ഒ​രു​ത്ത​രേ​ന്ത്യ​ൻ​ ​തീ​ർ​ത്ഥാ​ട​നം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു​ ​മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തി​യ​താ​യി​രു​ന്നു​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ.​ ​മു​ഖ്യ​മാ​യും​ ​കാ​ശി​യി​ലും​ ​ഗ​യ​യി​ലു​മാ​ണ​യാ​ൾ​ ​പോ​യ​ത്.​ ​ഗ​യ​യി​ൽ​ ​വ​ച്ച് ​പി​തൃ​ക്ക​ൾ​ക്ക് ​ക​ർ​മ്മം​ ​ന​ട​ത്തു​ക​യു​മു​ണ്ടാ​യി.​ ​ഫ​ൽ​ഗു​നി​ ​ന​ദി​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​ക​ർ​മ്മ​വേ​ദി.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​അ​വി​ടെ​ ​ന​ദി​യെ​ ​ക​ണ്ടി​ല്ല.​ മ​ണ​ലി​ൽ​ ​കു​ഴി​ച്ച​ ​കു​ഴി​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​കി​ട്ടി​യ​ ​വെ​ള്ള​ത്തി​ലാ​ണ് ​ക​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​ട​ത്തി​യ​ത്.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ക്ക് ​ആ​ശ്ച​ര്യ​മാ​യി.​ ​ആ​രോ​ടെ​ന്നി​ല്ലാ​തെ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു:

'​'​എ​വി​ടെ​ ​ഫ​ൽ​ഗു​നി​ ​ന​ദി​?​""
ഒ​ന്നി​ലേ​റെ​പ്പേ​ർ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​പ​റ​യാ​ൻ​ ​മു​തി​ർ​ന്നു.
ഫ​ൽ​ഗു​നി​ ​ഒ​രു​കാ​ല​ത്ത് ​പാ​ലും​ ​തേ​നു​മൊ​ഴു​ക്കി​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​തി​ല​ഹ​ങ്ക​രി​ച്ച​ ​ജ​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ഭോ​ഗ​ലോ​ലു​പ​രാ​യി.​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രാ​വ​ട്ടെ,​ ​ക​ള്ളം​ ​പ​റ​യാ​നും​ ​ഭ​ക്ത​ന്മാ​രെ​ ​വ​ഞ്ചി​ക്കാ​നും​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​അ​തോ​ടെ​ ​ഫ​ൽ​ഗു​നി​ ​ജ​ല​ശൂ​ന്യ​മാ​യി.​ ​തീ​ർ​ത്ഥാ​ട​ക​ർ​ ​ന​ൽ​കു​ന്ന​ ​ദാ​നം​ ​കൊ​ണ്ട് ​നി​ത്യ​വൃ​ത്തി​ ​ക​ഴി​ച്ചു​കൊ​ള്ളാ​നാ​ണ് ​ഫ​ൽ​ഗു​നി​ ​പു​രോ​ഹി​ത​ന്മാ​രോ​ടാ​ജ്ഞാ​പി​ച്ച​ത്.​ ​പി​ന്നീ​ട് ​ജീ​വി​തം​ ​അ​വ​ർ​ക്ക് ​യാ​ച​ന​യാ​യി.
മ​ക​ര​ത്തി​ലെ​ ​ഒ​രു​ ​ത​ണു​ത്ത​ ​പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ​ ​ആ​ലി​ൻ​ചു​വ​ട് ​ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലെ​ ​ആ​ലി​ൻ​ചു​വ​ട്ടി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​ക​ള​ത്തി​ൽ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​ക​ൺ​മു​ന്നി​ൽ​ ​ഫ​ൽ​ഗു​നി​ ​ഒ​ഴു​കി​യെ​ത്തി.​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ഞെ​ട്ടി.
ഈ​ശ്വ​രാ,​ നാ​ളെ​ ​ഈ​ ​നാ​ട്ടി​ലെ​ ​പു​ഴ​ക​ളും​ ​കു​ള​ങ്ങ​ളും​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​വ​റ്റു​മോ​?​ ​പി​ന്നെ​ ​നാ​ട്ടു​കാ​ർ​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​ജീ​വി​ക്കും​?​ ​എ​വി​ടെ​പ്പോ​കും​?​ ​അ​ന്നേ​രം​ ​ഒ​രു​ ​കു​ട്ടി​യു​ടെ​ ​ക​ര​ച്ചി​ൽ​ ​കേ​ട്ട് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ഞെ​ട്ടി.​ അ​യാ​ളെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ​ക​ര​ച്ചി​ൽ​ ​കേ​ട്ട​ ​ദി​ക്കി​ലേ​ക്ക് ​ന​ട​ന്നു.
