മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ ​ന​മ്മ​ളോ​ടു​ ​ചെ​യ്ത​ ​തെ​റ്റു​ക​ൾ​ ​ഓ​ർ​ത്ത് ​ജീ​വി​തം​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​മ​ന​സ്സി​ൽ​ ​ഉ​ണ​ങ്ങാ​ത്ത​ ​മു​റി​വു​മാ​യി​ ​ക​ഴി​യു​ന്ന​ ​എ​ത്ര​യോ​ ​പേ​രു​ണ്ട്.​ ​പ്ര​തി​കാ​ര​ ​ചി​ന്ത​യി​ൽ​ ​ഉ​ള്ളം​ ​നീ​റി​ക്ക​ഴി​യു​ന്ന​വ​രും​ ​ധാ​രാ​ള​മാ​ണ്.​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​തെ​റ്റു​ ​പ​റ്റാ​ത്ത​വ​രും​ ​തെ​റ്റു​ ​ചെ​യ്യാ​ത്ത​വ​രു​മാ​യി​ ​ആ​രും​ ​ഉ​ണ്ടാ​വു​ക​യി​ല്ല.​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​എ​ത്ര​ ​തെ​റ്റു​ ​ചെ​യ്താ​ലും​ ​ന​മ്മ​ളെ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ത​ള്ളാ​റി​ല്ല.​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ​ ​തെ​റ്റു​ ​ചെ​യ്താ​ലും​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​വേ​ഗം​ ​ക്ഷ​മി​ക്കും.​ ​ക്ഷ​മി​ക്കാ​നും​ ​പൊ​റു​ക്കാ​നു​മു​ള്ള​ ​ക​ഴി​വ് ​എ​ല്ലാ​വ​രി​ലു​മു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണ് ​ഇ​ത് ​കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​ത്.
എ​ന്നാ​ൽ​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ ​ന​മ്മോ​ട് ​തെ​റ്റു​ ​ചെ​യ്താ​ൽ​ ​അ​തു​ ​ക്ഷ​മി​ക്കാ​ൻ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​മ​ടി​ക്കു​ന്നു.​ ​വി​ഷ​മ​വും​ ​പ്ര​തി​കാ​ര​ചി​ന്ത​യും​ ​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളോ​ളം​ ​കൂ​ടെ​ ​കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കു​ന്നു.​ ​മ​റ്റൊ​രാ​ൾ​ ​മ​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​വി​ഷം​ ​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തു​ ​പോ​ലെ​യാ​ണ് ​ഇ​ത്.​ ​മ​ന​സ്സി​ൽ​ ​ഇ​ത്ത​രം​ ​ഭാ​രം​ ​പേ​റി​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​സ്വ​യം​ ​രോ​ഗി​ക​ളാ​കു​ന്നു.​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ന​മ്മ​ളോ​ട് ​ക്ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ​ ​തെ​റ്റു​ക​ൾ​ ​ക്ഷ​മി​ക്കാ​നും​ ​പൊ​റു​ക്കാ​നും​ ​മ​റ​ക്കാ​നും​ ​ത​യ്യാ​റാ​യാ​ലേ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ ​പൂ​ർ​ണ്ണ​മാ​യ​ ​ജീ​വി​തം​ ​സാ​ദ്ധ്യ​മാ​വൂ.
ക്ഷ​മി​ക്ക​ൽ​ ​എ​ന്ന​ത് ​മു​ന്നോ​ട്ടു​ള്ള​ ​ഗ​മി​ക്ക​ലാ​ണ്.​ ​പ​ക​യും​ ​വി​ദ്വേ​ഷ​വും​ ​സ​ങ്കു​ചി​ത​ ​മ​ന​സ്സി​ന്റെ​ ​ല​ക്ഷ​ണ​മാ​ണ്.​ ​നേ​രെ​മ​റി​ച്ച് ​ക്ഷ​മി​ക്കാ​നും​ ​പൊ​റു​ക്കാ​നും​ ​ക​ഴി​യു​ന്ന​ത് ​വി​ശാ​ല​ത​യു​ടെ​യും​ ​ന​ല്ല​ ​സം​സ്‌​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​ല​ക്ഷ​ണ​വും.ഭൗ​തി​ക​മാ​യി​ ​സ​ർ​വ്വ​സൗ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ളു​മു​ള്ള​ ​രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്നു​ ​ദു​ര്യോ​ധ​ന​ൻ.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ഉ​ള്ളം​ ​സ​ദാ​ ​പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു​ള്ള​ ​അ​സൂ​യ​യും​ ​വി​ദ്വേ​ഷ​വും​ ​നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.​ ​മ​റി​ച്ച് ​യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​ത​ങ്ങ​ളെ​ ​ദ്രോ​ഹി​ച്ച​ ​കൗ​ര​വ​രോ​ട് ​ഒ​ട്ടും​ ​പ​ക​യോ​ ​വി​ദ്വേ​ഷ​മോ​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.
ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ​ ​മ​ന​സ്സ് ​കെ​ട്ടി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​ ​പൊ​ട്ട​ക്കു​ളം​ ​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ​ ​ക​ള​ക​ളാ​ര​വം​ ​പൊ​ഴി​ച്ചൊ​ഴു​കു​ന്ന​ ​നി​ർ​മ്മ​ല​മാ​യ​ ​അ​രു​വി​ ​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ​ ​മ​ന​സ്സ്.​ ​കൗ​ര​വ​ർ​ ​ചെ​യ്ത​ ​ഓ​രോ​ ​തെ​റ്റും​ ​അ​പ്പ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​ക്ഷ​മി​ക്കു​ക​യും​ ​മ​റ​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​കാ​ട്ടി​ൽ​ ​ദാ​രി​ദ്ര്യ​ത്തി​ൽ​ ​ക​ഴി​യു​മ്പോ​ഴും​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​മ​ന​സ്സ് ​സ​ദാ​ ​പ്ര​സ​ന്ന​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ​ ​നി​ല​കൊ​ണ്ടു.​ ​പാ​ണ്ഡ​വ​ർ​ ​ക​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​ ​ക​ണ്ട് ​സ​ന്തോ​ഷി​ക്കാ​ൻ​ ​വേ​ണ്ടി​ ​കാ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​ ​കൗ​ര​വ​രെ​ ​ഗ​ന്ധ​ർ​വ്വ​രാ​ജാ​വ് ​പി​ടി​ച്ചു​കെ​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​ണ്-​ ​കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രും​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രും​ ​ത​മ്മി​ൽ​ ​പ്ര​ശ്ന​മു​ണ്ടാ​കു​മ്പോ​ൾ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​ഞ്ചു​പേ​ര​ല്ല,​ ​നൂ​റ്റ​ഞ്ചു​പേ​രാ​ണ്!
യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ൻ​ ​പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ച​ ​ഈ​ ​വി​ശാ​ല​ഭാ​വം​ ​ന​മു​ക്കെ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും​ ​പാ​ഠ​മാ​കേ​ണ്ട​താ​ണ്.​ ​വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ൽ​ ​ന​മ്മ​ളെ​ല്ലാം​ ​ഒ​രേ​ ​ലോ​ക​ ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ​ ​അം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​ണ​ല്ലോ.​ ​അ​റി​വു​ള്ള​വ​രാ​രും​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് ​ദ്രോ​ഹം​ ​ചെ​യ്യു​ക​യി​ല്ല.​ ​ആ​രെ​ങ്കി​ലും​ ​ന​മ്മെ​ ​ദ്രോ​ഹി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ​ ​അ​വ​ർ​ ​രോ​ഗി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണ്.​ ​രോ​ഗി​ക​ളെ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​വെ​റു​ക്കാ​റി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​ഒ​രു​ ​ഭ്രാ​ന്ത​ൻ​ ​ന​മ്മ​ളെ​ ​ചീ​ത്ത​വി​ളി​ച്ചാ​ൽ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഭ്രാ​ന്ത​നാ​ണെ​ന്നു​ ​ക​രു​തി​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ക്ഷ​മി​ക്കാ​റി​ല്ലേ​?​
ഒ​രു​ ​കാ​ക്ക​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​മേ​ൽ​ ​കാ​ഷ്ഠി​ച്ചാ​ൽ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​ത് ​ക​ഴു​കി​ ​വൃ​ത്തി​യാ​ക്കു​മെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ​ ​കാ​ക്ക​യോ​ട് ​ദേ​ഷ്യ​മു​ണ്ടാ​കു​മോ​?​ ​ആ​ഹാ​രം​ ​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ​ ​അ​റി​യാ​തെ​ ​നാ​വു​ ​ക​ടി​ച്ചു​പോ​യാ​ൽ​ ​പ​ല്ലി​നോ​ട് ​ദേ​ഷ്യം​ ​വ​രു​മോ​?​ ​പ​ല്ലും​ ​നാ​ക്കു​മെ​ല്ലാം​ ​ഒ​രേ​ ​ജീ​വ​ന്റെ​ ​ഭാ​ഗ​മാ​ണ​ല്ലോ.​ ​ഇ​തു​പോ​ലൊ​രു​ ​ഭാ​വം​ ​ന​മ്മ​ളോ​ടു​ ​തെ​റ്റു​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​ഏ​തൊ​രാ​ളോ​ടും​ ​ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം.​ ​
മ​റ്റു​ള്ള​വ​രി​ൽ​ ​ന​മ്മെ​ത്ത​ന്നെ​ ​ക​ണ്ട് ​ക്ഷ​മി​ക്കു​ക​യും​ ​പൊ​റു​ക്കു​ക​യും​ ​സ്‌​നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​ഭാ​വ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ഉ​യ​രു​ക​യാ​ണ് ​വേ​ണ്ട​ത്.​ ​മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​തം​ ​ത​ന്നെ​ ​അ​തി​നാ​യു​ള്ള​താ​ണ്.