ഇ​ന്ത്യ​ ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം​ ​നേ​ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​സ​മ​ര​ത്തി​ൽ​ ​വ്യാ​പൃ​ത​രാ​യി​രു​ന്ന​ ​പ​ല​ ​മ​ഹാ​ത്മാ​ക്ക​ളും​ ​ചി​ന്തി​ച്ച​ത് ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​സ്വ​യം​പ​ര്യാ​പ്‌​ത​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും​ ​സ​ദാ​ചാ​ര​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും​ ​ഉ​ച്ച​നീ​ച​ത്വ​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​മൊ​ക്കെ​യാ​ണ്. ഈ​ ​രം​ഗ​ത്ത് ​സേ​വ​നം​ ​ന​ട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ ​പ​ല​ ​സം​ഘ​ട​ന​ക​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണ് ​ആ​ര്യ​ ​ധ​ർ​മ്മ​ ​സേ​വാ​സം​ഘം. അ​തി​ന്റെ​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​രി​ലൊ​രാ​ൾ​ ​ആ​ലി​ൻ​ചു​വ​ട്ടി​ലും​ ​വ​ന്ന് ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​നം​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​സാ​ധു​ശീ​ല​ൻ​ ​എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ ​ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്റെ​ ​പേ​ര്.

ച​ർ​ക്ക​യി​ൽ​ ​നൂ​ൽ​നൂ​ൽ​പ്പ് ,​ ​ഹി​ന്ദി​ ​പ​ഠ​നം,​ ​വ​യോ​ജ​ന​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം,​ ​ഗീ​താ​ക്ലാ​സ് ​എ​ന്നി​വ​യൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​മേ​ഖ​ല​ക​ൾ.
ഈ​വ​ക​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളോ​ട് ​ആ​ഭി​മു​ഖ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ക​ളി​യ​ൽ​ ​വീ​ടി​ന്റെ​ ​ചാ​വ​ടി​ ​ത​ന്നെ​ ​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ​ ​കേ​ന്ദ്ര​മാ​യി​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​ൻ​ ​വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ​ ​സാ​ധു​ശീ​ല​ന് ​താ​മ​സ​സൗ​ക​ര്യ​വും​ ​ചെ​യ്‌​തു. അ​ന്ന് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​വി​വാ​ഹം​ ​ക​ഴി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.​അ​ദ്ദേ​ഹ​വും​ ​അ​മ്മ​യും​ ​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​താ​മ​സം.​പ​ര​മ​സാ​ത്വീ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​'​അ​മ്മ.​ ​തീ​ർ​ത്തും​ ​വ്യ​ത്യ​സ്‌​ത​മാ​യ​ ​സ്വ​ഭാ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​ച്‌​ഛ​ന്റേ​ത്.
അ​കാ​ര​ണ​മാ​യി​ ​മ​നു​ഷ്യ​രെ​ ​ദ്രോ​ഹി​ക്കാ​ൻ​ ​വ​ലി​യ​ ​കൗ​തു​ക​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക്.​വ​ലി​യൊ​രു​ ​കു​ടി​യ​നാ​യി​രു​ന്നു.​ഭാ​ര്യ​യെ​ ​ത​ല്ലു​ന്ന​തി​ലും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ആ​ന​ന്ദം​ ​ക​ണ്ടെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു.​കു​ത്ത​ഴി​ഞ്ഞ​ ​ജീ​വി​തം​ ​ന​യി​ച്ച​ ​അ​യാ​ൾ​ ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ​ ​സ്വ​ത്തു​ക്ക​ളൊ​ക്കെ​ ​വി​റ്റു​തു​ല​ച്ചു.​ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​ഒ​രു​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ​ ​വ​ച്ച് ​ക​ത്തി​ക്കു​ത്തി​ൽ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​മ​രി​ച്ചു.​ ​മൃ​ത​ശ​രീ​രം​ ​ക​ളി​യ​ലി​ലേ​ക്കു​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​രു​മ്പോ​ൾ​ ​നാ​ട് ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​പി​റു​പി​റു​ത്ത​ത് ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ഭാ​ര്യ​ക്കി​നി​ ​സ​മാ​ധാ​ന​മാ​യി​ ​ജീ​വി​ക്കാം.
