ഇ​ന്നു​ ​പെ​യ്യേ​ണ്ട​താ​യ​ ​മ​ഴ​ ​നാ​ളേ​ക്കു ​പെ​യ്യു​ന്ന​തി​നാ​യി​ ​മാ​റ്റി​ ​വ​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല.​ ​ഇ​ന്നു​ ​വി​രി​യേ​ണ്ട​താ​യ​ ​ഒ​രു​ ​പൂ​മൊ​ട്ടും​ ​നാ​ളേ​ക്കു​ ​വി​രി​യു​ന്ന​തി​നാ​യി​ ​മാ​റ്റി​വ​യ്ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല.​ ​ഇ​ന്നു​ണ്ടാ​വേ​ണ്ട​താ​യ​ ​കാ​റ്റും​ ​തീ​യും​ ​പി​ന്നീ​ട് ​ഒ​ര​വ​സ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കാ​യി​ ​മാ​റി​പ്പോ​കു​ന്നു​മി​ല്ല.​ ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​ഈ​ ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത് ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​ഉ​ട​യാ​ട​ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​പ​ഞ്ച​ഭൂ​ത​ങ്ങ​ളും​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​സൃ​ഷ്ടി​ജാ​ല​ങ്ങ​ളും​ ​അ​താ​തി​ന്റെ​ ​കൃ​ത്യ​നി​ർ​വ​ഹ​ണ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​അ​ണു​വി​ട​പോ​ലും​ ​വ്യ​തി​ച​ലി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നി​ല്ല​ ​എ​ന്ന​താ​ണ്.

ഒ​ന്നോ​ർ​ത്തു​നോ​ക്കി​യാ​ൽ​ ​ഈ​ ​കൃ​ത്യ​നി​ർ​വ​ഹ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു​ ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​പ്ര​കൃ​ത​ത്തെ​ ​പ​രി​പാ​ലി​ച്ചും​ ​നി​ല​നി​റു​ത്തി​യും​ ​പ​രി​പോ​ഷി​പ്പി​ച്ചും​ ​പോ​രു​ന്ന​ത് .​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ആ​രാ​ണ് ​ഈ​ ​പ​ഞ്ച​ഭൂ​ത​ങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം​ ​ത​നി​ച്ചാ​ക്കി​യും​ ​പ​ര​സ്പ​രം​ ​കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കി​യും​ ​അ​താ​തി​ന്റെ​ ​കൃ​ത്യ​നി​ർ​വ​ഹ​ണ​ത്തി​നു​ ​പാ​ക​മാ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു​ ​ചി​ന്തി​ച്ചാ​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യം​ ​വ്യ​ക്ത​മാ​കും.​ ​അ​താ​യ​ത് ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​സ്വ​ഭാ​വ​മെ​ന്ന​തു​ ​മാ​റ്റ​മാ​ണ്.​ ​ആ​ ​മാ​റ്റ​ത്തി​നു​ ​ഇ​ട​മൊ​രു​ക്കേ​ണ്ട​താ​യ​ ​യാ​തൊ​ന്നി​നും​ ​അ​വ​യു​ടെ​ ​കൃ​ത്യ​നി​ർ​വ​ഹ​ണ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​മാ​റി​പ്പോ​കാ​നോ​ ​അ​തി​ൽ​ ​മാ​റ്റം​ ​വ​രു​ത്താ​നോ​ ​സാ​ദ്ധ്യ​മാ​കാ​ത്ത​ ​വി​ധ​മാ​ണ് ​പ്ര​കൃ​തി​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളെ​യും​ ​വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​യും​ ​ഇ​ണ​ക്കി​യും​ ​ഒ​രു​ക്കി​യും​ ​വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന്.

പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​ഈ​ ​നി​യാ​മ​ക​ത്വ​ത്തെ​ ​പൂ​ർ​ണ​മാ​യും​ ​ഉ​ൾ​ക്കൊ​ണ്ടും​ ​അ​തി​നു​ ​വി​ധേ​യ​മാ​യു​മ​ല്ലാ​തെ​ ​യാ​തൊ​ന്നി​നും​ ​ഇ​വി​ടെ​ ​നി​ല​കൊ​ള്ളാ​നാ​വി​ല്ല​ ​എ​ന്ന​താ​ണ് ​സ​ത്യം.​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​തു​റ​ന്ന​ ​വെ​ളി​പാ​ടു​ക​ളാ​ണു​ ​കാ​റ്റും​ ​തീ​യും​ ​വാ​യു​വും​ ​ആ​കാ​ശ​വും​ ​ജ​ല​വു​മൊ​ക്കെ​ത്ത​ന്നെ​ ​അ​നു​ഷ്ഠി​ച്ചു​പോ​രു​ന്ന​തെ​ന്ന​റി​യ​ണം.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​ഈ​ ​ഭാ​വ​ത്തി​നും​ ​നി​ർ​ണ​യ​ത്തി​നും​ ​അ​നു​സ​രി​ച്ച് ​കൃ​ത്യ​നി​ർ​ണ​യ​വും​ ​കൃ​ത്യ​നി​ർ​വ​ഹ​ണ​വും​ ​ന​ട​ത്തു​ന്ന​തി​ൽ​ ​വീ​ഴ്ച​വ​രു​ത്തു​ന്ന​ത് ​ഈ​ശ്വ​ര​ൻ​ ​ബു​ദ്ധി​യും​ ​വി​വേ​ക​വും​ ​സ​മ്പ​ത്താ​യി​ ​ന​ല്‌​കി​യി​ട്ടു​ള്ള​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്നു​ ​കാ​ണാം.​ ​കാ​റ്റ് ​വീ​ശേ​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​വീ​ശു​ന്നു.​ ​മ​ഴ​ ​പെ​യ്യേ​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​പെ​യ്യു​ന്നു.​ ​അ​ഗ്നി​ ​പി​ടി​ക്കേ​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​പി​ടി​ക്കു​ന്നു.​ ​ജ​ലം​ ​ഒ​ഴു​കേ​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​ഒ​ഴു​കു​ന്നു.​ ​പൂ​ക്ക​ൾ​ ​വി​രി​യേ​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​വി​രി​യു​ന്നു.​ ​പ​റ​വ​ക​ൾ​ ​പ​റ​ക്കേ​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​പ​റ​ക്കു​ന്നു.​ ​ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ ​ഉ​ദി​ക്കേ​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​ഉ​ദി​ക്കു​ന്നു.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​പ്ര​കൃ​തി​യി​ലു​ള്ള​വ​യെ​ല്ലാം​ ​അ​വ​യു​ടെ​ ​കൃ​ത്യ​നി​ഷ്ഠ​ക​ളി​ൽ​ ​മു​ഴു​കി​ ​അ​ത​തു​ ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളെ​ ​നി​ർ​വ​ഹി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​അ​വ​ന്റെ​ ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളെ​ ​മ​റ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കാ​യി​ ​പ​ല​പ്പോ​ഴും​ ​മാ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു​ ​പോ​കു​ന്ന​ത്?

ഇ​ന്നു​ ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തി​നെ​ ​നാ​ളെ​ ​ചെ​യ്യാ​നാ​യും​ ​ഇ​ന്നു​ ​ചി​ന്തി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നെ​ ​നാ​ളെ​ ​ചി​ന്തി​ക്കാ​നാ​യും​ ​ഇ​ന്നു​ ​പോ​കേ​ണ്ടി​ട​ത്ത് ​നാ​ളെ​ ​പോ​കാ​നാ​യും​ ​ഇ​ന്നു​ ​പ​ഠി​ക്കേ​ണ്ട​ത് ​നാ​ളെ​ ​പ​ഠി​ക്കാ​നാ​യും​ ​ഇ​ന്നു​ ​പ​റ​യേ​ണ്ട​ത് ​നാ​ളെ​ ​പ​റ​യാ​നാ​യും​ ​ഇ​ന്നു​ ​കാ​ണേ​ണ്ട​ത് ​നാ​ളെ​ ​കാ​ണാ​നാ​യും​ ​മാ​റ്റി​വ​യ്ക്കു​ന്ന​ ​ശീ​ലം​ ​മാ​റ്റാ​നാ​വാ​ത്ത​ ​വി​ധം​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​ഇ​ന്നു​ ​മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.​ ​ഈ​ ​മാ​റ്റി​വയ്ക്ക​ൽ​ ​എ​ന്ത് ​കാ​ര്യ​ത്തി​ലാ​യാ​ലും​ ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​സ​ഹ​ജ​ത​യോ​ടു​ള്ള​ ​ന​ഗ്ന​മാ​യ​ ​ലം​ഘ​ന​മാ​ണ്.

