പു​തു​വ​ർ​ഷ​മെ​ന്നു​ ​കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ത്ത​ന്നെ​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​പു​തി​യ​ ​ഉ​ണ​ർ​വും​ ​ഉ​ത്സാ​ഹ​വും​ ​പ്ര​തീ​ക്ഷ​യും​ ​നി​റ​യാ​റു​ണ്ട്.​ ​വ​ർ​ഷ​ത്തി​ന് ​മ​ഴ​യെ​ന്നും​ ​അ​ർ​ത്ഥ​മു​ണ്ട​ല്ലോ.​ ​ഒ​രു​ ​പു​തു​മ​ഴ​യു​ടെ​ ​കു​ളി​ർ​മ്മ​യും​ ​ഉ​ന്മേ​ഷ​വും​ ​പേ​റി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​ന​വ​വ​ത്സ​രം​ ​വ​ന്ന​ണ​യു​ന്ന​ത്.​ ​വ​ള​രു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് ​അ​ത് ​പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ളു​ടെ​ ​പൂ​ക്ക​ൾ​ ​സ​മ്മാ​നി​ക്കു​ന്നു,​ ​വ​ള​ർ​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് ​പു​തി​യ​ ​ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ക​നി​ക​ളും.​ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ​ ​എ​ന്നും​ ​ന​ല്ല​ ​നാ​ളെ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ​ ​നെ​യ്യു​ന്ന​വ​നാ​ണ്.​ ​ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ന​ടു​വി​ലും​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന് ​നി​റ​വും​ ​മ​ണ​വും​ ​പ​ക​രു​ന്ന​ത് ​ആ​ ​സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളാ​ണ്.​ ​ആ​ ​ശു​ഭ​പ്ര​തീ​ക്ഷ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​കൈ​വെ​ടി​യ​രു​ത്.
പു​തു​വ​ർ​ഷ​പ്പി​റ​വി​ ​പു​തി​യ​ ​തു​ട​ക്ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ള​ ​അ​വ​സ​ര​മാ​ണ്.​ ​ദുഃ​ഖ​സ്മൃ​തി​ക​ളി​ൽ​ ​നി​ന്നു​ ​മോ​ച​നം​ ​നേ​ടി​ ​പു​തി​യൊ​രു​ ​കാ​ൽ​വ​യ്പി​നു​ള്ള​ ​മു​ഹൂ​ർ​ത്ത​മാ​ണ​ത്.​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​ ​കാ​ല​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് ​പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ​ഠി​ക്കാ​ൻ,​ ​അ​വ​യു​ടെ
വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​മാ​റ്റ​ങ്ങ​ൾ​ ​വ​രു​ത്താ​ൻ​ ​ത​യ്യാ​റാ​ക​ണം.​ ​ജീ​വി​തം​ ​ഒ​രു​ ​പൂ​ന്തോ​പ്പു​ ​പോ​ലെ​യാ​ണ്.​ ​ഇ​ല​ക​ൾ​ ​ക​രി​യു​ന്ന​തും​ ​പൂ​ക്ക​ൾ​ ​വാ​ടി​ക്കൊ​ഴി​യു​ന്ന​തും,​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ൾ​ ​താ​ഴെ​ ​വീ​ണു​ ​ജീ​ർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്ന​തും​ ​അ​വി​ടെ​ ​സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​ണ്.​ ​പ​ഴ​മ​യു​ടെ​ ​ആ​ ​ജീ​ർ​ണ്ണ​ത​ക​ളെ​ ​അ​പ്പ​പ്പോ​ൾ​ ​മാ​റ്റി​യാ​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​പു​തി​യ​ ​പൂ​ക്ക​ളും​ ​ക​നി​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​ ​ആ​ ​പൂ​ന്തോ​പ്പി​ന്റെ​ ​വൃ​ത്തി​യും​ ​സൗ​ന്ദ​ര്യ​വും​ ​നി​ല​നി​റു​ത്താ​നാ​വൂ.
അ​തു​പോ​ലെ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​കാ​ലം​ ​മ​ന​സ്സി​ലു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​ ​കാ​ലു​ഷ്യ​ങ്ങ​ളെ​ ​ന​മ്മു​ക്ക് ​അ​ട​ർ​ത്തി​ക്ക​ള​യാം.​ ​മ​റ​വി​യി​ലെ​ ​ഓ​ർ​മ്മ​യാ​ണ് ​ജീ​വി​തം.​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ന്ന് ​ന​ന്നാ​യി​ ​ഓ​ർ​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ​ ​മ​റ്റെ​ല്ലാം​ ​മ​ന​സ്സി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​മാ​യ​ണം.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​ന​മു​ക്ക് ​മ​റ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ ​മ​റ​ക്കാം​;​ ​ക്ഷ​മി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ ​ക്ഷ​മി​ക്കാം.​ ​പു​തി​യൊ​രു​ ​ഉ​ണ​ർ​വോ​ടെ,​ ​ഉ​ന്മേ​ഷ​ത്തോ​ടെ,​ ​ശു​ഭാ​പ്തി​ ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ ​പു​ല്കാം.
വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ൽ​ ​പു​തു​വ​ർ​ഷ​ ​ദി​നം​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല,​ ​വ​രു​ന്ന​ ​വ​ർ​ഷ​ത്തി​ലെ​ ​ഓ​രോ​ ​ദി​വ​സ​വും,​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ​ ​ഓ​രോ​ ​നി​മി​ഷ​വും​ ​പു​തു​മ​യു​ള്ള​താ​ക​ണം.​ ​ന​ല്ല​ ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​മ്മ​ളി​ൽ​ ​ഉ​ണ​ർ​ത്തു​ന്ന​താ​ക​ണം.​ ​ഓ​രോ​ ​നി​മി​ഷ​വും​ ​ഉ​ത്സ​വ​മാ​ക​ണം.
കാ​ല​ത്തി​ന്റെ​ ​നി​ല​യ്ക്കാ​ത്ത​ ​ഒ​ഴു​ക്കി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച്,​ ​എ​ണ്ണി​യെ​ണ്ണി​ക്കു​റ​യു​ന്ന​ ​ആ​യു​സ്സി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​പു​തു​വ​ർ​ഷം​ ​ന​മ്മെ​ ​ഓ​ർ​മ്മ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു.​ ​ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​ ​മ​റ്റെ​ന്തും​ ​തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടി​യേ​ക്കാം.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​പോ​യ​കാ​ലം​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​തി​രി​ച്ചു​വ​രി​ക​യി​ല്ല.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​മ​തി​മ​റ​ന്ന് ​ആ​ഹ്ലാ​ദി​ക്കാ​ൻ​ ​മാ​ത്ര​മു​ള്ള​ത​ല്ല,​ ​വി​വേ​ക​ത്തെ​ ​ഉ​ണ​ർ​ത്താ​നു​ള്ള​ ​അ​വ​സ​രം​ ​കൂ​ടി​യാ​ണ് ​പു​തു​വ​ർ​ഷ​പ്പി​റ​വി.
ഉ​ല്ലാ​സ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം​ ​സം​സ്‌​കാ​ര​വും​ ​ഒ​ത്തു​ചേ​ർ​ന്നാ​ലേ​ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ​ ​ശാ​ന്തി​യും​ ​സ​മാ​ധാ​ന​വും​ ​നി​ല​നി​ൽക്കൂ.​ ​ഓ​രോ​ ​നി​മി​ഷ​വും​ ​ജാ​ഗ്ര​ത​യോ​ടെ,​ ​വി​വേ​ക​ത്തോ​ടെ​ ​ജീ​വി​ക്ക​ണം.​ ​ജീ​വി​ത​മെ​ന്ന​ത് ​എ​ടു​ക്ക​ലും​ ​കൊ​ടു​ക്ക​ലു​മാ​ണ്.​ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​എ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ​ ​അ​ധി​കം​ ​ലോ​ക​ത്തി​നു​ ​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​ന​മു​ക്ക് ​ക​ഴി​യ​ണം.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ജീ​വി​തം​ ​അ​ർ​ത്ഥ​ ​പൂ​ർ​ണ്ണ​മാ​കു​ന്ന​ത്.​ ​ക​ർ​മ്മ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഈ​ശ്വ​ര​നു​ള്ള​ ​പൂ​ജ​ക​ളാ​ക​ണം.​ ​ക​ർ​തൃ​ത്വ​വും​ ​ക​ർ​മ്മ​ഫ​ല​വും​ ​അ​വി​ടു​ത്തേ​ത് ​എ​ന്ന​ ​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​വി​ടു​ത്തെ​ ​ക​യ്യി​ലെ​ ​ഉ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ക​ണം.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ക​ർ​മ്മം​കൊ​ണ്ടു​ ​ത​ന്നെ​ ​ന​മു​ക്ക് ​ക​ർ​മ്മ​പാ​ശ​ത്തെ​ ​അ​ഴി​ക്കാ​ൻ​ ​സാ​ധി​ക്കും.
സ്‌​നേ​ഹ​മാ​ണ് ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ ​സ​മ്പ​ന്ന​മാ​ക്കു​ന്ന​തും​ ​പു​തു​മ​യു​ള്ള​താ​ക്കു​ന്ന​ത്തും.​ ​സ്‌​നേ​ഹ​മാ​ണ് ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​മൂ​ല​ധ​നം.​ ​ആ​ ​മൂ​ല​ധ​ന​മി​റ​ക്കി​ ​സ്‌​നേ​ഹം​ ​ത​ന്നെ​യാ​കു​ന്ന​ ​വ​ലി​യ​ ​ലാ​ഭം​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​കൊ​യ്‌​തെ​ടു​ക്ക​ണം.​ ​അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ​ജീ​വി​തം​ ​ച​രി​താ​ർ​ത്ഥ​മാ​കു​ന്ന​ത്.​ ​സ്‌​നേ​ഹ​ത്തി​ലും​ ​സൗ​ഹൃ​ദ​ത്തി​ലും​ ​സ​ഹോ​ദ​ര്യ​ത്തി​ലു​മാ​ണ് ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​സൗ​ന്ദ​ര്യം​ ​കു​ടി​കൊ​ള്ളു​ന്ന​ത്.​ ​ഈ​ ​സ​ത്യം​ ​പു​തു​വ​ത്സ​ര​പ്പി​റ​വി​യു​ടെ​ ​ഈ​ ​നി​മി​ഷ​ത്തി​ലും​ ​പു​തു​വ​ർ​ഷ​ത്തി​ലെ​ ​ഓ​രോ​ ​ദി​വ​സ​വും​ ​ഓ​രോ​ ​നി​മി​ഷ​വും​ ​ന​മു​ക്ക് ​ഓ​ർ​ക്കാം​;​ ​പ്രാ​വ​ർ​ത്തി​ക​മാ​ക്കാം.