അ​ച്‌​ഛ​ൻ​ ​മ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ക്ക് ​പ​ത്തോ​ ​പ​തി​നൊ​ന്നോ​ ​ആ​യി​രു​ന്നു​ ​പ്രാ​യം.​ ​ഏ​ക​മ​ക​ൻ.​ ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ​ ​ഭാ​രം​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ചു​മ​ലി​ലാ​യി.​ ​സാ​മാ​ന്യം​ ​വ​ലി​യ​ ​ഒ​രു​ ​വീ​ട് ​അ​വ​ശേ​ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും​ ​മ​റ്റു​ ​വ​സ്‌​തു​ക്ക​ളൊ​ക്കെ​ ​അ​ന്യാ​ധീ​ന​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​തി​ൽ​ ​കു​റെ​യെ​ങ്കി​ലും​ ​തി​രി​ച്ചു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ​ ​കി​ണ​ഞ്ഞു​ ​ശ്ര​മി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ക്ക്.​ ​ഈ​ ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലാ​ണ് ​സേ​വാ​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ​ ​സ​ന്ന​ദ്ധ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​അ​യാ​ൾ​ ​സ​മ​യം​ ​ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ​ത്. നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ൻ​ ​ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​അ​യാ​ളെ​ ​സ​മീ​പി​ച്ചു​ ​ഒ​രു​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​ ​തു​ട​ങ്ങാ​ൻ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടെ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ​ ​ഹ​രി​ജ​നോ​ദ്ധാ​ര​ണ​പ​രി​പാ​ടി​യി​ൽ​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ്റു​മോ​ ​എ​ന്നാ​ണ​യാ​ൾ​ക്ക​റി​യേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​ത്.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​സാ​ധു​ശീ​ല​നു​മാ​യി​ ​ആ​ലോ​ചി​ച്ചു.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​വ​ള​രെ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി.​സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​യും​ ​മ​റ്റു​ ​വി​ധ​ത്തി​ലും​ ​പി​ന്തു​ണ​ ​ന​ൽ​കി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​ ​യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​യി. എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ദ​ളി​ത​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽ​ ​ക​യ​റി​ ​ചാ​യ​ ​കു​ടി​ക്കാ​ൻ​ ​ആ​രും​ ​ത​യാ​റാ​യി​ല്ല.​അ​ടു​ത്ത​ ​ദി​വ​സം​ ​രാ​വി​ലെ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലെ​ത്തി.​സാ​ധാ​ര​ണ​ ​പു​റ​ത്ത് ​ഭ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​ക​ളി​ൽ​ ​പോ​യി​ ​ഭ​ക്ഷ​ണം​ ​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​ ​സ്വ​ഭാ​വ​മി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ആ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ചാ​യ​ ​കു​ടി​ച്ചു.​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നോ​ടും​ ​സ​ഹാ​യി​ക​ളോ​ടും​ ​കു​ശ​ലം​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.
പി​ന്നെ​ ​ര​ണ്ടു​ ​ദോ​ശ​ ​ക​ഴി​ച്ചു.​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ചാ​യ. വൈ​കു​ന്നേ​രം​ ​വ​രെ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​അ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രെ​ക്ക​ണ്ട​ ​ചി​ല​രൊ​ക്കെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലേ​ക്ക് ​ക​യ​റി.​ ​അ​വ​ർ​ക്കൊ​ക്കെ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​സ്വ​ന്തം​ ​കാ​ശ് ​മു​ട​ക്കി​ ​ചാ​യ​ ​വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. അ​ങ്ങ​നെ​ ​മൂ​ന്നു​ ​ദി​വ​സം​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലെ​ ​സ്ഥി​ര​സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​മാ​യി​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​നാ​ലാം​ ​ദി​വ​സം​ ​മു​ത​ൽ​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ന്റെ​ ​ക​ട​യി​ൽ​ ​ആ​ൾ​ക്ഷാ​മ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.​ ​ക​ച്ച​വ​ടം​ ​ഒ​രു​ ​ത​ട​സ​വു​മി​ല്ലാ​തെ​ ​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി​ ​തു​ട​ർ​ന്നു​പോ​രു​ന്നു.
