കുഞ്ഞുങ്ങളെ, ഭൂ

തഗണങ്ങളായ്

എന്നെ വലം വയ്‌ക്കുക

ആജ്ഞകൾ കാത്തുനിൽക്കുന്ന ആകാംക്ഷ,

തെല്ലും മുഖത്തുണ്ടാകരുതും.

വിശക്കുന്ന വയറും ഉറക്കം തഴു-

കുന്ന നയനങ്ങളും തിരിച്ചു തരിക!

കുഞ്ഞ് വിരൽ പിടിച്ച് മണ്ണിൽ

ആദ്യാക്ഷരം കുറിച്ചപ്പോൾ,

പിടഞ്ഞ് കരഞ്ഞത് പ്രാരാബ്‌ധ-

ങ്ങളിലേക്കുള്ള ചാരുതയായിരുന്നു.

നാളകളെ ദീർഘദർശനം ചെയ്യുന്ന-

ണുക്കളെ, നിങ്ങളിൽ ലയിപ്പിച്ച,

മഹാജ്യോതി, ആരെയും കൊതിപ്പിക്കും.

പൂക്കളായ്, പൂമ്പാറ്റകളായ് തേൻകു-

രുവികളെ മാടി വിളിക്കുന്ന സൗന്ദര്യമേ,

നിന്റെ രൂപമാറ്റമാണല്ലോ കുഞ്ഞുങ്ങൾ!

ഏതിനോടും പേടിയില്ലാത്തിഷ്ടം

നിഷ്‌കളങ്കമായ കുഞ്ഞിനെ,

വധിക്കുംവരെ നിന്നെ മനുഷ്യനാക്കും!