എന്തിനെയെങ്കിലും കുറിച്ചുള്ള മനസിന്റെ അസ്വസ്ഥതകളും ആഗ്രഹങ്ങളും അവസാനിക്കുമ്പോൾ സ്വയം പ്രകാശിക്കുന്നതാണ് ആനന്ദം. ഈ ബോധം ദൃഢമാകണം. ശാന്തിയും സമാധാനവും നേടുവാൻ അതാണ് ആദ്യം വേണ്ടത്.

ഒ​രു​കൂ​ട്ടം​ ​വ​ഴി​യാ​ത്ര​ക്കാ​ർ​ ​അ​ല്പം​ ​അ​ക​ലെ​യു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ ​പോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ന​ട​ന്ന് ​അ​വ​ർ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ടി​നു​ ​സ​മീ​പ​മെ​ത്തി.​ ​അ​ടു​ത്തു​ത​ന്നെ​ ​ഒ​രു​ ​കു​ള​വും​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഭാ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ൾ​ ​ക​ര​യ്ക്കു​വ​ച്ച് ​അ​വ​ർ​ ​കു​ളി​ക്കാ​നി​റ​ങ്ങി.​ ​കു​ളി​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു​ ​നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​ഭാ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ൾ​ ​കാ​ണാ​നി​ല്ല.​ ​ക​ള്ള​ന്മാ​ർ​ ​അ​വ​ ​മോ​ഷ്ടി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​വ​ർ​ ​ഉ​ട​നെ​ ​ക​ള്ള​ന്മാ​രെ​ ​തേ​ടി​ ​പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.​ ​വ​ഴി​യ​രി​കി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​മ​ര​ച്ചു​വ​ട്ടി​ൽ​ ​വി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​മ​ഹാ​ത്മാ​വി​നെ​ ​ക​ണ്ടു.​ ​ക​ള്ള​ന്മാ​ർ​ ​അ​തു​വ​ഴി​ ​പോ​യ​തു​ ​ക​ണ്ടോ​ ​എ​ന്ന് ​അ​വ​ർ​ ​മ​ഹാ​ത്മാ​വി​നോ​ട് ​ആ​രാ​ഞ്ഞു.
ആ​ ​മ​ഹാ​ത്മാ​വ് ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​'​ഭാ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ൾ​ ​ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ദുഃ​ഖി​ത​രാ​ണ​ല്ലേ​?​​​ ​ഒ​ന്നാ​ലോ​ചി​ക്കൂ,​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​സ​ന്തോ​ഷം​ ​ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ​നി​ട​യാ​ക്കി​യ​ ​ക​ള്ള​ന്മാ​ർ​ ​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പു​റ​ത്താ​ണോ​ ​അ​തോ​ ​അ​ക​ത്താ​ണോ​?​ ​ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യ​ ​ധ​ന​മാ​ണോ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ ​വേ​ണ്ട​ത്;​ ​അ​തോ​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​ന​ഷ്ട​മാ​കാ​ത്ത​ ​ധ​ന​മാ​ണോ​?​ ​ചി​ന്തി​ക്കൂ.​"​ ​മ​ഹാ​ത്മാ​വ് ​പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ​ ​പൊ​രു​ൾ​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യ​ ​അ​വ​ർ​ ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​ശി​ഷ്യ​രാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്നു.
ഈ​ ​ക​ഥ​യി​ലെ​ ​വ​ഴി​യാ​ത്ര​ക്കാ​രെ​പ്പോ​ലെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​മ​നു​ഷ്യ​രും​ ​എ​ന്തി​നോ​ ​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള​ ​അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​ലാ​ണ്.​ ​വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ൽ​ ​ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും​ ​തേ​ടു​ന്ന​ത് ​ശാ​ന്തി​യും​ ​സ​ന്തോ​ഷ​വു​മാ​ണ്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ഉ​ള്ളി​ല​ല്ല,​​​ ​ലോ​ക​വ​സ്തു​ക്ക​ളി​ലും​ ​ലോ​ക​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളി​ലു​മാ​ണ് ​അ​വ​ർ​ ​അ​തു​ ​തേ​ടു​ന്ന​ത്.​ ​ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​ഇ​ച്ഛാ​ഭം​ഗ​വും​ ​ദുഃ​ഖ​വും​ ​നി​രാ​ശ​യും​ ​മാ​ത്രം​ ​ബാ​ക്കി​യാ​വു​ന്നു.​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​ശാ​ന്തി​യും​ ​സ​ന്തോ​ഷ​വും​ ​ഉ​ണ്ടാ​കു​വാ​ൻ​ ​ആ​ദ്യം​ ​വേ​ണ്ട​ത് ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള​ ​ശ​രി​യാ​യ​ ​കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടാ​ണ്.
