ക​ട​ലി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​തി​ര​ ​ഉ​തി​രു​ന്ന​ത് ​അ​തി​ന് ​ഒ​ഴു​കി​പ്പ​ര​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ഇ​ട​മു​ണ്ടോ​യെ​ന്ന് ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചി​ട്ട​ല്ലെ​ന്ന് ​ന​മു​ക്ക​റി​യാം.​ ​അ​തു​പോ​ലെ​ ​ത​ന്നെ​ ​ഒ​രു​ ​പു​ഴ​യൊ​ഴു​കു​ന്ന​ത് ​അ​തി​ന് ​സ​മു​ദ്ര​ത്തി​ൽ​ ​ചെ​ന്ന് ​ചേ​രാ​നു​ള്ള​ ​വ​ഴി​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ​വ​ച്ചി​ട്ട​ല്ലെ​ന്നും​ ​അ​റി​യാം.​ ​ഇ​തെ​ല്ലാം​ ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​ക​രു​ത​ൽ​പോ​ലെ​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്. വ​ന്നു​ചേ​രു​ന്ന​തി​നെ​ല്ലാം​ ​അ​തി​ന്റേ​താ​യ​ ​ഇ​ട​മ​രു​ളു​ക​ ​എ​ന്ന​താ​ണ് ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ​ ​സ്വ​ഭാ​വം.​ ​ആ​കാ​ശ​മാ​യാ​ലും​ ​ഭൂ​മി​യാ​യാ​ലും​ ​അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​മാ​യാ​ലും​ ​സാ​ഗ​ര​മാ​യാ​ലും​ ​അ​തി​ലേ​ക്ക് ​ചെ​ന്നു​ചേ​രു​ന്ന​ ​യാ​തൊ​ന്നി​നെ​യും​ ​നി​ര​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.​ ​അ​തൊ​ക്കെ​യും​ ​സ​മ്യ​ക്കാ​യും​ ​സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്.​ ​ഇ​തി​നാ​ണ് ​പ്ര​കൃ​തം​ ​എ​ന്നു​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​ത്ത​രം​ ​സ്വാ​ഭാ​വി​ക​ത​ക​ൾ​ ​എ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും​ ​നി​ര​സി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യോ​ ​ലം​ഘി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യോ​ ​ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​അ​തി​ന് ​പ്രാ​കൃ​തം​ ​എ​ന്നാ​ണ് ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്.
പ്രാ​കൃ​ത​മെ​ന്നാ​ൽ​ ​പ്ര​കൃ​ത​ത്തി​ന് ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​പ്ര​കൃ​തി​ക്ക് യോ​ജി​ച്ച​ത​ല്ലെ​ന്നാ​ണ് ​അ​ർ​ത്ഥം.​ ​ഒ​ന്നു​കൂ​ടി​ ​തെ​ളി​ച്ചു​ ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​പ്ര​കൃ​തി​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യ​താ​ണ് ​പ്രാ​കൃ​തം.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​പ്ര​കൃ​തി​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യ​ത് ​ചെ​യ്യാ​ൻ​ ​മ​ടി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രാ​യി​ ​തീ​രു​ന്ന​ ​വ​ർ​ഗ​മാ​യി​ ​മ​നു​ഷ്യ​വ​ർ​ഗം​ ​മാ​റു​ക​യാ​ണി​ന്ന്.​ ​എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​പ്രാ​കൃ​ത​നാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തെ​ന്ന് ​ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ​ ​ഒ​രൊ​റ്റ​ ​ഉ​ത്ത​ര​മേ​യു​ള്ളൂ​-​ ​ത​ത്ത്വ​ജ്ഞാ​ന​മി​ല്ലാ​യ്മ.
