​ഉ​പ​രി​പ്ല​വ​വും​ ​നി​സാ​ര​വു​മാ​യ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​വേ​ണ്ടി​ ​ബൗ​ദ്ധി​ക​ ​വ്യാ​യാ​മ​വും​ ​പ്ര​ച​ര​ണ​പ​രി​പാ​ടി​ക​ളും​ ​ന​ട​ത്തേ​ണ്ടി​വ​രു​മ്പോ​ൾ​ ​അ​വ​ന​വ​ൻ​ ​സ്വ​യം​ ​ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ​നോ​ക്കാ​റി​ല്ല.​ ​ജീ​വ​ൻ​ ​നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു​ ​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​നി​ഷ്‌പ്ര​യോ​ജ​ന​ക​ര​മാ​യ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​പി​ടി​ച്ച് ​പ​ര​സ്‌​പ​രം​ ​വ​ഴ​ക്ക​ടി​ക്കു​ന്ന​ത് ​എ​ന്ന് ​മ​ന​സി​ലാ​വും

ചു​റ്റു​പാ​ടും​ ​ന​ട​ക്കു​ന്ന​ ​ബ​ഹ​ള​ങ്ങ​ൾ​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​എ​ത്ര​ ​അ​ർ​ത്ഥ​ശൂ​ന്യ​മെ​ന്ന് ​തോ​ന്നി​യാ​ലും​ ​നാം​ ​അ​റി​ഞ്ഞോ​ ​അ​റി​യാ​തെ​യോ​ ​അ​തി​ൽ​ ​ഭാ​ഗ​ഭാ​ക്കാ​കു​ന്നു.​ ​മ​ന​സു​കൊ​ണ്ടോ​ ​വാ​ക്കു​കൊ​ണ്ടോ​ ​ക​ർ​മ്മം​ ​കൊ​ണ്ടോ​ ​നാം​ ​ഈ​ ​നി​സാ​ര​ത​ക​ളി​ൽ​ ​അ​ഭി​ര​മി​ക്കു​ന്നു. ആ​ശ​യ​പ​ര​മാ​യ​ ​ഭി​ന്ന​ത​ക​ളും​ ​കാ​ഴ്‌​ച​പ്പാ​ടു​ക​ളി​ലെ​ ​വൈ​രു​ദ്ധ്യ​വു​മൊ​ക്കെ​ ​ച​ർ​ച്ച​ക​ളാ​യും​ ​ഗ്രൂ​പ്പു​ക​ളാ​യും​ ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ​ ​മേ​ൽ​ക്കൈ ​നേ​ടു​മ്പോ​ൾ​ ​നാം​ ​ചി​ല​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു.​
ഈ​ ​വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​ഉ​പ​നി​ഷ​ത്തി​ൽ​ ​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​ക​ഥ​യു​ണ്ട്.​ ​ശ്വേ​ത​കേ​തു​വി​ന്റെ​ ​ക​ഥ.​ ​ഉ​ദ്ദാ​ല​ക​ന്റെ​ ​പു​ത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു​ ​ശ്വേ​ത​കേ​തു.​ ​ഗു​രു​കു​ല​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​മൊ​ക്കെ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​അ​റി​വി​ന്റെ​ ​നി​റ​കു​ട​മാ​യി​ ​ശ്വേ​ത​കേ​തു​ ​പി​താ​വി​ന്റെ​ ​അ​ടു​ക്ക​ൽ​ ​തി​രി​കെ​യെ​ത്തി.​ ​ഏ​റ്ര​വും​ ​മി​ടു​ക്ക​നാ​യ​ ​വി​ദ്യാ​ർ​ത്ഥി​യ്‌​ക്കു​ ​ല​ഭി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യ​ ​എ​ല്ലാ​ ​ഉ​പ​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളും​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​അ​ഭി​മാ​ന​വു​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു​ ​ശ്വേ​ത​കേ​തു​ ​മ​ട​ങ്ങി​വ​ന്ന​ത്. മ​ക​ന്റെ​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​ജ്ഞാ​നി​യാ​ണെ​ന്ന​ ​അ​ഹ​ങ്കാ​രം​ ​ഉ​ണ്ടെ​ന്ന് ​ഉ​ദ്ദാ​ല​ക​ൻ​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ശ്വേ​ത​കേ​തു​വി​നോ​ട് ​ചോ​ദി​ച്ചു.
