യാ​തൊ​ന്നി​നുംവി​ല​ക്കു​ക​ളു​ണ്ടാ​ക​രു​തെ​ന്ന് ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ.​ ​അ​ത​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ൾ​ക്ക് ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​വി​ല​ക്കു​ക​ളു​ണ്ടാ​വു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​അ​ത് ​യാ​തൊ​രു​ ​ത​ര​ത്തി​ലും​ ​ത​ന്നെ​ ​ബാ​ധി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന് ​അ​വ​ൻ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​വി​ല​ക്കു​ക​ളു​ടെ​ ​ക​യ​ത്തി​ല​ക​പ്പെ​ടാ​തെ​ ​പോ​കു​വാ​നു​ള്ള​ ​സ​ക​ല​ ​ത​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളും​ ​ആ​വി​ഷ്‌​ക​രി​ച്ച് ​ന​ട​പ്പി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​ആ​ധു​നി​ക​ത​യു​ടെ​ ​പു​തി​യ​ ​പ​ട​വു​ക​ൾ​ ​താ​ണ്ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​പ​ഠി​പ്പും​ ​വി​ജ്ഞാ​ന​വും​ ​ചി​ന്ത​യും​ ​ബു​ദ്ധി​യും​ ​ശ്ര​ദ്ധ​യു​മൊ​ക്കെ​ ​പൂ​ർ​ണ്ണ​മാ​യും​ ​അ​തി​നാ​യി​ ​വി​നി​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ​ ​പ​ക്ഷെ,​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​മ​റ​ക്ക​രു​താ​ത്ത​ ​ചി​ല​തെ​ല്ലാം​ ​മ​റ​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യ​രു​താ​ത്ത​ ​ചി​ല​തെ​ല്ലാം​ ​ചെ​യ്യു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​ശീ​ല​ക്കാ​ര​നാ​യി.​ ​അ​ത്ത​രം​ ​ശീ​ല​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം​ ​ദു​ഷി​പ്പി​ക്കു​മെ​ന്ന് ​ക​ണ്ട​റി​ഞ്ഞ​വ​രാ​ണ് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ഗു​രു​ക്ക​ൻ​മാ​ർ.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​ദൂ​ഷ്യ​ത്തി​ലും​ ​ദൂ​ഷ​ണ​ത്തി​ലും​ ​അ​ക​പ്പെ​ട്ടു​പോ​കു​ന്ന​ ​മ​നു​ഷ്യ​നി​ൽ​ ​മൂ​ല്യ​ബോ​ധ​വും​ ​സ​നാ​ത​ന​ധ​ർ​മ്മ​വും​ ​വേ​ണ്ട​ത്ര​ ​പാ​ക​പ്പെ​ടാ​തെ​പ്പോ​കും.​ ​പ്ര​കൃ​തി​പോ​ലും​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​പ്ര​കൃ​ത​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​വ്യ​തി​ച​ലി​ക്കും.​ ​അ​തോ​ടെ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന് ​പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത​താ​യ​ ​പ​ല​തും​ ​വ​ന്നു​ചേ​രും.​ ​ഖേ​ദ​പൂ​ർ​വ്വം​ ​പ​റ​യ​ട്ടെ,​ ​അ​തൊ​ക്കെ​യും​ ​ഉ​ൾ​ക്കൊ​ള്ളേ​ണ്ട​തി​നേ​ക്കാ​ൾ​ ​കൂ​ടു​ത​ൽ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​അ​വ​ഗ​ണി​ക്കു​ക​യാ​ണ് ​ചെ​യ്തു​പോ​ന്ന​ത്.​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​ഫ​ല​മോ​?​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​ആ​ർ​ത്തി​യും​ ​ആ​സ​ക്തി​യും​ ​അ​വ​സാ​നി​ക്കാ​ത്ത​വ​നാ​യി​ ​മാ​റി.