ത​ത്ത്വ​ജ്ഞാ​ന​മു​ള്ള​വ​ൻ​ ​പ്ര​കൃ​ത​ത്തി​ന് ​യോ​ജി​ച്ച​തേ​ ​പ​റ​യു​ക​യും​ ​ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യും​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ക​യു​ള്ളൂ​വെ​ങ്കി​ൽ,​ ​ത​ത്ത്വ​ജ്ഞാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ൻ​ ​അ​തി​ന് ​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യേ​ ​പ​റ​യു​ക​യും​ ​ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യും​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ക​യു​ള്ളൂ.​ ​പ്രാ​കൃ​ത​മെ​ന്നാ​ൽ​ ​ഒ​രു​വ​ൻ​ ​മ​റ്റൊ​രു​വ​നെ​ ​ക​ഠി​ന​മാ​യി​ ​ഹിം​സി​ക്കു​ന്ന​തും​ ​ദ്രോ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​ണെ​ന്നാ​ണ് ​ന​മ്മി​ൽ​ ​പ​ല​രും​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​ ​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​തി​ൽ​ ​ശ​രി​യു​ടെ​ ​ചെ​റി​യ​ ​ഒ​രം​ശ​മേ​യു​ള്ളൂ.​ ​എ​ന്തെ​ന്നാ​ൽ​ ​ഒ​രു​വ​ൻ​ ​മ​റ്റൊ​രു​വ​നെ​ ​ത​ന്നി​ൽ​ ​നി​ന്ന​ന്യ​മാ​യി​ ​കാ​ണു​ന്ന​താ​ണ് ​പ്രാ​കൃ​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​മെ​ന്ന​ത്.​ ​ഈ​ ​അ​ന്യ​ത​യി​ൽ​ ​നി​ന്നാ​ണ് ​അ​നി​ഷ്ട​മാ​യ​തെ​ല്ലാം​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്.
ഒ​രാ​ൾ​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ളി​ന്റെ​ ​ഏ​തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു​ ​വ​സ്തു​ ​മോ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന​തും​ ​ബ​ല​ത്താ​ൽ​ ​കൈ​ക്ക​ലാ​ക്കു​ന്ന​തും,​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ളി​നെ​ ​നി​ന്ദി​ക്കു​ന്ന​തും​ ​ഹിം​സി​ക്കു​ന്ന​തും​ ​ദ്രോ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തും,​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ളി​നോ​ട് ​ അ​സ​ത്യം​ ​പ​റ​യു​ന്ന​തും​ ​വി​വേ​ച​ന​പ​ര​മാ​യി​ ​പെ​രു​മാ​റു​ന്ന​തും​ ​സ​മ​ഭാ​വ​ന​ ​പു​ല​ർ​ത്താ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തും​ ​മു​ത​ൽ​ ​ഒ​രു​വ​ന്റെ​ ​വാ​ക്കു​ ​കൊ​ണ്ടോ​ ​ചി​ന്ത​കൊ​ണ്ടോ​ ​ക​ർ​മ്മം​ ​കൊ​ണ്ടോ​ ​മ​റ്റൊ​രു​വ​ന് ​അ​ഹി​ത​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തു​വ​രെ​യും​ ​ഈ​ ​പ്രാ​കൃ​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​പ​ല​ ​നി​ല​ക​ളാ​ണ്.​ ​ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​മ​നു​ഷ്യ​നും​ ​മ​നു​ഷ്യ​നും​ ​ത​മ്മി​ലു​ള്ള​ ​അ​ന്ത​ര​മാ​ണ് ​പ്രാ​കൃ​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​സാ​മ​ഗ്രി.​ ​ഇ​ത്ത​ര​മൊ​രു​ ​അ​ന്ത​ര​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​ആ​രും​ ​ആ​ർ​ക്കെ​തി​രേ​യും​ ​യാ​തൊ​ന്നും​ ​ചെ​യ്യാ​ൻ​ ​മു​തി​രു​ക​യി​ല്ല. ഈ​ ​സ​ത്യ​മാ​ണ് ​എ​ല്ലാ​ ​ഗു​രു​ക്ക​ൻ​മാ​രും​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ദ​ർ​ശ​നം​ ​കൊ​ണ്ടും​ ​ഉ​പ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ​ ​കൊ​ണ്ടും​ ​ന​മു​ക്ക് ​വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ ​ത​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​ത്.​ ​അ​വ​ന​വ​നാ​ത്മ​സു​ഖ​ത്തി​നാ​ച​രി​ക്കു​ന്ന​വ​ ​അ​പ​ര​ന്നു​ ​സു​ഖ​ത്തി​നാ​യി​ ​വ​രേ​ണം,​ ​അ​യ​ലു​ത​ഴ​പ്പ​തി​നാ​യി​ ​അ​തി​പ്ര​യ​ത്നം​ ​ന​യ​മ​റി​യും​ ​ന​ര​നാ​ച​രി​ച്ചി​ടേ​ണം,​ ​നി​ന്നി​ൽ​ ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ ​പു​രു​ഷാ​കൃ​തി​ ​ഏ​താ​ണ് ​അ​താ​ണ് ​ഞാ​ൻ,​ ​ത​ന്നി​ൽ​ ​നി​ന്ന​ന്യ​മ​ല്ലാ​തെ​ ​എ​ന്നു​ ​കാ​ണു​ന്നു​ ​സ​ർ​വ​വും​ ​തു​ട​ങ്ങി​യ​ ​ഗു​രു​ദേ​വ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​ത​ന്നെ​ ​ആ​ ​സ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​നി​ര​തി​ശ​യ​മാ​യ​ ​വ്യാ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും​ ​ഭാ​ഷ്യ​ങ്ങ​ളു​മാ​ണ്.
