'​ഒ​രു​ ​ഭൂ​മി​ ​മാ​ത്രം​"​ ​എ​ന്ന​ ​പ​രി​സ്ഥി​തി​ ​ദി​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​ആ​മു​ഖ​വാ​ക്യം​ ​പ്രാ​വ​ർ​ത്തി​ക​മാ​ക്കേ​ണ്ട​ത് ​നാം​ ​ഓ​രോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും​ ​ക​ട​മ​യാ​ണ്.​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ​യും​ ​അ​വ​നേ​ക്കാ​ൾ​ ​മു​മ്പേ​ ​ഭൂ​മി​യു​ടെ​ ​അ​വ​കാ​ശി​ക​ളാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന​ ​സ​സ്യ​ജാ​ല​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​പ​ക്ഷി​മൃ​ഗാ​ദി​ക​ളു​ടെ​യും​ ​നി​ല​നി​ൽ​പ്പി​ന് ​ഈ​ ​ഭൂ​മി​ ​മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ.​ ​ഇ​തു​ ​തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു​ ​ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ട​ ​ബാ​ദ്ധ്യ​ത​ ​മ​നു​ഷ്യ​ന്റേ​താ​ണ്.​ ​കാ​ര​ണം​ ​മ​റ്റു​ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​അ​വ​യ്ക്ക​നു​വ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ൾ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ചെ​യ്യു​ന്നു​ള്ളൂ.​ ​മ​നു​ഷ്യ​നാ​ക​ട്ടെ​ ​അ​നു​മ​തി​യി​ല്ലാ​ത്ത​ ​സ​ക​ല​തും​ ​ചെ​യ്തു​ ​ഭൂ​മി​ക്കു​ ​നി​ര​ന്ത​രം​ ​ഭീ​ഷ​ണി​യാ​വു​ക​യാ​ണ്.
മ​ണ്ണി​നെ​ക്ക​രു​തി​യും​ ​പ​ക്ഷി​ക​ളെ​ക്ക​രു​തി​യും​ ​ക​റു​ക​പ്പു​ല്ലു​ ​മു​ത​ൽ​ ​കാ​ട്ടു​മ​ര​ങ്ങ​ൾ​ ​വ​രെ​യു​ള്ള​ ​സ​സ്യ​ജാ​ല​ത്തെ​ ​ക​രു​തി​യു​മാ​ണ് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​മു​ൻ​ത​ല​മു​റ​ ​ജീ​വി​ച്ച​ത്.​ ​പ​ണ്ടു​ള്ള​വ​ർ​ ​കാ​ടു​വെ​ട്ടി​യി​ട്ടേ​യി​ല്ലേ​ ​എ​ന്നു​ ​ചോ​ദി​ക്കാം.​ ​സ​ക​ല​ ​ന​ഗ​ര​ങ്ങ​ളും​ ​കു​ടി​യി​ട​ങ്ങ​ളും​ ​പ​ണി​തു​യ​ർ​ത്തി​യ​ത് ​അ​വി​ട​ത്തെ​ ​ജ​ന്തു​സ​സ്യ​ജാ​ല​ങ്ങ​ളെ​ ​കൊ​ന്നും​ ​വെ​ട്ടി​യൊ​ഴി​ച്ചു​മ​ല്ലേ​ ​എ​ന്നും​ ​ചോ​ദി​ക്കാം.​ ​അ​തി​നൊ​രു​ത്ത​രം​ ​പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്.​ ​ത​ല​ചാ​യ്ക്കാ​നി​ട​ത്തി​നു​ ​വേ​ണ്ടി​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​അ​വ​ർ​ ​മ​ണ്ണു​തെ​ളി​ച്ചെ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ള്ളൂ.​ ​ബാ​ക്കി​ ​കൃ​ഷി​ക്കാ​യി​ത്ത​ന്നെ​ ​മാ​റ്റി​വ​ച്ചു.​ ​വി​റ​കി​നു​വേ​ണ്ട​ത്ര​ ​മ​ര​ങ്ങ​ളേ​ ​മു​റി​ച്ചു​ള്ളൂ.​ ​വി​ൽ​ക്കാ​ൻ​ ​വേ​ണ്ടി​ ​കാ​ടു​വെ​ളു​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​ ​ദു​ര​യു​ടെ​ ​പൈ​ശാ​ചി​ക​ ​ബു​ദ്ധി​ ​അ​വ​രെ​ ​ആ​വേ​ശി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​കൃ​ഷി​ഭൂ​മി​യെ​ ​ക​ര​ഭൂ​മി​യാ​ക്കാ​ൻ,​ ​അ​തി​ന്മേ​ൽ​ ​സ്വാ​ർ​ത്ഥ​താ​ത്‌​പ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​ടി​ച്ചേ​ൽ​പ്പി​ക്കാ​ൻ​ ​അ​വ​ർ​ ​തു​നി​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​അ​വ​ർ​ ​ഭൂ​മി​യെ​ ​ഒ​ന്നാ​യി​ക്ക​ണ്ടു.
