ക്ഷേത്ര​ത്തി​ലെ​ ​ഭാ​ഗ​വ​ത​സ​പ‌്താ​ഹ​ത്തി​ന് ​ന​ല്ലൊ​രു​ ​തു​ക​ ​സം​ഭാ​വ​ന​ ​ചെ​യ്ത​തു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ര​മ​യും​ ​നാ​ല​ഞ്ചു​ ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും​ ​കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ​ ​പോ​യ​ത്.​ ​അ​മ്പ​തു​പേ​ർ​ ​കൃ​ത്യ​മാ​യി​ ​കേ​ട്ടി​രി​ക്കും.​ ​ഉ​ച്ച​ഭ​ക്ഷ​ണ​ സ​മ​യ​ത്തും​ ​ചാ​യ​നേ​ര​ത്തും​ ​മു​ന്നൂ​റു​ ​പേ​രെ​ങ്കി​ലു​മു​ണ്ടാ​കും.​ ​അ​തേ​പ്പ​റ്റി​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ഭാ​ര​വാ​ഹി​ക​ൾ​ ​പ​രി​ഭ​വം​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​നാ​യ​ ​ശ​ർ​മ്മാ​ജി​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.​ ​സാ​ര​മി​ല്ല,​​ ​ശു​ഭ​കാ​ര്യ​മാ​യ​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​ൽ​ ​പ​ങ്കെ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​വ​രു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം​ ​പൂ​ർ​ണ​മ​ന​സോ​ടെ​യാ​ണോ​?​ ​മ​ര​ണ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​ത​ല​കാ​ണി​ക്കാ​നെ​ത്തു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം​ ​ദുഃ​ഖം​ ​സ​ഹി​ക്കാ​തെ​ വ​രു​ന്ന​വ​രാ​ണോ.​ ​ഗം​ഗ​യി​ലി​റ​ങ്ങി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​ക​ര​യി​ൽ​ ​നി​ന്നാ​ലും​ ​ ആ​ ​കു​ളി​ർ​മ്മ​കി​ട്ടു​മ​ല്ലോ.​ ​ആ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ര​മ​യെ​യും​ ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ​യും​ ​ചി​ന്തി​പ്പി​ച്ചു.​ ​എ​ന്താ​യാ​ലും​ ​അ​ന്ന് ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​ഭാ​ഗ​വ​തം​ ​കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ​ ​അ​വ​ർ​ ​ഇ​രു​ന്നു.​ ​ഇ​രു​ട്ടി​ലൂ​ടെ​ ​ചി​ല​ ​മി​ന്നാ​മി​നു​ങ്ങു​ക​ൾ​ ​പ​റ​ന്നു​വ​രും​ ​പോ​ലെ.

അ​റി​വു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​പ​ണം​ ​വേ​ണ്ട,​​ ​സൗ​ന്ദ​ര്യം​ ​വേ​ണ്ട,​​ ​പ്ര​ശ​സ്തി​ ​വേ​ണ്ട...​ ​അ​തെ​ല്ലാം​ ​താ​നേ​ ​വ​ന്നു​കൊ​ള്ളും.​ ​ശ​ർ​മ്മാ​ജി​യു​ടെ​ ​വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ​ ​വേ​ദ​വ്യാ​സ​നും​ ​വാ​ല്മീ​കി​യും​ ​തി​രു​വ​ള്ളു​വ​രും​ ​ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​വും​ ​ച​ട്ട​മ്പി​സ്വാ​മി​യും​ ​ര​മ​ണ​മ​ഹ​ർ​ഷി​യും​ ​ക​ട​ന്നു​വ​ന്നു.​ ​ഡോ​ക്ട​ർ​ ​അ​റി​വാ​ണ്.​ ​പൂ​ജാ​രി​ ​മ​റ്റൊ​ര​റി​വാ​ണ്.​ ​എ​ൻ​ജി​നീ​യ​റും​ ​അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​നും​ ​അ​ദ്ധ്യാ​പ​ക​നും​ ​അ​റി​വി​ല്ലേ.​ ​നീ​ന്ത​ല​റി​യാ​‌​ത്ത​ത് ​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം​ ​മു​ങ്ങി​മ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​അ​ജ്ഞ​ത.​ ​അ​ഗ്നി​ ​ശ​മി​പ്പി​ക്കാ​ൻ​ ​വെ​ള്ള​ത്തി​നു​പ​ക​രം​ ​മ​ണ്ണെ​ണ്ണ​ ​ഒ​ഴി​ക്കു​ന്ന​ത് ​അ​റി​വി​ല്ലാ​യ്മ​യ​ല്ലേ.​ ​ക​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​വി​ള​ക്കി​ൽ​ ​യ​ഥാ​സ​മ​യം​ ​എ​ണ്ണ​യൊ​ഴി​ക്കാ​തെ​യും​ ​തി​രി​നീ​ട്ടാ​തെ​യും​ ​ഇ​രു​ന്നാ​ൽ​ ​അ​തു​കെ​ട്ടു​പോ​കി​ല്ലേ​?​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ​ ​ദു​ര​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും​ ​അ​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ്.