ആ​ൽ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ​ ​പി​ന്നി​ലെ​ ​വെ​ള്ളം​ ​വ​റ്റി​യ​ ​ചാ​ലി​ൽ​ ​മു​ഷി​ഞ്ഞ​ ​തു​ണി​യി​ൽ​ ​പൊ​തി​ഞ്ഞ​ ​ഒ​രു​ ​കു​ഞ്ഞു​ ​കി​ട​ക്കു​ന്നു.​ ​ഒ​രാ​റു​മാ​സം​ ​പ്രാ​യം​ ​തോ​ന്നും.​ ​വാ​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​പി​ള​ർ​ന്ന് ​അ​ല​റി​വി​ളി​ക്കു​ക​യാ​ണ് ​കു​ഞ്ഞ്,​ ​ക​ര​ച്ചി​ൽ​ ​ചെ​വി​ ​തു​ള​ച്ചു​ക​യ​റു​ന്നു.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​കു​ഞ്ഞി​നെ​ ​കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു.​ ​അ​ത് ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​തി​രി​ച്ചു​ ​അ​യാ​ളെ​ ​നോ​ക്കി.​ ഒ​രു​ ​നി​മി​ഷം​ ​ക​ര​ച്ചി​ൽ​ ​നി​ർ​ത്തി.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​അ​തി​നെ​ ​കൈ​യി​ലി​ട്ട് ​ആ​ട്ടി.​ ​കൊ​ഞ്ചി​ച്ചു.​ ​ഒ​രു​ ​നി​മി​ഷം​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഇ​തി​ക​ർ​ത്ത​വ്യ​താ​മൂ​ഢ​നാ​യി​ ​നി​ന്നു.​ ​പി​ന്നെ​ ​കു​ഞ്ഞി​നെ​യും​ ​കൊ​ണ്ട് ​ന​ട​ന്നു.
റോ​ഡി​ൽ​ ​ആ​ൾ​സ​ഞ്ചാ​രം​ ​തു​ട​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല.​ഒ​ന്നോ​ ​ര​ണ്ടോ​ ​പേ​രെ​ ​ക​ണ്ടു​വെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​വ​ർ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രോ​ട് ​കു​ശ​ലം​ ​ചോ​ദി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​അ​ടു​പ്പ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​എ​ങ്കി​ലും​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​കൈ​യി​ലെ​ ​ആ​ ​പൊ​തി​ക്കെ​ട്ട് ​അ​വ​ർ​ ​അ​ത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ​ ​നോ​ക്കി.​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലാ​ണ് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ചെ​ന്നു​ക​യ​റി​യ​ത്.​ പ​ടി​ ​ക​യ​റു​ന്ന​തോ​ടൊ​പ്പം​ ​അ​യാ​ൾ​ ​വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​നീ​ലാ​ണ്ടാ,​ ​കൊ​റ​ച്ചു​ ​പാ​ല് ​ചൂ​ടാ​റ്റി​ത്താ...​""
നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​അ​ത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രെ​ ​നോ​ക്കി.​അ​ന്നേ​രം​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന​ ​കു​ഞ്ഞ് ​വീ​ണ്ടും​ ​ക​ര​യാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​അ​ന്തം​ ​വി​ട്ടു.
'​'​ഇ​തേ​താ​ണ് ​ഈ​ ​കു​ട്ടി,​ ​അ​ങ്ങ​ത്തേ​?​""
കു​ഞ്ഞി​ന്റെ​ ​ക​ര​ച്ചി​ൽ​ ​കേ​ട്ട് ​ചാ​യ​ ​കു​ടി​ക്കാ​നാ​യി​ ​അ​വി​ടെ​യി​രു​ന്ന​ ​ര​ണ്ടു​മൂ​ന്നു​പേ​ർ​ ​അ​മ്പ​ര​ന്നു.​ ​അ​വ​രും​ ​ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രെ​ ​നോ​ക്കി.​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യ്‌​ക്കു​ള്ളി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​വി​ള​മ്പു​കാ​ര​ൻ​ ​വാ​മ​ദേ​വ​നും​ ​പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​ൻ​ ​ഭാ​സ്‌​ക​ര​നും​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​ത്തി​ ​നോ​ക്കി.​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രെ​യും​ ​കു​ഞ്ഞി​നെ​യും​ ​ക​ണ്ട് ​അ​വ​ർ​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​വ​ന്നു.
എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടു​മാ​യി​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​കു​ഞ്ഞി​നെ​ ​ക​ണ്ടു​കി​ട്ടി​യ​ ​ക​ഥ​ ​വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു.​ ​ഭാ​സ്‌​ക്ക​ര​ൻ​ ​പാ​ൽ​ ​ആ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു.​കു​ഞ്ഞി​ന് ​പാ​ൽ​ ​കൊ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ത് ​ആ​ർ​ത്തി​യോ​ടെ​ ​കു​ടി​ച്ചു.