'​'​മ​ക​നേ​!​ ​നീ​ ​ഈ​ ​ലോ​ക​ത്തു​ള്ള​ ​സ​ക​ല​ ​വി​ജ്ഞാ​ന​വും​ ​ഉ​ൾ​ക്കൊ​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ​ ​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​റി​വി​ന്റെ​ ​ഒ​രു​ ​മ​ഹാ​സ​മു​ദ്രം​ ​നി​ന്റെ​യു​ള്ളി​ലു​ണ്ട്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​എ​നി​ക്കൊ​രു​ ​ചെ​റി​യ​ ​സം​ശ​യം​?​ ​ഈ​ ​അ​റി​വു​ക​ൾ​ ​ഒ​ക്കെ​ ​അ​റി​ഞ്ഞ​ത് ​ആ​രാ​ണ്?​ ​നീ​ ​ക​ടം​ ​വാ​ങ്ങി​വ​ന്ന​ ​വി​ജ്ഞാ​നം​ ​ആ​രാ​ണ് ​അ​റി​യു​ന്ന​ത്?​ ​നി​ന്റെ​ ​ബോ​ധ​ത​ലം​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​ഈ​ ​ജ്ഞാ​ന​മാ​ണ്.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​എ​ന്താ​ണ് ​ആ​ ​ബോ​ധം​?​ ​നി​ന​ക്ക് ​നീ​ ​ആ​രാ​ണെ​ന്നു​ ​പ​റ​യാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു​മോ?""
പി​താ​വ് ​ചോ​ദി​ച്ച​ ​ഈ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​സി​ല​ബ​സി​ൽ​ ​ഉ​ള്ള​ത​ല്ല.​ ​ഞാ​ൻ​ ​വേ​ദ​ങ്ങ​ളും​ ​പു​രാ​ണ​ങ്ങ​ളും​ ​ച​രി​ത്ര​വും​ ​ഭൂ​മി​ശാ​സ്ത്ര​വും​ ​സാ​ഹി​ത്യ​വു​മൊ​ക്കെ​ ​പ​ഠി​ച്ചു.​ ​അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് ​എ​ന്തു​വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും​ ​ചോ​ദി​ച്ചു​കൊ​ള്ളൂ.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ഇ​ത്ത​ര​മൊ​രു​ ​ചോ​ദ്യം​ ​ആ​രും​ ​ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.​ ​ആ​രും​ ​അ​തെ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​മി​ല്ല.
ഉ​ദ്ദാ​ല​ക​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​'​'​മ​ക​നേ​ ​നീ​ ​ര​ണ്ടാ​ഴ്ച​ക്കാ​ലം​ ​ഉ​പ​വ​സി​ക്കൂ.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​നി​ന​ക്ക് ​തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും​ ​ഇ​തി​ന്റെ​ ​ഉ​ത്ത​രം​ ​കി​ട്ടും.""
ശ്വേ​ത​ ​കേ​തു​വി​ന് ​സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി.​ ​ര​ണ്ടാ​ഴ്‌​ച​യ്‌​ക്കു​ള്ളി​ൽ​ ​പി​താ​വി​ന്റെ​ ​ഈ​ ​വി​ചി​ത്ര​മാ​യ​ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് ​ഉ​ത്ത​രം​ ​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു​ന്ന​തോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​അ​ഭി​മാ​നം​ ​തോ​ന്നി.​ ​അ​ത്ര​യേ​റെ​ ​പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ള്ള​ ​ര​ഹ​സ്യ​ജ്ഞാ​ന​മാ​ണ് ​ത​നി​ക്ക് ​ല​ഭി​ക്കാ​ൻ​ ​പോ​കു​ന്ന​ത്.
