മനു​ഷ്യനെ ഒന്നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഈശ്വരഭക്തി​യു​ടെയും ഈശ്വരവിശ്വാസ​ത്തി​ന്റെയും നില​യ​ങ്ങ​ളായിട്ടാണ് ആരാ​ധ​നാ​ല​യ​ങ്ങളെ ഗുരു​ദേ​വ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങൾ വിഭാ​വനം ചെയ്തി​രു​ന്ന​ത്. ഒന്നു​കൂടി വിശ​ദ​മായി പറ​ഞ്ഞാൽ മനു​ഷ്യനെ ഭിന്നി​പ്പി​ക്കു​ന്നതും കല​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നതും വിവേ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​മായി എന്തെ​ല്ലാ​മാണോ ഉള്ള​ത്, അവ​യെയെല്ലാം നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നതും നിരാ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ഒരു പൊതു​ഇ​ട​മാ​വണം ആരാ​ധ​നാ​ല​യ​ങ്ങൾ എന്ന​താ​യി​രുന്നു തൃപ്പാ​ദ​ങ്ങ​ളുടെ സങ്ക​ല്പം. ഗുരു​ദേ​വന്റെ ക്ഷേത്ര​പ്ര​തി​ഷ്ഠ​കളും ക്ഷേത്ര​സ​ന്ദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​മെല്ലാം തന്നെ ഈ സങ്കല്പത്തെ അനാ​വ​രണം ചെയ്യു​ന്ന​താ​ണ്.

ക്ഷേത്ര​ങ്ങൾ എന്തി​നു​ വേ​ണ്ടി​യാ​ണെന്നും എങ്ങനെ നട​ത്ത​ണ​മെന്നും ഏതു​വിധം നില​നിറുത്ത​ണ​മെന്നും അതു​കൊ​ണ്ടുള്ള പ്രയോ​ജ​ന​ങ്ങൾ എന്തെ​ല്ലാ​മെന്നും ഒക്കെ​യുള്ള തൃപ്പാ​ദ​ങ്ങ​ളുടെ സുവ്യ​ക്ത​മായ നിർവ​ച​ന​ങ്ങളും കാഴ്ച​പ്പാ​ടു​കളും മറ​യി​ല്ലാതെ നാം സ്വാംശീ​ക​രി​ക്കു​കയും പ്രവൃ​ത്തി​യിൽ വരു​ത്താൻ ശ്രമി​ക്കു​കയും അതിൽ വിജ​യി​ക്കു​കയും ചെയ്തി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ആരാ​ധ​നാ​ല​യ​ങ്ങൾ നമ്മെ​യെല്ലാം ഒന്നി​പ്പി​ക്കുന്ന ദിവ്യ​ത​യുടെ ഇട​ങ്ങ​ളാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. ജാതിയും മതവും ദൈവവും വിശ്വാ​സ​വും പ്രത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളു​മൊന്നും അതി​നൊരു വിഘാ​ത​മാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