'​'​പാ​വം.​ അ​തി​ന് ​വ​ല്ലാ​തെ​ ​വി​ശ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​""
കു​ഞ്ഞു​ ​പാ​ല് ​കു​ടി​ച്ചു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ശാ​ന്ത​മാ​യി.
'​'​തു​ണി​ ​വ​ല്ല​തു​മു​ണ്ടോ​ ​നീ​ലാ​ണ്ടാ,​ ​ഇ​ത് ​വ​ല്ലാ​തെ​ ​മു​ഷി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.​""
കു​ഞ്ഞി​നെ​ ​ചു​റ്റി​യി​രു​ന്ന​ ​പ​ഴ​ന്തു​ണി​ ​അ​ഴി​ച്ചു​മാ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ട് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നെ​ ​നോ​ക്കി.
'​'​പെ​ൺ​കു​ട്ടി​യാ​ണ്.​""
ആ​രോ​ ​പ​തി​ഞ്ഞ​ ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
അ​പ്പോ​ഴേ​ക്ക് ​പു​റം​പ​ണി​ക്കാ​രി​ ​ക​മ​ല​യും​ ​എ​ത്തി.​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യ​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ക​മ​ല​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രോ​ട് ​ചോ​ദി​ച്ചു:
'​'​ക​ള​ത്തി​ല​ങ്ങു​ന്നേ​ ,​ ​ഇ​വ​ളെ​ ​വീ​ട്ടി​ലോ​ട്ടാ​ണോ​ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​ത്?​""
ചോ​ദ്യം​ ​കേ​ട്ട് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ഞെ​ട്ടി.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​നി​ശ​ബ്‌​ദ​നാ​യി​ ​ത​ല​ ​താ​ഴ്‌​ത്തി​യി​രു​ന്നു.
ഇ​തു​കേ​ട്ട് ​അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ ​മു​തി​ർ​ന്ന​ ​ഒ​രു​വ​ൻ​ ​പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.​ ​പ​ര​പു​ച്‌​ഛ​വും​ ​അ​ഹ​ങ്കാ​ര​വും​ ​ദ്യോ​തി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​ഭാ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​മു​ഖ​ത്ത്.
'​'​ഭേ​ഷാ​യി.​ ​കൊ​ച്ചി​നെ​ ​വീ​ട്ടി​ലോ​ട്ടു​ ​കൊ​ണ്ട് ​ചെ​ന്നാ​ൽ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യ​മ്മ​ ​ഇ​ങ്ങേ​രെ​ ​കൊ​ല്ലും.​""
അ​തു​കേ​ട്ട് ​ചി​ല​രൊ​ക്കെ​ ​ചി​രി​ച്ചു.​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​യി​ ​ത​ല​യു​യ​ർ​ത്തി.​ എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ​സ​ത്യ​മാ​ണ​ല്ലോ​ ​എ​ന്ന​ ​ചി​ന്ത​യി​ൽ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ത​ല​ ​താ​ഴ്‌​ത്തി.
'​'​പൊ​ലീ​സി​നെ​ ​ഏ​ൽ​പ്പി​ക്ക​ണം.​ ​അ​താ​ ​വേ​ണ്ട​ത്.​""
ഒ​രാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
ആ​ലി​ൻ​ചു​വ​ട്ടി​ൽ​ ​പൊലീ​സ് ​സ്റ്റേ​ഷ​നി​ല്ല.​ ​പൊ​ലീ​സ് ​ആ​ലി​ൻ​ചു​വ​ട്ടി​ൽ​ ​ഒ​ര​പൂ​ർ​വ്വ​കാ​ഴ്‌​ച​യാ​ണ്.​ ​പൊ​ലീ​സ് ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്നൊ​ഴി​ഞ്ഞു​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു.​ ​അ​തി​നാ​ൽ,​പൊ​ലീ​സി​നെ​ ​ഏ​ൽ​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞ​യാ​ളു​ടെ​ ​നേ​രെ​ ​അ​മ​ർ​ഷ​ത്തി​ന്റെ​ ​ക​ൺ​മു​ന​ക​ൾ​ ​പാ​ഞ്ഞു​ചെ​ന്നു.
'​'​നി​ങ്ങ​ളെ​ന്തി​നാ​ ​കൊ​ച്ചി​നെ​ ​എ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​പോ​യ​ത്?​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​അ​ച്‌​ഛ​ന​മ്മ​മാ​ർ​ക്ക് ​വേ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​പി​ന്നെ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ന്തി​നാ​ണ്?​""
ഒ​രു​വ​ൻ​ ​തീ​രെ​ ​മ​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രോ​ട് ​ചോ​ദി​ച്ചു.
