''​ന​മ്മു​ടെ​ ​സാ​മൂ​ഹ്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​'​വ​ലി​യ​ ​വ​ലി​യ​ ​സാ​മ​ർ​ത്ഥ്യ​ങ്ങ​ൾ​",​ ​പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​സ​ഹ​ജീ​വി​യു​ടെ​ ​ക​ണ്ണീ​രി​ന് ​കാ​ര​ണ​മാ​കു​ന്ന​ ​നി​ല​യി​ൽ,​ ​കാ​ണി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​ബു​ദ്ധി​!​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​എ​ല്ലാ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​ന​മു​ക്ക് ​ശ്ര​ദ്ധ​യും,​ ​സൂ​ക്ഷ്മ​ത​യും​ ​കൂ​ടി​യേ​ ​തീ​രു.​ ​കാ​ര​ണം,​ ​സൂ​ക്ഷ്മ​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ന്റെ​ ​മു​ത​ൽ,​ ​നാ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ർ​ ​കൊ​ണ്ടു​ ​പോ​കു​മെ​ന്ന് ​പ​ണ്ട് ​മു​തി​ർ​ന്ന​വ​ർ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ത​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​ത് ​ഓ​ർ​മ്മ​യി​ല്ലേ​?​എ​ന്നു​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല,​ ​അ​പ്ര​കാ​രം​ ​അ​ത് ​കൈ​ക്ക​ലാ​ക്കു​ന്ന​വ​ർ,​ ​ക്ര​മേ​ണ​യ​തി​ൽ,​ ​ഉ​ട​മ​സ്ഥാ​വ​കാ​ശ​വും​ ​സ്ഥാ​പി​ക്കും!​ ​ആ​ ​മു​ത​ലി​ന്റെ​ ​യ​ഥാ​ർ​ത്ഥ​ ​ഉ​ട​മ​യാ​യ​ ​ഹ​ത​ഭാ​ഗ്യ​ൻ,​ ​എ​തി​ർ​കൈ​വ​ശാ​വ​കാ​ശ​മെ​ന്നൊ​രു​ ​അ​തി​ക്ര​മ​ ​അ​വ​കാ​ശ​വാ​ദ​ത്തി​നു​ ​മു​ന്നി​ൽ​ ​പ​ക​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കാ​നേ​ ​വ​ഴി​യു​ള്ളു!​""
തി​ക​ച്ചും,​ ​അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ,​ ​ഒ​ന്നും​മ​ന​സ്സി​ലാ​കാ​തെ​ ​സ​ദ​സ്യ​ർ,​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​ ​നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.​ ​ഗൗ​ര​വം​ ​തെ​ല്ലും​ ​കു​റ​ക്കാ​തെ​ ​എ​ല്ലാ​വ​രേ​യും​ ​ഒ​ന്നു​നോ​ക്കി​യ​ ​ശേ​ഷം,​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​തു​ട​ർ​ന്നു​:​ ​''​ അ​പ്പോ​ൾ,​ ​നി​ങ്ങ​ളി​ത്ര​യേ​യു​ള്ളു,​ ​പേ​ടി​പ്പി​ച്ചാ​ൽ,​ ​പേ​ടി​ച്ച​ങ്ങു​ ​വി​റ​ച്ചു​പോ​കും​!​ ​കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ല,​ ​ശ​രാ​ശ​രി​ ​മ​നു​ഷ്യ​രൊ​ക്കെ​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ്,​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ,​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​ ​മ​തി​!​എ​ങ്ങ​നെ?​ ​പേ​ടി​ത്തൊ​ണ്ട​നാ​കാ​ന​ല്ല​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്,​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​സാ​മൂ​ഹ്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​വ​ലി​യൊ​രു​ ​വീ​ര​നൊ​ന്നു​മാ​കേ​ണ്ട​ ​എ​ന്നാ​ണ്​​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്,​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ല​!​""​ ​ഇ​ത്ര​യും​ ​ഒ​റ്റ​ ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലെ​ന്ന​ ​പോ​ലെ​യാ​ണ് ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​നി​റു​ത്തി​യ​ത്.​ ​അ​പ്പോ​ഴും,​ ​തു​ട​ർ​ന്ന് ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ​ ​എ​ന്താ​ണ് ​പ​റ​യാ​ൻ​ ​പോ​കു​ന്ന​ത് ​എ​ന്ന​തി​നെ​പ്പ​റ്റി​ ​വ​ലി​യ​ ​ധാ​ര​ണ​യി​ല്ലാത്ത​ ​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​സ​ദ​സ്യ​രു​ടെ​ ​മു​ഖ​ഭാ​വം.​ ​ഇ​തു​ ​മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​
