ഒാർ​ക്കാ​പ്പു​റ​ത്തെ​ത്തി​യ​ ​പ്ര​ഹ​ര​ത്തെ,​ ​അ​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യ​ ​ഉ​ൾ​ക്ക​രു​ത്ത് ​കൊ​ണ്ട് ​നേ​രി​ട്ട​ ​ന​ടി​ ​നേ​ഹാ​ ​അ​യ്യ​രു​ടെ​ ​ജീ​വി​തം​ ​ആ​ത്മ​ധൈ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​പു​തു​പ്ര​കാ​ശ​മാ​ണ്.​ ​അ​ഞ്ചു​വ​ർ​ഷ​ത്തെ​ ​കാ​ത്തി​രി​പ്പി​നു​ശേ​ഷം​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​ഒ​രു​ ​കു​ഞ്ഞതി​ഥി​ ​വ​രു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന​ ​സ​ന്തോ​ഷ​മ​റി​ഞ്ഞ് ​അ​ഞ്ചാ​മ​ത്തെ​ ​ദി​വ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​ഭ​ർ​ത്താ​വ് ​അ​വി​നാ​ഷ് ​അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​യാ​ത്ര​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.​ ​നേ​ഹ​യു​ടെ​ ​ഭാ​ഷ​യി​ൽ​ ​പ്രി​യ​പാ​തി​യു​ടെ​ ​മ​ര​ണം​ ​വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ​ ​പോ​ലും​ ​ക​ഴി​യാ​തെ​ ​ത​ന്നി​ലേ​ക്കു​ ​ത​ന്നെ​യു​ള്ള​ ​എ​ല്ലാ​ ​വാ​തി​ലു​ക​ളും​ ​അ​ട​ച്ചു​ ​ക​ള​ഞ്ഞ്,​ ​ക​ണ്ണീ​രി​ൽ​ ​ജീ​വി​ച്ച​ ​കു​റേ​ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ.​ ​പി​ന്നീ​ട് ​വ​ള​രെ​ ​പാ​ടു​പെ​ട്ടാ​ണ് ​അ​വ​ർ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​തി​രി​ച്ചു​ ​വ​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​ന്നി​പ്പോ​ൾ​ ​അ​മ്മ​യോ​ടു​ ​ചേ​ർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​അ​ൻ​ഷി​ന്റെ​ ​ചി​രി​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​ഇ​നി​യു​മേ​റെ​ ​മു​ന്നോ​ട്ടു​ ​പോ​കാ​നു​ണ്ടെ​ന്ന് ​സ്വ​യം​ ​ഓ​ർ​മ്മി​പ്പി​ക്കു​ക​ ​കൂ​ടി​യാ​ണ് ​അ​വ​ർ.

വി​രാ​മ​മി​ട്ട​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ങ്ങൾ
ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​ ​നി​മി​ഷം​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ​ന്നെ​ന്നും​ ​മ​റ​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യാ​ത്ത​താ​ണ്.​ ​ഞാ​നും​ ​അ​വി​നാ​ഷും​ ​ഒ​ന്നും​ ​പ​റ​യാ​നാ​വാ​തെ​ ​ഏ​റെ​ ​നേ​രം​ ​പ​ര​സ്‌​പ​രം​ ​നോ​ക്കി​ ​നി​ന്നു.​ ​ഞ​ങ്ങ​ൾ​ ​ക​ര​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു,​ ​സ​ന്തോ​ഷം​ ​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ ​ക​ണ്ണീ​ർ​ ​നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ​ ​പ്ര​വ​ഹി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്.​ ​എ​ട്ടു​വ​ർ​ഷ​മാ​യി​ ​ഞ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ്രി​യ​ ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ആ​റു​വ​ർ​ഷ​മാ​യി​ ​ദ​മ്പ​തി​ക​ളും.​ ​ഒ​രു​ ​കു​ഞ്ഞ് ​ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​സ്വ​പ്‌​ന​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​തി​നാ​യാ​ണ് ​ഞ​ങ്ങ​ൾ​ ​ജീ​വി​ച്ച​ത്,​ ​കാ​ത്തി​രു​ന്ന​ത്.​ ​ഏ​റെ​ ​പ്ര​യാ​സം​ ​നി​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ ​കാ​ലം.