അ​ന്നേ​രം​ ​ക​മ​ല​ ​ഒ​രു​ ​പോം​വ​ഴി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​കൊ​ച്ചി​ന്റെ​ ​കാ​ര്യ​മൊ​ക്കെ​ ​ഞാ​ൻ​ ​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളാം.​ പ​ക്ഷേ​ങ്കി,​ ​ക​ള​ത്തി​ല​ങ്ങു​ന്ന് ​ഓ​രോ​ ​മാ​സ​വും​ ​ചെ​ല​വി​നു​ള്ള​ത് ​ത​ര​ണം.​""
കൂ​ടി​നി​ന്ന​ ​പ​ല​രും​ ​ക​മ​ല​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ​ശ​രി​ ​വ​ച്ചു.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ചി​ന്താ​ധീ​ന​നാ​യി.​ ​കൂ​ട്ട​ലും​ ​കി​ഴി​ക്ക​ലും​ ​ന​ട​ത്തി.​പെ​രു​വ​ഴി​യി​ൽ​ക്കി​ട​ന്ന് ​ച​ത്തു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​കു​രു​ന്നി​നെ​ ​ര​ക്ഷി​ച്ചെ​ടു​ത്ത​തി​ന് ​ത​ന്റെ​ ​ത​ല​യ്‌​ക്കു​മേ​ൽ​ ​ശി​ക്ഷ​ ​കെ​ട്ടി​വ​യ്‌​ക്കു​ക​യാ​ണ് ​ക​ണ്ണി​ൽ​ ​ചോ​ര​യി​ല്ലാ​ത്ത​ ​നാ​ട്ടു​കാ​ർ.​ ​പൊ​ടു​ന്ന​നെ​ ​ഫ​ൽ​ഗു​നി​യു​ടെ​ ​ച​രി​ത്രം​ ​അ​യാ​ളോ​ർ​ത്തു.​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​അ​ലി​വി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രാ​യാ​ൽ​ ​ഈ​ശ്വ​ര​ൻ​ ​ഗ്രാ​മ​ത്തെ​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​ശ​പി​ക്കും.​പി​ന്നെ​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​തെ​ണ്ടി​ക​ളാ​വും.​ത​ന്റെ​ ​ഗ്രാ​മ​ത്തി​ന് ​ആ​ ​ഗ​തി​ ​വ​ര​രു​തെ​ന്ന് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ക്ക് ​നി​ർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ട​യാ​ൾ​ ​ക​മ​ല​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ​ന​ട​പ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​പ്പ​റ്റി​ ​ആ​ലോ​ചി​ച്ചു.
അ​ന്നേ​രം​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​മു​ന്നി​ൽ​ ​വ​ന്ന് ​ത​ല​ ​ചൊ​റി​ഞ്ഞു​ ​നി​ന്നു.
'​'​എ​നി​ക്കൊ​രു​ ​കാ​ര്യം​ ​പ​റ​യാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ത​ല​യു​യ​ർ​ത്തി​ ​നോ​ക്കി.
'​'​കു​ഞ്ഞി​നെ​ ​എ​നി​ക്ക് ​ത​രാ​മോ​?​ ​ഞാ​ന​തി​നെ​ ​വ​ള​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ള്ളാം.​ ​എ​ന്റെ​ ​സ്വ​ന്തം​ ​മോ​ളാ​യി.​""
എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​വാ​മ​ദേ​വ​നെ​ ​നോ​ക്കി.​ ​ആ​ ​നോ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ഒ​രു​പാ​ട​ർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു..​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​മ​ന​സി​ലൂ​ടെ​ ​ആ​ ​അ​ർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഫ​ൽ​ഗു​നി​യാ​യി​ ​ഒ​ഴു​കി.​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യ്‌​ക്ക​ടു​ത്താ​ണ് ​വാ​മ​ദേ​വ​ന്റെ​ ​കു​ടി​ൽ.​ ​അ​വി​ടെ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഒ​റ്റ​യ്‌​ക്കാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​ച്‌​ഛ​ന​മ്മ​മാ​രോ​ ​ബ​ന്ധു​ക്ക​ളോ​ ​ആ​രും​ ​അ​യാ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ഏ​താ​നും​ ​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ ​മു​ൻ​പ് ​അ​യാ​ളൊ​രു​ ​വി​വാ​ഹം​ ​ക​ഴി​ച്ചു.​ ​അ​നാ​ഥ​യാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​പെ​ൺ​കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​വ​ധു.