ത​ത്ത്വ​മ​സി,​ ​അ​യ​മാ​ത്മാ​ ​ബ്ര​ഹ്മ,​ ​അ​ഹം​ ​ബ്ര​ഹ്മാ​സ്മി,​ ​സ​ർ​വം​ ​ഖ​ല്വി​ദം​ ​ബ്ര​ഹ്മ​ ​തു​ട​ങ്ങി​യു​ള്ള​ ​ഉ​പ​നി​ഷ​ദ് ​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളും,​ ​വ​സു​ധൈ​വ​ ​കു​ടും​ബ​കം​ ​എ​ന്ന​ ​ആ​ർ​ഷ​ദ​ർ​ശ​ന​വും,​ ​ലോ​കാ​സ​മ​സ്താ​ ​സു​ഖി​നോ​ഭ​വ​ന്തു​ ​എ​ന്ന​ ​ഭാ​ര​താ​രാ​മ​ത്തി​ന്റെ​ ​പ്രാ​ർ​ത്ഥ​ന​യും,​ ​അ​ന്യ​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത​ ​ഏ​ക​ത​യെ​ന്ന​ ​പ്ര​കൃ​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​അ​മൃ​ത​വാ​ണി​ക​ളാ​ണ്.​ ​ഗു​രു​ദേ​വ​ന്റെ​ ​ആ​ത്മ​സ​ഹോ​ദ​ര​ർ​ ​എ​ന്ന​ ​ഏ​ക​വ​ച​ന​ത്തി​ൽ​ ​ഈ​ ​പൊ​രു​ളു​ക​ളെ​ല്ലാം​ ​സ​മ​ഞ്ജ​സ​മാ​യി​ ​ഒ​ന്നാ​യി​ ​വി​ള​ങ്ങി​ ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ​ന​മു​ക്ക് ​കാ​ണാം. ഈ​ ​അ​ദ്വൈ​ത​പ്പൊ​രു​ൾ​ ​കൊ​ണ്ട് ​ മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​അ​വ​ന്റെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നും​ ​വി​ചാ​ര​ത്തി​നും​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​മൊ​രു​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു​ ​ഗു​രു​ദേ​വ​ന്റെ​ ​അ​ഭി​ലാ​ഷം.​ 1924​-​ലെ​ ​ശി​വ​രാ​ത്രി​ ​നാ​ളി​ൽ​ ​ആ​ലു​വാ​ ​അ​ദ്വൈ​താ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ​ ​വെ​ച്ച് ​ന​ട​ത്തി​യ​ ​ഏ​ഷ്യ​യി​ലെ​ ​ആ​ദ്യ​ത്തെ​ ​സ​ർ​വ​മ​ത​ ​സ​മ്മേ​ള​ന​വും​ 1888​-​ലെ​ ​ശി​വ​രാ​ത്രി​ ​നാ​ളി​ൽ​ ​അ​രു​വി​പ്പു​റ​ത്ത് ​ന​ട​ത്തി​യ​ ​ശി​വ​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​യും​ ​സ​ർ​വ​രും​ ​സോ​ദ​ര​ത്വേ​ന​ ​വാ​ഴു​ന്ന​ ​മാ​തൃ​കാ​സ്ഥാ​നം​ ​എ​ന്ന​ ​അ​രു​വി​പ്പു​റം​ ​സ​ന്ദേ​ശ​വും​ ​ഈ​ ​ഗു​രു​ദേ​വേ​ച്ഛ​യു​ടെ​ ​പ്രാ​യോ​ഗി​ക​ ​വി​ജ്ഞാ​പ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.
എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടോ​ ​ആ​ത്മ​സാ​ഹോ​ദ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​സൂ​ര്യ​ൻ​ ​ഇ​ന്നും​ ​മ​നു​ഷ്യ​രി​ൽ​ ​മ​റ​ഞ്ഞു​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​ദൃ​ഷ്ടാ​ന്ത​ങ്ങ​ളാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കി​ട​യി​ലെ​ ​ഭി​ന്നി​പ്പും​ ​അ​ന്യ​ത​യും​ ​അ​ന്ത​ര​വും​ ​പ്ര​ക​ട​മാ​ക്കു​ന്ന​ ​പ്രാ​കൃ​താ​വ​സ്ഥ​ക​ളു​ടെ​ ​വി​വി​ധ​ങ്ങ​ളാ​യ​ ​അ​ര​ങ്ങു​ക​ളും​ ​അ​ര​ങ്ങേ​റ്റ​ങ്ങ​ളും.​ ​പ്ര​കൃ​തി​ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​കു​മ്പോ​ൾ​ ​മാ​ത്രം​ ​ഒ​ന്നി​ക്കു​ക​യും​ ​പ്ര​കൃ​തി​ ​വ​സ​ന്ത​ങ്ങ​ളൊ​രു​ക്കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം​ ​ഭി​ന്നി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​ഇ​നി​യെ​ങ്കി​ലും​ ​മ​നസ് ​തു​റ​ന്ന് ​ഈ​ ​വ​ക​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​ആ​ലോ​ചി​ക്ക​ണം.
പ്ര​കൃ​തി​യ്ക്ക​നു​സൃ​ത​മാ​യി​ ​നി​ല​കൊ​ള്ളാ​നും​ ​വ​ള​രാ​നു​മാ​ണ് ​ന​മ്മെ​യെ​ല്ലാം​ ​ഈ​ശ്വ​ര​ൻ​ ​സൃ​ഷ്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​ത​ല്ലാ​തെ​ ​പ്രാ​കൃ​ത​മാ​യ​വ​യൊ​ന്നും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നാ​യി​ട്ട​ല്ല.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഈ​യൊ​രു​ ​തി​രി​ച്ച​റി​വ് ​ആ​ധു​നി​ക​വി​ദ്യ​ക​ളു​ടെ​ ​തി​ള​ക്ക​ത്തി​ൽ​ ​തി​ള​ക്ക​മ​റ്റു​ ​പോ​കു​ന്ന​ത് ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ത​ത്ത്വ​ജി​ജ്ഞാ​സു​ക്ക​ളാ​കാ​ത്ത​തു​ ​കൊ​ണ്ടാ​ണ്.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഏ​തൊ​രു​ ​വി​ദ്യ​ ​അ​ഭ്യ​സി​ക്കു​മ്പോ​ഴും​ ​ത​ത്ത്വ​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​നു​ള്ള​ ​ജി​ജ്ഞാ​സ​ ​മ​റ​ഞ്ഞു​ ​പോ​കാ​തെ​യി​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ന​മു​ക്ക് ​ശ്ര​ദ്ധ​യു​ണ്ടാ​ക​ണം.​ ​അ​താ​വ​ണം​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​പ്ര​കൃ​തം.​ ​പ്ര​കൃ​ത​മാ​ണോ​ ​പ്രാ​കൃ​ത​മാ​ണോ​ ​വേ​ണ്ട​തെ​ന്ന് ​തീ​രു​മാ​നി​ക്കേ​ണ്ട​ത് ​അ​വ​ന​വ​ൻ​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്.
ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​ത​ത്ത്വ​ജ്ഞാ​നി​യാ​യ​ ​ഗു​രു​വി​നെ​ ​പ​രീ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ​ ​പ്രാ​കൃ​ത​വാ​സ​ന​യു​ള്ള​ ​ഒ​രു​വ​ൻ​ ​നി​ശ്ച​യി​ച്ചു.​ ​അ​തി​നാ​യി​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഒ​രു​ ​ചെ​റി​യ​ ​കാ​ട​മു​ട്ട​ ​ത​ന്റെ​ ​ഉ​ള്ളം​കൈയിൽ​ ​ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​ഗു​രു​വി​ന് ​അ​ടു​ത്തെ​ത്തി.​ ​എ​ന്നി​ട്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​ഗു​രു​വി​നോ​ട് ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​-​ ​അ​ങ്ങ് ​ഒ​രു​ ​ജ്ഞാ​നി​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ​ ​എ​ന്റെ​ ​കൈ​യിലു​ള്ള​ത് ​എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ​പ​റ​യ​ണം.​ ​ഇ​തു​കേ​ട്ട് ​ഗു​രു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​-​ ​ത​ത്ത്വ​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​നാ​യി​ ​ഉ​റ​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​ ​ശ്ര​ദ്ധ​ ​മ​റ്റു​പ​ല​തും​ ​ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​ ​വ​യ്ക്കാ​നാ​യാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​ത് ​ന​ന്ന​ല്ല.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​അ​തൊ​ന്നും​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പി​ന്നെ​യും​ ​അ​തേ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ഗു​രു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​-​ ​കൈയിലി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​ഒ​രു​ ​ചെ​റി​യ​ ​മു​ട്ട​യാ​ണ​ല്ലോ.​ ​അ​ത​യാ​ൾ​ ​സ​മ്മ​തി​ച്ചു.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഗു​രു​വി​നെ​ ​ഒ​ന്ന് ​കു​ഴ​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​ ​ഉ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തി​ൽ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​ചോ​ദ്യം​ ​കൂ​ടി​ ​ചോ​ദി​ച്ചു​ ​-​ ​അ​ത് ​പൊ​ട്ടി​യ​തോ​ ​പൊ​ട്ടാ​ത്ത​തോ​ ​എ​ന്ന് ​കൂ​ടി​ ​അ​ങ്ങ് ​പ​റ​യ​ണം. പൊ​ട്ടി​യ​താ​ണെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​പൊ​ട്ടാ​ത്ത​തും​ ​പൊ​ട്ടാ​ത്ത​താ​ണെ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​കൈ​യ​മ​ർ​ത്തി​ ​പൊ​ട്ടി​ച്ചും​ ​മു​ട്ട​ ​ഗു​രു​വി​നെ​ ​കാ​ണി​ച്ച് ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​മ​ഹ​ത്വം​ ​കു​റ​യ്ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​വി​ചാ​രം.​ ​പെ​ട്ടെ​ന്ന് ​ഗു​രു​വി​ന്റെ​ ​ഉ​ത്ത​രം​ ​വ​ന്നു​ ​-​ ​അ​തെ​ങ്ങ​നെ​ ​വേ​ണ​മെ​ന്ന് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ത​ന്നെ​ ​തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ക​ട്ടെ.​ ​ഇ​ത് ​കേ​ട്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​ശ​രി​ക്കും​ ​അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു.​ ​അ​തോ​ടെ​ ​ത​ന്റെ​ ​പ്രാ​കൃ​ത​വാ​സ​ന​ക​ൾ​ ​വെ​ടി​ഞ്ഞ് ​അ​യാ​ൾ​ ​ഗു​രു​വി​ന്റെ​ ​വി​ശ്വ​സ്ത​ ​സേ​വ​ക​നാ​യി​ ​മാ​റി.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​പ്രാ​കൃ​ത​ത്തെ​ ​പ്ര​കൃ​ത​മാ​ക്കി​ ​മാ​റ്റാ​ൻ​ ​ന​മു​ക്ക് ​സാ​ധി​ക്ക​ണം.