​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ​ ​ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​ഞ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഒ​ന്നി​ച്ചു​ ​ക​ണ്ട​ ​സ്വ​പ്‌​നം​ ​സ​ഫ​ല​മാ​യ​ത് ​ആ​ന​ന്ദ​ക​ണ്ണീ​രോ​ടെ​യാ​ണ് ​ഞ​ങ്ങ​ൾ​ ​സ്വീ​ക​രി​ച്ച​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ആ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന് ​അ​ധി​കം​ ​ആ​യു​സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​കു​ഞ്ഞ് ​വ​രാ​ൻ​ ​പോ​കു​ന്നു​വെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ് ​കൃ​ത്യം​ ​അ​ഞ്ചാം​ ​ദി​വ​സം​ ​അ​വി​നാ​ഷ് ​എ​ന്നെ​ ​ത​നി​ച്ചാ​ക്കി​ ​പോ​യി.​ ​ പ​തി​വു​പോ​ലെ​ ​ടേ​ബി​ൾ​ ​ടെ​ന്നീ​സ് ​ക​ളി​ക്കാ​ൻ​ ​പോ​യ​താ​യി​രു​ന്നു അവിനാഷ്.​ ​കു​റ​ച്ചു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ​ക​ളി​ക്കി​ട​യി​ൽ​ ​വീ​ണു​വെ​ന്നും​ ​പ​റ​ഞ്ഞ് ​ഒ​രു​ ​ഫോ​ൺ​ ​കാ​ൾ​ ​വ​ന്ന​ത്.​ ​ആ​ശു​പ്ര​തി​യി​ലെ​ത്തും​ ​മു​മ്പേ​ ​ അ​വി​നാ​ഷ് ​പോ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഹൃ​ദ​യാ​ഘാ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​വി​നാ​ഷ് ​യു​വാ​വാ​യി​രു​ന്നു,​ ​സ്‌​പോ​ർ​ട്‌​സി​നോ​ട് ​അ​ത്ര​ ​പ്രി​യ​മു​ള്ള​യാ​ൾ,​ ​ന​ല്ല​ ​ആ​രോ​ഗ്യ​വാ​ൻ.​ ​എ​ന്നി​ട്ടും​ ​അ​ത് ​സം​ഭ​വി​ച്ചു.

ഇ​രു​ട്ട് ​മാ​ത്ര​മാ​യ​ ​നാ​ളു​കൾ
അ​വി​നാ​ഷി​ന്റെ​ ​വി​യോ​ഗം​ ​എ​നി​ക്ക് ​വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ജീ​വി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ,​ ​അ​തോ​ ​മ​രി​ച്ചോ​ ​എ​ന്നു​ ​പോ​ലും​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യാ​ത്ത​ ​അ​വ​സ്ഥ.​ ​അ​ത്രം​ ​മാ​ത്രം​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​കൂ​ട്ടാ​യി​രു​ന്ന​ ​ഒ​രാ​ളെ​യാ​ണ് ​പെ​ട്ടെ​ന്ന് ​ഒ​രു​ ​ദി​വ​സം​ ​കാ​ണാ​താ​വു​ന്ന​ത്.​ ​അ​തൊ​രു​ ​വ​ലി​യ​ ​ഷോ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഭീ​ക​ര​മാ​യ​ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു​ ​പി​ന്നീ​ട് ​എ​ന്നെ​ ​കാ​ത്തി​രു​ന്ന​ത്.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​മു​റി​യ്‌​ക​ക്ക​ത്ത് ​എ​ന്നെ​ ​ത​ന്നെ​ ​സ്വ​യം​ ​പൂ​ട്ടി​യി​ട്ടു.​ ​ആ​രെ​യും​ ​കാ​ണാ​ൻ​ ​താ​ത്പ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ​ക്കു​ ​നേ​രെ​ ​മു​ഖം​ ​തി​രി​ച്ചു.​ ​ഫോ​ൺ​ ​സ്വി​ച്ച് ​ഓ​ഫാ​ക്കി​ ​വ​ച്ചു.​ ​അ​വി​നാ​ഷ് ​ഇ​ല്ലാ​തെ​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​ജീ​വി​ക്കു​മെ​ന്ന് ​സ​ത്യ​ത്തി​ൽ​ ​എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ക​ര​ഞ്ഞു​ക​ര​ഞ്ഞ് ​ത​ള​ർ​ന്നു.​ ​ഭ​ക്ഷ​ണം​ ​പോ​ലും​ ​വേ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഉ​ള്ളി​ലു​ള്ള​ ​ജീ​വ​നെ​ ​ബാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും​ ​എ​ന്നെ​ ​നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​ഞാ​ൻ​ ​എ​ന്നെ​ ​ത​ന്നെ​ ​വെ​റു​ത്തു.