'​'​എ​നി​ക്കാ​രു​മി​ല്ല,​ ​അ​വ​ൾ​ക്കു​മാ​രു​മി​ല്ല.​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​എ​നി​ക്ക​വ​ളും​ ​അ​വ​ൾ​ക്ക് ​ഞാ​നു​മു​ണ്ട്.​""
വ​ധു​വി​നെ​പ്പ​റ്റി​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച​വ​രോ​ടൊ​ക്കെ​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​വ​ള​രെ​ ​ആ​ഹ്ലാ​ദ​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ദാ​മ്പ​ത്യം.​ ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​ക​ളി​യും​ ​ചി​രി​യും.​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലെ​ ​പ​ണി​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഉ​ഴ​പ്പു​മെ​ന്നാ​ണ് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​ക​രു​തി​യ​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​അ​വി​ട​ത്തെ​ ​പ​ണി​യും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ​ ​ത​ന്നെ​ ​ചെ​യ്‌​തു.​ ​എ​ന്ന​ല്ല,​ ​വീ​ട്ടു​ജോ​ലി​ക​ളി​ൽ​ ​ഇ​ട​വേ​ള​ ​കി​ട്ടു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ​ ​ന​വ​വ​ധു​വും​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​ ​ജോ​ലി​ക​ളി​ൽ​ ​സ​ഹാ​യി​ച്ചി​രു​ന്നു.​ ​അ​വ​ൾ​ ​ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യി.​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​സ​ന്തോ​ഷം​ ​കൊ​ണ്ട് ​മ​തി​മ​റ​ന്നു.​ഓ​ർ​ക്കാ​പ്പു​റ​ത്ത് ​അ​വ​ൾ​ക്കൊ​രു​ ​പ​നി​ ​വ​ന്നു.​ ​പ​നി​ ​മൂ​ർ​ച്‌​ഛി​ച്ച​പ്പോ​ൾ​ ​ടൗ​ണി​ലെ​ ​ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ​ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി.​അ​വി​ടെ​വ​ച്ചു​ ​അ​വ​ൾ​ ​ത​ന്റെ​ ​കു​ഞ്ഞി​നോ​ടൊ​പ്പം​ ​ലോ​കം​ ​വെ​ടി​ഞ്ഞു.​പി​ന്നെ​ ​നാ​ല​ഞ്ചു​മാ​സം​ ​ആ​രും​ ​വാ​മ​ദേ​വ​നെ​ ​ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല.​ ​അ​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​അ​യാ​ൾ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​വ​ന്നു.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പു​തി​യൊ​രു​ ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു.​ക​ളി​യും​ ​ചി​രി​യു​മി​ല്ലാ​ത്ത,​ ​കേ​വ​ലം​ ​മൗ​നി​യാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ.​എ​ങ്കി​ലും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ജോ​ലി​ക​ൾ​ ​പ​ഴ​യ​തു​പോ​ലെ​ ​ചെ​യ്തു.​ ​ഇ​ന്നി​പ്പോ​ൾ​ ​അ​നാ​ഥ​യാ​യെ​ത്തി​യ​ ​ഒ​രു​ ​കു​ഞ്ഞ് ​അ​യാ​ളി​ൽ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ച​ല​ന​മു​ണ​ർ​ത്തു​ന്നു.​ ​എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും​ ​അ​ത് ​മ​ന​സി​ലാ​യി.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ക്കും​ ​മ​ന​സി​ലാ​യി.​അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ​ ​കു​ഞ്ഞി​നെ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​കൈ​ക​ളി​ലേ​ല്പി​ച്ചു.
വാ​മ​ദേ​വ​ന്റെ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​നി​റ​ഞ്ഞു.
'​'​അ​ങ്ങു​ന്നേ,​ ​എ​ന്താ​ ​ഇ​വ​ളു​ടെ​ ​പേ​ര്?​""
വി​ന​യ​ത്തോ​ടെ​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ഒ​രു​ ​നി​മി​ഷം​ ​ചി​ന്തി​ച്ചു​നി​ന്നു.​പി​ന്നെ​യ​യാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​എ​നി​ക്ക് ​കി​ട്ടു​മ്പോ​ൾ​ ​കു​ഞ്ഞി​ന് ​പേ​രി​ല്ല.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​ഞാ​നൊ​രു​ ​പേ​ര് ​പ​റ​യാം,​ ​ജാ​ന​കി.​""
*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​**
കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ശു​ഭ​പ​ര്യ​വ​സാ​യി​യാ​യി​ല്ല.​ ​പി​റ്റേ​ന്ന് ​വൈ​കു​ന്നേ​രം​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യ്‌​ക്കു​ ​ചൂ​ഴെ​ ​കാ​ർ​മേ​ഘ​ങ്ങ​ള​ടി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി.​ ​മി​ന്ന​ൽ​പ്പി​ണ​ർ​ ​പാ​ഞ്ഞു.​ ​ഇ​ടി​ ​വെ​ട്ടി.​ ​വ​ന്ന​ത് ​ക​ള​ത്തി​ൽ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​ഭാ​ര്യ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു.​അ​വ​രു​ടെ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​ചു​വ​ന്നി​രു​ന്നു.​ ​ചു​ണ്ടു​ക​ൾ​ ​വി​റ​യ്‌​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ശി​ര​സ് ​ഉ​യ​ർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു.
