വൈ​കു​ന്നേ​രം​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽ​ ​ചെ​ന്നു.​ ​ഇ​പ്പോ​ഴ​ത് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യ​ല്ല,​ ​'​മ​ഹാ​ദേ​വാ​ ​ഹോ​ട്ട​ലാ​"​ ​ണ്.​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​മ​ക​ൻ​ ​പ്ര​ശാ​ന്ത് ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യു​ടെ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ഇ​ട​പെ​ടാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​യ​ശേ​ഷ​മു​ള്ള​ ​മാ​റ്റ​മാ​ണ​ത്.​ ​പ്ര​ശാ​ന്തി​ന് ​പ​ഠി​പ്പു​ണ്ട്.​ ​ജോ​ലി​ ​കാ​ത്തു​ ​നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​ണ്.​ ​മ​ക​ൻ​ ​ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​വ​ണ​മെ​ന്നു​ ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹം.​ ​എ​ങ്കി​ലും​ ​ത​ന്റെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​ഐ​ശ്വ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും​ ​കാ​ര​ണ​മാ​യ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​ ​നി​ർ​ത്താ​ൻ​ ​പാ​ടി​ല്ലെ​ന്നാ​ണ് ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹം.​ ​പ്ര​ശാ​ന്തും​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ത​ന്നെ​ ​ചി​ന്തി​ക്കു​ന്നു.​ ​താ​ൻ​ ​ജോ​ലി​ക്കു​പോ​യാ​ലും​ ​ആ​ളെ​ ​വ​ച്ച് ​ഹോ​ട്ട​ൽ​ ​ന​ട​ത്ത​ണ​മെ​ന്നാ​ണ​യാ​ൾ​ ​വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന് ​ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ള്ള​ ​കാ​ല​ത്തോ​ളം​ ​ഇ​ത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളൊ​ന്നും​ ​ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന് ​അ​വ​ർ​ക്ക​റി​യാം.​ ​ഉ​ദ്യോ​ഗ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ ​ചി​ന്തി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​എ​ല്ലാം​ ​ആ​ലോ​ചി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു​ ​എ​ന്ന് ​മാ​ത്രം.

പ​ണ്ട് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യ്‌​ക്ക് ​ബോ​ർ​ഡൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​പ​ല​ഹാ​ര​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​ടു​ക്കി​യ​ ​ക​ണ്ണാ​ടി​പ്പെ​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​വി​ളം​ബ​ര​പ്പ​ല​ക.​ ​കു​റേ​ക്കാ​ലം​ ​നാ​ട്ടി​ലെ​ ​ഏ​ക​ ​ഹോ​ട്ട​ലാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​ത്.​ ​പി​ന്നെ​പ്പി​ന്നെ​ ​ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു​ ​ഹോ​ട്ട​ലു​ക​ൾ​ ​വേ​റെ​യും​ ​വ​ന്നു.​ ​സാ​യാ​ഹ്ന​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​മാ​ത്രം​ ​തു​റ​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​ത​ട്ടു​ക​ട​യും​ ​അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി.​ ​ഏ​തു​ ​ഹോ​ട്ട​ൽ​ ​വ​ന്നാ​ലും​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന് ​ചി​ല​ ​സ്ഥി​രം​ ​ക​സ്റ്റ​മേ​ഴ്‌​സു​ണ്ട്.​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​പു​ട്ടും​ ​ക​ട​ല​യും​ ​ക​പ്പ​യും​ ​മീ​ൻ​ക​റി​യു​മൊ​ക്കെ​ ​പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ്.​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​ഭാ​സ്‌​ക​ര​ന​ല്ല​ ​പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​ൻ.​ ​ഭാ​സ്‌​ക​ര​ന്റെ​ ​മ​ക​ൻ​ ​ഗ​ൾ​ഫി​ൽ​ ​പോ​കു​ക​യും​ ​അ​വ​ർ​ ​ന​ല്ല​ ​നി​ല​യി​ലാ​കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്ത​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​ ​വി​ട്ടു​ ​പോ​യി.​ ​എ​ങ്കി​ലും,​ ​പി​ന്നീ​ട് ​വ​ന്ന​വ​രും​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യു​ടെ​ ​പാ​ര​മ്പ​ര്യം​ ​കെ​ടാ​തെ​ ​സൂ​ക്ഷി​ച്ചു.​ ​'​'​അ​തൊ​ന്നും​ ​പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​ന്റെ​ ​കൈ​പ്പു​ണ്യ​മ​ല്ല,​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​കൈ​പ്പു​ണ്യ​മാ​ണ്.​"​"​ ​എ​ന്നാ​ണ് ​നാ​ട്ടു​കാ​ർ​ ​പ​റ​യു​ക.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ക​യ​റി​ച്ചെ​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​അ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​കൗ​ണ്ട​റി​ലി​രു​ന്ന​ ​പ്ര​ശാ​ന്ത് ​അ​യാ​ളെ​ക്ക​ണ്ട് ​ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്ന് ​സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ത്തി.​ ​തോ​ളി​ൽ​ തൂ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​ ​സ​ഞ്ചി​ ​ബ​ഞ്ചി​ൽ​ ​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു:
''​അ​ച്‌​ഛ​നി​ല്ലേ​ ​കു​ഞ്ഞേ​?​""
''​​ഉ​ട​ൻ​ ​വ​രും.​""
അ​വ​ൻ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​ന​ൽ​കി.