ഗ്രാ​മീ​ണ​രി​ൽ​ ​ഗ​തി​കെ​ട്ട​വ​രും,​ ​ഭാ​ഗ്യാ​ന്വേ​ഷി​ക​ളും​ ​മ​ണ്ണി​ന്റെ​ ​വി​ധി​ ​തി​രു​ത്തു​ന്ന​ ​ന​ഗ​ര​വ​ത്‌​ക​ര​ണ​ത്തി​ൽ​ ​പ​ങ്കാ​ളി​ക​ളാ​യി.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​അ​തൊ​രു​ ​ന്യൂ​ന​പ​ക്ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​ധി​കാ​രം​ ​കൈ​യാ​ളി​യ​വ​രി​ൽ​ ​പ​ല​രും​ ​മ​ണ്ണി​നോ​ട് ​ദ​യ​കാ​ട്ടി.​ ​മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ​ ​എ​ണ്ണം​ ​കൂ​ടി.​ ​ന​ഗ​ര​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​ധാ​ർ​ഷ്ട്യ​ത്തി​ന്റെ​ ​കൈ​ക​ൾ​നീ​ട്ടി​ ​ഗ്രാ​മ​ങ്ങ​ളെ​ ​ഞെ​രി​ച്ചു​ ​സ്വ​ന്ത​മാ​ക്കി.​ ​ആ​ർ​ത്തി​ ​വ​ർ​ദ്ധി​ച്ചു.
മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​സ​ർ​വാ​ധി​പ​തി​യാ​യെ​ന്നു​ ​സാ​ങ്കേ​തി​ക​ ​പു​രോ​ഗ​തി​ ​അ​വ​നെ​ ​വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.​ ​സ​ക​ല​തും​ ​എ​ന്റേ​ത് ​എ​ന്ന​ ​തോ​ന്ന​ൽ​ ​ബ​ല​പ്പെ​ട്ടു.​ ​കു​ന്നു​ക​ൾ​ ​സ​മ​ത​ല​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​യും​ ​ന​ദി​ക​ളെ​ ​വ​ര​ൾ​മൈ​താ​ന​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​യും​ ​താ​ൻ​ ​ന​ട​ത്തു​ന്ന​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളെ​ ​ജൈ​ത്ര​യാ​ത്ര​യെ​ന്നു​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​വി​ളി​ച്ചു.
വ​രാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ദി​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ഇ​രു​ട്ട​റി​യു​ന്ന​വ​ർ​ ​മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു​ ​ന​ൽ​കി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ ​നാ​ളേ​റെ​യാ​യി.​ ​കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു​ ​നാം.​ ​ബോ​ധം​ ​ഉ​ദി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട് ​ചി​ല​ർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​കേ​ൾ​ക്കാ​ത്ത​വ​രു​മു​ണ്ട് ​ധാ​രാ​ളം.​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​ആ​ധാ​ര​ങ്ങ​ളാ​യ​ ​പ​ഞ്ച​ഭൂ​ത​ങ്ങ​ളെ​ ​ആ​ദ​ര​വോ​ടെ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ ​നാ​ട്ടു​പ​ഴ​വ​ൻ​മാ​രെ​ ​ഇ​ട​യ്ക്ക് ​ഓ​ർ​ക്കാം.​ ​മ​ഹാ​ഭാ​ര​തം​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ല്ലോ​ ​'​ഭൂ​മി​യു​ടെ​ ​യൗ​വ​നം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ന്ന് ​" .​ ​അ​തു​ ​സം​ഭ​വി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നും​ ​ഭൂ​മി​യെ​ ​നി​ത്യ​ഹ​രി​ത​ ​യൗ​വ​ന​യു​ക്ത​യാ​ക്കാ​നും​ ​നാം​ ​ശ്ര​മി​ക്ക​ണം.