യ​ഥാ​ർ​ത്ഥ​ ​അ​റി​വ് ​തേ​ൻ​പോ​ലെ.​ ​അ​ത് ​നു​ണ​യു​ന്ന​തു​വ​രെ​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​മ​ധു​രം​ ​മ​ന​സി​ലാ​കി​ല്ല.​ ​അ​താ​സ്വ​ദി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ലോ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​നു​ണ​യാ​ൻ​ ​തോ​ന്നും.​ ​ശ​ർ​മ്മാ​ജി​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ര​മ​യു​ടെ​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ത​റ​ച്ചു.​ ​എ​ന്തു​സം​ശ​യ​വും​ ​ചോ​ദി​ക്കാ​മെ​ന്ന് ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം​ ​ശ​ർ​മ്മാ​ജി​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​വ​ള​രെ​ക്കാ​ല​മാ​യി​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​സം​ശ​യം​ ​ത​ന്നെ​ ​ര​മ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​ ​നാം​ ​ന​ന്നാ​യി​ ​പെ​രു​മാ​റി​യാ​ലും​ ​അ​കാ​ര​ണ​മാ​യി​ ​പ​ല​രും​ ​കോ​പി​ക്കു​ക​യും​ ​ശി​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത് ​എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്?

വ​ലം​ ​കൈ​പ്പ​ത്തി​ ​നി​വ​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് ​ശ​ർ​മ്മാ​ജി​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.​ ​ഈ​ ​കൈ ​കൊ​ണ്ട് ​എ​ന്തെ​ല്ലാം​ ​ന​ല്ല​തും​ ​ചീ​ത്ത​യു​മാ​യ​ ​ക​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ൾ​ ​ചെ​യ്യു​ന്നു.​ ​ഒ​രു​ ​ജ​ന്മം​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​കൂ​ടെ​കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ന്നി​ട്ടും​ ​കൈ​ ​വി​ര​ലു​ക​ൾ​ ​ഒ​രു​പോ​ലെ​യാ​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു​ന്നു​ണ്ടോ​?​ ​രാ​ജാ​വാ​യാ​ലും​ ​സേ​നാ​ധി​പ​നാ​യാ​ലും​ ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നാ​യാ​ലും​ ​മാ​ജി​ക്കു​കാ​ര​നാ​യാ​ലും​ ​അ​തി​ന് ​അ​ശ​ക്ത​നാ​ണ്.​ ​സ്വ​ന്തം​ ​കൈ​യു​ടെ​ ​കാ​ര്യം​ ​പോ​ലും​ ​ശ​രി​യാ​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​കൈ​പ്പു​ണ്യം​ ​ഇ​ല്ലാ​തി​രി​ക്കെ​ ​ലോ​ക​ത്തെ​യും​ ​ചു​റ്റു​പാ​ടു​ള്ള​വ​രെ​യും​ ​മാ​റ്റി​മ​റി​ക്കാ​ൻ​ ​വ്യാ​മോ​ഹി​ക്കു​ന്ന​ത് ​മ​ണ്ട​ത്ത​ര​മ​ല്ലേ​?​ ​ശ​ർ​മ്മാ​ജി​യു​ടെ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​ഉ​ള്ളി​ലെ​ ​ഇ​രു​ട്ടി​ലൂ​ടെ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​മി​ന്നാ​മി​നു​ങ്ങു​ക​ൾ​ ​പ​റ​ന്നു​വ​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​ ​ര​മ​യ്ക്കു​ ​തോ​ന്നി.
(​ഫോ​ൺ​ :​ 9946108220)