'​'​സാ​റി​നെ​ന്താ​ ​ക​ഴി​ക്കാ​ൻ​ ​വേ​ണ്ട​ത്?​""
'​'​ഒ​ന്നും​ ​വേ​ണ്ട.​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നെ​ ​ഒ​ന്ന് ​ക​ണ്ടാ​ൽ​ ​മ​തി.​""
പ്ര​ശാ​ന്ത് ​ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ​ക​യ​റി​പ്പോ​യി.
വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ഓ​ടി​വ​ന്നു.​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​ഹോ​ട്ട​ലി​ൽ​ ​വേ​റേ​ ​വി​ള​മ്പു​കാ​രു​ണ്ട്.​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​അ​വ​ർ​ ​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളും.​ തു​ട​ക്ക​ത്തി​ലേ​ ​ഉ​ള്ള​ ​ആ​ളെ​ന്ന​ ​നി​ല​യി​ൽ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​അ​യാ​ളെ​ ​നി​ല​നി​ർ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു​ ​മാ​ത്രം. ​മ​ക​ളു​ടെ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടേ​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഹോ​ട്ട​ൽ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ർ​പ്പെ​ടാ​റു​മു​ള്ളൂ.
''​​വാ​മ​ദേ​വാ,​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​ഇ​റ​ങ്ങാ​ൻ​ ​പ​റ്റു​മോ​?​ ​എ​നി​ക്ക് ​ജാ​ന​കി​യെ​ ​ഒ​ന്ന് ​കാ​ണ​ണം."
'​'​അ​തി​നെ​ന്താ​ ​ഞാ​ൻ​ ​വ​രാം.​""
ധൃ​തി​പ്പെ​ട്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​പി​ന്തി​രി​ഞ്ഞു.
'​'​തി​ര​ക്ക് ​വേ​ണ്ട.​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​അ​യാ​ളോ​ട് ​പ​റ​ഞ്ഞു.
''​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​വ​ന്നി​ട്ടേ​ ​ഞാ​ൻ​ ​പോ​കു​ന്നു​ള്ളൂ.​""
പ്ര​ശാ​ന്ത് ​ചാ​യ​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​മു​ൻ​പി​ൽ​ ​വ​ച്ചു.
'​'​ഇ​തെ​ങ്കി​ലും​ ​കു​ടി​ക്ക​ണം.​""
അ​വ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ചാ​യ​ ​കു​ടി​ക്കാ​ൻ​ ​തീ​രെ​ ​താ​ല്പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും​ ​ആ​ ​ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നോ​ട് ​നി​ഷേ​ധം​ ​കാ​ട്ടാ​ൻ​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ക​ഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഗ്ലാ​സ് ​ചു​ണ്ടോ​ടു​ ​ചേ​ർ​ത്തു.
അ​പ്പോ​ൾ​ത്ത​ന്നെ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നും​ ​അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി.​ കു​ശ​ല​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​ഞാ​ൻ​ ​നാ​ളെ​ ​കാ​ശി​യി​ലേ​ക്കു​ ​പോ​കു​ന്നു.​ കു​റ​ച്ചു​ ​ദീ​ർ​ഘ​മാ​യ​ ​യാ​ത്ര​യാ​ണ്.​ അ​തു​കൊ​ണ്ട് ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​നോ​ട് ​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് ​പോ​കാ​മെ​ന്നു​ ​ക​രു​തി.​""
അ​തു​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന് ​അ​ദ്‌​ഭു​ത​മൊ​ന്നും​ ​തോ​ന്നി​യി​ല്ല.​ ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​സ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണ​ത്.​ ​ഇ​ട​യ്‌​ക്കി​ടെ​ ​തീ​ർ​ത്ഥ​യാ​ത്ര​ ​ചെ​യ്യും.​തി​രി​ച്ചെ​ത്താ​ൻ​ ​ചി​ല​പ്പോ​ൾ​ ​വൈ​കാ​റു​മു​ണ്ട്.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ചാ​യ​ ​കു​ടി​ച്ചു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​വാ​മ​ദേ​വ​നു​മെ​ത്തി.​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ൻ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രെ​ ​ന​മ​സ്‌​ക​രി​ച്ചു.​ ​അ​വ​ർ​ ​അ​വി​ടെ​ ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി.