ഈ ജഗ​ത്തായ ജഗ​ത്തി​ലെല്ലാം ഈശ്വ​രൻ നിറഞ്ഞു ആവ​സി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന ഈശാ​വാ​സ്യോ​പ​നി​ഷദ് ദർശ​നവും, അകവും പുറവും തിങ്ങും മഹി​മാ​വാർന്ന ​നിൻപദം പുക​ഴ്ത്തുന്നു ഞങ്ങ​ളങ്ങ് ഭഗ​വാനേ ജയി​ക്കുക എന്ന ഗുരു​ദേ​വ​ദർശ​നവും ഈശ്വ​ര​സ്വരൂപ​ത്തിന്റെ നിര​തി​ശ​യ​മായ ഏകീ​ഭാ​വത്തെ ഒന്നു​പോലെ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​താ​ണ്. ദൈവം ഒന്നേ​യുള്ളൂ അനേ​ക​മില്ല എന്ന പര​മ​സ​ത്യത്തെ സുദൃ​ഢ​മാ​ക്കു​ന്ന​താണ് ഈ ഋഷി​ദർശ​ന​ങ്ങൾ. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ മനു​ഷ്യനെ പര​സ്പരം വേറു​വേ​റാ​ക്കുന്ന യാതൊന്നിനും ഇട​മി​ല്ലാ​ത്തി​ട​മാ​വ​ണം ദേവാ​ല​യ​ങ്ങൾ എന്ന ഗുരു​ദേ​വന്റെ ക്ഷേത്ര​സ​ങ്കല്പം വിശ്വ​മാ​ന​വി​ക​ത​യുടെ ശ്രീകോ​വി​ലു​ക​ളായി ആരാ​ധ​നാ​ല​യ​ങ്ങളെ നില​നിറുത്ത​ണ​മെ​ന്ന​തിന്റെ ദാർശ​നി​കാഹ്വാനം കൂടി​യാ​ണ്. ഇങ്ങനെ ക്ഷേത്ര​ങ്ങളെ നോക്കി​ക്കാ​ണുന്ന ഒരു സമൂ​ഹ​ത്തിനു ഒരു ആരാ​ധ​നാ​ല​യവും അന്യ​മാ​വു​ക​യി​ല്ല. അവി​ടുത്തെ ആഘോ​ഷ​ങ്ങളും ഉത്സ​വ​ങ്ങളും ഏതെ​ങ്കി​ലു​മൊരു ജാതി​മ​ത​വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റേ​തു മാത്ര​മായി ചുരു​ങ്ങി​പ്പോവു​ക​യു​മി​ല്ല.
ക്ഷേത്രോ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ളെല്ലാം മനു​ഷ്യനെ ഒന്നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിനും ആന​ന്ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിനും വേണ്ടി ഓരോരോ കാല​ങ്ങ​ളിൽ രൂപ​പ്പെട്ടു വന്നി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണ്. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ഈശ്വ​ര​ഭ​ക്തി​യു​ടെയും ഈശ്വ​ര​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെയും നിറ​വിനെ കെടു​ത്തുന്ന നില​യിൽ ഉത്സ​വ​ങ്ങ​ളെ വഴി​മാ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കുന്ന സമീ​പനം ആരുടെ ഭാഗ​ത്തു​നിന്നും ഉണ്ടാ​വു​ക​യു​മ​രു​ത്.

എന്നാൽ ഇന്നു സ്ഥിതി​യാകെ മാറി​പ്പോ​കു​ന്ന​താ​യാണു കാണു​ന്ന​ത്. ഒരു ക്ഷേത്രോ​ത്സവം ഏതെ​ങ്കിലും ഒരു കൂട്ട​രു​ടേ​തു​മായി മാത്ര​മായി ചുരു​ങ്ങു​ന്നതു നമ്മുടെ സംസ്‌കാ​ര​ത്തെയും പൈതൃ​ക​ത്തെ ഭാഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിന് തുല്യ​മാ​ണ്. ഇതാ​കട്ടെ ക്ഷേത്രോ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ളിൽ മത്സ​ര​ങ്ങൾ കടന്നുവരു​ന്ന​തിനും കൂടു​തൽ ധനം ചെല​വ​ഴിച്ച് ഉത്സ​വ​ങ്ങളെ വലിയ മാമാ​ങ്ക​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​ മാ​റ്റു​ന്ന​തിനും ഇട​യാ​ക്കു​കയും ചെയ്യും. ഒരി​ടത്ത് അഞ്ച് ആന​യാണ് എഴു​ന്ന​ള്ളി​പ്പിനു​ള്ളതെങ്കിൽ മറ്റൊ​രി​ടത്ത് ഏഴ് ആന വേണ​മെന്ന നിർബ​ന്ധവും ഒരു പ്രദേ​ശ​ത്തെ​യാകെ പ്രക​മ്പ​നം കൊള്ളി​ക്കുന്ന വിധ​ത്തിൽ കരിമരുന്നു പ്രയോ​ഗി​ക്ക​ണ​മെന്ന ആഗ്ര​ഹ​വു​മൊക്കെ ഈ ഭാഗ​പ്പെ​ട​ലു​ക​ളുടെ സ്വാധീനം കൊണ്ടു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​താ​ണ്. ഇത്തരം ആഘോ​ഷ​ത്തി​മിർപ്പി​നി​ട​യിൽ മറഞ്ഞു പോകു​ന്ന​താ​കട്ടെ ഈശ്വ​ര​ഭ​ക്തിയും ഈശ്വ​ര​വി​ശ്വാ​സവും ഈശ്വ​ര​ചി​ന്ത​ക​ളു​മാകും.