അ​ങ്ങ​നെ​ ​ശ്വേ​ത​കേ​തു​ ​ഉ​പ​വാ​സ​മാ​രം​ഭി​ച്ചു.​ ​ഫ​ല​മൂ​ല​ങ്ങ​ൾ​ ​വെ​ടി​ഞ്ഞ് ​നി​രാ​ഹാ​രം.​ ​ര​ണ്ടു​ദി​വ​സം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ച്‌​ഛ​‌​നാ​യ​ ​ഉ​ദ്ദാ​ല​ക​ൻ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
'​'​ ​ഞാ​ൻ​ ​ആ​രാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് ​ഉ​ത്ത​രം​ ​കി​ട്ടി​യോ?​ ​ബ്ര​ഹ്മം​ ​എ​ന്തെ​ന്ന് ​മ​ന​സി​ലാ​യോ​?""
ആ​ദ്യ​ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ബ്ര​ഹ്മ​ത്തെ​ ​കു​റി​ച്ചു​ള്ള​ ​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ൾ​ ​ഒ​ക്കെ​ ​പി​താ​വി​നെ​ ​ഉ​രു​വി​ട്ടു​കേ​ൾ​പ്പി​ച്ചു.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​അ​തൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ ​ത​നി​ക്ക് ​വേ​ണ്ട​ ​ഉ​ത്ത​ര​മെ​ന്ന് ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​നാ​ലാ​മ​ത്തെ​യും​ ​അ​ഞ്ചാ​മ​ത്തെ​യും​ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​വി​ശ​പ്പു​കൊ​ണ്ടു​ ​വ​ല​ഞ്ഞ​ ​ശ്വേ​ത​കേ​തു​വി​ന് ​ഒ​രു​ ​ശ്ലോ​ക​വും​ ​പ​ഠി​ച്ച​ ​ഒ​രു​ ​ജ്ഞാ​ന​ശ​ക​ല​വും​ ​പ​റ​യാ​നേ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ത​ള​ർ​ന്നു​ ​വീ​ഴു​ന്ന​ ​ഘ​ട്ട​മാ​യി.​ ​അ​ടു​ത്ത​ദി​വ​സം​ ​പി​താ​വ് ​വീ​ണ്ടും​ ​ചോ​ദി​ച്ചു:
'​'​ ​എ​ന്താ​ണ് ​ബ്ര​ഹ്മം​ ​എ​ന്ന് ​മ​ന​സി​ലാ​യോ​?""
അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ദേ​ഷ്യ​വും​ ​സ​ങ്ക​ട​വും​ ​ഒ​ന്നി​ച്ചു​വ​ന്നു.
'​'​ ​അ​ച്‌​ഛ​ൻ​ ​ഈ​ ​വി​‌​ഡ്‌​ഢി​ത്തം​ ​നി​റ​ഞ്ഞ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​നി​റു​ത്തു​ന്നു​ണ്ടോ​?​ ​എ​ന്തു​ ​ബ്ര​ഹ്മം.​ ​എ​ന്റെ​യു​ള്ളി​ൽ​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​വി​ശ​പ്പു​മാ​ത്ര​മാ​ണ്.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ആ​ർ​ത്തി​യോ​ടെ​ ​ചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ​അ​ങ്ങ​യു​ടെ​ ​ബ്ര​ഹ്മ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള​ ​ചോ​ദ്യം.​ ​അ​തൊ​ന്നും​ ​എ​നി​ക്ക് ​വി​ഷ​യ​മേ​യ​ല്ല.​ ​എ​നി​ക്കി​പ്പോ​ൾ​ ​ആ​ഹാ​രം​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ബ്ര​ഹ്മം.​ ​മ​റ്റൊ​ന്നു​ ​ബ്ര​ഹ്മ​മേ​ ​അ​ല്ല.""
