ദൈവമിപ്പൊഴും അവിടെയുണ്ടോ?​

കവിതയിലും സിനിമാ ഗാനങ്ങളിലും ഒന്നാന്തരം വിപ്ളവകാരിയായിരുന്ന വലയാർ രാമവർമ്മ തനി ഭക്തിഗാനങ്ങളിലൊഴികെ, പാട്ടുകളിൽ ദൈവത്തെ പരാമർശിക്കുന്ന പലേടത്തും നടത്തിയ കുസൃതിപ്രയോഗങ്ങളുടെ കൗതുകത്തിന്,​ അദ്ദേഹം വിടവാങ്ങി നാല്പത്തിയെട്ടു വർഷം പിന്നിടുമ്പോഴും തെല്ലും മങ്ങലില്ല.

പ്രപഞ്ചസ്രഷ്ടാവാണ് ദൈവമെന്ന സങ്കല്പത്തിന്റെ മുഖത്തുനോക്കി വയലാർ പാടുന്നതു കേൾക്കുക: ഇതിഹാസങ്ങൾ ജനിക്കും മുമ്പേ,​ ഈശ്വരൻ ജനിക്കും മുമ്പേ.... പ്രകൃതിയും കാലവും ഒരുമിച്ചുപാടി,​ പ്രേമം ദിവ്യമാമൊരനുഭൂതി...! (ചിത്രം: ചുവന്ന സന്ധ്യകൾ)​. പ്രകൃതിയേയും കാലത്തെയും കമിതാക്കളാക്കിയ കവി,​ അവരുടെ പ്രണയത്തിനും ശേഷമാണ് ഈശ്വരൻ ജനിച്ചതെന്ന് സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സർവവും സൃഷ്ടിച്ചത് ഈശ്വരനാണെന്ന വിശ്വാസത്തെ വയലാർ പൊളിച്ചടുക്കുന്നത് എത്ര ഭാവാത്മകമായാണ്!

ഭക്തകോടികൾക്ക് അനുഗ്രഹദായകരായ ദൈവങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഒരു നിസ്സഹായ മനസിന്റെ പാട്ട് ഇങ്ങനെ: കണ്ണുതുറക്കാത്ത ദൈവങ്ങളേ,​ കരയാനറിയാത്ത.... ചിരിക്കാനറിയാത്ത കളിമൺ പ്രതിമകളേ...! (ചിത്രം: അഗ്നിപുത്രി)​. ഇനി 'ശരശയ്യ' എന്ന ചിത്രത്തിലെ ഗാനം നോക്കുക: ' നീലാംബരമേ... താരാപഥമേ... ഭൂമിയിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ദുഖങ്ങൾ നൽകിയ ദൈവമിപ്പൊഴും അവിടെയുണ്ടോ?​' വയലാറിന്റേത് ഒരു ഒന്നൊന്നര ചോദ്യം തന്നെ!

ഇതേ പാട്ടിൽത്തന്നെ,​ കണ്ണീരിവിടെ കടലായി,​ ഞങ്ങൾ കണ്ടിട്ടൊരുപാടു നാളായി' എന്നൊരു വരിയുണ്ട്.

ഇയാളെ കണ്ടിട്ട് ഒരുപാട് നാളായല്ലോ എന്ന് നമ്മൾ സാധാരണ പരിഭവം പറയുന്നതു പോലെ തോന്നും,​
ദൈവത്തിനെ കണ്ടിട്ട് ഒരുപാടു നാളായി എന്നു കേൾക്കുമ്പോൾ! മറ്റൊന്ന് ഇങ്ങനെ: 'കർപ്പൂരവിളക്കുമായ് നിൽക്കുന്ന ഞങ്ങളെ,​ കടക്കണ്ണെറിയാറുണ്ടോ?.... ദൈവം കടക്കണ്ണെറിയാറുണ്ടോ?' നമ്മളെ

ഒന്നു മൈൻഡ് ചെയ്യുന്നതു പോലുമില്ലല്ലോ എന്ന് ധ്വനിപ്പിക്കുന്നതു പോലെയല്ലേ, കടക്കണ്ണെറിയാറുണ്ടോ എന്ന ആ സുന്ദരപ്രയോഗം?

അമ്മയായിരുന്നു ജീവിതത്തിൽ വയലാറിന് എല്ലാം. അമ്മമ്മാരെക്കുറിച്ചുള്ള ഗാനങ്ങളിൽ മാതാ പിതാ ഗുരു ദൈവം എന്ന ക്രമസങ്കല്പം കവി പൂർണ്ണമായി പ്രയോഗിച്ചിരിക്കുന്നതും ശ്രദ്ധേയം.