മു​റ്റ​മ​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ ​നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​ജാ​ന​കി.​കൊ​ച്ചു​കു​ടി​ലി​ലാ​ണ് ​താ​മ​സ​മെ​ങ്കി​ലും​ ​കു​ടി​ലി​ന​ക​വും​ ​പു​റ​വു​മൊ​ക്കെ​ ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​വൃ​ത്തി​യാ​യി​ ​സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ​ ​അ​വ​ൾ​ ​പ്ര​ത്യേ​ക​ ​നി​ഷ്‌​ക​ർ​ഷ​ ​പു​ല​ർ​ത്തു​ന്നു​ണ്ട് ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​മു​തി​ർ​ന്ന​ ​സ്ത്രീ​ക​ളി​ല്ലെ​ന്ന് ​വ​രു​ന്ന​ ​ആ​ർ​ക്കും​ ​ത​ന്നെ​ ​തോ​ന്നു​ക​യി​ല്ല.
അ​ച്ഛ​നും​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രും​ ​കൂ​ടി​ ​വ​രു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട്‌​ ​അ​വ​ൾ​ ​ചൂ​ൽ​ ​ഒ​ര​രി​കി​ലി​ട്ട് ​കി​ണ​റ്റി​ന്ക​ര​യി​ൽ​ ​കോ​രി​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​ ​വെ​ള്ളം​ ​കൈ​യി​ലേ​ക്കൊ​ഴി​ച്ചു​ ​ക​ഴു​കി​ ​ഓ​ടി​വ​ന്ന് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​കാ​ൽ​ക്ക​ൽ​ ​തൊ​ട്ട് ​വ​ന്ദി​ച്ചു.​ അ​വ​രെ​ല്ലാം​ ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​ക​യ​റി.
''ചാ​യ​യെ​ടു​ക്ക​ട്ടെ​?​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ക​സേ​ര​യി​ലി​രു​ന്ന​ ​ഉ​ട​നെ​ ​ജാ​ന​കി​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
''വേ​ണ്ട​ ​വേ​ണ്ട.​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​നീ​ല​ക​ണ്ഠ​ന്റെ​ ​ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​കു​ടി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളൂ.​ഇ​നി​ ​എ​ന്താ​യാ​ലും​ ​ചാ​യ​ ​വേ​ണ്ട.​ ​നീ​ ​ഇ​വി​ടെ​യി​രി​ക്ക്.​ ​സം​സാ​രി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​വാ​മ​ദേ​വ​നും​ ​ഇ​രി​ക്ക്.​""
അ​വ​രി​രു​വ​രും​ ​ആ​സ​ന​സ്ഥ​രാ​യ​പ്പോ​ൾ​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​തു​ട​ർ​ന്നു:
'​'​ഞാ​നൊ​രു​ ​യാ​ത്ര​ ​പോ​കു​ന്നു​ .​ ​പോ​കു​ന്ന​തി​നു​ ​മു​മ്പ് ​നി​ങ്ങ​ളെ​ ​കാ​ണാ​ൻ​ ​വേ​ണ്ടി​ ​വ​ന്ന​താ​ണ്.​""
''എ​ങ്ങോ​ട്ടാ​ണ്?​""
വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​മ​ടി​ച്ചു​ ​മ​ടി​ച്ചു​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​പോ​കു​ന്ന​ ​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ന് ​ഒ​ന്നും​ ​അ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ.​ ​എ​ങ്കി​ലും​ ​ഒ​രു​ ​കു​ശ​ലം​ ​ചോ​ദി​ക്കാ​തെ​യെ​ങ്ങ​നെ?
'​'​കാ​ശി​യി​ലേ​ക്കാ​ണ്.​ ​വേ​റെ​യും​ ​പ​ലേ​ട​ത്തും​ ​പോ​കാ​നു​ണ്ട്.​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​സ​ഞ്ചി​യി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​കു​റെ​ ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ​ ​പു​റ​പ്പെ​ടു​ത്തു.