അ​ൻ​ഷി​ന്റെ​ ​പു​ഞ്ചി​രി
എ​വി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും​ ​അ​വി​നാ​ഷ് ​എ​ന്നെ​ ​കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് ​എ​നി​ക്കു​റ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം​ ​പ​തി​യെ​ ​പ​തി​യെ​ ​മ​ന​സി​ന് ​ശ​ക്തി​ ​ല​ഭി​ച്ചു.​ ​മൂ​ന്നു​വ​ർ​ഷം​ ​മു​മ്പ് ​എ​ന്റെ​ ​അ​മ്മ​ ​ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ​ ​ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.​ ​അ​മ്മ​യി​ല്ലാ​തെ​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ജീ​വി​തം​ ​മ​റി​ക​ട​ന്നെ​ന്ന് ​ചി​ന്തി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.​ ​പ​തി​യെ​ ​വി​ഷാ​ദ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ​ക​ട​ന്നു.​ ​കു​ഞ്ഞി​ന് ​വേ​ണ്ടി​ ​ഞാ​ൻ​ ​ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു.​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​വി​ളി​ച്ചു​ ​വ​രു​ത്തി.​ ​കൂ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കൊ​പ്പം​ ​സ​മ​യം​ ​ചെ​ല​വ​ഴി​ച്ചു,​ ​വാ​യി​ച്ചു,​ ​മെ​ഡി​റ്റേ​റ്റ് ​ചെ​യ്‌​തു.​ ​ആ​ ​കാ​ത്തി​രി​പ്പി​നൊ​ടു​വി​ൽ​ ​അ​വി​നാ​ഷി​ന്റെ​ ​പി​റ​ന്നാ​ൾ​ ​ദി​വ​സ​ത്തി​ൽ​ ​ത​ന്നെ​ ​അ​തേ​ ​ചി​രി​യും​ ​കു​സൃ​തി​ക്ക​ണ്ണു​ക​ളു​മാ​യി​ ​ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പൊ​ന്നു​മോ​ൻ​ ​അ​ൻ​ഷ് ​എ​ന്റെ​ ​കൈ​ക​ളി​ലെ​ത്തി.​ ​അ​വി​നാ​ഷി​നെ​ ​തി​രി​ച്ചു​ ​കി​ട്ടി​യ​തു​ ​പോ​ലെ​ ​എ​നി​ക്കു​ ​തോ​ന്നി.​ ​അ​വ​നു​വേ​ണ്ടി​ ​ജീ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ​ഞാ​ൻ​ ​തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു.​ ​അ​വി​നാ​ഷ് ​പോ​യി​ട്ട് ​ഒ​രു​ ​വ​ർ​ഷം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു.​ ​ഇ​ന്നും​ ​സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ൾ​ ​ഇ​ല്ലെ​ന്ന​ല്ല,​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​ഞാ​ൻ​ ​അ​ത് ​ധീ​ര​മാ​യി​ ​നേ​രി​ടു​ന്നു.​ ​അ​വി​നാ​ഷി​നൊ​പ്പ​മു​ള്ള​ ​ഓ​രോ​ ​നി​മി​ഷ​ത്തെ​യും​ ​ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു.​ ​അ​ച്‌​ഛ​നു​മ​മ്മ​യ്ക്കു​മൊ​പ്പ​മു​ള്ള​ ​ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​ത​റും.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​അ​ൻ​ഷി​ന്റെ​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​അ​തെ​ല്ലാം​ ​മ​റ​ക്കും.​ ​എ​ല്ലാ​ ​സ്ത്രീ​ക​ളോ​ടും​ ​എ​നി​ക്ക് ​പ​റ​യാ​നു​ള്ള​തും​ ​അ​താ​ണ്,​ ​ഇ​രു​ട്ട് ​വ​ള​രെ​ ​പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​ക​ട​ന്നു​ ​വ​രി​ക,​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​പോ​ലു​മ​റി​യാ​തെ​ ​ഉ​ള്ള​ ​ആ​ത്മ​ധൈ​ര്യം​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​വ​ഴി​കാ​ട്ടും.​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​പ​ത​റ​രു​ത്,​ ​മു​ന്നോ​ട്ടു​ ​പോ​യ്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​ണം.