ഒ​രു​ ​പ​ണ്ഡി​ത​ൻ​ ​വ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ​ ​യാ​ത്ര​ ​ചെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ഇ​ട​യ്ക്കു​വ​ച്ച് ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​ ​ഒ​രു​ ​പു​ലി​ ​ആ​ക്ര​മി​ക്കാ​ൻ​ ​വ​ന്നു.​ ​അ​ത് ​ക​ണ്ടു​നി​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ട്ടാ​ള​ൻ​ ​പു​ലി​യെ​ ​ഓ​ടി​ച്ചു​ ​പ​ണ്ഡി​ത​നെ​ ​ര​ക്ഷി​ച്ചു.​ ​ത​ന്റെ​ ​ജീ​വ​ൻ​ ​ര​ക്ഷി​ച്ച​യാ​ൾ​ക്ക് ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു​ ​സ​മ്മാ​നം​ ​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ​പ​ണ്ഡി​ത​ൻ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.​ ​കൈ​യി​ൽ​ ​പ​ണ​മി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാ​ൽ​ ​സ​ക​ല​ ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും​ ​ഹൃ​ദി​സ്ഥ​മാ​ക്കി​യ,​ ​പ്രാ​ണ​നു​തു​ല്യം​ ​ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​ ​ത​ന്റെ​ ​ത​ത്ത​യെ​ ​ത​ന്നെ​ ​ര​ക്ഷി​ച്ച​തി​നു​ള്ള​ ​ന​ന്ദി​ ​സൂ​ച​ക​മാ​യി​ ​പ​ണ്ഡി​ത​ൻ​ ​കാ​ട്ടാ​ള​നു​ ​ന​ല്കി.​ ​യാ​ത്ര​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​ ​പ​ണ്ഡി​ത​ൻ​ ​ത​ന്റെ​ ​ത​ത്ത​യെ​ ​ഓ​ർ​ത്ത് ​വി​ഷ​മി​ച്ചു.​ ​'​സ​ക​ല​ ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും​ ​പ​ഠി​ച്ച​ ​ത​ത്ത​യെ​ ​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​ത് ​ക​ഷ്ട​മാ​യി.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​പ​ണം​ ​കൊ​ടു​ത്ത് ​സ​ന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ച് ​ത​ത്ത​യെ​ ​തി​രി​ച്ചു​വാ​ങ്ങാം.​"​ ​എ​ന്നു​ ​ചി​ന്തി​ച്ച് ​അ​ടു​ത്ത​ ​ദി​വ​സം​ ​പ​ണ്ഡി​ത​ൻ​ ​കാ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു​പോ​യി.​ ​വ​ള​രെ​ ​ശ്ര​മി​ച്ച് ​കാ​ട്ടാ​ള​നെ​ ​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ച് ​ത​ത്ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.​ ​കാ​ട്ടാ​ള​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​'​അ​തി​നു​ ​ന​ല്ല​ ​രു​ചി​യാ​യി​രു​ന്നു​".​ ​എ​ത്ര​ ​ശാ​സ്ത്രം​ ​പ​ഠി​ച്ച​ ​ത​ത്ത​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും​ ​കാ​ട്ടാ​ള​നെ​ ​സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം​ ​അ​തു​ ​ഭ​ക്ഷ്യ​വ​സ്തു​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ്.​ ​കാ​ട്ടാ​ള​ന് ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യൊ​ന്നും​ ​അ​റി​വി​ല്ല​ല്ലോ.​ ​വേ​ണ്ട​ത്ര​ ​യോ​ഗ്യ​ത​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത​ ​ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ​ശ്രേ​ഷ്ഠ​മാ​യ​ ​വ​സ്തു​വോ​ ​അ​റി​വോ​ ​ല​ഭി​ച്ചാ​ൽ​ ​എ​ന്തു​ ​സം​ഭ​വി​ക്കു​മെ​ന്ന​തി​ന് ​ഉ​ത്ത​മോ​ദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​ണ് ​ഈ​ ​കാ​ട്ടാ​ള​ൻ.

ഏ​തു​ ​വി​ദ്യ​യാ​യാ​ലും​ ​ശാ​സ്ത്ര​മാ​യാ​ലും​ ​ആ​ദ്യം​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​മൂ​ല്യ​ത്തെ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യ​ണം.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​തി​നു​ ​വേ​ണ്ട​ത്ര​ ​ശ്ര​ദ്ധ​യും​ ​ഗൗ​ര​വ​വും​ ​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യു​ള്ളു.​ ​ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും​ ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ​ ​ഏ​തൊ​ന്നി​നെ​യും​ ​അ​വ​ര​വ​രു​ടെ​ ​കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടും​ ​പ​ക്വ​ത​യും​ ​അ​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണ് ​ഉ​ൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​ത്.​ ​യോ​ഗ്യ​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത​ ​ഒ​രാ​ൾ​ക്കു​ ​ഏ​തൊ​രു​ ​വ​സ്തു​വി​നെ​യും​ ​ശ​രി​യാ​യി​ ​ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കാ​നും​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​ ​പൂ​ർ​ണ്ണ​മാ​യ​ ​ഫ​ലം​ ​അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​നും​ ​സാ​ധി​ക്കു​ക​യി​ല്ല.​ ​തി​മി​രം​ ​ബാ​ധി​ച്ച​ ​ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ​മ​ഴ​വി​ല്ലി​ന്റെ​ ​സൗ​ന്ദ​ര്യം​ ​ആ​സ്വ​ദി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല​ല്ലോ.
