മ​ഴ​ക്കാ​ലം​ ​വ​രാ​റാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​അ​തോ​ടെ​ ​ആ​ ​പ​ക്ഷി​യു​ടെ​ ​സ​മാ​ധാ​നം​ ​പോ​യി.​ ​ഇ​നി​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​മു​ട്ട​ ​ഇ​ടും​?​ ​അ​തെ​വി​ടെ​ ​സൂ​ക്ഷി​ക്കും​?​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​വി​രി​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കും. മ​ഴ​ക്കാ​ല​ത്ത് ​സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യി​ ​പാ​ർ​ക്കാ​നും​ ​മു​ട്ട​ ​ഇ​ടാ​നും​ ​ഉ​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​സ്ഥ​ലം​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ​ആ​ ​കി​ളി​പ്പെ​ണ്ണ് ​പ​ര​ക്കം​ ​പാ​ഞ്ഞു​ ​ന​ട​ന്നു.​ ​ക​ണ്ട​ ​സ്ഥ​ല​മൊ​ന്നും​ ​കൂ​ടു​കൂ​ട്ടാ​ൻ​ ​പ​റ്റി​യ​വ​ ​അ​ല്ലെ​ന്നും​ ​സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വം​ ​ഉ​ണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്നും​ ​പ​ക്ഷി​ക്ക് ​മ​ന​സി​ലാ​യി​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​കൂ​ടു​കെ​ട്ടാ​ൻ​ ​സ്ഥ​ല​മ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ​ന​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ടെ​ ​ര​ണ്ടു​ ​മു​ത്ത​ശി​മ​ര​ങ്ങ​ളെ​ ​ക​ണ്ടെ​ത്തി.​ ​ആ​ ​വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​എ​ടു​പ്പും​ ​ഗൗ​ര​വ​വും​ ​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ത​ന്നെ​ ​ത​നി​ക്ക് ​മു​ട്ട​യി​ട്ടു​ ​പാ​ർ​ക്കാ​നും​ ​മ​ഴ​യെ​ ​പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാ​നും​ ​പ​റ്റി​യ​ ​സ്ഥ​ല​മാ​ണെ​ന്ന് ​പ​റ​വ​യ്‌​ക്ക് ​മ​ന​സി​ലാ​യി.

അ​ങ്ങ​നെ​ ​അ​തി​ൽ​ ​ആ​ദ്യ​ത്തെ​ ​മ​ര​ത്തി​ന​ടു​ത്ത് ​ചെ​ന്ന് ​ത​നി​ക്ക് ​മ​ഴ​ക്കാ​ലം​ ​പാ​ർ​ക്കാ​ൻ​ ​ഒ​രി​ടം​ ​ത​ര​ണ​മെ​ന്ന് ​ആ​ ​പ​ക്ഷി​ ​അ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു.​ ​പ​ക്ഷി​യു​ടെ​ ​അ​പേ​ക്ഷ​ ​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​ത​ന്നെ​ ​ഒ​ട്ടും​ ​കാ​രു​ണ്യ​മി​ല്ലാ​തെ​ ​ആ​ ​വൃ​ക്ഷം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​'​'​നോ​!​ ​എ​നി​ക്ക് ​സ​മ്മ​ത​മ​ല്ല.​ ​നീ​ ​മ​റ്റെ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും​ ​പോ​യി​ ​കൂ​ട് ​കൂ​ട്ടൂ."
നി​രാ​ശ​യും​ ​ദേ​ഷ്യ​വും​ ​സ​ങ്ക​ട​വും​ ​സ​ഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​തെ​ ​ആ​ ​പ​ക്ഷി​ ​നി​സ​ഹാ​യ​യാ​യി​ ​പ​റ​ന്നു​പോ​യി.​ ​അ​ടു​ത്തു​ക​ണ്ട​ ​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ​ ​മു​ത്ത​ശി​യോ​ട് ​ത​ന്റെ​ ​ആ​വ​ശ്യം​ ​അ​റി​യി​ച്ചു.​ ​ന​ല്ല​ ​മ​ന​സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ ​ആ​ ​'​മ​ര​മ​ഹ​തി​"​ ​കി​ളി​യു​ടെ​ ​അ​പേ​ക്ഷ​ ​അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു.​ ​മ​ഴ​ക്കാ​ല​ത്ത് ​സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യി​ ​മു​ട്ട​യി​ട്ട് ​പാ​ർ​ത്ത്കൊ​ള്ളാ​ൻ​ ​പ​ക്ഷി​ക്ക് ​അ​വ​ർ​ ​അ​നു​വാ​ദം​ ​കൊ​ടു​ത്തു.