ഭ​ഗ​വ​ദ്ഗീ​ത​​യും​ ​ശ്രീ​രാ​മ​കൃ​ഷ്‌​ണ​ ​വ​ച​നാ​മൃ​ത​വും​ ​ഭ​ഗ​വ​ത​ര​ഹ​സ്യ​വും​ ​പി​ന്നെ​ ​കു​റെ​ ​ചെ​റി​യ​ ​പു​സ്‌​ത​ക​ങ്ങ​ളും...​ ​അ​വ​ ​ജാ​ന​കി​ക്കു​ ​നേ​രെ​ ​നീ​ട്ടി.
'​'​പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​പ്പം​ ​ഇ​തും​ ​വാ​യി​ക്ക​ണം.​""
ജാ​ന​കി​ ​ആ​ദ​ര​വോ​ടെ​ ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ​ ​ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങി.
''മി​ടു​ക്കി​യാ​ണ് ​നീ​ ​എ​ന്നെ​നി​ക്ക​റി​യാം.​നി​ന്നെ​പ്പ​റ്റി​ ​പ​ല​രും​ ​ആ​ ​കു​ട്ടി​ ​പാ​വ​മാ​ണ് ​എ​ന്ന് ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് ​ഞാ​ൻ​ ​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്.​ ​ആ​ർ​ക്കും​ ​ഉ​പ​ദ്ര​വം​ ​ചെ​യ്യാ​ത്ത​ ​ആ​ൾ​ ​എ​ന്ന​ ​നി​ല​യ്‌​ക്ക് ​പാ​വ​മാ​കു​ന്ന​ത് ​ന​ല്ല​തു​ ​ത​ന്നെ.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​ത​ന്റേ​ട​വും​ ​ധൈ​ര്യ​വും​ ​വേ​ണം.​ ​ഒ​രു​ ​പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക്ക് ​ഒ​രു​പാ​ട് ​വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക​ൾ​ ​നേ​രി​ടേ​ണ്ടി​ ​വ​രും.​ ​അ​തെ​ല്ലാം​ ​ധൈ​ര്യ​ത്തോ​ടെ​ ​നേ​രി​ട​ണം.​ശ്രീ​രാ​മ​കൃ​ഷ്‌​ണ​ദേ​വ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ ​ഒ​രു​ ​ക​ഥ​യു​ണ്ട്.​ ഒ​രു​ ​സ്ഥ​ല​ത്ത് ​ഒ​രു​ ​വ​ലി​യ​ ​പാ​മ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​കു​ട്ടി​ക​ളൊ​ക്കെ​ ​പോ​കു​മ്പോ​ൾ​ ​അ​തി​ങ്ങ​നെ​ ​പ​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത് ​ചെ​ല്ലും.​ആ​ളു​ക​ൾ​ ​പേ​ടി​ച്ചോ​ടും.​ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​സ​ന്യാ​സി​ ​അ​തു​വ​ഴി​ ​പോ​യ​പ്പോ​ൾ​ ​ചി​ല​ർ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ട് ​ഈ​ ​പാ​മ്പി​നെ​പ്പ​റ്റി​ ​പ​രാ​തി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​സ​ന്യാ​സി​ ​പാ​മ്പി​ന്റെ​യ​ടു​ത്തു​ ​ചെ​ന്നു.​ ​സ​ന്യാ​സി​യെ​ക്ക​ണ്ട് ​പാ​മ്പ് ​ഫ​ണം​ ​വി​ട​ർ​ത്തി.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​സ​ന്യാ​സി​യു​ടെ​ ​ദി​വ്യ​ത്വം​ ​കാ​ര​ണം​ ​അ​ത് ​വേ​ഗം​ ​പ​ത്തി​ ​മ​ട​ക്കി.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​സ​ന്യാ​സി​ ​അ​തി​നോ​ട് ​പ​റ​ഞ്ഞു,​ ​ഇ​നി​ ​മേ​ൽ​ ​ആ​രെ​യും​ ​ഉ​പ​ദ്ര​വി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന്.​ ​പാ​മ്പ​ത് ​സ​മ്മ​തി​ച്ചു.​ ​കു​റേ​ക്കാ​ലം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു​ ​സ​ന്യാ​സി​ ​ആ​ ​വ​ഴി​ ​വ​ന്നു.​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ദേ​ഹ​മാ​കെ​ ​പ​രി​ക്കു​പ​റ്റി​ ​മെ​ലി​ഞ്ഞു​ണ​ങ്ങി​യ​ ​പാ​മ്പി​നെ​ക്ക​ണ്ടു.
