രാ​മ​നെ​ത്തേ​ടി​ ​വ​ന്ന​ ​മാ​രീ​ച​ൻ​ ​മാ​യാ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​വി​ല​പി​ച്ച​തു​കേ​ട്ട് ​ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ​ ​ആ​കാം​ക്ഷാ​ഭ​രി​ത​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​സീ​താ​ദേ​വി​ ​അ​സ്വ​സ്ഥ​യാ​യി.​ ​എ​ന്തോ​ ​സം​ഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​ഉ​ത്ക​ണ്ഠ​യോ​ടെ​ ​വൈ​ദേ​ഹി​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​നോ​ടാ​യി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​അ​നു​ജാ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണാ​!​ ​എ​ന്റെ​ ​മ​ന​സും​ ​പ്രാ​ണ​നും​ ​അ​ശാ​ന്ത​മാ​കു​ന്നു.​ ​അ​തി​ ​വേ​ഗം​ ​പു​റ​പ്പെ​ട്ട് ​ആ​ര്യ​പു​ത്ര​നെ​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ​ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക.​ ​ദീ​ന​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന​ത് ​ഞാ​ൻ​ ​വ്യ​ക്ത​മാ​യി​കേ​ട്ടു.​ ​കൊ​ടും​കാ​ട്ടി​ൽ​ ​ആ​പ​ത്തെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​പി​ണ​ഞ്ഞ​താ​ണോ​?​ ​നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന​ ​ശ​ബ്‌​ദം​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റേ​താ​ക​ണം.​ ​ര​ക്ഷ​തേ​ടി​ ​അ​ല​യു​ക​യാ​കാം.​ ​സിം​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​മു​ന്നി​ൽ​പെ​ട്ട​ ​കാ​ള​യെ​പ്പോ​ലെ​ ​രാ​ക്ഷ​സ​പ്പ​ട​യു​ടെ​ ​കൈ​യി​ൽ​ ​അ​ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​കാം.
മ​ന​സി​ള​കി​ ​വൈ​ദേ​ഹി​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​പ​റ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ന് ​അ​ല്പം​ ​പോ​ലും​ ​കു​ലു​ക്ക​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.​ ​സീ​ത​യെ​ ​സം​ര​ക്ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ​ക​ല്പി​ച്ചാ​ണ് ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​ൻ​ ​പോ​യ​ത്.​ ​ആ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ഇ​പ്പോ​ഴും​ ​കാ​തു​ക​ളി​ൽ​ ​മു​ഴ​ങ്ങു​ന്നു.​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​ന് ​ഒ​ന്നും​ ​സം​ഭ​വി​ക്കി​ല്ല.​ ​വെ​റു​തെ​ ​ആ​ശ​ങ്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തെ​ന്തി​ന്?​ ​ഒ​രു​ ​ഭാ​വ​ഭേ​ദ​വു​മി​ല്ലാ​തെ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ​ ​സീ​ത​യ്‌​ക്ക് ​കോ​പം​ ​വ​ന്നു.​ ​ക​ഠി​ന​മാ​യ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ദേ​വി​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​പു​റ​പ്പെ​ടാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​:​ ​അ​ല്ല​യോ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണാ,​ ​നീ​ ​ബ​ന്ധു​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​ന്റെ​ ​ശ​ത്രു​വാ​ണ്.​ ​ആ​പ​ത്തി​ൽ​ ​പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​ ​ര​ക്ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ​തോ​ന്നാ​ത്ത​ത് ​ക​ഷ്‌​ട​മാ​ണ്.​ ​എ​ന്നെ​ ​നീ​ ​മോ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കാം.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​വാം​ ​ജ്യേ​ഷ്‌​ഠ​നെ​ ​ര​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ​ ​തോ​ന്നാ​ത്ത​ത് ​നി​ന​ക്ക് ​സ​ഹോ​ദ​ര​സ്നേ​ഹ​മി​ല്ല.​ ​ജ്യേ​ഷ്‌​ഠ​ന്റെ​ ​നാ​ശം​ ​നീ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കാം.​ ​നീ​യും​ ​ഞാ​നും​ ​ഇ​വി​ടെ​യെ​ത്തി​യ​ത് ​ശ്രീ​രാ​മ​സ​ഹാ​യം​ ​കൊ​ണ്ടാ​ണ്.​ ​ആ​ ​ദി​വ്യ​സോ​ദ​ര​നെ​ ​ര​ക്ഷി​ക്കു​വാ​ൻ​ ​നി​ന​ക്ക് ​തോ​ന്നാ​ത്ത​ത് ​ക്രൂ​ര​ത​യാ​ണ്.​ ​രാ​മ​ന്റെ​ ​പ്രാ​ണ​ൻ​ ​ആ​പ​ത്തി​ലാ​കു​മ്പോ​ൾ​ ​എ​ന്നെ​ക്കൊ​ണ്ട് ​എ​ന്ത് ​കാ​ര്യം?