'​'​അ​തെ​ ​മ​ക​നേ​!​ ​നി​ന്റെ​ ​സ​ർ​വ​വി​ജ്ഞാ​ന​വും​ ​നി​ന​ക്ക് ​കി​ട്ടി​യ​ത് ​നീ​ ​പ​ട്ടി​ണി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​അ​റി​യാ​തെ​യാ​ണ്.​ ​നി​ന​ക്ക് ​എ​ല്ലാ​ ​സു​ഖ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളോ​ടും​ ​കൂ​ടി​യ​ ​ക​രു​ത​ലും​ ​സ്നേ​ഹ​വും​ ​നി​റ​ഞ്ഞ​ ​ജീ​വി​തം​ ​ഉ​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​പു​സ്‌​ത​ക​വി​ജ്ഞാ​നം​ ​നി​ന​ക്ക് ​കി​ട്ടി​യ​ത്.​ ​ത​ത്വ​ചി​ന്താ​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​ട​ത്താ​നും​ ​സം​വാ​ദം​ ​ന​ട​ത്താ​നും​ ​നി​ന​ക്ക് ​ക​ഴി​യു​ന്ന​ത് ​വി​ശ​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്.​ ​ഇ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ​നീ​ ​യ​ഥാ​ർ​ത്ഥ​ചോ​ദ്യ​ത്തെ​ ​നേ​രി​ടു​ന്ന​ത്.​ ​നി​ന്റെ​ ​സ​ക​ല​ ​വി​ജ്ഞാ​ന​വും​ ​ഉ​പ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടാ​തെ​ ​പോ​കു​ന്ന​ത് ​വി​ശ​പ്പി​ന്റെ​ ​മു​ന്നി​ലാ​ണ്."
'​'​ശ​രി​യാ​ണ് ​പി​താ​വേ​!​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​ഠി​ച്ച​തൊ​ക്കെ​ ​മ​റ​ന്നു.​ ​രാ​വും​ ​പ​ക​ലും​ ​എ​ന്റെ​ ​ മ​ന​സി​ൽ​ ​വി​ശ​പ്പി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള​ ​ചി​ന്ത​മാ​ത്രം.​ ​എ​നി​ക്കു​റ​ങ്ങാ​നേ​ ​ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല.​ ​വി​ശ്ര​മി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ്റു​ന്നി​ല്ല.​ ​ചി​ന്തി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ്റു​ന്നി​ല്ല.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​നി​ന്നു​ ​ഉ​രു​കി​ത്തീ​രു​ക​യാ​ണ്.​ ​വി​ശ​പ്പി​ന്റെ​ ​അ​ഗ്നി​യി​ൽ​ ​എ​ല്ലാ​ ​അ​റി​വും​ ​ചാ​മ്പ​ലാ​യി​പ്പോ​കു​ന്നു.​ ​അ​റി​വു​ക​ൾ​ ​ഒ​ക്കെ​ ​വി​ഫ​ലം.""
'​'​ ​അ​തെ​ ​മ​ക​നേ​!​ ​അ​ന്ന​മാ​ണ് ​ബ്ര​ഹ്മ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള​ ​ആ​ദ്യ​പ​ടി.​ ​അ​ന്ന​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലേ​ ​ബ്ര​ഹ്മ​ത്തെ​ ​അ​റി​യാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യൂ.​ ​അ​തെ.​ ​അ​ന്ന​മാ​ണ് ​ദൈ​വം.​""
പ​ട്ടി​ണി​യും​ ​പ​രി​വ​ട്ട​വും​ ​രോ​ഗ​വും​ ​പ്ര​ള​യ​വും​ ​ദു​രി​ത​വും​ ​ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ളു​മു​ള്ള​പ്പോ​ൾ​ ​ഉ​പ​രി​പ്ല​വ​മാ​യ​ ​ദു​ര​ഭി​മാ​ന​ത്തി​നും​ ​ഗ​ർ​വി​നും​ ​ച​ർ​ച്ച​ക​ൾ​ക്കും​ ​എ​ന്തു​ ​പ്ര​സ​ക്തി?