യ​മ​ശാ​പം​ ​പോ​ലെ​ ​അ​ജ​യ്യ​മാ​ണെ​ന്ന് ​ക​രു​തി​യ​ ​ഗ​ദ​ ​മു​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ഖ​ര​ന്റെ​ ​മു​ഖം​ ​വി​ള​റി​ ​ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സം​ ​മ​ങ്ങി.​ ​അ​തു​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ൻ​ ​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​അ​ല്ല​യോ​ ​ദു​ഷ്‌​ട​രാ​ക്ഷ​സാ...​ ​നി​ന്റെ​ ​ശ​ക്തി​യെ​ല്ലാം​ ​നീ​ ​കാ​ണി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു.​ ​ഇ​നി​യെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കാ​നു​ണ്ടോ​?​ ​നി​ന്റെ​ ​ശ​ക്തി​ ​അ​ത്ര​ ​വ​ലു​ത​ല്ലെ​ന്ന് ​നീ​ ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​മേ​നി​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്.​ ​ഗ​ദ​യു​ടെ​ ​ശ​ക്തി​ ​അ​പാ​ര​മാ​ണ്.​ ​ആ​ർ​ക്കും​ ​ത​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ്റി​ല്ലെ​ന്നൊ​ക്കെ​ ​വീ​മ്പി​ള​ക്കി​യ​ ​നി​ന്റെ​ ​ഗ​ദ​ ​ഇ​താ​ ​ചി​ന്നി​ച്ചി​ത​റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു.​ ​ക്ഷു​ദ്ര​ക​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ളാ​ണ് ​നീ​ ​ചെ​യ്‌​തു​ ​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഗ​രു​ഡ​ൻ​ ​അ​മൃ​തം​ ​ക​വ​രു​ന്ന​പോ​ലെ​ ​രാ​ക്ഷ​സാ​ധ​മ​നാ​യ​ ​നി​ന്റെ​ ​ജീ​വ​ൻ​ ​ഞാ​നെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണ്.​ ​എ​ന്റെ​ ​ശ​ര​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ന്റെ​ ​ക​ഴു​ത്ത​റു​ക്കും.​ ​ചി​ത​റി​ത്തെ​റി​ക്കു​ന്ന​ ​ര​ക്തം​ ​നി​ന്റെ​ ​ക​ഴു​ത്ത​റു​ക്കും.​ ​ചി​ത​റി​ത്തെ​റി​ക്കു​ന്ന​ ​ര​ക്തം​ ​ഈ​ ​ഭൂ​മി​ ​പാ​നം​ ​ചെ​യ്യും.​ ​കൈ​ക​ൾ​ ​ത​ള​ർ​ന്ന് ​ശ​രീ​ര​മാ​കെ​ ​പൊ​ടി​ച്ച ര​ണ്ട് ​ദു​ർ​ബ്ബ​ല​നാ​യി​ ​നീ​ ​ഭൂ​മി​യി​ൽ​ ​പ​തി​ക്കും.​ ​നി​ന്റെ​ ​അ​ന്ത്യ​നി​ദ്ര​ ​ആ​യി​രി​ക്കും​ ​അ​ത്.

ക്ഷു​ദ്ര​ക​ർ​മ്മി​യാ​യ​ ​നീ​ ​ജീ​വ​ന​റ്റ് ​പ​തി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​നീ​ ​മൂ​ലം​ ​ദുഃ​ഖി​ച്ചി​രു​ന്ന​ ​ദ​ണ്ഡ​കാ​ര​ണ്യ​വാ​സി​ക​ൾ​ ​ആ​ശ്വ​സി​ക്കും.​ ​എ​ന്റെ​ ​ശ​ര​ങ്ങ​ളേ​റ്റ് ​നി​ന്റെ​ ​അ​നു​ച​ര​ന്മാ​രും​ ​കാ​ല​പു​രി​ ​പൂ​കി.​ ​ഇ​നി​യെ​ങ്കി​ലും​ ​ത​പ​സ്വി​ക​ൾ​ ​സ്വൈ​ര​മാ​യി​ ​സ​ഞ്ച​രി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​ഭീ​തി​ ​പ​ര​ത്തി​യ​ ​രാ​ക്ഷ​സി​ക​ൾ​ ​ക​ണ്ണീ​ർ​ ​വാ​ർ​ക്ക​ട്ടെ.​ ​പ​ര​മ​ദു​ഷ്‌​ട​നാ​യ​ ​നി​ന്നെ​ ​നേ​താ​വാ​ക്കി​യ​തി​ന്റെ​ ​ഫ​ല​മാ​ണ് ​ഇ​തെ​ല്ലാ​മെ​ന്ന് ​അ​വ​ർ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യ​ട്ടെ.​ ​ദുഃ​ഖ​മെ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ​ഇ​തു​വ​രെ​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് ​ദുഃ​ഖ​മേ​കി​യി​രു​ന്ന​വ​ർ​ ​അ​റി​യ​ട്ടെ.​ ​ദു​ഷ്ടാ​ത്മാ​വേ​ ​ഭ​യ​പ്പാ​ടോ​യെ​യാ​ണ് ​ഇ​തു​വ​രെ​ ​മ​ഹ​ർ​ഷി​മാ​ർ​ ​ഹോ​മം​ ​ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​നി​ ​അ​വ​ർ​ ​ശാ​ന്തി​യോ​ടെ​ ​അ​ഗ്നി​യി​ൽ​ ​ഹോ​മം​ ​ചെ​യ്യ​ട്ടെ. ശ്രീ​രാ​മ​വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​ഖ​ര​ന് ​കോ​പം​ ​വ​ർ​ദ്ധി​ച്ചു.​ ​പ​രു​ഷ​മാ​യ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​അ​യാ​ളി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.​ ​രാ​മാ​!​ ​നീ​ ​അ​വി​വേ​കി​യാ​ണ്.​ ​ഭ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​ ​സ​മ​യ​ത്തും​ ​നീ​ ​ധൈ​ര്യം​ ​ന​ടി​ക്കു​ന്നു.​ ​കാ​ല​ൻ​ ​അ​രി​കി​ലെ​ത്തി​യാ​ൽ​ ​ചി​ല​ർ​ക്ക് ​എ​ന്താ​ണ് ​പ​റ​യേ​ണ്ട​തെ​ന്നും​ ​പ​റ​യാ​ൻ​ ​പാ​ടി​ല്ലാ​ത്ത​തെ​ന്നും​ ​അ​റി​യി​ല്ല.​ ​നീ​ ​കാ​ല​പാ​ശ​ക്കു​ടു​ക്കി​ൽ​ ​പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.