ന​മ്മു​ടെ​ ​കി​ളി​പ്പെ​ണ്ണി​ന് ​സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി.​ ​അ​വ​ൾ​ ​വൃ​ക്ഷ​ത്തോ​ട് ​ന​ന്ദി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​മ​ര​ത്തി​ൽ​ ​കൂ​ടു​കെ​ട്ടി.​ ​മു​ട്ട​യി​ട്ട് ​വി​രി​യി​ച്ച് ​പ​ക്ഷി​ക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​ ​അ​വ​ൾ​ ​ആ​ ​മ​ഹാ​വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ൽ​ ​സ​സു​ഖം​ ​പാ​ർ​ത്തു. കു​റേ​ ​ദി​വ​സം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ഭ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​ ​മ​ഹാ​ ​പ്ര​ള​യം​ ​സൃ​ഷ്‌​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​പേ​മാ​രി​യും​ ​കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റും​ ​വ​ന്നു. ക​ന​ത്ത​ ​കാ​റ്രി​ൽ​ ​ആ​ദ്യ​ത്തെ​ ​വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ന് ​വേ​രു​റ​പ്പി​ച്ച് ​നി​ൽ​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല.​ ​അ​ടി​തെ​റ്റി​യ​ ​ആ​ ​മ​ഹാ​വൃ​ക്ഷം​ ​പേ​ക്കാ​റ്റി​ൽ​ ​ആ​ടി​യു​ല​ഞ്ഞ് ​നി​ലം​ ​പ​തി​ച്ചു.​ ​ജ​ല​പ്ര​ള​യ​ത്തി​ൽ​ ​അ​ത് ​ഒ​ഴു​കി​പ്പോ​യി.​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​ശി​ഖ​ര​ങ്ങ​ളും​ ​ഇ​ല​ക​ളും​ ​പൂ​ക്ക​ളും​ ​കാ​യ്‌​ക​ളു​മൊ​ക്കെ​ ​ത​ക​ർ​ന്ന് ​ഒ​ഴു​കി​ ​ന​ട​ന്നു.
നി​ലം​ ​പൊ​ത്തി​യ​ ​മ​രം​ ​പ്ര​ള​യ​ജ​ന​ത്തി​ൽ​ ​ഒ​ഴു​കി​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​പ​ക്ഷി​പ്പെ​ണ്ണ് ​പാ​ർ​ക്കു​ന്ന​ ​വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ​ ​അ​രി​കി​ൽ​ ​എ​ത്തി.​ ​ഈ​ ​കാ​ഴ്ച​ക​ണ്ട് ​പ​ക്ഷി​ക്ക് ​എ​ന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത​ ​സ​ന്തോ​ഷം​ ​തോ​ന്നി.​ ​ത​നി​ക്ക് ​കൂ​ടു​കൂ​ട്ടാ​ൻ​ ​സ്ഥ​ലം​ ​നി​ഷേ​ധി​ച്ച​ ​ആ​ ​മ​ര​ത്തി​ന് ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ത​ന്നെ​ ​വ​ര​ണം.​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തി​ന് ​അ​റു​തി​ ​വ​ന്ന​ല്ലോ​?​ ​ത​ന്റെ​ ​മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് ​ഒ​ഴു​കി​വ​ന്ന​ ​ആ​ ​മ​ഹാ​വൃ​ക്ഷ​ത്തോ​ട് ​കി​ളി​പ്പെ​ണ്ണ് ​ക​യ​ർ​ത്തു.
'​'​നി​ന​ക്ക് ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​ത​ന്നെ​ ​വ​ര​ണം.​ ​ക​ർ​മ്മ​ഫ​ല​മാ​ണി​ത്.​ ​ഞാ​ൻ​ ​കൂ​ടു​കൂ​ട്ടാ​ൻ​ ​ഇ​ത്തി​രി​ ​സ്ഥ​ലം​ ​ചോ​ദി​ച്ചു​ ​വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ഭ​യം​ ​ത​രാ​തെ​ ​എ​ന്നെ​ ​ഓ​ടി​ച്ചു​വി​ട്ട​ ​നി​ന​ക്ക് ​ഈ​ ​ഗ​തി​ ​വ​ര​ണം.​ ​മ​ഴ​ക്കാ​ല​ത്ത് ​ര​ക്ഷ​യ്‌​ക്കാ​യി​ ​വ​ന്ന​ ​എ​ന്നോ​ട് ​'​നോ​"​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ ​നി​ന​ക്ക് ​ആ​ ​മ​ഴ​ ​ത​ന്നെ​ ​വി​ന​യാ​യ​ത് ​വി​ധി​!"