​ ​കാ​ശു​കൊ​ണ്ട് ​ആ​കാ​ശ​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ​ ​വ​രെ​ ​ക​ഴി​യു​ന്ന​ ​ശാ​സ്ത്ര​ബോ​ധ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​കു​തി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് ​കാ​ശി​നു​ ​വി​ധേ​യ​മാ​കാ​ത്തൊ​രു​ ​കീ​ടം​ ​വ​ന്നു​ ​മ​നു​ഷ്യ​നെ​യാ​കെ,​ ​ലോ​ക​ത്തെ​യാ​കെ,​ ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ​യാ​കെ​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​വി​റ​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​ഇ​ന്നു​വ​രേ​യും​ ​അ​നു​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​ത്ര​ ​വി​ല​ക്കു​ക​ളാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​നെ​ ​വ​രി​ഞ്ഞു​മു​റു​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​സ്വ​ന്തം​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും​ ​യ​ഥേ​ഷ്ടം​ ​പു​റ​ത്തു​ ​ക​ട​ക്കാ​നാ​വാ​തെ,​ ​ഉ​റ്റ​വ​രു​ടേ​യും​ ​ഉ​ട​യ​വ​രു​ടേ​യും​ ​മ​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​പ​ങ്കു​കൊ​ള്ളാ​നാ​വാ​തെ,​ ​മ​ക്ക​ളു​ടെ​ ​വി​വാ​ഹം​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തു​പോ​ലെ​ ​കെ​ങ്കേ​മ​മാ​യി​ ​ന​ട​ത്താ​നാ​വാ​തെ,​ ​ക​രി​യും​ ​ക​രി​മ​രു​ന്നും​ ​അ​ധി​ക​മാ​ക്കി​ ​ഉ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ൾ​ ​പൊ​ടി​പൊ​ടി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ,​ ​ആ​രാ​ധ​നാ​സ​ങ്കേ​ത​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ഭ​ക്തി​യു​ടെ​ ​അ​ണ​ക​വി​ഞ്ഞ് ​നി​വേ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​സ​മ​ർ​പ്പി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ​ ​എ​ല്ലാ​യി​ട​ത്തു​നി​ന്നും​ ​ഉ​ൾ​വ​ലി​ഞ്ഞു​പോ​വു​ന്ന​ ​മ​നു​ഷ്യ​നെ​യാ​ണ് ​ഈ​ ​മ​ഹാ​മാ​രി​ ​കാ​ട്ടി​ത്ത​രു​ന്ന​ത്.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഇ​നി​യു​ള്ള​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നു​ ​വേ​ണ്ട​ത് ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​രം​ഗ​ത്തു​മു​ള്ള​ ​നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​നീ​ണ്ട​ ​പ​ട്ടി​ക​യ​ല്ല,​ ​മ​റി​ച്ച് ​സ്വ​യം​ ​നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ചി​ല​ ​താ​ദാ​ത്മ്യ​പ്പെ​ട​ലു​ക​ളാ​ണ്.​ ​ഇ​തെ​ല്ലാം​ ​ഒ​ന്നേ​കാ​ൽ​ ​നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​നു​ ​മു​മ്പ് ​ത​ന്നെ​ ​ഭ​ഗ​വാ​ൻ​ ​ശ്രീ​നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു​ദേ​വ​ൻ​ ​ഉ​പ​നി​ഷ​ദ് ​സാ​ര​സ​ർ​വ​സ്വ​മാ​യ​ ​ആ​ത്മോ​പ​ദേ​ശ​ശ​ത​ക​മെ​ന്ന​ ​ദാ​ർ​ശ​നി​ക​ ​കൃ​തി​യി​ലൂ​ടെ​ ​ന​മ്മെ​ ​ഓ​ർ​മ്മ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണ്.​ ​ഗു​രു​വ​രു​ളി​നെ​ ​ത​മ​സ്‌​ക​രി​ച്ച​വ​രെ​ല്ലാം​ ​ഇ​ന്ന​ത് ​പാ​ലി​ക്കു​വാ​ൻ​ ​നി​ർ​ബ​ന്ധി​ത​മാ​യി​ ​തീ​ർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​സാ​മൂ​ഹ്യ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​മാ​ണ് ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ .

ഒ​രു​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു​ ​പ​ത്തു​പേ​രി​ല​ധി​കം​ ​വേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്നും​ ​മ​ര​ണാ​ന​ന്ത​ര​ക​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ൾ​ ​ല​ഘു​വാ​യി​ ​ന​ട​ത്ത​ണ​മെ​ന്നും​ ​മി​ത​വ്യ​യം​ ​ശീ​ലി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും​ ​ക്ഷേ​ത്രോ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ക​രി​യും​ ​ക​രി​മ​രു​ന്നും​ ​വേ​ണ്ടെ​ന്നും​ ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ​അ​ക്ഷ​രം​പ്ര​തി​ ​പാ​ലി​ക്കു​വാ​ൻ​ ​ന​മു​ക്ക് ​ഒ​രു​ ​മ​ഹാ​രോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ​ ​സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​വും​ ​ഭീ​ഷ​ണി​യും​ ​വേ​ണ്ടി​വ​ന്നു​ .​ജാ​തി​മ​ത​ഭേ​ദ​ങ്ങ​ൾ​ ​കൂ​ടാ​തെ​ ​ജ​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​ഒ​രു​മി​ച്ചി​രു​ന്ന് ​ന​ല്ല​ ​വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളും​ ​വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളും​ ​ഉ​ണ്ടാ​ക്കാ​നും​ ​പ​ങ്കി​ടാ​നു​മു​ള്ള​ ​പ്രാ​ർ​ത്ഥ​നാ​സ​ങ്കേ​ത​ങ്ങ​ളെ​ന്ന​ ​നി​ല​യി​ലാ​ണ് ​തൃ​പ്പാ​ദ​ങ്ങ​ൾ​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ ​സ്ഥാ​പി​ച്ച​ത്.​ ​ഭ​ക്തി​ ​മ​നു​ഷ്യ​നെ​ ​അ​രു​താ​യ്മ​ക​ളി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​മോ​ചി​പ്പി​ക്കു​ക​യും​ ​ന​ന്മ​യു​ടെ​ ​പ്ര​കാ​ശം​ ​പ​ര​ത്തു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​മെ​ന്ന​തി​നാ​ലാ​ണ് ​ഈ​ശ്വ​ര​ഭ​ക്തി​ ​എ​ല്ലാ​ ​ഗൃ​ഹ​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​എ​ല്ലാ​ ​ഹൃ​ദ​യ​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​എ​ത്ത​ണ​മെ​ന്ന് ​ഗു​രു​ദേ​വ​ൻ​ ​ഉ​പ​ദേ​ശി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യ​തും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഭ​ക്തി​യെ​ ​വി​പ​ണ​നോ​പാ​ധി​യാ​ക്കു​ന്ന​ ​പു​തി​യൊ​രു​ ​ക്ഷേ​ത്ര​സം​സ്‌​കാ​രം​ ​വ​ള​ർ​ന്നു​വ​രു​ന്ന​ ​രീ​തി​യാ​ണ് ​കു​റ​ച്ചു​കാ​ല​മാ​യി​ ​കാ​ണു​ന്ന​ത് .​എ​ല്ലാ​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​വാ​യ​ന​ശാ​ല​ക​ൾ​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം.​ ​എ​ല്ലാ​ ​മ​ത​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും​ ​ശേ​ഖ​രി​ച്ചു​പ​ഠി​പ്പി​ക്ക​ണം.​ ​ന​ല്ല​ ​വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ൾ​ ​ഉ​ണ്ടാ​വ​ണം.​ ​ക്ഷേ​ത്രം​ ​ഒ​ര​റ്റ​ത്ത് ​അ​വി​ടെ​ ​നി​ന്നു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ.​ ​ആ​ളും​ ​ആ​ര​വ​ങ്ങ​ളു​മി​ല്ലാ​തെ​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ ​ഒ​ര​റ്റ​ത്തു​ ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ ​അ​പൂ​ർ​വം​ ​കാ​ഴ്ച​യാ​ണ​ല്ലോ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ഇ​ന്ന് ​കാ​ണു​ന്ന​ത്.