'​'​നി​ന​ക്കെ​ന്തു​പ​റ്റി​?​"​"​ ​സ​ന്യാ​സി​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​ ​അ​വ​ശ​നാ​യ​ ​പാ​മ്പ് ​ക്ഷീ​ണ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''​അ​ങ്ങ​യു​ടെ​ ​ഉ​പ​ദേ​ശം​ ​കേ​ട്ട് ​ഞാ​നാ​രെ​യും​ ​ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​തെ​ ​മ​ര്യാ​ദ​ക്കാ​ര​നാ​യി​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു. ​അ​പ്പോ​ഴേ​ക്ക് ​സ​ർ​വ​രും​ ​വ​ന്ന് ​എ​ന്നെ​ ​ക​ല്ലെ​റി​യാ​നും​ ​അ​ടി​ക്കാ​നും​ ​തു​ട​ങ്ങി.​എ​ന്ത് ​ചെ​യ്‌​തി​ട്ടും​ ​ഞാ​നാ​രെ​യും​ ​ഉ​പ​ദ്ര​വി​ച്ചി​ല്ല.​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​എ​ന്റെ​ ​സ്ഥി​തി​ ​ഇ​താ​യി.​"​"​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​സ​ന്യാ​സി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​''ഞാ​ൻ​ ​നി​ന്നോ​ട് ​ആ​രെ​യും​ ​ഉ​പ​ദ്ര​വി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന​ല്ലേ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ള്ളൂ​?​ചീ​റ്റ​രു​തെ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​ക​ടി​ക്ക​രു​ത്.​പ​ക്ഷേ​,​ ​ചീ​റ്റ​ണം.​ ​മോ​ളി​ത് ​എ​പ്പോ​ഴു​മോ​ർ​ക്ക​ണം.​ദു​ഷ്ട​ന്മാ​രു​ടെ​ ​നേ​രെ​ ​വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാ​ൽ​ ​ചീ​റ്റ​ണം.​ ​അ​വ​ർ​ ​ഉ​പ​ദ്ര​വി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ​ ​അ​വ​രെ​ ​ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​അ​ങ്ങോ​ട്ടു​ക​യ​റി​ ​ഉ​പ​ദ്ര​വി​ക്ക​രു​ത്.​""
ശി​ര​സ് ​കു​നി​ച്ചു​ ​എ​ല്ലാം​ ​കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ട് ​നി​ന്നു​ ​ജാ​ന​കി.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​ജു​ബ്ബ​യു​ടെ​ ​പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ഒ​രു​ ​കു​ത്ത് ​നോ​ട്ടെ​ടു​ത്തു.​ ​അ​വ​ൾ​ക്കു​ ​നേ​രെ​ ​നീ​ട്ടി.​ ​ഒ​ട്ടൊ​ന്നു​ ​ശ​ങ്കി​ച്ച​ ​ആ​ ​നോ​ട്ടു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ​നോ​ക്കി​യ​ശേ​ഷം​ ​അ​വ​ൾ​ ​അ​ച്‌​ഛ​ന്റെ​ ​നേ​ർ​ക്ക് ​ക​ണ്ണ​യ​ച്ചു.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ള്ളാ​ൻ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​വ​ഴി​ ​അ​നു​ജ്ഞ​ ​ന​ൽ​കി.​ ​അ​വ​ൾ​ ​പ​ണം​ ​വാ​ങ്ങി​യ​ ​ശേ​ഷം​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​രു​ടെ​ ​കാ​ൽ​ക്ക​ൽ​ ​തൊ​ട്ട് ​വ​ന്ദി​ച്ചു.​ അ​യാ​ളാ​ക​ട്ടെ,​ ​വാ​മ​ദേ​വ​ന്റെ​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ചെ​ന്ന് ​ഏ​താ​നും​ ​നോ​ട്ടു​ക​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
'​'​ഇ​തി​രി​ക്ക​ട്ടെ.​""
വാ​മ​ദേ​വ​ൻ​ ​ആ​ശ​യ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ൽ​ ​അ​യാ​ളെ​ ​നോ​ക്കി.
