kavitha-

​കൊഞ്ചി​ക്കു​ഴ​ഞ്ഞു​ള്ളാ​ൽ​ ​
പൊ​ന്തു​ന്നൊ​രൂ​ഞ്ഞാ​ലിൻ
കൊ​മ്പ​ത്തി​രു​ന്നാ​ടു​മെ​ൻ​ ​കി​നാ​ക്കൾ
നീ​ല​വി​ഹാ​യ​സി​ൻ​ ​നീ​ന്തി​ത്തു​ടി​ച്ചു​ള്ളം

നീ​ ​വ​രും​ ​നാ​ളി​നാ​യി​ ​കാ​ത്തി​രി​പ്പൂ...
ഇ​മ്പ​ത്തി​ല​മ്പ​ര​പ്പൊ​ന്നാ​യ​ലി​യി​ക്കും
മു​മ്പേ​ ​കി​ളി​ക്കൊ​ഞ്ച​ൽ​ ​കാ​തി​ലെ​ത്തി.
മ​ന്ദാ​ര​ച്ചെ​പ്പി​ലൊ​ളി​പ്പി​ച്ച​ ​കൗ​തു​കം

ചു​ണ്ട​ത്തൊ​രീ​ണ​മാ​യ് ​തെ​ന്ന​ലെ​ത്തി.
ചെ​ഞ്ചാ​യം​ ​പൂ​ശി​യൊ​രം​ബ​ര​ദേ​ശ​ത്തും
വെ​ഞ്ചാ​മ​രം​ ​വീ​ശി​ ​വേ​ല​യെ​ത്തി.
ആ​ടി​യെ​ ​ചാ​ടി​ക്കു​മാ ​ഋ​തു​താ​ള​ത്തിൽ
ആ​റാ​ടി​ ​ ആ​തി​ര​ ​ക​ൺ​തു​റ​ന്നു.
ന​ഷ്‌​ട​വ​സ​ന്ത​ത്തേ​നു​ള്ളി​ൽ​ ​നി​റ​യ്ക്കു​വാ​ൻ.
ഇ​ഷ്‌​ടം​ ​പു​ല​രു​ന്നോ​രോ​ണ​മെ​ത്തി
നാ​ടി​ൻ​ ​ഞ​ര​മ്പി​ല​തൂ​ർ​ജ​പ്ര​വാ​ഹ​മാ​യ്
മോ​ഹി​തം​ ​നേ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ ​സ്‌​നേ​ഹ​സാ​ന്ദ്രം
കൊ​ട്ടും​ ​കു​ര​വ​ത​ന്നാ​ര​വം​ ​നൊ​മ്പ​ര-
ക്കെ​ട്ടു​ക​ൾ​ ​പൊ​ട്ടി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു​നീ​ളേ...
ഓ​ടി​ക്കി​ത​ച്ചെ​ത്തി​ ​മാ​റോ​ടു​ ​ചേ​ർ​ത്ത​കം.
ത​ള്ളി​ത്തു​റ​ന്നി​ടം​ ​തേ​ടി​ ​ചി​ത്തം.
പാ​ടി​പ്പ​തി​ഞ്ഞ​പാ​ട്ടാ​ലോ​ലം​ ​കാ​തെ​ന്നും
പാ​ടാ​ത്ത​ ​പാ​ട്ടി​നാ​യ് ​കാ​ത്തി​രി​പ്പൂ!