ഗു​രു​ദേ​വ​ൻ​ ​മ​നു​ഷ്യ​രാ​ശി​യു​ടെ​ ​ഉ​ന്ന​മ​ന​ത്തി​നാ​യി​ ​ന​ൽ​കി​യ​ ​മ​ദ്യ​വ​ർ​ജ്ജ​ന​ ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ​ ​ശ​താ​ബ്ദി​ ​വ​ർ​ഷ​മാ​ണി​ത്.​ 1920​ ​ലെ​ ​ഗു​രു​ജ​യ​ന്തി​യോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചാ​ണ് ​ആ​ ​മ​ഹാ​സ​ന്ദേ​ശം​ ​പു​റ​പ്പെ​ട്ട​ത്.​ ​മ​ദ്യം​ ​വി​ഷ​മാ​ണ്.​ ​അ​തു​ണ്ടാ​ക്ക​രു​ത് ​കു​ടി​ക്ക​രു​ത് ​കൊ​ടു​ക്ക​രു​ത്.​ ​പ​ക്ഷെ​ ​അ​തു​ ​കേ​ൾ​ക്കേ​ണ്ട​വ​രാ​രും​ ​കേ​ട്ട​താ​യി​ ​ന​ടി​ച്ചി​ല്ല.​ ​മ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​ഒ​ഴു​ക്ക് ​കൂ​ടി​വ​ന്ന​തേ​യു​ള്ളു.​ ​കൃ​ഷി​യാ​ണ് ​ജീ​വ​രാ​ശി​യു​ടെ​ ​ന​ട്ടെ​ല്ലെ​ന്ന​ ​ഗു​രു​വ​ച​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​പൊ​രു​ൾ​ ​ഇ​ന്ന് ​സ​മൂ​ഹം​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യു​ക​യാ​ണ്.​ ​വീ​ട്ടി​ലും​ ​നാ​ട്ടി​ലും​ ​കൃ​ഷി​ ​വ്യാ​പ​ക​മാ​കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​സം​സ്‌​കാ​രം​ ​വ​ള​ർ​ന്നു​വ​രു​ന്നു.​ ​ഇ​ത് ​തു​ട​ർ​ന്നാ​ൽ​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​കൂ​ട്ടാ​യ്മ​ ​അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം​ ​ദൃ​ഢ​ത​ര​മാ​കും.​ ​അ​തു​പോ​ലെ​ ​ത​ന്നെ​ ​ശു​ചി​ത്വ​വും​ ​വി​മ​ലീ​ക​ര​ണ​വും​ ​പ്ര​ധാ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണ്.​ ​ശു​ചി​ത്വ​മു​ണ്ടാ​യാ​ൽ​ ​മാ​റി​നി​ൽ​ക്കു​വാ​ൻ​ ​ആ​രും​ ​പ​റ​യു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നും​ ​കു​ളി​ക്കാ​ത്ത​വ​രെ​ ​കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ​ ​കൂ​ട്ട​രു​തെ​ന്നും​ ​ശു​ചി​ത്വം​ ​അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​തു​ട​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്നു​മാ​ണ് ​ഗു​രു​ദേ​വ​ൻ​ ​ഉ​പ​ദേ​ശി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ത്.

ഇ​നി​യു​ള്ള​ ​രോ​ഗാ​ന​ന്ത​ര​കാ​ലം​ ​ന​മ്മോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും​ ​ഇ​താ​വു​മെ​ന്ന​തി​ൽ​ ​സം​ശ​യ​മി​ല്ല.​ ​കൊ​റോ​ണ​ ​വ​ന്നാ​ലും​ ​നി​ന്നാ​ലും​ ​പോ​യാ​ലും​ ​ശ​രി​ ​ഗു​രു​ദേ​വ​ന്റെ​ ​ദാ​ർ​ശ​നി​കാ​ടി​ത്ത​റ​യി​ല​ല്ലാ​തെ​ ​ഭാ​വി​ജീ​വി​തം​ ​ന​മു​ക്ക് ​മു​ന്നോ​ട്ട് ​ന​യി​ക്കാ​നാ​വു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന​താ​ണ് ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യം.​ ​ആ​ ​യാ​ഥാ​ർ​ത്ഥ്യം​ ​ഉ​ൾ​ക്കൊ​ണ്ടു​കൊ​ണ്ട് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​വും​ ​ജീ​വി​ത​ശൈ​ലി​യും​ ​മാ​റ​ണം.​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​മാ​റ്റ​ണം.​ ​ആ​ ​മാ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ​ ​ക​രു​ത്തി​ലാ​ണ് ​ഇ​നി​യു​ള്ള​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​ഭ​ദ്ര​ത​യു​ടെ​ ​നാ​ളം​ ​കെ​ടാ​തി​രി​ക്കു​ക.