'​'​യാ​ത്ര​ ​പോ​കു​ക​യ​ല്ലേ​?​ ​പ​ണം​ ​ഒ​രു​പാ​ട് ​വേ​ണ്ടി​ ​വ​രും.​അ​ങ്ങു​ന്ന് ​ത​ന്നെ​ ​അ​ത് ​കൈ​യി​ൽ​ ​വ​ച്ചു​കൊ​ള്ളൂ.​""
''എ​ന്റെ​ ​യാ​ത്ര​യ്‌​ക്ക് ​പ​ണം​ ​വേ​ണ്ട.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​ ​യാ​ത്ര​യ​ല്ല​ ​ഞാ​ൻ​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്.​ ​മ​ടി​ക്കാ​തെ​ ​ഇ​ത് ​വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ള്ളൂ.​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​നീ​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​കു​നി​ഞ്ഞു​ ​തൊ​ഴു​ത് ​അ​ത് ​വാ​ങ്ങി.​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ന​ട​ന്നു​നീ​ങ്ങി.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ഇ​നി​ ​എ​പ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും​ ​വ​രി​ക​ ​എ​ന്നോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ​ ​ജാ​ന​കി​ക്ക് ​സ​ങ്ക​ടം​ ​വ​ന്നു.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണ് ​പോ​യ​ത്.​ ​പ​തി​വി​ലേ​റെ​ ​സ​മ​യം​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ന​ക​ത്ത് ​ചെ​ല​വ​ഴി​ച്ചു.​ ​അ​ത് ​ക​ഴി​ഞ്ഞു​ ​കു​റേ​നേ​രം​ ​ആ​ൽ​ത്ത​റ​യി​ലു​മി​രു​ന്നു.​ ​അ​വി​ടെ​യി​രു​ന്ന് ​ത​ന്റെ​ ​അ​തു​വ​രെ​യു​ള്ള​ ​ജീ​വി​തം​ ​അ​യാ​ൾ​ ​നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ടു.​ ​എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ​ ​അ​പൂ​ർ​ണ്ണ​ത​ക​ൾ​ ​അ​യാ​ള​വി​ടെ​ ​ക​ണ്ടു.
സാ​ഹി​ത്യം​ ​പേ​പ്പ​റി​ന്റെ​ ​ഭാ​ഗ​മാ​യി​ ​പ​ഠി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​'​ ​വി​ക്ര​മോ​ർ​വ​ശീ​യം​ ​"​ ​വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ.​വാ​ച്യാ​ർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​പ​രി​യാ​യ​ ​സാ​ഹി​ത്യ​പ​രി​ച​യം​ ​ക്ലാ​സി​ൽ​ ​നി​ന്നു​ ​ല​ഭി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ​ ​പ്ര​യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​വ​ന്.​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ,​ ​കാ​ളി​ദാ​സ​ഭാ​വ​ന​യു​ടെ​ ​അ​ന​ന്ത​വി​ഹാ​യ​സു​ക​ൾ​ ​ക​ണ്ടെ​ത്താ​നു​ള്ള​ ​തീ​വ്ര​ശ്ര​മ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​വ​ൻ.​ പ​ബ്ലി​ക് ​ലൈ​ബ്ര​റി​യി​ൽ​ ​നി​ന്നെ​ടു​ത്ത​ ​കാ​ളി​ദാ​സ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള​ ​പു​സ്‌​ത​ക​ങ്ങ​ൾ​ ​വാ​യി​ച്ച​ശേ​ഷം​ ​വീ​ണ്ടും​ ​'​വി​ക്ര​മോ​ർ​വ​ശീ​യ​ ​"​ ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​ക​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​ചാ​രി​യി​രു​ന്ന​ ​വാ​തി​ൽ​ ​മെ​ല്ലെ​ത്തു​റ​ന്ന് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ക​ട​ന്നു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​അ​പൂ​ർ​വ​മാ​യി​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​അ​ച്‌​ഛ​ൻ​ ​മു​റി​യ്‌​ക്ക​ക​ത്തേ​ക്ക് ​വ​രാ​റു​ള്ളൂ.​ ​പ​ഠി​ത്ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ ​വ​ല്ല​തും​ ​സം​സാ​രി​ച്ചി​ട്ട് ​അ​വി​ടെ​നി​ന്നു​ ​പോ​കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യും.​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ഇ​ന്ന് ​അ​യാ​ൾ​ ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​ക​ട​ന്ന​ ​ശേ​ഷം​ ​ഒ​ന്നും​ ​സം​സാ​രി​ക്കാ​തെ​ ​ര​ണ്ടു​ ​നി​മി​ഷം​ ​നി​ന്നു.​പി​ന്നെ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ന്റെ​ ​ക​ട്ടി​ലി​ൽ​ ​പോ​യി​രു​ന്നു.
'​'​ഇ​രി​ക്ക്.​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ക​സേ​ര​യി​ൽ​ ​ഒ​തു​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.
'​'​നി​ന്റെ​ ​പ​ഠ​ന​മൊ​ക്കെ​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​പോ​കു​ന്നു​?​""
'​'​ന​ന്നാ​യി​ ​പ​ഠി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​""
'​'​എ​ന്നും​ ​സ​മ​ര​മാ​ണ​ല്ലോ.​""
'​'​മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും​ ​സ​മ​ര​മു​ണ്ട്.​ ​അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​ബ്ലി​ക്ക് ​ലൈ​ബ്ര​റി​യി​ൽ​ ​ചെ​ന്നി​രു​ന്ന് ​വാ​യി​ക്കും.​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ചി​രി​ച്ചു.
