ക​യാ​ണ് ​അ​വ​ർ.​ ​മ​ഴ​​​യി​ൽ​ ​മ​റ​ഞ്ഞു​ ​പോ​കു​ന്ന​ ​മ​ണ്ണി​ലെ​ ​ചി​ത്രം​ ​പോ​ലെ​ ​ഒ​രു​​​നാ​ൾ​ ​അ​ഴി​​​ഞ്ഞു​ ​പോ​കു​ന്ന​താ​ണ് ​അ​വ​​​യെ​ല്ലാ​മെ​ന്ന​റി​യു​ന്ന​ ​ഒ​ര​​​റി​​​വി​ന്റെ​ ​ന്യൂ​ന​​​ത​​​യാ​ണ് ​വ​സ്തു​​​പ്രി​​​യ​​​ത​യി​ലേ​ക്ക് ​മ​നു​​​ഷ്യ​നെ​ ​കൊ​ണ്ടു​​​ചെ​ന്നെ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ​ ​ശ​രി​​​യാ​യ​ ​കാ​ഴ്ച​​​പ്പാ​ടു​ള്ള​വ​ൻ​ ​ഒ​ര​​​ല​​​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​ഭ്ര​മി​​​ക്കു​ക​യി​ല്ല.​ ​കാ​ണു​​​ന്ന​തി​ൽ​ ​കാ​ണേ​​​ണ്ട​​​തി​നെ​ ​മാ​ത്രം​ ​അ​വ​ൻ​ ​കാ​ണു​ന്നു.​ ​കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ​ ​അ​റി​യേ​​​ണ്ട​​​തി​നെ​ ​മാ​ത്രം​ ​അ​വ​ൻ​ ​അ​റി​​​യു​ന്നു.​ ​ഭൗ​തി​​​ക​​​സാ​​​ഹ​​​ച​​​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​വ​നെ​ ​അ​ല​​​ട്ടു​ക​യോ​ ​ആ​ശ​ങ്ക​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യോ​ ​ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല.​ ​സ​മ്പ​ത്തി​ന്റെ​ ​ലാ​ഭ​വും​ ​ലോ​പ​വും​ ​അ​വ​നു​ ​ഒ​രു​പോ​​​ലെ​​​യാ​​​ണ്.

ഒ​രി​​​ക്ക​ൽ​ ​സ​മ്പ​ന്ന​നാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​പി​താ​വ് ​ത​ന്റെ​ ​മ​ക​ൻ​ ​ന​ല്ല​ ​കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടു​ള്ള​വ​നാ​യി​ ​വ​ള​​​ര​ണം​ ​എ​ന്ന​ ​ചി​ന്ത​യോ​​​ടു​​​കൂ​ടി​ ​സാ​ധു​ക്ക​​​ളു​​​മാ​യി​ ​കൂ​ടി​ക്ക​ഴി​യാ​ൻ​ ​അ​വ​​​സ​രം​ ​ന​ല്‌​കാ​തെ​ ​സു​ഖ​​​സൗ​​​ക​​​ര്യ​​​ങ്ങ​ൾ​ ​ധാ​രാ​ളം​ ​ന​ല്‌​കി​യും​ ​ന​ക്ഷ​ത്ര​ ​ഹോ​സ്‌​റ്റ​ലി​ൽ​ ​നി​റു​ത്തി​ ​പ​ഠി​​​പ്പി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​തെ​ല്ലാം​ ​അ​വ​നെ​ ​അ​ല​​​സ​നും​ ​ആ​ഡം​​​ബ​​​ര​​​പ്രി​​​യ​​​നു​​​മാ​ക്കി​ത്തീ​ർ​ക്കാ​നേ​ ​ഉ​പ​​​ക​​​രി​​​ച്ചു​ള്ളൂ.​ ​അ​തു​ ​ക​ണ്ടി​ട്ട് ​മ​ക​നെ​ ​ദാ​രി​ദ്ര്യം​ ​എ​ന്തെ​ന്നു​കൂ​ടി​ ​അ​റി​​​യി​​​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ​ആ​ ​പി​താ​വ് ​നി​ശ്ച​യി​ച്ചു.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ഒ​രു​ ​ദി​വ​സം​ ​അ​യാ​ൾ​ ​മ​ക​​​നെ​യും​ ​കൂ​ട്ടി​ ​ആ​ ​ഗ്രാ​മ​​​ത്തി​ലെ​ ​വ​ള​രെ​ ​ദ​രി​​​ദ്ര​​​നാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​മീ​ൻ​പി​ടി​​ത്ത​ക്കാ​ര​ന്റെ​ ​കു​ടി​ലി​ലെ​ത്തി.​ ​മ​ക​നെ​ ​കു​റ​​​ച്ചു​ ​​​ദി​​​വ​സം​ ​അ​വി​ടെ​ ​താ​മ​​​സി​​​പ്പി​ച്ചു.​ ​സ്വ​ന്തം​ ​മ​ക​​​നെ​പ്പോ​ലെ​ ​ആ​ ​മീ​ൻ​പി​ടി​ത്ത​ക്കാ​ര​ൻ​ ​അ​വ​നെ​ ​ത​ന്റെ​ ​കു​ടി​​​ലി​ലും​ ​തൊ​ഴി​​​ലി​ലും​ ​ഒ​പ്പം​ ​കൂ​ട്ടി.​ ​പി​ന്നീ​ട് ​അ​വി​​​ടെ​​​നി​ന്നും​ ​മ​ട​​​ങ്ങി​യെ​ത്തി​യ​ ​മ​ക​നോ​ട് ​പി​താ​വ് ​വാ​ത്സ​ല്യ​ത്തോ​ടെ​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.