ആ​ ​വ​ര​വി​നു​ ​പി​ന്നി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​പ്ര​കോ​പ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ക​ള​ത്തി​ൽ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​ചെ​ന്ന​ ​ഏ​തോ​ ​ജോ​ലി​ക്കാ​രി​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യു​ടെ​ ​അ​ടു​ത്തു​ചെ​ന്ന് ​അ​ട​ക്കം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​ഇ​വി​ട​ത്തെ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​കൊ​ച്ചി​നെ​ ​കൊ​ണ്ടു​ചെ​ന്നെ​ന്നു​ ​പ​റ​യ​ണു.​""
അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​പു​രി​ക​മു​യ​ർ​ത്തി.​ജോ​ലി​ക്കാ​രി​ ​തു​ട​ർ​ന്നു:
'​'​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​എ​വി​ടെ​നി​ന്നോ​ ​കി​ട്ടി​യ​താ​ണ് ​പോ​ലും.​""
പ​ദ്മാ​വ​തി​യു​ടെ​ ​മു​ഖ​ത്ത് ​ചു​വ​പ്പ് ​നി​റം​ ​വ​ർ​ദ്ധി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട് ​വാ​ർ​ത്താ​വാ​ഹ​ക​യ്‌​ക്ക് ​ഉ​ത്സാ​ഹ​മേ​റി.​ ​ശ​ബ്‌​ദം​ ​വീ​ണ്ടു​മൊ​ന്നു​ ​താ​ഴ്‌​ത്തി.
'​'​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​പ​റ​യ​ണൂ...​""
എ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​അ​ർ​ദ്ധോ​ക്തി​യി​ൽ​ ​വി​ര​മി​ച്ചു.
'​'​എ​ന്ത് ​പ​റ​യു​ന്നു​?​""
അ​ല​റു​ന്ന​ ​മാ​തി​രി​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ഴും​ ​അ​ങ്ങു​മി​ങ്ങും​ ​നോ​ക്കി,​ ​ചു​ണ്ട് ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യു​ടെ​ ​ക​ർ​ണ്ണ​പു​ട​ത്തി​ലേ​ക്ക​ടു​പ്പി​ച്ചു​ ​ശ​ബ്‌​ദം​ ​പി​ന്നെ​യും​ ​താ​ഴ് ത്തി ​അ​വ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​കു​ഞ്ഞ് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ര​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റേ​തു​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്ന്.​""
'​'​ഫ​ ​!​""
ആ​ ​ആ​ട്ടി​ൽ​ ​വാ​ർ​ത്ത​ക്കാ​രി​ ​തെ​റി​ച്ചു​പോ​യി.
ത​ല​മു​ടി​ ​വാ​രി​ക്കെ​ട്ടി​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ന​ട​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി.​ ​ആ​ ​യാ​ത്ര​യാ​ണ് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യു​ടെ​ ​മു​മ്പി​ലെ​ത്തി​ ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത്.
'​'​എ​ടാ​ ​നീ​ലാ​ണ്ടാ...​""
അ​തൊ​ര​ല​ർ​ച്ച​യാ​യി​രു​ന്നു.
നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കു​വ​ന്നു.
'​'​എ​ന്താ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ക്കൊ​ച്ച​മ്മേ​?​""
'​'​ഇ​വി​ടെ​ ​ഒ​രു​ ​കൊ​ച്ചി​നെ​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​യി​രു​ന്നോ​?​""
നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​അ​ല്പ​മൊ​ന്നു​ ​വി​ള​റി.​അ​യാ​ൾ​ ​മൂ​ളി.