ഭ​യ​ന്നു​വി​റ​ച്ച​ ​ഒ​രു​ ​മാ​ൻ​പേ​ട​യു​ടെ​ ​സ്വ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​സീ​ത​യു​ടേ​ത്.​ ​ക​ണ്ണീ​ർ​വാ​ർ​ത്ത് ​ഗ​ദ്ഗ​ദ​ക​ണ്ഠ​യാ​യ​ ​സീ​ത​യെ​ക​ണ്ട് ​ഏ​റ്റ​വും​ ​വി​ന​യ​ത്തോ​ടെ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​ദേ​വി​ ​എ​ന്തി​നാ​ണ് ​ഈ​ ​ആ​ശ​ങ്ക​ക​ൾ​?​ ​സ​ർ​പ്പ​ങ്ങ​ൾ​ക്കോ​ ​അ​സു​ര​ന്മാ​ർ​ക്കോ​ ​ദേ​വ​ന്മാ​ർ​ക്കോ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കോ​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നെ​ ​ജ​യി​ക്കാ​നാ​കി​ല്ല.​ ​പി​ശാ​ചു​ക്ക​ളോ​ ​രാ​ക്ഷ​സ​രോ​ ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ ​ദു​ഷ്ട​രാ​യ​ ​അ​സു​ര​ന്മാ​രോ​ ​ഒ​ന്നി​ച്ചു​ ​വ​ന്നാ​ലും​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നോ​ട് ​പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കാ​നാ​കി​ല്ല.​ ​ദേ​വി​ക്കും​ ​അ​ത​റി​യാ​മ​ല്ലോ.​ ​എ​ന്നി​ട്ടും​ ​എ​ന്താ​ണ് ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​ഉ​ത്ക​ണ്ഠ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്.​ ​അ​മി​ത​ബ​ല​ശാ​ലി​ക​ൾ​ ​പോ​ലും​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നോ​ട് ​അ​ടി​യ​റ​വ് ​പ​റ​ഞ്ഞു​പോ​കും.​ ​രാ​ക്ഷ​സ​ന്മാ​ർ​ ​വി​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഈ​ ​കാ​ന​ന​മ​ദ്ധ്യ​ത്തി​ൽ​ ​ദേ​വി​യെ​ ​ത​നി​ച്ചാ​ക്കി​ ​പോ​കു​ന്ന​തും​ ​ശ​രി​യ​ല്ല.
ദേ​വേ​ന്ദ്ര​നെ​ ​മു​ന്നി​ൽ​നി​റു​ത്തി​ ​മൂ​ന്നു​ലോ​ക​ത്തു​ള്ള​വ​ർ​ ​സം​യു​ക്ത​മാ​യി​ ​വ​ന്നാ​ലും​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നോ​ട് ​എ​തി​രി​ടാ​നാ​കി​ല്ല.​ ​അ​ജ​യ്യ​നാ​യ​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നെ​ ​കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​ശ​ക്തി​ക്കും​ ​ആ​കി​ല്ല.​ ​അ​നാ​വ​ശ്യ​മാ​യ​ ​വി​ചാ​ര​വും​ ​വ്യ​സ​ന​വും​ ​ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കു​ക.​ ​മാ​യാ​മൃ​ഗ​ത്തെ​ ​നി​ഗ്ര​ഹി​ച്ച് ​ഉ​ട​ൻ​ ​ത​ന്നെ​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നെ​ത്തും.​ ​കേ​ട്ട​ത് ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​ന്റെ​ ​ശ​ബ്ദ​മ​ല്ല.​ ​മാ​യാ​സ്വ​ര​മാ​ണ്.​ ​ഗ​ന്ധ​ർ​വ​ന​ഗ​രം​ ​പോ​ലെ​യു​ള്ള​ ​മാ​യ​യാ​ണ് ​മാ​രീ​ച​ൻ​ ​കാ​ട്ടി​യ​ത്.