ഒ​രു​ ​ധ​നി​ക​ന് ​എ​ത്ര​ ​സ​മ്പ​ത്തു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും​ ​അ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​അ​റി​വി​ല്ലാ​ത്തി​ട​ത്തോ​ളം​ ​ആ​ ​സ​മ്പ​ത്ത് ​അ​യാ​ൾ​ക്കു​ ​പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ക​യി​ല്ല.​ ​അ​തു​പോ​ലെ​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ഉ​ണ്മ​യെ​ ​അ​റി​യാ​തി​രി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം​ ​കാ​ലം​ ​ശ​രി​യാ​യി​ ​ജീ​വി​ക്കാ​നോ​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ധ​ർ​മ്മം​ ​അ​നു​ഷ്ഠി​ക്കാ​നോ​ ​ആ​ർ​ക്കും​ ​ക​ഴി​യി​ല്ല.​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ഓ​രോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ ​മ​ഹ​ത്താ​യ​ ​സ​മ്പ​ത്തു​ണ്ട്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​തു​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​തെ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​പു​റം​ലോ​ക​ത്തെ​ ​വ​സ്തു​ക്ക​ൾ​ ​തേ​ടി​ ​അ​ല​യു​ക​യാ​ണ്.​ ​ചി​ല​ർ​ ​സ​മ്പ​ത്തും​ ​അ​ധി​കാ​ര​വും​ ​നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാ​നാ​യി​ ​പ്ര​യ​ത്നി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​മ​റ്റു​ ​ചി​ല​ർ​ ​പേ​രി​നും​ ​പെ​രു​മ​യ്ക്കും​ ​വേ​ണ്ടി​ ​നെ​ട്ടോ​ട്ട​മോ​ടു​ന്നു.​ ​അ​വ​യൊ​ക്കെ​ ​നേ​ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​ശാ​ന്തി​യും​ ​സ​ന്തോ​ഷ​വും​ ​കൈ​വ​രി​ക്കാ​മെ​ന്നും​ ​അ​വ​ർ​ ​വ്യാ​മോ​ഹി​ക്കു​ന്നു.
എ​ന്നാ​ൽ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​മെ​ന്ന​ത് ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​നേ​ടു​മ്പോ​ൾ​ ​കി​ട്ടു​ന്ന​ ​ഒ​ന്ന​ല്ല.​ ​മ​റി​ച്ച്,​​​ ​എ​ല്ലാ​ ​തേ​ട​ലും​ ​അ​വ​സാ​നി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​സ്വ​യം​ ​പ്ര​ക​ട​മാ​കു​ന്ന​താ​ണ്.​ ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ഉ​ള്ളി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​യു​ള്ള​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​ന​ഷ്ട​മാ​കാ​ത്ത​ ​ധ​നം​ ​അ​താ​ണ്.​ ​എ​ന്തി​നെ​യെ​ങ്കി​ലും​ ​ചൊ​ല്ലി​യു​ള്ള​ ​മ​ന​സി​ന്റെ​ ​അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​ക​ളും​ ​ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും​ ​അ​വ​സാ​നി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​സ്വ​യം​ ​പ്ര​കാ​ശി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ​ആ​ന​ന്ദം.​ ​ഈ​ ​ബോ​ധം​ ​ന​മ്മ​ളി​ൽ​ ​ദൃ​ഢ​മാ​ക​ണം.​ ​അ​താ​ണു​ ​ശാ​ന്തി​യും​ ​സ​മാ​ധാ​ന​വും​ ​നേ​ടു​വാ​ൻ​ ​ഒ​ന്നാ​മ​താ​യി​ ​വേ​ണ്ട​ത്.
ആ​ത്മ​സ്വ​രൂ​പം​ ​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ​നി​ത്യ​മാ​യ​ ​ആ​ന​ന്ദ​ത്തി​ന്റെ​യും​ ​ശാ​ന്തി​യു​ടെ​യും​ ​ഉ​റ​വി​ടം.​ ​അ​ത​റി​യാ​തെ​ ​ചി​ല​ർ​ ​ല​ഹ​രി​പ​ദാ​ർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​മ​റ്റും​ ​സു​ഖം​ ​തേ​ടു​ന്നു.​ ​അ​വ​ർ​ ​സ്വ​യം​ ​ന​ശി​ക്കു​ക​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല,​​​ ​സ്വ​ന്തം​ ​കു​ടും​ബ​ത്തെ​യും​ ​സ​മൂ​ഹ​ത്തെ​യും​ ​ദ്രോ​ഹി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യു​ന്നു.​ ​ആ​ദ്ധ്യാ​ത്മി​ക​ത​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യാ​ൽ​ ​ന​മ്മ​ളാ​രെ​ന്നും​ ​ജീ​വി​തം​ ​എ​ന്തി​നെ​ന്നും​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ക​ട​മ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്നു.​ ​ഒ​രു​ ​ജീ​വി​യെ​യും​ ​വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു.​ ​ത​നി​ക്ക് ​അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​തു​ ​മാ​ത്രം​ ​എ​ടു​ത്ത് ​മി​ച്ച​മു​ള്ള​ത് ​ലോ​ക​ത്തി​നു​ ​ന​ൽ​കു​ന്നു.