ഒ​രു​ ​ശി​ഷ്യ​ൻ​ ​ഗു​രു​വി​നോ​ടു​ ​ചോ​ദി​ച്ചു,​ ​ബാ​ഹ്യ​ലോ​ക​ത്തു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ ​നി​സ്സാ​ര​ ​സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ​ ​പോ​ലും​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​മ​ന​സ്സി​നെ​ ​ബാ​ധി​ക്കു​ന്നു.​ ​ചി​ല​ ​സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​മ്മെ​ ​സ​ന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്നു,​ ​ചി​ല​ത് ​ദുഃ​ഖി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.​ ​സു​ഖ​വും​ ​ദുഃ​ഖ​വും​ ​ജ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ ​അ​നേ​ക​മ​നേ​കം​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ന​ടു​വി​ൽ​ ​നി​സ്സം​ഗ​നാ​യി,​ ​സാ​ക്ഷി​യാ​യിനി​ൽ​ക്കു​വാ​നെ​ങ്ങ​നെ​ ​സാ​ധി​ക്കും​?​ ​ഗു​രു​ ​ഉ​ത്ത​ര​മൊ​ന്നും​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​ആ​ ​ശി​ഷ്യ​ന്റെ​ ​അ​ശ്ര​ദ്ധ​കാ​ര​ണം​ ​കു​റ​ച്ച് ​തെ​റ്റു​ക​ൾ​ ​സം​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു.​ ​ഗു​രു,​ ​ആ​ ​തെ​റ്റു​ക​ളെ​ല്ലാം​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​വ്യ​ക്തി​ ​ചെ​യ്ത​താ​ണെ​ന്ന്
പ​റ​ഞ്ഞു​ ​അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് ​സം​സാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ശി​ഷ്യ​ൻ​ ​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ​ ​അ​തെ​ല്ലാം​ ​കേ​ട്ടി​രു​ന്നു.​ ​പെ​ട്ട​ന്ന് ​ഗു​രു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​ഇ​തൊ​ന്നും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ചെ​യ്ത​ ​തെ​റ്റു​ക​ള​ല്ല,​ ​നീ​ ​ചെ​യ്ത​ ​തെ​റ്റു​ക​ളാ​ണ്.​ ​ഇ​തു​ ​കേ​ട്ട​ ​ഉ​ട​നെ​ ​ആ​ ​ശി​ഷ്യ​ന്റെ​ ​ഭാ​വം​ ​മാ​റി.​ ​മു​ഖ​ത്തെ​ ​പ്ര​സ​ന്ന​ത​ ​ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു.​ ​അ​വൻവ​ള​രെ​ ​വി​ഷ​മി​ച്ച് ​ത​ല​കു​നി​ച്ചി​രു​ന്നു.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ഗു​രു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​
ഞാ​ൻ​ ​വേ​റെ​ ​ആ​രു​ടെ​യോ​ ​തെ​റ്റു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ് ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് ​എ​ന്നു​ ​ക​രു​തി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​നി​ന​ക്ക് ​സാ​ക്ഷി​യാ​യി,​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​എ​ല്ലാം​ ​കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​തെ​ല്ലാം​ ​നീ​ ​ചെ​യ്ത​താ​ണെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​മു​ഖം​ ​വാ​ടി.​ ​നി​ന്നി​ൽ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഭാ​വം ഉ​ണ​ർ​ന്നു.​ ​ഞാ​ൻ,​ ​എ​ന്റേ​ത് ​എ​ന്ന​ ​ഭാ​വം​ ​ഉ​ള്ളി​ട​ത്തോ​ളം​ ​ന​മ്മു​ടെ​യു​ള്ളി​ൽ​ ​സാ​ക്ഷി​ഭാ​വം ഉ​ണ​രു​ക​യി​ല്ല.​ ​അ​തി​നെ​ ​അ​തി​ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​ ​സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ,​ ​ന​മു​ക്ക് ​എ​ല്ലാ​ ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​യും​ ​സാ​ക്ഷി​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യും.​ ​മ​ന​സ്സി​ന്റെ​ ​ശ​ക്തി​ ​ചോ​ർ​ന്നു​ ​പോ​വു​ക​യി​ല്ല.