അമ്മേ, അമ്മേ, അവിടുത്തെ മുന്നിൽ

ഞാനാര്, ദൈവമാര്?...

അയിരൂർ സദാശിവൻ പാടിയ,​ ദേവരാജൻ മാസ്റ്ററുടെ കൈയൊപ്പു പതിഞ്ഞ ഈ ഗാനം വിശദമായി പരിശോധിച്ചാൽ ചിന്തയോടൊപ്പം കുറെ ചിരിയും കണ്ടെത്താം. 'ആദിയിൽ മാനവും ഭൂമിയും തീർത്തത് ദൈവമായിരിക്കാം. ആറാം നാളിൽ മനുഷ്യനെത്തീർത്തതും ദൈവമായിരിക്കാം!' ഇത്രയും പ്രസ്താവിച്ചതിനു ശേഷം വയലാറിലെ തനി യുക്തിവാദി പടികടന്നു വരുന്നത് നോക്കുക: 'ആ ദൈവത്തെ പെറ്റുവളർത്തിയതമ്മയല്ലോ അമ്മ,​ ആ ദൈവത്തെ മുലപ്പാലൂട്ടിയതമ്മയല്ലോഅമ്മ!'

പ്രകൃതിയുടെ ഉപാസകനായ വയലാർ കിട്ടിയ സന്ദർഭങ്ങളിലെല്ലാം പ്രകൃതിയെ ആവോളം വാഴ്ത്തിപ്പാടിയിട്ടുണ്ട്: 'പുഴകൾ... മലകൾ... പൂവനങ്ങൾ... ഭൂമിക്കു കിട്ടിയ സ്ത്രീധനങ്ങൾ!' ഇത്രയും വർണ്ണിച്ചതിനു ശേഷം,​ പ്രകൃതിയാണ് എല്ലാമെന്ന് സ്ഥാപിക്കുവാൻ അനുപല്ലവിയിലും ചരണത്തിലും വയലാർ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് പിന്നെ നമ്മൾ കാണുന്നത്. ആ നിഷ്കളങ്ക പ്രസ്താവന ഇങ്ങനെ: 'ഇവിടമാണിവിടമാണിതിഹാസ രൂപിയാം... ഈശ്വരനിറങ്ങിയ തീരം! '

വയലാറിന്റെ മാസ്റ്റർ പീസ് ആണ് അച്ഛനും ബാപ്പയും എന്ന ചിത്രത്തിലെ ഈ ഗാനം: ' മനുഷ്യൻ മതങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു, മതങ്ങൾ ദൈവങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു.... മനുഷ്യനും മതങ്ങളും ദൈവങ്ങളും കൂടി മണ്ണു പങ്കുവച്ചൂ.... മനസ്സ് പങ്കുവച്ചൂ...' തത്വചിന്താപരമായ ഗാനമായി ഗണിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ഗാനത്തിൽ എന്തെങ്കിലും നർമ്മം വയലാർ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ടോ?​ ഒരു തികഞ്ഞ ഈശ്വരവിശ്വാസിയോട് നമ്മൾ ചോദിക്കുന്നുവെന്ന് കരുതുക: മനുഷ്യൻ മതങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു- ശരിയല്ലേ? ശരിയാണെന്ന് അയാൾ പറയും.

മതങ്ങൾ ദൈവങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു- ശരിയല്ലേ?

വളരെ ശരിയാണ് എന്നാവും ഉത്തരം! ഇതു രണ്ടും ശരിയാണെങ്കിൽ മനുഷ്യൻ ദൈവങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞുകൂടേ?​

അങ്ങനെ നേരിട്ടു പറഞ്ഞാൽ വിശ്വാസികൾ അംഗീകരിക്കുമോ?​ ആ പാട്ടു തന്നെ ജനം തിരസ്കരിച്ചേനേ! അത് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ടല്ലേ,​ മനുഷ്യൻ മതങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു, മതങ്ങൾ ദൈവങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു എന്നീ രണ്ട് നിർദോഷ പ്രസ്താവങ്ങളിലൂടെ തന്റെ യുക്തിവാദം ഭംഗ്യന്തരേണ വയലാർ സർവരെയുംകൊണ്ട് അംഗീകരിപ്പിച്ചെടുത്തത് ! ആദരം മഹാകവേ !