'​ദാ​രി​​​ദ്ര്യ​​​മെ​​​ന്തെ​ന്ന് ​നി​ന​ക്കി​പ്പോ​ൾ​ ​മ​ന​സി​ലാ​യോ​?​"​ ​ഉ​വ്വ് ​എ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞ​ ​മ​ക​നോ​ട് ​വീ​ണ്ടും​ ​പി​താ​വ് ​ചോ​ദി​​​ച്ചു.​ ​'​ദാ​രി​​​ദ്ര്യ​വും​ ​ധാ​രാ​​​ളി​​​ത്ത​വും​ ​നീ​യ​​​റി​​​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ൽ​ ​ഇ​വ​​​യി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​നീ​യെ​​​ന്താ​ണ് ​പ​ഠി​​​ച്ച​ത് ​?"

'​ക​ണ്ണാ​​​ടി​​​ക്കൂ​ട്ടി​ൽ​ ​വ​ള​ർ​ത്തു​ന്ന​ ​സ്വ​ർ​ണ​മ​ത്സ്യ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണ് ​ധാ​രാ​​​ളി​​​ത്തം.​ ​എ​ല്ലാ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും​ ​ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​ ​പോ​​​ലെ​​​യാ​​​ണ​​​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ദാ​രി​ദ്ര്യം​ ​ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും​ ​എ​ല്ലാ​മു​ള്ള​തു​ ​പോ​​​ലെ​​​യാ​​​ണ്."

താ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ​ ​പൊ​രു​​​ളെ​​​ന്തെ​ന്ന് ​പി​താ​​​വി​നു​ ​മ​ന​സി​ലാ​യി​ല്ലെ​ന്നു​ ​തോ​ന്നി​യ​ ​മ​ക​ൻ​ ​ഒ​ന്നു​കൂ​ടി​ ​വി​ശ​​​ദീ​​​ക​​​രി​ച്ചു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​'​കൂ​ട്ടി​ൽ​ ​വ​ള​​​രു​ന്ന​ ​സ്വ​ർ​ണ​മ​ത്സ്യ​ത്തി​ന് ​പു​ഴ​​​യി​ൽ​ ​നീ​ന്തി​ത്തു​ടി​ക്കു​ന്ന​ ​സാ​ധാ​​​ര​​​ണ​മ​ത്സ്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​മ​ഴ​യും​ ​വെ​യി​​​ലു​മേ​റ്റ് ​ഒ​ഴു​​​കു​ന്ന​ ​ആ​ ​പു​ഴ​​​വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ​ ​കൂ​ട്ട​മാ​യി​ക്ക​ഴി​യു​ന്ന​ ​മ​ത്സ്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​സു​ഖം​ ​കൂ​ട്ടി​ൽ​ ​ഒ​റ്ര​യ്‌​ക്കു​ ​വ​ള​രു​ന്ന​ ​മ​ത്‌​സ്യ​ത്തി​നു​ ​കി​ട്ടു​മോ​?"
ആ​ ​പി​താ​വ് ​നി​ശ​​​ബ്‌​ദ​​​നാ​​​യി.​ ​താ​ൻ​ ​ഇ​ത്ര​​​കാ​​​ല​വും​ ​ന​ല്‌​കി​യ​ ​ധാ​രാ​​​ളി​​​ത്ത​ത്തേ​ക്കാ​ൾ​ ​അ​വ​ൻ​ ​ചു​രു​ങ്ങി​യ​ ​നാ​ള​​​നു​​​ഭ​​​വി​ച്ച​ ​ദാ​രി​​​ദ്ര്യ​​​മാ​ണ് ​അ​വ​നു​ ​നേ​രാ​യ​ ​പാ​ഠ​വും​ ​കാ​ഴ്‌​ച​പ്പാ​ടും​ ​ന​ല്‌​കാ​ൻ​ ​സ​ഹാ​​​യ​​​ക​​​മാ​​​യ​ത് ​എ​ന്ന് ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ബോ​ദ്ധ്യ​മാ​യി.​ ​ഈ​ ​ബോ​ദ്ധ്യം​ ​ഇ​ന്ന​ത്തെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​മാ​താ​​​പി​​​താ​​​ക്ക​ൾ​ക്കും​ ​ഉ​ണ്ടാ​വേ​​​ണ്ട​​​താ​ണ്.​ ​ഇ​​​രു​​​പ​താം​ ​നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ​ ​സം​ഗീ​​​ത​​​ ​ഇ​​​തി​​​ഹാ​​​സ​​​മാ​യി​ ​മാ​റി​യ​ ​ഗാ​രി​ ​റൈ​റ്റി​ന്റെ​ ​കാ​ഴ്ച​​​പ്പാ​ട് ​മാ​റി​​​യ​​​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്ന് ​അ​ദ്ദേ​​​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​ത​ന്നെ​ ​വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ​ ​നി​ന്ന​റി​യു​ക.​ ​"​ ​ഇ​ന്ത്യാ​ക്കാ​ർ​ ​ധ​ന​​​മി​ല്ലാ​യ്‌​മ​യി​ൽ​പ്പോ​ലും​ ​എ​ത്ര​​​മാ​ത്രം​ ​സം​തൃ​​​പ്‌​ത​രും​ ​സ​ന്തു​ഷ്‌​ട​രു​മാ​യി​ട്ടാ​ണ് ​ക​ഴി​​​യു​​​ന്ന​തെ​ന്നു​ ​ഞാ​ൻ​ ​ക​ണ്ടു.​ ​അ​ത് ​എ​ന്റെ​ ​കാ​ഴ്ച​​​പ്പാ​​​ടു​​​ക​ളെ​ ​അ​പ്പാ​ടെ​ ​മാ​റ്റി​മ​​​റി​​​ച്ചു"

'​മ​നു​​​ഷ്യ​നും​ ​മ​നു​​​ഷ്യ​നും​ ​ത​മ്മി​ൽ​ ​യാ​തൊ​രു​ ​വ്യ​ത്യാ​​​സ​​​വു​മി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​ ​അ​റി​​​വാ​ണ് ​ശ​രി​​​യാ​യ​ ​അ​റി​​​വ് ​" ​എ​ന്ന​ ​ഗു​രു​​​വ​​​രു​​​ളി​ന്റെ​ ​തെ​ളി​​​ച്ച​​​മി​ല്ലാ​ത്ത​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ഴ്ച​​​പ്പാ​ടും​ ​ന​മ്മെ​ ​നാ​മാ​​​ക്കു​ക​യി​ല്ല.