നീ തന്നെ സാക്ഷി

നിന്റെ​ ​ന​യ​ന​ങ്ങ​ളിൽ
ന​ന​വാ​യി​ട​ട്ടെ​ ​ഞാൻ
സി​ര​ക​ളി​ൽ​ ​ആ​ലോ​ല​ ​ലോ​ല​മാ​വ​ട്ടെ

എ​ന്നെ​ ​കൊ​രു​ക്കു​ന്ന​താ​ര്?
നി​ൻ​ ​സ്‌​നേ​ഹ​വി​ദ്യ​യ​ല്ലാ​തെ!
ചു​റ്റി​ ​വ​ലി​യ്ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ത്?
നി​ൻ​ ​പ്രേ​മ​വ​ല്ലി​യ​ല്ലാ​തെ!

നി​ൻ​ ​നെ​റ്റി​യി​ൽ​ ​പൂ​ത്ത
സ്വേ​ദ​ബി​ന്ദു​ക്ക​ളിൽ
ഞാ​ൻ​ ​സൂ​ര്യ​നാ​യു​ദി​ക്ക​ട്ടെ
നി​ന്റെ​യാ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​മു​ങ്ങി,
ഞാ​നെ​ന്ന
മു​ത്തി​നെ​ ​ക​ണ്ടെ​ടു​ക്ക​ട്ടെ

അ​ന്നൊ​രു​ ​രാ​പ്പാ​ടി
പാ​ടു​മ്പൊ​ഴാ​ണു,​ ​നാ–
മി​ത്തി​രി​ ​ക​ണ്ടു,​ ​മ​റ​ന്നു?
പി​ന്നി​പ്പോ​ൾ,​ ​വീ​ണ്ടും
പ​റ​ന്നു​വ​ന്നെൻ
കൊ​ക്കു​രു​മ്മു​ന്നു​ ​നീ,
നി​ലാ​പ്പ​ക്ഷി!

പ്രേ​മം,​ ​ചി​ര​കാ​ല​ ​ബ​ന്ധി​തം
പൊ​ട്ടാ​ത്ത​ ​നൂ​ലു​പോ​ലാ​ർ​ദ്രം
അ​ന​ശ്വ​രം,​ ​സു​ന്ദ​രം
കാ​ണാ​ത്ത​ ​ക​ണ്ണി​കൾ
ജന്മാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളിൽ
ചേ​രു​ന്ന​ ​മാ​യാ​വി​ലാ​സം!

വ​രി​ക​ ​സ​ഖീ,​ ​ക​രം​ ​നീ​ട്ടു​ന്നു​ ​ഞാ–
നെ​ന്നി​ൽ,​ ​നി​റ​യൂ​ ​സ​ഖീ
ത​രൂ,​ ​ഹ​ർ​ഷ​വ​ർ​ഷം