ദേ​വി​യു​ടെ​ ​സം​ര​ക്ഷ​ണം​ ​എ​ന്നെ​ ​ഏ​ല്പി​ച്ചാ​ണ് ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​ൻ​ ​പോ​യ​ത്.​ ​അ​തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​വ്യ​തി​ച​ലി​ക്കാ​ൻ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.​ ​ഖ​ര​ദൂ​ഷ​ണാ​ദി​ക​ളെ​ ​നി​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തി​ൽ​ ​രാ​ക്ഷ​സ​ർ​ക്ക് ​ശ​ത്രു​ത​യു​ണ്ടാ​കും.​ ​അ​വ​ർ​ ​പ​ല​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ​ ​പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കും.​ ​അ​തു​കേ​ട്ട് ​ദേ​വി​ ​ച​ഞ്ച​ല​ ​ചി​ത്ത​യാ​ക​രു​ത്.​ ​സീ​ത​യെ​ ​ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണ് ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​ശ്ര​മി​ച്ച​തെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​ത് ​ഫ​ലി​ച്ചി​ല്ല.​ ​സീ​ത​യു​ടെ​ ​കോ​പം​ ​ഇ​ര​ട്ടി​ച്ചു.​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​ചു​വ​ന്നു.​ ​പു​രി​ക​ങ്ങ​ൾ​ ​ചു​ളി​ഞ്ഞു.​ ​പ​രു​ഷ​മാ​യ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​പി​ന്നെ​യും​ ​പു​റ​ത്തു​വ​ന്നു.
ദ​യ​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നും​ ​അ​ധ​മ​രി​ൽ​ ​അ​ധ​മ​നു​മാ​ണ് ​നീ.​ ​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ​ ​നാ​ശ​ക​നും​ ​ദു​ഷ്ട​നു​മാ​ണ്.​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ന് ​ദുഃ​ഖ​മുണ്ടാ​കു​ന്ന​ത് ​നീ​ ​ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു.​ ​ആ​പ​ത്ത​രി​കി​ലെ​ത്തി​യി​ട്ടും​ ​വെ​റു​തെ​ ​ന്യാ​യ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ​അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്.​ ​നീ​ ​ഗൂ​ഢ​ശ​ത്രു​വാ​ണ്.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​വ​രി​ൽ​ ​പാ​പ​ക​ർ​മ്മ​താ​ത്പ​ര്യം​ ​ഉ​ണ്ടാ​കാം.​ ​കാ​ട്ടി​ൽ​ ​ഏ​ക​നാ​യി​ ​ക​ഴി​യു​ന്ന​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നെ​ ​നീ​ ​പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന​ത് ​ന​ല്ല​ ​ഉ​ദ്ദേ​ശം​ ​കൊ​ണ്ടാ​വി​ല്ല.​ ​ഭ​ര​ത​ൻ​ ​നി​ന്നെ​ ​അ​യ​ച്ച​തി​നും​ ​മ​റ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​ല​ക്ഷ്യ​മു​ണ്ടാ​കാം.​ ​നീ​ ​രാ​മ​നെ​ ​അ​നു​ഗ​മി​ക്കു​ന്ന​ത് ​എ​ന്നി​ലു​ള്ള​ ​മോ​ഹം​ ​കൊ​ണ്ടാ​കാം.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​നി​ന​ക്കോ​ ​ഭ​ര​ത​നോ​ ​ന​ല്ല​ ​ഉ​ദ്ദേ​ശ​മാ​കി​ല്ല.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​മോ​ഹ​ങ്ങ​ൾ​ ​സ​ഫ​ല​മാ​കി​ല്ല.
ശ്യാ​മ​സു​ന്ദ​ര​മാ​യ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ന്റെ​ ​ധ​ർ​മ്മ​പ​ത്നി​ ​നി​ന്നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള​ ​ദു​ഷ്‌​ട​മ​ന​സ്‌​ക​രെ​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യി​ല്ല.​ ​നീ​ ​ഒ​രു​കാ​ര്യം​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കു​ക.​ ​രാ​മ​നി​ല്ലാ​തെ​ ​സീ​ത​യി​ല്ല.​ ​നി​ന്റെ​ ​മു​ന്നി​ൽ​വ​ച്ച് ​ഞാ​നി​താ​ ​പ്രാ​ണ​ത്യാ​ഗം​ ​ചെ​യ്യും.