ആ​ലി​ൻ​ചു​വ​ടി​ന് ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​കു​റേ​ ​വി​ക​സ​ന​മൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ട്.​ഹോ​ട്ട​ലു​ക​ൾ​ ​ഒ​ന്ന് ​ര​ണ്ടെ​ണ്ണം​ ​വേ​റെ​യും​ ​വ​ന്നു.​ ​ആ​ലി​ൻ​ക​ട​വി​ലെ​ ​ശ്രീ​കൃ​ഷ്‌​ണ​സ്വാ​മി​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​പു​റ​ത്തു​നി​ന്നും​ ​ഭ​ക്ത​ന്മാ​ർ​ ​വ​രു​ന്നു​ണ്ട്. സാ​ധു​ശീ​ല​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​വ​ച്ച​ ​ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​സ​ജീ​വ​മാ​ണ്.​ ​ത​ന്റെ​ ​നി​ല​നി​ൽ​പ്പി​ന് ​ആ​രോ​ടെ​ങ്കി​ലും​ ​ക​ട​പ്പാ​ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ​ ​അ​ത് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രോ​ടാ​ണെ​ന്ന് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​ഓ​ർ​ക്കു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ​ ​ആ​രെ​ങ്കി​ലും​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ക്കെ​തി​രാ​യി​ ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക​ത് ​പ്ര​യാ​സ​മാ​വും.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​ഇ​ള​യ​ ​മ​ക​ൻ​ ​വ​ന്ന് ​ഓ​രോ​ന്ന് ​ചോ​ദി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​കൊ​ടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യാ​ഞ്ഞ​തും​ ​മ​റ്റൊ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​മ​ല്ല.
ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ന്റെ​ ​പോ​ക്ക് ​ശ​രി​യ​ല്ലെ​ന്ന് ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ന് ​മു​ൻ​പേ​ ​തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ട്.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​മൂ​ത്ത​ ​മ​ക​ൻ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​ത​ത്‌​സ്വ​രൂ​പ​മാ​ണ്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ഈ​ ​ഇ​ള​യ​ ​പു​ത്ര​ന്റെ​ ​കൂ​ട്ടു​കെ​ട്ടു​ക​ൾ​ ​അ​ത്ര​ ​ശ​രി​യ​ല്ല. കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​യും​ ​വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ണ് ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​ഭ​ക്ഷ​ണം​ ​ക​ഴി​ക്കാ​റ്.​ ​പൈ​സ​ ​പി​ന്നെ​ ​ത​രാം​ ​എ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​കും.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രോ​ട് ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലോ​ ​എ​ന്ന് ​ചി​ല​പ്പോ​ൾ​ ​തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ട്.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​അ​ത് ​വി​ഷ​മ​മാ​വു​മ​ല്ലോ​ ​എ​ന്ന് ​ചി​ന്തി​ച്ചു​ ​വേ​ണ്ടെ​ന്നു​ ​വ​യ്‌​ക്കും.​ ​അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ​ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നെ​ ​വ​ഴി​ക്കു​ ​വ​ച്ച് ​ക​ണ്ട​ത്.
'​ ​മോ​നി​പ്പോ​ ​പ​ത്തി​ല​ല്ലേ​ ​?"
നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​അ​തേ​ ​എ​ന്ന് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
'​ ​അ​നി​യ​നോ​ ​?"
'​ ​ഒ​ൻ​പ​തി​ല് ."
'​ ​പ​ക്ഷേ​ല് ​അ​വ​ന് ​ഒ​രു​പാ​ട് ​കൂ​ട്ടു​കാ​രാ​ണ​ല്ലോ."
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ചി​രി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളൂ.
'​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​കൂ​ടെ​ ​വ​ന്ന് ​ചാ​യ​ക്ക​ടേ​ന്ന് ​ക​ഴി​ച്ചോ​ണ്ടു​പോ​വും.​ആ​രും​ ​പൈ​സ​ ​ത​രി​ല്ല.​ ​അ​ച്‌​ഛ​ൻ​ ​ഇ​തു​വ​ല്ല​തും​ ​അ​റി​യു​ന്നു​ണ്ടോ​ ​എ​ന്തോ​?"
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​അ​മ്പ​ര​ന്നു​ ​നി​ന്നു.​'​ ​ഞാ​ൻ​ ​അ​ച്‌​ഛ​നോ​ട് ​പ​റ​യാം."
'​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​വി​ഷ​മം​ ​വ​രാ​ത്ത​ ​രീ​തി​യി​ൽ​ ​വേ​ണം​ ​പ​റ​യാ​ൻ."
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ന​ട​ന്ന​ക​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​കു​ട്ടി​യോ​ട​തു​ ​പ​റ​യേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന് ​തോ​ന്നി.