ഈ​ശ്വ​ര​ൻ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന് ​ബു​ദ്ധി​യും​ ​വി​വേ​ക​വും​ ​ഓ​ർ​മ്മ​ശ​ക്തി​യും​ ​ചി​ന്താ​ശീ​ല​വും​ ​അ​റി​വു​മൊ​ക്കെ​ ​ന​ല്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​ക​ർ​ത്ത​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​ ​ശീ​ഘ്ര​മാ​യും​ ​യ​ഥോ​ചി​ത​മാ​യും​ ​നി​ർ​വ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​ട്ടാ​ണ്.​ ​അ​ത​ല്ലാ​തെ​ ​ക​ർ​ത്ത​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​ ​മാ​റ്റി​ വ​യ്ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​ട്ട​ല്ല.​ ​കാ​ര​ണം​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന് ​അ​വ​ന്റെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​ഉ​ള്ള​ത് ​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ലം​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ്.​ ​നാ​ളെ​ ​എ​ന്ന​ത് ​ഒ​രു​ ​സ്വ​പ്ന​വും​ ​അ​ത് ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​വ​ന്നു​ ​ചേ​രാ​ത്ത​തും​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ​ ​പ​ക്ക​ൽ​ ​ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തു​മാ​യ​ ​ഒ​ന്നാ​ണ്.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​ഇ​ല്ലാ​ത്ത​ ​ഒ​ന്നി​ലേ​ക്ക് ​ക​ർ​ത്ത​വ്യ​ങ്ങ​ളെ​ ​മാ​റ്റി​വയ്ക്കു​ക​യെ​ന്നാ​ൽ​ ​ഉ​ള്ള​ ​ഒ​ന്നി​നെ​ ​സ്വ​യം​ ​ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​ ​കൂ​ടി​യാ​ണെ​ന്ന​ർ​ത്ഥം.​ ​എ​ന്താ​ണ് ​ഇ​വി​ടെ​ ​ഉ​ള്ള​ത്?​ ​അ​തു​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഈ​ ​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ല​മാ​ണ്.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​വ​ള​രെ​വേ​ഗം​ ​മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​തും​ ​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ലം​ ​എ​ന്ന​ ​ഈ​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ​യാ​ണ്.​ ​പ​റ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​പ​ക്ഷി​ ​പ​റ​ക്ക​ൽ​ ​മ​റ​ന്നു​പോ​യാ​ൽ​ ​എ​ന്തു​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​മോ​ ​അ​തു​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണു​ ​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ലം​ ​വി​സ്മ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മൂ​ലം​ ​മ​നു​ഷ്യ​നു​ ​അ​വ​ന്റെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്.

നാ​ളെ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യം​ ​ചെ​യ്യു​മെ​ന്നു​ ​ആ​രും​ ​തീ​ർ​ത്തു​ ​പ​റ​യ​രു​തെ​ന്നു​ ​ഖു​ർ​ ​ആ​ൻ​ ​ന​മ്മെ​ ​ഓ​ർ​മ്മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​ ​ശീ​ഘ്ര​ക​ർ​ത്ത​വ്യ​കൃ​ത്താ​യി​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ഗു​രു​ദേ​വ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങ​ളും​ ​ഉ​പ​ദേ​ശി​ക്കു​ന്നു.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​എ​ല്ലാം​ ​നാ​ളെ​യി​ലേ​ക്ക് ​മാ​റ്റി​വ​ച്ച് ​വ​രാ​ത്തൊ​രു​ ​കാ​ല​ത്തെ​ ​സ്വ​പ്നം​ ​കാ​ണു​ക​യാ​ണ്.​ ​കൈ​യി​ലി​ല്ലാ​ത്ത​ ​പ​ണം​ ​ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​അ​തി​ലെ​ ​വ്യാ​ജ​പൊ​രു​ൾ​ ​എ​ത്ര​യോ​ ​അ​ത് ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​ഇ​തി​നു​മു​ള്ള​ത്.
ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​പ്ര​ജാ​ത​ത്‌​പ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​രാ​ജാ​വ് ​ത​ന്റെ​ ​മ​ന്ത്രി​യെ​ ​വി​ളി​ച്ച് ​നാ​ളെ​ ​എ​ന്ന​ത് ​ഉ​ള്ള​തോ​ ​ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തോ​ ​എ​ന്നൊ​രു​ ​സം​ശ​യം​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​ ​ആ​ലോ​ചി​ച്ചി​ട്ട് ​നാ​ളെ​ ​ഒ​രു​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​പ​റ​യാ​മെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞ് ​മ​ന്ത്രി​ ​സ്ഥ​ലം​ ​വി​ട്ടു.​ ​നേ​രേ​ ​ത​ന്റെ​ ​ആ​ചാ​ര്യ​ന്റെ​യ​ടു​ത്തെ​ത്തി​ ​സം​ശ​യ​നി​വൃ​ത്തി​ ​വ​രു​ത്താ​മെ​ന്നു​ ​ക​രു​തി​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​മ​ന്ത്രി​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​അ​ടു​ത്ത​ ​കു​റേ​ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​ആ​ ​ആ​ചാ​ര്യ​നെ​ ​ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​യി​ല്ല.​ ​ഓ​രോ​ ​ദി​വ​സ​വും​ ​രാ​ജാ​വ് ​ചോ​ദ്യം​ ​ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.​ ​അ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം​ ​മ​ന്ത്രി​യും​ ​ത​ന്റെ​ ​പ​ഴ​യ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​ത​ന്നെ​ ​ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.
ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​രാ​ജാ​വ് ​ക്രു​ദ്ധ​നാ​യി​ ​ഇ​ന്നു​ത​ന്നെ​ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു​ത്ത​രം​ ​പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്നു​ ​ക​ല്പി​ച്ചു.​ ​മ​ന്ത്രി​ ​ആ​കെ​ ​കു​ഴ​ങ്ങി.​ ​എ​ങ്കി​ലും​ ​പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രു​ത്ത​രം​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​ബു​ദ്ധി​യി​ൽ​ ​തെ​ളി​ഞ്ഞു​വ​ന്നു.​ ​മ​ന്ത്രി​ ​മെ​ല്ലെ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​നാ​ളെ​ ​എ​ന്ന​ത് ​അ​വി​ടു​ത്തേ​ക്കു​ള്ള​തും​ ​ഇ​വി​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ഇ​ല്ലാ​ത്ത​തു​മാ​ണ്.

അ​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നാ​യി​ ​രാ​ജാ​വ്.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​മ​ന്ത്രി​ ​വി​നീ​ത​നാ​യി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​''ഇ​ന്നു​ ​പ​റ​യേ​ണ്ട​ത് ​ഇ​ന്നു​ ​പ​റ​യാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും​ ​നാ​ളെ​ ​പ​റ​യാ​മെ​ന്നു​ ​ക​ള്ളം​ ​പ​റ​യു​ക​യും​ ​ചെ​യ്ത​ ​എ​ന്നെ​ ​അ​ങ്ങ് ​നാ​ളെ​ ​തു​റു​ങ്കി​ല​ട​യ്ക്കു​ക​യോ​ ​വ​ധി​ക്കു​ക​യോ​ ​ചെ​യ്യു​മെ​ന്ന​തു​റ​പ്പാ​ണ്.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​പി​ന്നെ​ ​എ​നി​ക്കു​ ​എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ​മ​ഹാ​രാ​ജ​ൻ​ ​നാ​ളെ​ ​എ​ന്ന​ ​ഒ​ന്നു​ള്ള​ത്.""
ശി​ക്ഷ​ ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചു​നി​ന്ന​ ​മ​ന്ത്രി​യെ​ ​നോ​ക്കി​ ​രാ​ജാ​വ് ​ചി​രി​ച്ചു.​ ​എ​ന്നി​ട്ടു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
''മ​ന്ത്രീ,​ ​ഞാ​നും​ ​താ​നും​ ​ഈ​ ​പ്ര​കൃ​തി​യി​ലെ​ ​സ​ർ​വ​ച​രാ​ച​ര​ങ്ങ​ളും​ ​ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​ഒ​രേ​ ​കാ​ല​ത്താ​ണ്.​ ​അ​താ​ണു​ ​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ലം.​ ​അ​ത​ല്ലാ​തു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ല​വും​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലി​ല്ല.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഇ​ന്നു​ ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത് ​ഇ​ന്നു​ത​ന്നെ​ ​ചെ​യ്യു​ക.​ ​കൈ​യിലി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​പ​ണം​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ന​മു​ക്ക് ​ചെ​ല​വാ​ക്കാ​നാ​വൂ​ ​എ​ന്ന​തു​പോ​ലെ.""
ഇ​തു​കേ​ട്ടു​ ​മ​ന്ത്രി​യു​ടെ​ ​മ​ന​സ് ​തെ​ളി​ഞ്ഞു.​ ​അ​തു​പോ​ലെ​ ​ന​മ്മു​ടെ​യും​ ​മ​നം​ ​തെ​ളി​യ​ണം.​ ​അ​തി​നു​ ​നീ​ ​ത​ന്നെ​ ​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​വും​ ​ഭൂ​ത​വും​ ​ഭാ​വി​യും​ ​വേ​റ​ല്ല​എ​ന്ന​ ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​വ​ച​നാ​മൃ​തം​ ​കൊ​ണ്ടൊ​രു​ ​വി​ള​ക്കൊ​രു​ക്കി​വ​യ്ക്ക​ണം.​ ​അ​തി​നാ​യാ​ൽ​ ​അ​തി​ൽ​പ്പ​രം​ ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ ​തെ​ളി​ച്ചു​ ​വെ​യ്ക്കു​ന്ന​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​വെ​ളി​ച്ച​മി​ല്ലെ​ന്നു​ ​ബോ​ദ്ധ്യ​പ്പെ​ടും.