സീ​താ​ദേ​വി​യു​ടെ​ ​അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​വും​ ​കോ​പാ​കു​ല​വു​മാ​യ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​‌​ണ​ ​ചി​ത്ത​ത്തെ​ ​മു​റി​പ്പെ​ടു​ത്തി.​ ​ശി​ര​സി​ൽ​ ​കൈ​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​വി​ഷാ​ദ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​ദേ​വീ​ ​അ​വി​ടു​ന്ന് ​എ​നി​ക്ക് ​അ​മ്മ​യും​ ​ഈ​ശ്വ​രി​യു​മാ​ണ്.​ ​ഇ​തി​ൽ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​പ​റ​യാ​ൻ​ ​എ​നി​ക്ക് ​ത്രാ​ണി​യി​ല്ല.​ ​ഇ​ത്ത​രം​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ഒ​രു​ ​സ്ത്രീ​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ഉ​ണ്ടാ​യേ​ക്കാം.​ ​അ​വ​ർ​ ​ധ​ർ​മ്മാ​ധ​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ള​റി​യാ​ത്ത​വ​രും​ ​ച​ഞ്ച​ല​ചി​ത്ത​രു​മാ​യി​രി​ക്കാം.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ദേ​വി​ ​അ​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ല​ല്ലോ.​ ​വൈ​ദേ​ഹി​യു​ടെ​ ​വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ചെ​വി​ക​ൾ​ക്ക് ​പ​ഴു​പ്പി​ച്ച​ ​അ​മ്പു​ക​ൾ​ ​പോ​ലെ.​ ​ഞാ​ൻ​ ​അ​ന്യാ​യ​മാ​യി​ ​ഒ​ന്നും​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​നാ​രി​ക​ൾ​ ​സ്വ​ത​വേ​ ​ദു​ഷ്ട​സ്വ​ഭാ​വ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കാം.​ ​ദേ​വി​യി​ൽ​ ​ഭ​ക്തി​യും​ ​ആ​ദ​ര​വു​മു​ള്ള​യാ​ളാ​ണ് ​ഞാ​ൻ.​ ​ഗു​രു​വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​ഞാ​ൻ​ ​തെ​റ്റി​ക്കാ​റി​ല്ല.​ ​എ​ന്നെ​ ​സം​ശ​യി​ച്ച​ത് ​ക്രൂ​ര​മാ​യി​പ്പോ​യി.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​ന്റെ​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​പോ​കു​ന്നു.​ ​ദേ​വി​ക്ക് ​ശാ​ന്തി​ഭ​വി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​വ​ന​ദേ​വ​ത​മാ​ർ​ ​ദേ​വി​യെ​ ​കാ​ത്തു​ര​ക്ഷി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​ദു​ർ​നി​മി​ത്ത​ങ്ങ​ളാ​ണ് ​ഞാ​ൻ​ ​കാ​ണു​ന്ന​ത്.​ ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നോ​ടൊ​പ്പം​ ​മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ​ ​ന​ല്ല​തു​കാ​ണാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യ​ട്ടെ​ ​എ​ന്ന് ​പ്രാ​ർ​ത്ഥി​ക്കു​ന്നു.
അ​തീ​വ​ദുഃ​ഖ​ത്തോ​ടെ​ ​വി​ന​യ​പൂ​ർ​വ്വം​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​പ​റ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും​ ​സീ​ത​ ​ക​ണ്ണീ​രോ​ടെ​ ​ക​ടു​ത്ത​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​തു​ട​ർ​ന്നു​:​ ​ശ്രീ​രാ​മ​നെ​ ​പി​രി​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​ഒ​ന്നു​കി​ൽ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഗോ​ദാ​വ​രി​യി​ലേ​ക്ക് ​ചാ​ടും.​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​ക​യ​റി​ലൊ​ടു​ങ്ങും.​ ​അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​വി​ഷം​ ​കു​ടി​ക്കു​ക​യോ​ ​യാ​ഗാ​ഗ്നി​യി​ൽ​ ​ചാ​ടു​ക​യോ​ ​ചെ​യ്യും.​ ​ശ്രീ​രാ​മ​നെ​യ​ല്ലാ​തെ​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​പു​രു​ഷ​നെ​പാ​ദം​ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​ലും​ ​ഞാ​ൻ​ ​സ്പ​ർ​ശി​ക്കി​ല്ല.​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല.​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​നെ​ ​നി​ന്ദി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​സീ​ത​ ​വീ​ണ്ടും​ ​പു​ല​മ്പി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.
അ​തു​വ​ക​വ​യ്‌​ക്കാ​തെ​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ന​ല്ല​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ഓ​തി​യെ​ങ്കി​ലും​ ​സീ​ത​ ​ഒ​ന്നും​പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​ദുഃ​ഖി​ത​യാ​യി​ക​ണ്ണീ​രൊ​ഴു​ക്കു​ന്ന​ ​സീ​ത​യെ​ ​അ​രി​കി​ലെ​ത്തി​ ​പ്ര​ണ​മി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ട് ​അ​വി​ടം​ ​വി​ട്ടു​പോ​കാ​ൻ​ ​മ​ന​സു​വ​രാ​തെ​ ​പ​ല​വ​ട്ടം​ ​പി​ന്തി​രി​ഞ്ഞു​ ​നോ​ക്കി​കൊ​ണ്ട് ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​നെ​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചി​റ​ങ്ങി.
(​ഫോ​ൺ​:​ 9946108220)