'​'​ആ​ര് ​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു​?​""
'​'​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ര​ദ്ദേ​ഹം.​""
'​'​ഓ​ഹോ​!​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​വ​ര​ട്ടെ.​പ​റ.​എ​ല്ലാം​ ​പ​റ.​നേ​ര് ​മാ​ത്രം​ ​പ​റ.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ര​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​എ​വി​ടെ​ ​നി​ന്നു​കി​ട്ടി​ ​ആ​ ​കു​ഞ്ഞി​നെ​?​""
'​'​ആ​ലി​ന്റെ​യ​ടു​ത്ത് ​അ​നാ​ഥ​മാ​യി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട് ​എ​ടു​ത്തോ​ണ്ട് ​വ​ന്ന​താ.​""
'​'​ആ​ലി​ന്റെ​ ​മൂ​ട്ടി​ൽ​ ​കൊ​ച്ചു​ ​കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് ​വേ​റെ​യാ​രും​ ​ക​ണ്ടി​ല്ലേ​?​""
'​'​ക​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​അ​വ​രെ​ടു​ത്തോ​ണ്ടു​ ​വ​രി​ല്ലേ​?​""
'​'​ഇ​ല്ല.​ ​വ​രി​ല്ല.​അ​വ​രാ​രും​ ​എ​ടു​ത്തോ​ണ്ടു​വ​രി​ല്ല.​കാ​ര​ണം,​ ​അ​വ​രാ​രും​ ​ഇ​ങ്ങേ​രെ​പ്പോ​ലെ​ ​മ​ണ്ട​ന്മാ​ര​ല്ല.​""
'​'​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ഇ​ത്തി​രി​ ​മ​നു​ഷ്യ​ത്വം​ ​കാ​ണി​ച്ചു.​ അ​തി​ന് ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​പ​രി​ഹ​സി​ക്ക​രു​ത്.​""
'​'​വ​ക്കാ​ല​ത്ത് ​പി​ടി​ക്കാ​ൻ​ ​വ​ര​ണ​ ​നീ​ലാ​ണ്ടാ,​ ​എ​ന്നാ​ ​നീ​ ​പ​റ,​ ​ഏ​താ​ണീ​ ​കൊ​ച്ച്?​ ​ആ​രു​ടെ​താ​ണീ​ ​കൊ​ച്ച്?​""
'​'​അ​താ​ർ​ക്ക​റി​യാം​ ​അ​മ്മ​ച്ചീ​?​ ​അ​ത​റി​യാ​മെ​ങ്കി​ ​അ​തോ​ടെ​ ​തീ​ർ​ന്നി​ല്ലേ​ ​കൊ​ച്ചി​ന്റെ​ ​അ​നാ​ഥ​ത്വം​?​""
'​'​ശ​രി.​ ​അ​ത് ​നീ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ​ഞാ​ൻ​ ​സ​മ്മ​തി​ച്ചു.​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഒ​ന്ന് ​ചോ​ദി​ക്ക​ട്ട്.​ ​കൊ​ച്ചി​നെ​ ​ഇ​വി​ടെ​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​യാ​ളാ​ണ് ​അ​തി​ന്റെ​ ​ത​ന്ത​ ​എ​ന്നാ​രെ​ങ്കി​ലും​ ​നാ​ളെ​ ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ല് ​എ​ന്ത​രാ​യി​രി​ക്കും​ ​നി​ങ്ങ​ടെ​ ​മ​റു​പ​ടി​?​""
ഉ​ത്ത​രം​ ​മു​ട്ടി​ക്കു​ന്ന​ ​ചോ​ദ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​ത്.​ ​അ​തി​നു​ ​മു​ന്നി​ൽ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നൊ​ന്നു​ ​പ​രു​ങ്ങി.​ ​പി​ന്നെ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഊ​ർ​ജം​ ​വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു.​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യെ​ ​നേ​രി​ട്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​ത​ന്നെ.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​പ​റ​യാം.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​പ​റ​യു​മെ​ന്ന് ​പേ​ടി​ച്ചി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കും​ ​ഈ​ ​കൊ​ച്ചി​നെ
ക​ണ്ടി​ട്ട് ​ആ​രും​ ​കൈ​യി​ലെ​ടു​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​ത്.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​വേ​ണ്ടാ​ന്നു​ ​വ​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ ​കൊ​ച്ച് ​അ​വി​ടെ​ക്കെ​ട​ന്ന് ​ച​ത്തു​പോ​യേ​നെ.​ ​മ​നു​ഷ്യ​ത്വ​വും​ ​ആ​ണ​ത്ത​വു​മു​ള്ള​ ​ഒ​രാ​ളെ​ങ്കി​ലും​ ​ഈ​ ​നാ​ട്ടി​ലു​ണ്ടാ​യി.​ ​അ​ത് ​അ​മ്മ​ച്ചീ​ടെ​ ​ഭ​ർ​ത്താ​വാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഒ​രു​ ​സ്ത്രീ​ക്ക് ​അ​ഭി​മാ​നി​ക്കാ​ൻ​ ​ഇ​തി​ന​പ്പു​റം​ ​എ​ന്താ​ണ് ​വേ​ണ്ട​ത്?​""
പ​റ​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ഇ​ത്ര​യും​ ​ഭം​ഗി​യാ​യി​ ​ത​നി​ക്കെ​ങ്ങ​നെ​ ​സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ്റി​ ​എ​ന്ന​യാ​ൾ​ ​അ​ദ്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു.​ ​ആ​ലി​ന് ​ചു​വ​ട്ടി​ലെ​ ​ഗ്രാ​മോ​ദ്ധാ​ര​ണ​ ​ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യു​ടെ​ ​വാ​ർ​ഷി​ക​ത്തി​ന് ​വ​രാ​റു​ള്ള​ ​ചി​ല​ ​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ​ ​പ്ര​സം​ഗം​ ​പോ​ലെ​യു​ണ്ട്.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​ഒ​ര​ഭി​മാ​നം​ ​നാ​മ്പി​ട്ടു​വെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഉ​ത്‌​‌​ക്ക​ണ്ഠ​യോ​ടെ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യ​മ്മ​യു​ടെ​ ​മു​ഖ​ത്തു​നോ​ക്കി​നി​ന്നു.