*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​**
അ​ടു​ത്ത​ ​ദി​വ​സം​ ​ത​ന്നെ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലെ​ത്തി.​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ന്റെ​ ​പ​റ്റെ​ത്ര​യെ​ന്നു​ ​ചോ​ദി​ച്ചു​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​പ​ണ​വും​ ​കൊ​ടു​ത്തു.
'​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠാ,​ ​നീ​യെ​ന്നോ​ട് ​എ​ന്താ​ ​നേ​ര​ത്തെ​ ​പ​റ​യാ​ഞ്ഞ​ത്?"
നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ൻ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​പ​റ​യ​)​നാ​വാ​തെ​ ​പ​രു​ങ്ങി​നി​ന്നു.
'​ ​ഇ​നി​യ​വ​ൻ​ ​വ​രു​മ്പോ​ ​എ​ന്തു​ക​ഴി​ച്ചാ​ലും​ ​പ​ണം​ ​വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ള്ള​ണം.​പ​ണം​ ​വാ​ങ്ങീ​ട്ടേ​ ​വി​ടാ​വൂ.​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ ​വ​ലു​താ​വു​മ്പോ​ ​ക​ണ്ട​വ​ന്റെ​ ​ക​യ്യീ​ന്ന് ​അ​ടി​ ​വാ​ങ്ങി​പ്പി​ടി​ക്കും."
അ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​വി​ടെ​ക്ക​യ​റി​വ​ന്ന​ ​കു​ഞ്ഞി​രാ​മ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​ ​ങാ,​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ര​ദ്ദേ​ഹം​ ​ഇ​വി​ടെ​ ​നി​ക്ക​യാ​ണോ​?"
'​ ​എ​ന്താ​ ​കു​ഞ്ഞി​രാ​മാ​?"
'​അ​റി​ഞ്ഞി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നോ​?​ ​സ്‌​കൂ​ളീ​ന്ന് ​വ​രു​ന്ന​ ​വ​ഴി​ ​ഇ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​മ​ക്ക​ള് ​ത​മ്മി​ല് ​പൊ​രി​ഞ്ഞ​ ​അ​ടി."
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​'​​ ​എ​വി​ടെ​ ​വ​ച്ച് ​?​ ​എ​ന്തി​ന്?"
'​ ​കോ​വി​ലി​ന്റെ​ ​മു​മ്പി​ല് ​വ​ച്ച് .​മൂ​ത്ത​ ​പ​യ്യ​ൻ​ ​ന​ട​ന്നു​ ​പോ​വു​മ്പം​ ​ആ​ ​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ​ ​പ​യ്യ​ൻ​ ​പു​റ​കേ​ ​ചെ​ന്ന് ​ഒ​റ്റ​യ​ടി.​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​കാ​ര്യം​ ​ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ​ ​മൂ​ത്ത​വ​ൻ​ ​ചെ​ന്ന​പ്പോ​ ​മ​റ്റ​വ​ന്റെ​ ​കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്മാ​രൊ​ക്കെ​ ​ചേ​ർ​ന്ന​ങ്ങു​ ​വ​ള​ഞ്ഞു. അ​ടി​ ​തൊ​ട​ങ്ങി​യ​പ്പം​ ​ത​ന്നെ​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​സ​ദാ​ശി​വ​നും​ ​ത​ങ്ക​പ്പ​നു​മൊ​ക്കെ​ ​ചേ​ർ​ന്ന് ​പി​ടി​ച്ചു​മാ​റ്റി.​ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ ​മൂ​ത്ത​ ​പ​യ്യ​ന്റെ​ ​കാ​ര്യം​ ​ഇ​ന്ന് ​തീ​രു​മാ​ന​മാ​യേ​നെ."
'​എ​ന്തി​നാ​ണ് ​ര​ണ്ടാ​മ​ത്ത​വ​ൻ​ ​അ​ടി​ക്കാ​ൻ​ ​ചെ​ന്ന​തെ​ന്ന് ​അ​റി​യാ​മോ​?​"​ ​ഉ​ൽ​ക​ണ്‌​ഠ​യോ​ടെ​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ൻ​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.
'​ ​അ​ച്‌​ഛ​നോ​ട് ​എ​ന്ത​രോ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്തെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു."
നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ൻ​ ​കു​റ്റ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ​ ​ത​ല​ ​കു​നി​ച്ചു.