'​'ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​മ​സ്സി​ലു​പി​ടി​ച്ച​പോ​ലെ​യി​രു​ന്ന് ​വ​ല്ല​തും​ ​സം​ഭ​വി​ച്ചാ​ൽ​ ​പി​ന്നെ​ ​എ​ന്നെ​കു​റ്റം​ ​പ​റ​യ​രു​ത്!​""അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും​ ​സ​ദ​സ്സി​ൽ​ ​കൂ​ട്ട​ച്ചി​രി​ ​ഉ​യ​ർ​ന്നി​രു​ന്നു.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​തു​ട​ർ​ന്നു​:​ ​'​'ന​മു​ക്ക് ​തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും​ ​ന്യാ​യീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു​ന്ന​ ​ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും,​ ​ആ​ശ​ക​ളും​ ​ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത് ​സ്വാ​ഭാ​വി​കം.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​തി​ക​ച്ചും​ ​അ​ന്യാ​യ​മാ​യ​ ​ആ​ശ​ക​ളും,​ ​ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും​ ​ആ​ത്യ​ന്തി​ക​മാ​യി​ ​നി​രാ​ശ​യും,​ ​ദുഃ​ഖ​വും​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​പ്ര​ദാ​നം​ ​ചെ​യ്യൂ!​ ​അ​തു​ ​മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​ൻ​ ​അ​ല്പം​ ​സ​മ​യ​മെ​ടു​ക്കു​മെ​ന്നേ​യു​ള്ളൂ.​ ​പ്രാ​ർ​ത്ഥ​ന​ ​ജീ​വി​ത​വി​ജ​യ​ത്തി​ന് ​ഏ​റ്റ​വും​ ​ന​ല്ല​ ​ഔ​ഷ​ധ​മെ​ന്ന് ​തി​രി​ച്ച​റി​വു​ള്ള​ ​ആ​ർ​ക്കാ​ണ് ​അ​റി​യാ​ത്ത​ത്!​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​അ​ത് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ഇ​ഷ്ട​ദൈ​വ​ത്തോ​ടാ​ണെ​ങ്കി​ൽ,​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​പ്രാ​ർ​ത്ഥ​ന​യാ​യി​ ​പ​റ​യേ​ണ്ട​ത്,​ ​ദൈ​വം​ ​ന​മു​ക്കൊ​പ്പം​ ​നി​ൽ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​ല്ല,​ ​മ​റി​ച്ച് ​ന​മു​ക്ക് ​ദൈ​വ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം​ ​നി​ൽ​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യ​ണേ​യെ​ന്നാ​ണ്!​ ​അ​പ്പോ​ൾ,​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ആ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളും,​ ​ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും​ ​അ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളാ​യി​ ​മാ​റാ​തെ​ ​ന​മു​ക്ക് ​മു​ന്നേ​റാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യും​!​ ​ന​മു​ക്ക് ​അ​ർ​ഹ​ത​പ്പെ​ട്ട​ത് ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​വു​യെ​ന്ന​ ​തി​രി​ച്ച​റി​വു​മു​ണ്ടാ​കും.​ ​ഏ​ഷ​ണി​കൊ​ണ്ടും,​ ​ഭീ​ഷ​ണി​കൊ​ണ്ടും​ ​അ​ന്യ​ന്റെ​ ​ചോ​ര​യു​ടെ​ ​രു​ചി​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ത് ​മ​നു​ഷ്യ​ ​സ്വ​ഭാ​വ​മ​ല്ല​യെ​ന്നു​ ​കൂ​ടി​ ​തി​രി​ച്ച​റി​വു​ണ്ടാ​ക​ണം​!