പ​ദ്മാ​വ​തി​യു​ടെ​ ​ജ്വ​ലി​ച്ചു​നി​ന്ന​ ​മു​ഖം​ ​കു​റേ​ശ്ശെ​ക്കു​റേ​ശ്ശെ​ ​ശാ​ന്ത​മാ​കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നു​ ​തോ​ന്നി.​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​പി​ന്നി​ൽ​ ​മി​ഴി​ച്ചു​നി​ന്ന​ ​ക​ണ്ണു​ക​ളി​ലും​ ​ആ​ ​തോ​ന്ന​ൽ​ ​പ്ര​തി​ഫ​ലി​ച്ചു.
പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​മു​ഖ​മു​യ​ർ​ത്തി.
'​'​നീ​ലാ​ണ്ടാ,​ ​നി​ങ്ങ​ടെ​ ​ഒ​ട​പ്പെ​റ​ന്നോ​ളാ​ണ് ​മു​മ്പി​ലു​ ​നി​ക്ക​ണ​തെ​ന്നു​ ​വി​ചാ​രി​ക്ക​ണം.​""
'​'​വി​ചാ​രി​ച്ചു​ ​അ​മ്മ​ച്ചീ​ ​വി​ചാ​രി​ച്ചു.​ ​ഒ​ട​പ്പെ​റ​ന്നോ​നെ​പ്പോ​ലെ​യും​ ​ദൈ​വ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​യും​ ​ഞാ​ൻ​ ​സ്‌​നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും​ ​ബ​ഹു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​ഒ​രാ​ളി​ന്റെ​ ​ഭാ​ര്യ.​ ​ഞാ​ൻ​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല​ ​അ​മ്മ​ച്ചീ,​ ​ഈ​ ​ഗ്രാ​മം​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ര​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​ ​ക​രു​തു​ന്ന​ത​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്.​""
അ​വി​ടെ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യ​മ്മ​യ്‌​ക്ക് ​പ്ര​തി​രോ​ധ​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​ഷ്‌​ട​പ്പെ​ട്ടു.​ ത​ന്റെ​ ​ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ​ ​ഈ​ ​ഗ്രാ​മം​ ​ഒ​രു​ ​ജാ​ര​നെ​ന്നു​ ​വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ​ ​ഇ​ന്ന് ​താ​ൻ​ ​ആ​ലി​ന്ചു​വ​ടി​നെ​ ​ചു​ട്ടു​ചാ​മ്പ​ലാ​ക്കി​യേ​നെ​!​ ​പ​ക്ഷേ​ ,​ ​ഈ​ ​ഗ്രാ​മം​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​ ​ആ​ദ​രി​ക്കു​ന്നു.​അ​പ്പോ​ൾ​പ്പി​ന്നെ​ ​ഞാ​ൻ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ​തി​രാ​യി​ ​ചി​ന്തി​ക്കാ​മോ?
ആ​യി​രം​ ​ന​ഖ​മു​ന​ക​ളും​ ​ആ​യി​രം​ ​നാ​വു​ക​ളു​മാ​യി​ ​എ​ത്തി​യ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​നി​ശ​ബ്‌​ദ​യാ​യി​ ​മ​ട​ങ്ങി.​ ​ത​ന്റെ​ ​ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന്റെ​ ​പേ​രി​ൽ​ ​കു​റ​ച്ചു​ ​ഗ്രാ​മ​വാ​സി​ക​ളെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​ഭി​മാ​നം​ ​കൊ​ള്ളു​ന്നു.​ ബ​ഹ​ള​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ​ ​പോ​യാ​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​അ​നാ​ഥ​ക്കു​ട്ടി​ ​ത​ന്റെ​ ​ചു​മ​ലി​ൽ​ ​വീ​ഴി​ല്ലേ​ ​?​ ​മ​ട​ങ്ങു​ക​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണു​ചി​തം​ ​അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു​ ​തീ​രു​മാ​ന​ത്തി​ലാ​ണ് ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​മ​ട​ങ്ങി​യ​ത്.
അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ ​സ​ർ​വ​രും​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നെ​ ​അ​ഭി​ന​ന്ദി​ച്ചു.
'​'​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ആ​ ​പാ​വം​ ​മ​നു​ഷ്യ​നെ​ ​ര​ക്ഷി​ച്ചു.​""
ഒ​രാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ര​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​ ​ഞാ​ൻ​ ​അ​ത്ര​യെ​ങ്കി​ലും​ ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ​ ​എ​ന്നാ​ണ് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​ചി​ന്തി​ച്ച​ത്.
(തുടരും)​