കോ​പാ​ധി​ക്യ​ത്താ​ൽ​ ​ഖ​ര​ൻ​ ​പു​രി​ക​ങ്ങ​ൾ​ ​വ​ള​ച്ചു.​ ​യു​ദ്ധ​ത്തി​ന് ​ഇ​നി​ ​പ​റ്റി​യ​ ​ആ​യു​ധം​ ​എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ​അ​യാ​ൾ​ ​നാ​ലു​പാ​ടും​ ​നോ​ക്കി.​ ​അ​ടു​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​മാ​മ​രം​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ദൃ​ഷ്‌​ടി​യി​ൽ​പ്പെ​ട്ടു.​ ​അ​തി​നെ​ ​ശ​ക്തി​യോ​ടെ​ ​പി​ഴു​തെ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് ​ശ്രീ​രാ​മ​ന് ​നേ​ർ​ക്ക് ​നീ​ ​ച​ത്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​താ​ ​എ​ന്ന് ​അ​ല​റി​ക്കൊ​ണ്ടു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ന്റെ​ ​നേ​ർ​ക്ക് ​അ​തു​ ​വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ൻ​ ​അ​ത് ​അ​സ്ത്ര​മെ​യ്‌​ത് ​നൂ​റാ​യി​ ​മു​റി​ച്ചു.
ഇ​തു​ത​ന്നെ​ ​ഖ​ര​നെ​ ​നി​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ്റി​യ​ ​സ​മ​യ​മെ​ന്ന് ​ശ്രീ​രാ​മ​ൻ​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ചി​ന്തി​ച്ചു.​ ​രാ​മ​ചാ​പ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ഒ​ന്നി​ച്ച് ​ആ​യി​രം​ ​ശ​ര​ങ്ങ​ൾ​ ​പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.​ ​ഖ​ര​ന്റെ​ ​ശ​രീ​ര​മാ​കെ​ ​മു​റി​ഞ്ഞു.​ ​ചു​ടു​ര​ക്ത​മൊ​ഴു​കി.​ ​വേ​ദ​ന​യും​ ​കോ​പ​വും​ ​സ​ഹി​ക്കാ​നാ​കാ​തെ​ ​മ​ദ​യാ​ന​യെ​പ്പോ​ലെ​ ​ഖ​ര​ൻ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ന്റെ​ ​നേ​ർ​ക്ക് ​ഓ​ടി​യ​ടു​ത്തു.​ ​ഖ​ര​ൻ​ ​പാ​ഞ്ഞ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ൻ​ ​ര​ണ്ടു​മൂ​ന്ന​ടി​ ​ത​ന്ത്ര​പൂ​ർ​വം​ ​പി​ന്നോ​ട്ടു​മാ​റി.​ ​പി​ന്നെ​ ​ദേ​വേ​ന്ദ്ര​ൻ​ ​ന​ൽ​കി​യ​ ​അ​സ്ത്രം​ ​ഖ​ര​ന്റെ​ ​മാ​റി​ടം​ ​ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കി​ ​തൊ​ടു​ത്തു.​ ​ഇ​ടി​നാ​ദം​ ​പോ​ലെ​ ​മൂ​ർ​ച്ച​യേ​റി​യ​ ​ആ​ ​ശ​രം​ ​ഖ​ര​ന്റെ​ ​നെ​ഞ്ചി​ൽ​ ​ത​റ​ച്ചു.​ ​അ​ഗ്നി​ ​വ​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ശ​രം​ ​ഖ​രാ​സു​ര​ന്റെ​ ​ജീ​വ​നെ​ടു​ത്തു.​ ​പ​ണ്ട് ​ശ്വേ​താ​ര​ണ്യ​ത്തി​ൽ​ ​വ​ച്ചു​ ​പ​ര​മേ​ശ്വ​ര​ൻ​ ​കാ​ല​നെ​ ​എ​ന്ന​പോ​ലെ​ദേ​വേ​ന്ദ്ര​ൻ​ ​വ​ജ്രാ​യു​ധ​ത്താ​ൽ​ ​വൃ​ത്രാസു​ര​നെ​ ​എ​ന്ന​ ​പോ​ലെ​ ​ക​ട​ൽ​നാ​ക്കു​കൊ​ണ്ട് ​ന​മൂ​ചി​യെ​ ​എ​ന്ന​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ന്റെ​ ​ആ​ക്ര​മ​ണം.
ഖ​ര​നി​ഗ്ര​ഹം​ ​കൊ​ണ്ട് ​രാ​ജ​ർ​ഷി​മാ​രും​ ​ദേ​വ​ർ​ഷി​മാ​രും​ ​ആ​ഹ്ലാ​ദി​ച്ചു.​ ​അ​വ​ർ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​നെ​ ​സ്‌​തു​തി​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​:​ ​അ​ല്ല​യോ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​!​ ​ദേ​വേ​ന്ദ്ര​ൻ​ ​ശ​ര​ഭം​ഗാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ​ ​വ​ന്ന​ത് ​ഇ​തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ത​ന്ത്ര​പൂ​ർ​വം​ ​മ​ഹ​ർ​ഷി​മാ​ർ​ ​അ​ങ്ങ​യെ​ ​ഇ​വി​ടേ​ക്ക് ​ആ​ന​യി​ച്ച​തും​ ​ഇ​തി​നു​വേ​ണ്ടി​ത​ന്നെ.​ ​ഇ​നി​ ​ഭ​യ​ലേ​ശ​മെ​ന്യേ​ ​ത​പ​സ്വി​ക​ൾ​ക്ക് ​ദ​ണ്ഡ​കാ​ര​ണ്യ​ത്തി​ൽ​ ​വ​സി​ക്കാം.​ ​സ​ഞ്ച​രി​ക്കാം.​ ​യാ​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ ​ചെ​യ്യാം.​ ​ദേ​വ​ന്മാ​രും​ ​ചാ​ര​ണ​ന്മാ​രും​ ​ഈ​ ​സ​മ​യ​ത്ത് ​അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി​ ​എ​ങ്ങും​ ​പു​ഷ്‌​പ​ങ്ങ​ൾ​ ​വ​ർ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.​ ​അ​വ​ർ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​നെ​ ​വാ​ഴ്‌​ത്തി.​ ​കേ​വ​ലം​ ​മൂ​ന്ന് ​നാ​ഴി​ക​കൊ​ണ്ട് ​ബ​ല​വാ​ന്മാ​രാ​യ​ ​ഖ​ര​ൻ,​ ​ദൂ​ഷ​ണ​ൻ,​ ​ത്രി​ശി​ര​സ് ​അ​വ​ർ​ക്കൊ​പ്പം​ ​പ​തി​നാ​ലാ​യി​രം​ ​രാ​ക്ഷ​സ​സേ​ന​ ​എ​ന്നി​വ​രെ​ ​നി​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.​ ​രാ​ഘ​വ​പ​രാ​ക്ര​മം​ ​അ​പാ​രം.​ ​ആ​ ​വീ​ര​പ​രാ​ക്ര​മ​വും​ ​യു​ദ്ധ​നൈ​പു​ണ്യ​വും​ ​ആ​ർ​ക്കും​ ​വ​ർ​ണി​ക്കാ​നാ​കി​ല്ല.​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​സ്‌​തു​തി​ച്ച​ശേ​ഷം​ ​അ​വ​രെ​ല്ലാം​ ​മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​യി.
ഗി​രി​ഗു​ഹ​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​സീ​താ​ദേ​വി​ക്കൊ​പ്പം​ ​ശ്രീ​രാ​മ​സ​ന്നി​ധി​യി​ലെ​ത്തി.​ ​മ​ഹ​ർ​ഷി​മാ​ർ​ ​സ്‌​തു​തി​ക്കു​ന്ന​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നെ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​ന​മ​സ്‌​ക​രി​ച്ചു.​ ​വൈ​ദേ​ഹി​യാ​ക​ട്ടെ​ ​അ​ഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടും​ ​അ​നു​രാ​ഗ​ത്തോ​ടും​ ​ആ​ലിം​ഗ​നം​ ​ചെ​യ്തു.​ ​ദു​ഷ്‌​ട​രാ​ക്ഷ​സ​പ്പ​ട​യെ​ ​ഉ​ന്മൂ​ല​നം​ ​ചെ​യ്‌​തി​ട്ടും​ ​അ​ശേ​ഷം​ ​ക്ഷീ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ ​നാ​ഥ​നെ​ ​ദേ​വി​ ​വീ​ണ്ടും​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ആ​ലിം​ഗ​നം​ ​ചെ​യ്തു.
(​ഫോ​ൺ​:​ 9946108220)