'​ അ​ങ്ങു​ന്ന് ​അ​തു​ ​ചോ​ദി​ക്ക​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​"
​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പി​റു​പി​റു​ത്തു.
'​ ​ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​അ​വ​ൻ​ ​ന​ശി​ക്കി​ല്ലേ​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠാ​ ​?"
ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ ​ഒ​രു​വ​ൻ​ ​ത​ക്കം​ ​നോ​ക്കി​ ​ഇ​ട​പെ​ട്ടു.
'​ ​ക​ള​ത്തി​ല​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ​പ​റ​യു​മ്പം​ ​ഒ​ന്നും​ ​തോ​ന്ന​രു​ത്.​നി​ങ്ങ​ടെ​ ​മൂ​ത്ത​ ​പ​യ്യ​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​പാ​വ​മാ​ണേ​ .​പ​ക്ഷെ​ ​അ​തി​നും​ ​കൂ​ടി​ ​വീ​ര്യം​ ​മ​റ്റെ​യാ​ക്കു​ ​കി​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ട്.​ര​ണ്ടും​ ​ത​മ്മി​ല് ​നേ​ർ​ക്കു​നേ​രെ​ ​ക​ണ്ടാ​ ​പ്ര​ശ്‌​ന​മാ​ണ്."
'​അ​ങ്ങു​ന്ന് ​പേ​രി​ട്ട​ത് ​തെ​റ്റി​പ്പോ​യി."​കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​
'​ ഇ​വ​ര് ​രാ​മ​നും​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​നു​മ​ല്ല.​ ​ബാ​ലി​യും​ ​സു​ഗ്രീ​വ​നു​മാ​ണ്.​പ​ക്ഷേ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യം.​ ​മൂ​ത്ത​ത് ​സു​ഗ്രീ​വ​നും​ ​ഇ​ള​യ​ത് ​ബാ​ലി​യു​മാ​യി​പ്പോ​യി."
'​അ​തു​കേ​ട്ട് ​പ​ല​രും​ ​ചി​രി​ച്ചു.​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ൻ​ ​അ​പ്പോ​ഴും​ ​ത​ല​താ​ഴ്‌​ത്തി.

*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​
പി​റ്റേ​ന്ന് ​വൈ​കു​ന്നേ​രം​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​നും​ ​ര​ണ്ടു​ ​കൂ​ട്ടു​കാ​രും​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽ​ ​ക​യ​റി​വ​ന്നു.​അ​വ​ർ​ ​അ​ധി​കാ​ര​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​ബ​ഞ്ചി​ൽ​ക​യ​റി​യി​രു​ന്നു.
'​മൂ​ന്നു​ ​ചാ​യ​ ​വേ​ണം.​ ​ന​ല്ല​ ​ക​ടു​പ്പ​ത്തി​ൽ.​" ​
ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​ക​ന​ത്ത​ ​ശ​ബ്‌​ദ​ത്തി​ൽ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
'​പൈ​സ​ ​ത​രാ​നൊ​ണ്ടോ​ ​കൈ​യി​ല് ​?​"​ ​
ശ​ങ്ക​യോ​ടെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ​ ​നീ​ല​ക​ണ്‌​ഠ​ൻ​ ​ധൈ​ര്യ​പ്പെ​ട്ടു.
'​ ​പൈ​സ​യൊ​ണ്ടെ​ങ്കി​ലേ​ ​ഇ​യാ​ള് ​ചാ​യ​ ​ത​രു​ള്ളോ​ ​?"
'​ ​അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ര​ദ്ദേ​ഹം​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്."
'​ ​പൈ​സ​യൊ​ണ്ടെ​ങ്കി​ ​ത​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ ​ത​ന്നെ​ ​വേ​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല.​ആ​ലി​ൻ​ചു​വ​ട്ടി​ല് ​വേ​റേം​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​ക​ളൊ​ണ്ട് .
​'​ ​ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​ ​നോ​ക്കി​ ​അ​വ​ൻ​ ​ആ​ജ്ഞാ​പി​ച്ചു​:​ ​'​ ​വ​രി​നെ​ടാ..."
ല​ക്ഷ്‌​മ​ണ​ൻ​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കു​ ​ന​ട​ന്നു.​ ​കൂ​ട്ടു​കാ​ർ​ ​അ​വ​നെ​ ​അ​നു​ഗ​മി​ച്ചു.
(തുടരും)​