ക്ഷേത്ര​ങ്ങൾ മഹി​ത​മാ​യൊരു ദർശ​ന​ത്തി​ന്റെ, സങ്ക​ല്പ​ത്തി​ന്റെ, വിശു​ദ്ധി​യുടെ, സദാ​ചാ​ര​ചി​ന്ത​യുടെ, എളി​മ​യുടെ, നന്മ​യുടെ സങ്കേ​ത​മായി നില​കൊ​ള്ള​ണ​മെന്ന ഗുരു​ഹിതം നിറ​വേ​റ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ഴാണു ക്ഷേത്ര​ങ്ങൾക്ക് നമ്മുടെ ജീവി​തത്തെ പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ്രഭ​യുടെ സ്ഥാന​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്. ഈ ക്ഷേത്ര​സ​ങ്കല്പം കെട്ടു​പോ​കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാണ് തൃപ്പാ​ദ​ങ്ങൾ ഒര​വ​സ​ര​ത്തിൽ കരിയും വേണ്ട കരി​മ​രുന്നും വേണ്ട എന്ന​രു​ളി​ച്ചെ​യ്ത​ത്. എന്നാൽ പര​വൂ​രിലെ പുറ്റി​ങ്ങൽ ക്ഷേത്രവും മല​നട ക്ഷേത്ര​വു​മൊക്കെ നമുക്കു ദുര​ന്ത​ത്തിന്റെ വലിയ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ങ്ങൾ നല്കി​യിട്ടും നമ്മൾ ഇന്നും ഈ ഗുരു​ഹിത​ത്തിന്റെ ഉള്ള​റി​യാൻ മനസ് വേണ്ടത്ര തുറ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. ഇതിന്റെ ഏറ്റവും ഒടു​വി​ലത്തെ ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മാണ് തൃപ്പാ​ദ​ങ്ങൾ 1915 ൽ പ്രതി​ഷ്ഠ നട​ത്തിയ പള്ളു​രു​ത്തി​യി​ലെ ശ്രീഭ​വാ​നീ​ശ്വ​ര​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ഉത്സ​വ​ത്തോ​ട​നു​ബ​ന്ധിച്ച് തിട​മ്പേറ്റി വന്ന ആന വിര​ണ്ടതും ദേവതാ വിഗ്രഹം നിലത്തു വീഴാ​നി​ട​യാ​യതും മറ്റും. ഇനി​യെ​ങ്കിലും ഇത് നമ്മെ പുനർചി​ന്തി​പ്പി​ക്കാനുള്ള ഒരു പ്രേര​ണ​യാ​യി​ത്തീ​ര​ണം. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ഗുരു​ക്ക​ന്മാ​രുടെ വാക്കുക​ളോ​രോന്നും സത്യ​ത്തി​ന്റെയും വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെയും ശംഖ​നാ​ദ​ങ്ങ​ളാ​ണ്. അതി​നൊരു സംഭവം ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മായി പറ​യാം.

തൃപ്പാ​ദ​ങ്ങൾ ഇട​യ്ക്കിടെ അഞ്ചു​തെ​ങ്ങി​ലുള്ള ഒരു ഭജ​ന​മ​ഠ​ത്തിൽ വിശ്ര​മി​ക്കാൻ പോകു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ എത്തു​മ്പോൾ അവിടെ ഉത്സവം നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആനയും എഴു​ന്ന​ള്ളി​പ്പു​കളും ഒക്കെ​യായി ആകെ ബഹ​ള​ത്തിന്റെ ഒര​ന്ത​രീ​ക്ഷം. അതു​ക​ണ്ടിട്ട് ഭജ​ന​മ​ഠ​ത്തിന്റെ ശാന്തി​യില്ലാ​താ​ക്കു​ന്ന ഇത്തരം ഉത്സ​വ​ങ്ങൾ ഇനി​യാ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലെന്നു ഗുരു​ദേ​വൻ പറ​ഞ്ഞു. 1925 ലാണി​ത്. എന്നാൽ ഭജ​ന​മ​ഠ​ത്തിന്റെ ഭാര​വാ​ഹി​കൾ ഗുരു​വ​ച​ന​ത്തിനു ചെവി​കൊ​ടു​ക്കാതെ അടു​ത്ത​ കൊ​ല്ലവും ഉത്സവം നട​ത്തി. ആ വിവ​ര​മ​റിഞ്ഞ ഗുരു​ദേ​വൻ പിന്നീടു ഭജ​ന​മ​ഠ​ത്തി​ലേക്കു പോയി​ല്ല.