ഏ​തു​ ​വി​ദ്യ​യെ​യും​ ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ​യും​ ​ശ​രി​യാ​യി​ ​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​നും​ ​പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും​ ​ചി​ല​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​ ​യോ​ഗ്യ​ത​ക​ൾ​ ​ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്.​ ​ജാ​തി​യു​ടെ​യോ​ ​ജ​ന്മ​ത്തി​ന്റെ​യോ​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ൽ​ ​വി​വേ​ച​ന​പ​ര​മാ​യി​ ​വി​ദ്യ​ ​നി​ഷേ​ധി​ക്കു​ന്ന​ ​കാ​ര്യ​മ​ല്ല​ ​ഇ​വി​ടെ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്.​ ​മെ​ഡി​സി​ൻ​ ​എ​ൻ​ജി​നീ​യ​റിം​ഗ് ​തു​ട​ങ്ങി​യ​ ​വി​ദ്യ​ക​ൾ​ക്ക് ​അ​ധി​കാ​രി​ക​ളാ​യ​വ​രെ​ ​നി​ശ്ച​യി​ക്കു​ന്ന​ ​രീ​തി​ ​ഇ​ക്കാ​ല​ത്തു​മു​ണ്ട​ല്ലോ.

യോ​ഗ്യ​ത​യെ​ ​അ​ടി​സ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി​ ​ശാ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ ​വി​ദ്യാ​ർ​ത്ഥി​ക​ളെ​ ​ഉ​ത്ത​മാ​ധി​കാ​രി,​ ​അ​ധ​മാ​ധി​കാ​രി,​ ​മ​ദ്ധ്യ​മാ​ധി​കാ​രി​ ​എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ​ ​വേ​ർ​തി​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.​ ​ഉ​ത്ത​മാ​ധി​കാ​രി​ക്കു​ ​വി​ദ്യ​ ​വ​ള​രെ​ ​എ​ളു​പ്പം​ ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​വാ​നും​ ​അ​തു​ ​പൂ​ർ​ണ്ണ​മാ​യും​ ​പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും​ ​ക​ഴി​യും.​ ​ജ​ന്മ​നാ​ ​സം​ഗീ​ത​ത്തി​ലോ​ ​മ​റ്റു​ ​ക​ല​ക​ളി​ലോ​ ​വാ​സ​ന​യു​ള്ള​വ​ർ​ ​ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​ ​പ്രാ​വീ​ണ്യം​ ​നേ​ടാ​റി​ല്ലേ?
ആ​ത്മാ​ർ​ത്ഥ​മാ​യി​ ​പ്ര​യ​ത്നി​ച്ചാ​ൽ​ ​മ​ദ്ധ്യ​മാ​ധി​കാ​രി​ക്കു​ ​കാ​ലാ​ന്ത​ര​ത്തി​ൽ​ ​ആ​ ​വി​ദ്യ​ ​പൂ​ർ​ണ്ണ​മാ​യി​ ​സ്വാ​ധീ​ന​മാ​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​അ​ധ​മാ​ധി​കാ​രി​ ​വ​ള​രെ​യ​ധി​കം​ ​പ്ര​യ​ത്നി​ച്ചാ​ലും​ ​ചി​ല​പ്പോ​ൾ​ ​ജ​ന്മാ​ന്ത​രം​ ​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്ര​മേ​ ​ആ​ ​വി​ദ്യ​യെ,​ ​പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു​ ​ആ​ദ്ധ്യാ​ത്മ​വി​ദ്യ​യെ​ ​പൂ​ർ​ണ്ണ​മാ​യും​ ​പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ​ ​ക​ഴി​യു.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഒ​ട്ടും​ ​അ​ധി​കാ​രി​യ​ല്ലാ​ത്ത​ ​ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ​വി​ദ്യ​ ​നേ​ടാ​നു​ള്ള​ ​അ​വ​സ​രം​ ​ല​ഭി​ച്ചാ​ലും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ആ​ ​അ​വ​സ​രം​ ​പാ​ഴാ​ക്കി​ക്ക​ള​യു​ക​യേ​യു​ള്ളു.​ ​താ​ൻ​ ​ഉ​ത്ത​മാ​ധി​കാ​രി​യ​ല്ല​ ​എ​ന്നൊ​രാ​ൾ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​വി​ദ്യ​ ​ആ​ർ​ജി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​പി​ന്തി​രി​യു​ക​യ​ല്ല​ ​വേ​ണ്ട​ത്.​ ​വി​ദ്യ​യു​ടെ​ ​മൂ​ല്യം​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​ ​ക്ഷ​മ​യോ​ടെ​ ​ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ​ ​ആ​വ​ശ്യ​മെ​ങ്കി​ൽ​ ​ദീ​ർ​ഘ​കാ​ലം​ ​അ​ഭ്യ​സി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ദൃ​ഢ​നി​ശ്ച​യ​ത്തോ​ടെ​ ​മു​ന്നോ​ട്ടു​ ​പോ​കു​ക​യാ​ണ് ​വേ​ണ്ട​ത്.