ചെ​റു​കി​ളി​യു​ടെ​ ​ശ​കാ​ര​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​കേ​ട്ട് ​ആ​ ​മ​ഹാ​വൃ​ക്ഷം​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.​ ​എ​ന്നി​ട്ടു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
'​'​ ​പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​ ​പ​ക്ഷീ​!​ ​നീ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യ​ല്ല​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ.​ ​ഈ​ ​വ​ർ​ഷ​കാ​ല​ത്ത് ​ഞാ​ൻ​ ​ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടി​ല്ലെ​ന്ന് ​എ​നി​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ചീ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ ​എ​ന്റെ​ ​വേ​രു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​എ​നി​ക്ക് ​ഉ​ത്ത​മ​ബോ​ദ്ധ്യം​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഈ​ ​മ​ഴ​യി​ൽ​ ​ഞാ​ൻ​ ​വീ​ണു​പോ​വു​മ്പോ​ൾ,​ ​എ​ന്നി​ൽ​ ​അ​ഭ​യം​ ​തേ​ടി​യ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​കു​ഴ​പ്പം​ ​ഉ​ണ്ടാ​ക​രു​തെ​ന്ന് ​ക​രു​തി​യാ​ണ് ​ഞാ​ൻ​ ​'​നോ​"​ ​എ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.​ ​നീ​ ​എ​ന്റെ​ ​ശി​ഖ​ര​ത്തി​ൽ​ ​കൂ​ടു​വ​ച്ച് ​മു​ട്ട​യി​ട്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​എ​ന്തു​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​എ​ന്ന് ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​യേ​ണ്ട​ല്ലോ​?​ ​നി​ന്റെ​യും​ ​നി​ന്റെ​ ​പ​ക്ഷി​ക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും​ ​ജീ​വ​ൻ​ ​അ​പ​ക​ട​ത്തി​ൽ​ ​പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​ണ് ​അ​ന്ന് ​ഞാ​ൻ​ ​നി​ന​ക്ക് ​കൂ​ടു​കെ​ട്ടാ​ൻ​ ​സ്ഥ​ലം​ ​നി​ഷേ​ധി​ച്ച​ത്."
കു​റ്റ​ബോ​ധം​ ​കൊ​ണ്ട് ​ആ​ ​പ​ക്ഷി​യു​ടെ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​നി​റ​ഞ്ഞു.​ ​അ​വ​ൾ​ ​പ​ശ്ചാ​ത്താ​പ​വി​വ​ശ​യാ​യി.​ ​ത​ന്റെ​ ​ന​ന്മ​യ്‌​ക്ക് ​വേ​ണ്ടി​ ​ആ​ ​വൃ​ക്ഷ​മു​ത്ത​ശി​ ​ചെ​യ്‌​ത​ ​കാ​ര്യ​മോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ​ ​ആ​ ​കി​ളി​ ​ക​ര​ഞ്ഞു​പോ​യി.​ ​മ​ഹാ​മ​ന​സ്‌​ക​യാ​യ​ ​ആ​ ​മ​ര​മു​ത്ത​ശി​യോ​ട് ​അ​വ​ൾ​ ​മാ​പ്പു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
ഈ​ ​ക​ഥ​ ​ന​മു​ക്കൊ​രു​ ​വ​ലി​യ​ ​പാ​ഠം​ ​ന​ൽ​കു​ന്നു​ണ്ട്.​ ​ന​മ്മോ​ട് ​ആ​രെ​ങ്കി​ലും​ ​നോ​ ​എ​ന്നു​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​നെ​ഗ​റ്റീ​വ് ​ആ​ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല.​ ​ജ​ലാ​ശ​യ​ത്തി​ൽ​ ​ഇ​റ​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞ് ​വാ​ശി​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​ ​കു​ട്ടി​യോ​ട് '​നോ"​ ​എ​ന്ന് ​ര​ക്ഷി​താ​ക്ക​ൾ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് ​നെ​ഗ​റ്റീ​വ് ​അ​ല്ല.​ ​ഒ​രാ​ൾ​ ​ന​മു​ക്കു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​ആ​വ​ശ്യം​ ​നി​രാ​ക​രി​ച്ചാ​ൽ​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​എ​ല്ലാ​വ​ശ​വും​ ​നാം​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല.​ ​കേ​വ​ലം​ ​വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ​ ​ബാ​ഹ്യ​രൂ​പ​ത്തി​ലും​ ​ശ​ബ്‌​ദ​ത്തി​ലും​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​അ​ർ​ത്ഥ​ത​ല​ങ്ങ​ൾ​ ​ഉ​ള്ള​ത്.​ ​വ​ലി​യ​ ​കാ​ൻ​വാ​സി​ൽ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​കാ​ണു​മ്പോ​ൾ​ ​'​യെ​സ്'​ ​'​നോ​"​ ​എ​ന്നി​വ​യ്‌​ക്ക് ​പു​തി​യ​ ​ഭാ​വ​വും​ ​അ​ർ​ത്ഥ​വും​ ​കൈ​വ​രു​ന്ന​താ​യി​ ​കാ​ണാം.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​എ​ല്ലാ​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​അ​ങ്ങേ​വ​ശം​ ​കൂ​ടി​ ​കാ​ണാ​ൻ​ ​ശ്ര​മി​ക്ക​ണം​ ​എ​ന്ന​താ​ണ് ​ഈ​ ​ക​ഥ​ ​ന​മ്മോ​ട് ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്.