ഉത്സവം പോയ കൊല്ല​ത്തേ​ക്കാൾ കെങ്കേ​മ​മായി നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അന്നു രാത്രി​യിൽ കഥ​കളി നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രിക്കെ ആറാ​ട്ടി​നെ​ഴു​ന്നള്ളിയ ആന വിര​ണ്ടു. ​ആ​ന​പ്പുറത്ത് തിട​മ്പേറ്റി ഇരുന്ന ശാന്തി​ക്കാർ നിലത്ത് വീണു. ഉത്സവം അല​ങ്കോ​ല​മാ​യി. ജന​ങ്ങൾ ചിത​റി​യോ​ടി. ഒടുവിൽ പാപ്പാ​ന്മാർ ചേർന്നു വളരെ പ്രയാ​സ​പ്പെട്ട് ആനയെ തള​ച്ചു. ആ വിവ​ര​മ​റി​ഞ്ഞ​തോടെ കഥ​കളി പുന​രാ​രം​ഭി​ക്കു​കയും ഓടി​പ്പോ​യ​വ​രൊക്കെ തിരി​കെ​യെ​ത്തു​കയും ചെയ്തു.

ആനയെ തള​ച്ചത് ഒരു പഴയ ചങ്ങ​ല​യി​ലാ​യി​രു​ന്നതി​നാൽ പുതി​യൊരു ചങ്ങ​ലയ്ക്കായി പാപ്പാൻ അന്വേ​ഷണം നട​ത്തി. തെരു​വത്ത് പത്മ​നാ​ഭ​ൻ എന്നൊരാ​ളുടെ സഹാ​യ​ത്താൽ പുതി​യൊരു ചങ്ങല കിട്ടി. അതു​മായി എത്തി​യ​വർ ക്ഷേത്ര​പ്പ​​റ​മ്പിൽ ചങ്ങലയിട്ടതിന്റെ കിലുക്കം കേട്ട് വീണ്ടും ആന ​വി​ര​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നു തെറ്റി​ദ്ധ​രിച്ച് ആളു​കൾ ഓട്ട​മാ​യി. ക്ഷേത്ര​പ്പ​റ​മ്പാകെ അല​ങ്കോ​ല​പ്പെ​ട്ടു. കഥ​ക​ളി​ക്കാർ കളി വേഷ​ത്തോടെ ഓടി​യ​തി​നാൽ ഇരു​ട്ടിൽ അതു​കണ്ട് പേടിച്ച് വീണ​വരും അന​വ​ധി​യാ​യി. ഗുരു​ദേ​വന്റെ കല്പന ധിക്ക​രി​ച്ച​തിൽ വന്ന അനി​ഷ്ട​ങ്ങ​ളാ​ണി​തെ​ല്ലാ​മെന്ന് ബോദ്ധ്യപ്പെട്ട ഭാര​വാ​ഹി​കൾ ഗുരു​ദേ​വനെ കണ്ട് മാപ്പ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. പിന്നീട് അവർ ഭജ​ന​മ​ഠ​ത്തിൽ ഉത്സവം നട​ത്തി​യതേയി​ല്ല. ഇതു​പോലെ നിര​വധി സംഭ​വ​ങ്ങൾ ഗുരു​ദേ​വ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലു​ണ്ട്. നമ്മുടെ നന്മ​യ്ക്കാ​യാണ് ഓരോ​ വാക്കും ഗുരു​വ​രു​ളി​യി​ട്ടു​ള്ള​തെ​ന്നു നമ്മൾ തിരി​ച്ച​റി​യ​ണം. അതു​കൊണ്ട് കരിയും കരി​മ​രു​ന്നു​മി​ല്ലാതെ ലളി​ത​മായും ജന​ങ്ങളെ ഒന്നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിനു പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടും ​വിധവും ക്ഷേത്രോ​ത്സ​വ​ങ്ങൾ നട​ത്തു​ന്ന​തി​ലാ​വണം നമ്മുടെ ശ്രദ്ധ പതി​യേ​ണ്ട​തെന്ന് ഓർമ്മി​​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ.