അ​തെ​!​ ​നാം​ ​സ്വ​യം​ ​ചോ​ദി​ക്കേ​ണ്ട​ ​ചോ​ദ്യ​മാ​ണ്.​ ​ആ​രു​ടെ​യും​ ​സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലാ​തെ​ ​ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​ ​ആ​ർ​ക്കു​ക​ഴി​യും?

എ​നി​ക്കൊ​രു​ത്ത​ന്റെ​യും​ ​സ​ഹാ​യം​ ​ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന് ​വ​ല്ലാ​തെ​ ​പ്ര​കോ​പി​ത​രും​ ​ക്ഷു​ഭി​ത​ര​വു​മാ​വു​മ്പോ​ൾ​ ​പ​ല​രും​ ​പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്.​ ​ഒ​രു​ ​നി​മി​ഷം​ ​ചി​ന്തി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യാ​ൽ​ ​അ​ത്ത​ര​മൊ​രു​ ​അ​ഭി​പ്രാ​യം​ ​അ​വ​ർ​ ​പ​റ​യു​ക​യി​ല്ല.​ ​പ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​ ​കാ​ക്ക​യെ​പോ​ലും​ ​ആ​ണ്ടി​ലൊ​രി​ക്ക​ൽ​ ​ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്ന് ​പ​ഴ​മ​ക്കാ​ർ​ ​പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്.​ ​വീ​ടൊ​ക്കെ​ ​കാ​ഷ്ഠി​ച്ചു​ ​വൃ​ത്തി​കേ​ടാ​ക്കു​ന്ന​ ​പ​ല്ലി​യെ​പ്പോ​ലും​ ​കൊ​തു​കി​നെ​യും​ ​ക്ഷു​ദ്ര​പ്രാ​ണി​ക​ളെ​യും​ ​പി​ടി​ക്കാ​ൻ​ ​ന​മു​ക്ക് ​ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട്.

പ​ണ്ടേ​ക്കു​ ​പ​ണ്ടേ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​ക​ഥ​ ​ഓ​‌​ർ​മ്മ​വ​രു​ന്നു.​ ​അ​തി​സ​മ്പ​ന്ന​നാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​ബി​സി​ന​സു​കാ​ര​ൻ​ ​ത​ന്റെ​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​പു​തി​യ​ ​കാ​ർ,​ ​റോ​ഡ​രി​കി​ൽ​ ​ഇ​ട്ട് ​ക​ഴു​കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ആ​ ​ല​ക്ഷ്വ​റി​കാ​റി​ന്റെ​ ​സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തി​ൽ​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​അ​ത് ​തു​ട​ച്ചു​വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.
അ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​തു​വ​ഴി​ ​ യാ​ച​ക​ൻ​ ​എ​ന്നു​ ​തോ​ന്നി​ക്കു​ന്ന​ ​ത​ര​ത്തി​ൽ​ ​വേ​ഷം​ ​ധ​രി​ച്ച​ ​ഒ​രു​ ​വൃ​ദ്ധ​ൻ​ ​ക​ട​ന്നു​വ​ന്നു.​ ​യാ​ച​ക​നെ​ ​ക​ണ്ട് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ബി​സി​ന​സു​കാ​ര​ൻ​ ​പു​റം​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​നി​ന്നു.​ ​അ​യാ​ളെ​ ​ നോ​ക്കി​യാ​ൽ​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാ​ലോ​ ​എ​ന്ന​യാ​ൾ​ ​ക​രു​തി.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ആ​ ​വൃ​ദ്ധ​ൻ​ ​ആ​ ​കാ​റി​നെ​ത്ത​ന്നെ​ ​നോ​ക്കി​ ​അ​വി​ടെ​ത​ന്നെ​ ​നി​ന്നു.​ ​അ​ല്പം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു​ള്ള​ ​ബ​സ് ​സ്റ്റോ​പ്പി​ലെ​ ​ബ​ഞ്ചി​ൽ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഇ​രു​ന്നു.
'​'​ഭാ​ഗ്യം.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഒ​ന്നും​ ​ചോ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ,​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഒ​ന്നും​ ​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​ ​ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി.​""
അ​യാ​ൾ​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ചി​ന്തി​ച്ചു.
ആ​ ​വൃ​ദ്ധ​ൻ​ ​ബ​സ് ​സ്റ്റോ​പ്പി​ൽ​ ​ഇ​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ട് ​ത​ന്റെ​ ​കാ​റി​നെ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​നോ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് ​അ​യാ​ൾ​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി.​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​വേ​ഷം​ ​മു​ഷി​ഞ്ഞ​താ​ണെ​ങ്കി​ലും​ ​ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ​ ​അ​സാ​മാ​ന്യ​ ​തി​ള​ക്കം​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.
കു​റ​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ആ​ ​വൃ​ദ്ധ​ൻ​ ​അ​ത്യ​ധി​കം​ ​സ​ന്തോ​ഷം​ ​സ്‌​ഫു​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
'​'​ഈ​ ​കാ​ർ​ ​അ​തി​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​""
'​'​താ​ങ്ക് ​യൂ​""
അ​യാ​ൾ​ ​പ്ര​തി​വ​ചി​ച്ചു.
ബി​സി​ന​സ് ​കാ​ര​ന് ​ആ​ ​വൃ​ദ്ധ​നോ​ട് ​ഒ​രു​ ​പ്ര​ത്യേ​ക​ ​സ്നേ​ഹം​ ​തോ​ന്നി.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​നേ​രി​ട്ട് ​ഭി​ക്ഷ​ ​ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല​ല്ലോ​?​ ​ത​ന്നെ​യു​മ​ല്ല​ ​കാ​റി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​ന​ല്ല​ ​അ​ഭി​പ്രാ​യം​ ​പ​റ​യു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു.​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​കൊ​ടു​ത്തേ​ക്കാം.​ ​എ​ന്തു​വേ​ണ​മെ​ന്നു​ ​ചോ​ദി​ച്ചു​ ​നോ​ക്കാം.​ ​ഇ​താ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ചി​ന്ത.
'​'​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​സ​ഹാ​യം​ ​ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടോ?""
ബി​സി​ന​സു​കാ​ര​ൻ​ ​ഔ​ദാ​ര്യം​ ​പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചു.
'​'​ന​മു​ക്കെ​ല്ലാം​ ​സ​ഹാ​യം​ ​ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​വ​ര​ല്ലേ​ ​സാ​ർ​""
ഇ​താ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ ​വൃ​ദ്ധ​ന്റെ​ ​പ്ര​തി​ക​ര​ണം.
ഈ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ബി​സി​ന​സു​കാ​ര​നെ​ ​ഞെ​ട്ടി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു.​ ​കാ​ര​ണം​ ​ആ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​ആ​ഴ്ന്നി​റ​ങ്ങു​ക​യും​ ​ആ​ത്മ​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​ന​യി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു.​ ​ആ​രു​ടെ​യും​ ​സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലാ​തെ​ ​ആ​ർ​ക്കും​ ​ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു​ക​യി​ല്ലെ​ന്ന​ ​വെ​ളി​പാ​ട് ​ആ​ ​വൃ​ദ്ധ​ന്റെ​ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലൂ​ടെ​ ​ആ​ ​ബി​സി​ന​സു​കാ​ര​നു​ണ്ടാ​യി.
അ​യാ​ൾ​ ​പേ​ഴ്സ് ​തു​റ​ന്ന് ​ഒ​രു​ദി​വ​സ​ത്തെ​ ​താ​മ​സ​ത്തി​നും​ ​ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു​മു​ള്ള​ ​പ​ണ​മെ​ടു​ത്ത് ​ആ​വൃ​ദ്ധ​ന് ​കൊ​ടു​ത്തു.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​അ​പ്പോ​ഴും​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ചി​ന്താ​സ​മു​ദ്ര​ത്തെ​ ​ഇ​ള​ക്കി​മ​റി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.​ ​ആ​ ​ബി​സി​ന​സു​കാ​ര​ന് ​പ​ണ​മു​ള്ള​തി​നാ​ൽ​ ​ആ​ഹാ​ര​ത്തി​നും​ ​വ​സ്ത്ര​ത്തി​നും​ ​താ​മ​സ​ത്തി​നും​ ​ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​പ​ണ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും​ ​ഭ​ക്ഷ​ണം​ ​വാ​ങ്ങാ​ൻ​ ​കി​ട്ടി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലോ​?​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ ആ​ ​ഭ​ക്ഷ​ണ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​ ​കൃ​ഷി​ക്കാ​ര​നും​ ​അ​തു​ ​ക​ട​യി​ൽ​ ​എ​ത്തി​ച്ച​ ​വി​ത​ര​ണ​ക്കാ​ര​നും​ ​അ​ത് ​സ്റ്റോ​ക്ക് ​ചെ​യ്ത് ​ക​ട​യി​ൽ​ ​ല​ഭ്യ​മാ​ക്കി​യ​ ​ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ര​നും​ ​അ​യാ​ളെ​ ​സ​ഹാ​യി​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ​ ​ചെ​യ്ത​ത്.​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​പ​ണ​ക്കാ​ര​നാ​യ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പ​ട്ടി​ണി​കി​ട​ക്കേണ്ടി ​വ​ന്നേ​നേ​!​ ​എ​ത്ര​യൊ​ക്കെ​ ​സ​മ്പ​ത്തും​ ​ആ​രോ​ഗ്യ​വും​ ​പ​ദ​വി​യും​ ​പ്ര​താ​പ​വും​ ​ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ​ ​സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലാ​തെ​ ​ആ​ർ​ക്കും​ ​ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു​ക​യി​ല്ല.
അ​തു​പോ​ലെ​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​ത​ത്വം​കൂ​ടി​ ​ആ​ ​യാ​ച​ക​വേ​ഷ​ധാ​രി​യാ​യ​ ​വൃ​ദ്ധ​നി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി.​ ​ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ​പ​ണ​മോ,​ ​പ​ദ​വി​യോ,​കി​ട​പ്പാ​ട​മോ​ ​ഇ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ഒ​ട്ട​ന​വ​ധി​ ​ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ളും​ ​പ്ര​യാ​സ​ങ്ങ​ളും​ ​ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ളെ​ ​സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യും.​ ​പ​ണ​മോ​ ​വ​സ്തു​ക്ക​ളോ​ ​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ന​ല്ല​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യും.​ ​സാ​ന്ത്വ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​ഭാ​ഷ​ ​സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യും.​ ​എ​ല്ലാ​ ​തി​ക​ഞ്ഞ​ ​ഒ​രാ​ളെ​ന്ന് ​മ​റ്റൊ​രാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​ന​മു​ക്ക് ​തോ​ന്നി​യേ​ക്കാം.​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ആ​രു​ടെ​യും​ ​സ​ഹാ​യം​ ​ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന് ​ബാ​ഹ്യ​പ്ര​കൃ​തി​ക​ണ്ട് ​ന​മ്മ​ൾ​ ​വി​ല​യി​രു​ത്തി​യേ​ക്കാം.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ആ​ത്മാ​വ് ​എ​ന്തി​നൊ​ക്കെ​യോ​ ​വേ​ണ്ടി​ ​ദാ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​ ​ഭൗ​തി​ക​ ​സു​ഖ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​പോ​ലും​ ​സ്നേ​ഹ​ത്തി​നും​ ​അം​ഗീ​കാ​ര​ത്തി​നും​ ​ആ​ദ​ര​വി​നും​ ​വേ​ണ്ടി​ ​അ​ഭി​ല​ഷി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​മ​ന​സാ​യി​രി​ക്കാം​ ​അ​ത്.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ന​മു​ക്ക് ​ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ​കൊ​ണ്ടും​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് ​ന​മ്മെ​ക്കൊ​ണ്ടും​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടാ​കും​ ​എ​ന്ന​ ​ഉ​ൾ​ക്കാ​ഴ്‌​ച​യോ​ടെ​ ​ജീ​വി​ക്കു​ക.​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ​ ​ഒ​രു​ ​പാ​ത​യാ​ണ​ത്.