'​'​താ​ൻ​ ​പി​ടി​ച്ച​ ​മു​യ​ലി​നു​ ​മൂ​ന്നു​ ​കൊ​മ്പെ​ന്നു​ ​വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണ് ​മ​നു​ഷ്യ​ര​ധി​ക​വും.​ ​എ​ന്റെ​ ​വി​ശ്വാ​സം​ ​ശ​രി,​ ​മ​റ്റ​വ​ന്റെ​ത് ​തെ​റ്റ് ​എ​ന്നാ​ണ് ​എ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും​ ​ചി​ന്ത.​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​ഒ​ന്നാ​ണെ​ന്ന് ​പ​റ​യും.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​ജാ​തി,​മ​തം,​ ​രാ​ഷ്ട്രീ​യം,​ഭാ​ഷ​ ​എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​ ​എ​ല്ലാ​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​പേ​രി​ൽ​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​പ​ര​സ്‌​പ​രം​ ​പോ​ര​ടി​ക്കു​ന്നു."
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​ഒ​രു​ ​നി​മി​ഷം​ ​നി​ർ​ത്തി.​ ​പി​ന്നെ​ ​തു​ട​ർ​ന്നു:
'​'​ധ​ർ​മ്മ​വ്യാ​ധ​ന്റെ​ ​ക​ഥ​ ​നീ​ ​കേ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലേ​?​ ​വെ​റു​മൊ​രു​ ​ഇ​റ​ച്ചി​വെ​ട്ടു​കാ​ര​ൻ.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​മു​നി​മാ​രെ​ക്കാ​ൾ​ ​ജ്ഞാ​നി.​ ​അ​ച്‌​ഛ​ന​മ്മ​മാ​രെ​ ​ശു​ശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​ധ​ർ​മ്മം.​ ​ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ ​കൗ​ശി​ക​ൻ​ ​എ​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ൻ​ ​ത​പ​സ് ​ചെ​യ്‌​തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​മു​ക​ളി​ലെ​ ​മ​ര​ക്കൊ​മ്പി​ൽ​ ​വ​ന്നി​രു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​വെ​ള്ളി​ൽ​പ്പ​ക്ഷി​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ത​ല​യി​ൽ​ ​കാ​ഷ്‌​ട​മി​ട്ടു.​ ​അ​രി​ശ​ത്തോ​ടെ​ ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ൻ​ ​ഒ​ന്ന് ​നോ​ക്കി​യ​തും​ ​പ​ക്ഷി​ ​ചാ​മ്പ​ലാ​യി.​ ​അ​ത് ​ക​ണ്ട് ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ന്റെ​ ​അ​ഹ​ങ്കാ​രം​ ​വ​ർ​ധി​ച്ചു.​ ​അ​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞു​ ​ഒ​രു​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​ചെ​ന്ന് ​ഭി​ക്ഷ​ ​യാ​ചി​ച്ചു.​ ​വീ​ട്ടി​ലെ​ ​സ്ത്രീ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു,​ ​ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ​ ​പ​രി​ച​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്,​അ​ത് ​ക​ഴി​യു​ന്ന​തു​വ​രെ​ ​കാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന്.​ ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ൻ​ ​നീ​ര​സ​ത്തോ​ടെ​ ​സ്ത്രീ​യെ​ ​നോ​ക്കി.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​സ്ത്രീ​ ​ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​പ​റ​ഞ്ഞു,​ ​ആ​ ​വെ​ള്ളി​ൽ​പ്പ​ക്ഷി​യെ​പ്പോ​ലെ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ചാ​മ്പ​ലാ​കു​ക​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല.​ ​അ​തു​കേ​ട്ട് ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ൻ​ ​അ​ദ്‌​ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു.​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​ത​പ​സ്വി​യാ​യ​ ​ത​ന്നെ​ക്കാ​ളും​ ​അ​റി​വ് ​വെ​റു​മൊ​രു​ ​വീ​ട്ട​മ്മ​യാ​യ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ ​എ​ന്ന​യാ​ൾ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു..​ ​ഇ​റ​ച്ചി​വെ​ട്ടു​കാ​ര​ന്റെ​ ​അ​റി​വ് ​വ​ച്ച് ​നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​താ​ൻ​ ​ഒ​ന്നു​മ​ല്ല​ ​എ​ന്ന് ​സ്ത്രീ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ൻ​ ​ഇ​റ​ച്ചി​വെ​ട്ടു​കാ​ര​നെ​ ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​ ​പോ​യി.​ ​ധ​ർ​മ്മ​വ്യാ​ധ​നെ​ ​ഏ​റെ​ക്കാ​ലം​ ​നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചു​നി​ന്ന​ ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ൻ​ ​ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ശി​ഷ്യ​നാ​യി​ ​മാ​റി.​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ​ ​അ​ച്‌​ഛ​ൻ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് ​കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​തു​ട​ർ​ന്നു:
'​'​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളും​ ​അ​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളും​ ​ത​മ്മി​ൽ​ ​എ​ക്കാ​ല​ത്തും​ ​ത​ർ​ക്ക​മു​ണ്ട്.​ ​സം​ശ​യാ​ലു​വാ​യ​ ​വി​ശ്വാ​സി​യെ​ക്കാ​ൾ​ ​എ​നി​ക്കി​ഷ്ടം​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ക​ർ​മ്മം​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​ആ​ത്മാ​ർ​ത്ഥ​ത​യോ​ടെ​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​അ​വി​ശ്വാ​സി​യെ​യാ​ണ്.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​ഒ​ന്നു​ണ്ട്.​വി​ശ്വാ​സി​ക്ക് ​കു​റേ​ക്കൂ​ടി​ ​എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ​ ​ല​ക്ഷ്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​നീ​ങ്ങാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യും.​സാ​ക്ഷാ​ൽ​ ​ശ്രീ​രാ​മ​ന് ​ക​ട​ൽ​ ​ക​ട​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ​ ​പാ​ലം​ ​ആ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​ഹ​നു​മാ​ന് ​ശ്രീ​രാ​മ​നി​ലു​ള്ള​ ​അ​ച​ഞ്ച​ല​മാ​യ​ ​വി​ശ്വാ​സം​ ​കൊ​ണ്ട് ​ഒ​റ്റ​ച്ചാ​ട്ട​ത്തി​ന് ​ക​ട​ൽ​ ​ക​ട​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു.​""
സം​ഭാ​ഷ​ണം​ ​നി​ർ​ത്തി​ ​ഒ​ട്ടു​നേ​രം​ ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​നി​ശ​ബ്‌​ദ​നാ​യി​രു​ന്നു.​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നും​ ​അ​ച്‌​ഛ​ന്റെ​ ​സം​ഭാ​ഷ​ണം​ ​കേ​ട്ട്
'​'​ഞാ​ൻ​ ​നാ​ളെ​ ​ഒ​രു​ ​തീ​ർ​ത്ഥ​യാ​ത്ര​ ​പോ​കു​ക​യാ​ണ്.​ ​കാ​ശി​യാ​ണ് ​ല​ക്ഷ്യം.​ ​വെ​ളു​പ്പി​നെ​ ​പോ​കും.​ ​അ​ച്‌​ഛ​ന്റെ​ ​മു​റി​യി​ലെ​ ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​നി​ന​ക്കാ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​തൊ​ക്കെ​ ​നീ​യി​ങ്ങോ​ട്ടു​ ​മാ​റ്റ​ണം.​അ​വി​ടെ​യി​രു​ന്നാ​ൽ​ ​എ​ന്ത് ​സം​ഭ​വി​ക്കു​മെ​ന്ന് ​എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല.​""
'​'​അ​ച്‌​ഛ​ൻ​ ​എ​പ്പോ​ൾ​ ​മ​ട​ങ്ങി​വ​രും​?​""
ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
'​'​നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ല.​""
എ​ന്നു​ ​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​മ​റു​പ​ടി.
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​മ​ടി​ക്കു​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ഒ​രു​ ​പൊ​തി​യെ​ടു​ത്ത് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നു​ ​കൊ​ടു​ത്തു.
'​'​കു​റ​ച്ചു​ ​കാ​ശു​ണ്ട്.​ ​പു​സ്‌​ത​ക​ങ്ങ​ളോ​ ​മ​റ്റോ​ ​വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ള്ളൂ.​""
ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​വാ​തി​ൽ​ ​ക​ട​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​പി​ന്നാ​ലെ​ ​ചെ​ന്ന് ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​കാ​ലി​ൽ​ ​വീ​ണ് ​ന​മ​സ്‌​ക​രി​ച്ചു.

*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​
പി​റ്റേ​ന്ന് ​ഏ​ഴ​ര​വെ​ളു​പ്പി​ന് ​ഗോ​വി​ന്ദ​ൻ​ ​നാ​യ​ർ​ ​യാ​ത്ര​യാ​യി.​ ​തോ​ളി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​സ​ഞ്ചി​ ​തൂ​ക്കി​ ​കൈ​യും​ ​വീ​ശി​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ന​ട​ന്നു​പോ​യി.
(തുടരും)​