​ ​ഇ​വി​ടെ​യാ​ണ് ​കു​ട്ട​ന്റെ​യും,​ ​മു​ട്ട​ന്റെ​യും​ ​ക​ഥ​യു​ടെ​ ​പ്ര​സ​ക്തി​!​ ​കു​ട്ട​നെ​യും​ ​മു​ട്ട​നേ​യും​ ​അ​റി​യി​ല്ലേ​?​ ​ഇ​ര​ട്ട​ക​ളാ​യ ​മു​ട്ട​നാ​ടു​ക​ളേ​!​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​അ​വ​ർ​ ​ത​മ്മി​ൽ​ ​തെ​റ്റി.​ ​അ​ല്ല,​ ​അ​വ​രെ​ ​ത​മ്മി​ൽ​ ​തെ​റ്റി​പ്പി​ച്ചു,​ ​ആ​ ​ആ​ട്ടി​ൻ​തോ​ലി​ട്ട​ ​ചെ​ന്നാ​യ.​ ​അ​ങ്ങ​നെ,​ ​കു​ട്ട​നും​ ​മു​ട്ട​നും​ ​കൊ​മ്പു​കോ​ർ​ത്തു.​ ​​​അ​വ​ർ​ ​അ​ന്യോ​ന്യം​ ​കൂ​ട്ടി​യി​ടി​ച്ചു.​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ശി​ര​സ്സു​ക​ളി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​ചോ​ര​ധാ​ര​ധാ​ര​യാ​യി​ ​ഒ​ഴു​കി.​ ​ചോ​ര​യു​ടെ​ ​മ​ണ​മെ​ന്ന​ ​ല​ഹ​രി​ച്ചി​​റ​കി​ൽ​ ​ചെ​ന്നാ​യ​ ​വ​ർ​ദ്ധി​ച്ച​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ​ ​ആ​ ​പാ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ചോ​ര​ത്തു​ള്ളി​ക​ൾ​ ​ന​ക്കി​ക്കു​ടി​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ചെ​ന്നാ​യ​യു​ടെ​ ​കൊ​ടി​യ​വ​ഞ്ച​ന​യൊ​ന്നും​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​തെ​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​കു​ട്ട​നും​ ​മു​ട്ട​നും​ ​വ​ർ​ദ്ധി​ച്ച​ ​വീ​ര്യ​ത്തോ​ടെ​ ​വീ​ണ്ടും​ വീണ്ടും ​കൂ​ട്ടി​യി​ടി​ച്ചു.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​ചു​ടു​ചോ​ര​ ​നു​ണ​ഞ്ഞു​നി​ന്ന​ച​തി​യ​ൻ​ ​ചെ​ന്നാ​യ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു​ ​ആ​ ​കൂ​ട്ടി​യി​ടി​യു​ടെ​ ​
'​സു​ഖ​" ​മ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​ൻ​ ​യോ​ഗ​മു​ണ്ടാ​യ​ത്.​ ​അ​ങ്ങ​നെ,​ ​ആ​ ​കൊ​ടും​ ​ച​തി​യ​ന്റെ​ ​ക​ഥ​ക​ഴി​ഞ്ഞു!​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​വ​ഞ്ച​ന​ ​നെ​ഞ്ചി​നെ​ ​പി​ള​ർ​ക്കു​മെ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ലെ​ ​പൊ​രു​ൾ​ ​മ​ന​സ്സി​ലാ​യോ?​"" ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ,​സ​ദ​സ്യ​രെ​നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ,​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​ഭീ​തി​യോ​ടെ​ ​ത​ന്നെ​ ​നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്​​ ​ക​ണ്ട​ത്.​ ​എ​ല്ലാ​വ​രേ​യും​ ​ഒ​രു​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ​ ​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​''കൈ​വ​ശാ​വ​കാ​ശ​ ​നി​യ​മം​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​തു​ ​കേ​ട്ട​ല്ലോ,​ ​സ്വ​ന്തം​ ​വീ​ട്ടു​കാ​രെ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും​ ​കാ​ര്യ​മി​ല്ല,​ ​അ​ന്യ​കൈ​വ​ശ​മാ​യാ​ൽ​ ​പി​ന്നെ,​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടൊ​രു​ ​കാ​ര്യ​വു​മി​ല്ല.""​കൂ​ട്ട​ച്ചി​രി​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​നി​റു​ത്തി.