സ​ക​ല​തി​നെ​യും​ ​സാ​ക്ഷി​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ​ ​വീ​ക്ഷി​ക്കാനുള്ള ​ക​ഴി​വ് ​ന​മ്മു​ടെ​യെ​ല്ലാം​ ​ഉ​ള്ളി​ലു​ണ്ട്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​പ​ല​പ്പോ​ഴും​ ​ഈ​ ​ക​ഴി​വി​നെ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യു​ക​യോ,​ ​പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യോ​ ​ചെ​യ്യാ​റി​ല്ല.​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു​ ​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ൾ​ ​വ​രു​മ്പോ​ൾ​ ​അ​വ​യെ​ ​നി​സ്സം​ഗ​മാ​യി​ ​വീ​ക്ഷി​ക്കാ​നും,​ ​വ​ള​രെ​ ​പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​യി​ ​അ​വ​രെ​ ​ഉ​പ​ദേ​ശി​ക്കാ​നും​ ​ന​മു​ക്കു​ ​ക​ഴി​യാ​റു​ണ്ട്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​തേ​ ​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​മ്മ​ളെ​ ​ബാ​ധി​ക്കു​മ്പോ​ൾ,​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​വ​യ്ക്ക് ​മു​ന്നി​ൽ​ ​ത​ള​ർ​ന്നു​ ​പോ​കു​ന്നു.​ ​എ​ന്നും​ ​എ​ന്റേ​ത് ​എ​ന്നു​മു​ള്ള​ ​ഭാ​വ​മാ​ണ് ​ഇ​തി​നു​ ​കാ​ര​ണം.​ ​
ബ​സ്സി​ൽ​ ​യാ​ത്ര​ ​ചെ​യ്യു​മ്പോ​ൾ​ ​എ​ത്ര​യോ​ ​ന​ല്ല​ ​വ​സ്തു​ക്ക​ളെ​ ​കാ​ണു​ന്നു.​ ​ന​ല്ല​ ​വീ​ട്,​ ​ന​ല്ല​ ​പു​ഷ്പ​ങ്ങ​ൾ,​ ​ന​ല്ല​ ​കെ​ട്ടി​ട​ങ്ങ​ൾ,​ ​ന​ല്ല​ ​പൂ​ന്തോ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ.​ ​അ​തു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ​ ​മ​ന​സ്സി​നെ​ ​അ​സ്വ​സ്ഥ​മാ​ക്കു​ന്ന​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും​ ​ക​ണ്ടെ​ന്നി​രി​ക്കും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഒ​ന്നും​ ​ന​മ്മ​ളെ​ ​ബ​ന്ധി​ക്കാ​റി​ല്ല.​ ​ഒ​രു കാ​ഴ്ച​ക്കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ​ ​എ​ല്ലാം​ ​ക​ണ്ട് ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​മു​ന്നോ​ട്ടു​ ​പോ​വു​ക​യാ​ണ്.​ ​കാ​ര​ണം​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ല​ക്ഷ്യം​ ​അ​വ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ ​എ​ന്നു​ ​ന​മു​ക്ക​റി​യാം.​ ​ഇ​തേ​പോ​ലെ​ ​മ​ന​സ്സി​ൽ​ക്കൂ​ടി​ ​ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​ ​ചി​ന്ത​ക​ളെ​യും​ ​കാണാൻ​ ​ക​ഴി​യ​ണം.​ ​സ​ക​ല​തും​ ​കാ​ണു​ക,​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ഒ​ന്നു​മാ​യും​ ​ബ​ന്ധി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക.​ ​അ​താ​ണു​ ​വേ​ണ്ട​ത്.
ഒ​രു​ ​ന​ദി​ ​ശ​ക്ത​മാ​യി​ ​ഒ​ഴു​കു​ക​യാ​ണു.​ ​വെ​ള്ളം​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല​ ​പ​ല​ ​വ​സ്തു​ക്ക​ളും​ ​അ​തി​ലൂ​ടെ​ ​ഒ​ഴി​കി​പ്പോ​കു​ന്നു.​ ​മ​ത്സ്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​നീ​ന്തി​ത്തു​ടി​ക്കു​ന്നു​ ​അ​തെ​ല്ലാം​ ​ന​ദി​യു​ടെ​ ​സ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണ്.​ ​
ന​ദി​യി​ലേ​ക്കു​ ​ചാ​ടാ​തെ​ ​തീ​ര​ത്തി​രു​ന്നു​ ​നോ​ക്കി​യാ​ൽ​ ​ഇ​വ​യെ​ല്ലാം​ ​ന​മു​ക്കു​ ​ആ​ന​ന്ദ​മേ​കും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ന​ദി​യി​ൽ​ ​എ​ടു​ത്തു​ ​ചാ​ടി​യാ​ലോ,​ ​ന​മ്മ​ളും​ ​ആ​ ​ഒ​ഴു​ക്കി​ൽ​പ്പെ​ട്ടു​ ​അ​പ​ക​ട​ത്തി​ലാ​കും,​ ​മു​ങ്ങി​ ​മ​രി​ച്ചെ​ന്നും​ ​വ​രാം.​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​മ​ന​സ്സി​ന്റെ​ ​ഒ​ഴു​ക്കി​ൽ​പ്പെ​ടാ​തെ​ ​സാ​ക്ഷി​യെ​പോ​ലെ​ ​ക​ഴി​യ​ണം.​ ​ചി​ന്ത​ക​ൾ​ ​വ​രി​ക​യും​ ​പോ​കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത് ​മ​ന​സ്സി​ന്റെ​ ​സ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണു, അ​തൊ​ന്നും​ ​ആ​ത്മാ​വി​നു​ ​ബാ​ധ​ക​മ​ല്ല​ ​എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ് ​നി​സ്സം​ഗ​നാ​യി​രി​ക്കു​ക.​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ​ ​ഒ​ഴു​ക്കി​ന് ​സാ​ക്ഷി​യാ​വു​ക.