ചിന്തയും പ്രവൃത്തിയും സമന്വയിക്കുക

ചിന്ത​യും​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​യും​ ​ത​മ്മി​ൽ​ ​ആ​രോ​ഗ്യ​ക​ര​മാ​യ​ ​സ​ന്തു​ല​നം​ ​ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​ത് ​ജീ​വി​ത​വി​ജ​യ​ത്തി​ന് ​ഏ​​​റ്റ​വും​ ​ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്.​ ​ലോ​ക​ത്ത് ​കൂ​ടു​ത​ലും​ ​കാ​ണു​ന്ന​ത് ​ര​ണ്ടു​ ​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​ആ​ളു​ക​ളെ​യാ​ണ്.​ ​ചി​ന്തി​ക്കാ​തെ​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രും,​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​തെ​ ​ചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രും.
ഒ​ന്നാ​മ​ത്തെ​ ​കൂ​ട്ട​ർ​ ​എ​ടു​ത്തു​ ​ചാ​ട്ട​ക്കാ​രാ​യി​രി​ക്കും.​ ​അ​വ​ർ​ ​അ​ബ​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ചെ​ന്നു​ചാ​ടും.​ ​ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ​ ​കൂ​ട്ട​ർ​ ​വി​വേ​ക​പൂ​ർ​വ്വം​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ചി​ന്തി​ക്കും,​ ​മ​​​റ്റു​ള്ള​വ​രെ​ ​ഉ​പ​ദേ​ശി​ച്ചെ​ന്നും​ ​വ​രാം.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഒ​ന്നും​ ​സ്വ​ന്തം​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ലു​ണ്ടാ​വി​ല്ല.​ ​ഇ​ത് ​സ്വ​ന്തം​ ​അ​സു​ഖം​ ​മാ​റാ​ൻ​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രോ​ട് ​മ​രു​ന്ന് ​ക​ഴി​ക്കാ​ൻ​ ​പ​റ​യു​ന്ന​തു​ ​പോ​ലെ​യാ​ണ്.​ ​ചി​ന്ത​ ​അ​ധി​ക​മാ​യാ​ൽ​ ​മ​ന​സും​ ​ബു​ദ്ധി​യും​ ​ത​ള​രും.​ ​ക​ർ​മ്മ​ശേ​ഷി​ ​കു​റ​യും.​ ​ശ​രി​യാ​യ​ ​അ​റി​വി​ലൂ​ടെ​യും​ ​തെ​ളി​ഞ്ഞ​ ​ബോ​ധ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യും​ ​വ​രു​ന്ന​ ​ചി​ന്ത​യും​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​യു​മാ​ണ് ​വേ​ണ്ട​ത്.​ ​ജീ​വി​താ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ൾ​ ​ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കാ​ൻ​ ​ചി​ന്ത​യോ​ടൊ​പ്പം​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ഇ​ച്ഛാ​ശ​ക്തി​യും​ ​അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​ണ്.​ ​ന​മ്മ​ളി​ൽ​ ​പ​ല​രും​ ​ശ്രേ​ഷ്ഠ​മാ​യ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​ചെ​യ്യാ​ൻ​ ​പ്ലാ​ൻ​ ​ചെ​യ്യും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ന​ട​പ്പാ​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​നി​ശ്ച​യ​ദാ​ർ​ഢ്യ​മി​ല്ലാ​തെ,​ ​പി​ൻ​വാ​ങ്ങാ​നു​ള​ള​ ​ഒ​ഴി​ക​ഴി​വു​ക​ൾ​ ​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കും.
ഒ​രു​ ​കാ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ൽ​ ​പ്രാ​ചീ​ന​മാ​യ​ ​ഒ​രു​ ​ക്ഷേ​ത്ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ ​ആ​ഴ്ച​യി​ലൊ​രി​ക്ക​ൽ​ ​ഭ​ക്ത​ജ​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​രാ​വി​ലെ​ ​മു​ത​ൽ​ ​സ​ന്ധ്യ​ ​വ​രെ​ ​ഉ​പ​വ​സി​ച്ച് ​ജ​പ​വും​ ​പ്രാ​ർ​ത്ഥ​ന​യു​മാ​യി​ ​അ​വി​ടെ​ ​ക​ഴി​യും.​ ​ഇ​തു​ ​ക​ണ്ട് ​ഒ​രു​ ​കു​ര​ങ്ങ​ൻ​ ​ചി​ന്തി​ച്ചു.
ഇ​വ​ർ​ ​ഉ​പ​വാ​സ​വും,​ ​പ്രാ​ർ​ത്ഥ​ന​യും​ ​ചെ​യ്ത് ​ഈ​ശ്വ​രാ​നു​ഗ്ര​ഹം​ ​നേ​ടു​ന്നു.​ ​എ​നി​ക്കും​ ​ഇ​താ​കാ​മ​ല്ലൊ!
എ​ന്റെ​ ​പൂ​ർ​വ്വി​ക​നാ​യ​ ​ഹ​നു​മാ​നെ​ ​ഈ​ശ്വ​ര​നാ​യി​ ​ആ​രാ​ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ.​ ​എ​നി​ക്കും​ ​ഈ​ശ്വ​രാ​നു​ഗ്ര​ഹം​ ​ഉ​ണ്ടാ​യാ​ൽ​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​എ​ന്നെ​യും​ ​ആ​ദ​രി​ക്കു​ക​യും,​ ​ആ​രാ​ധി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്യും.​ ​കു​ര​ങ്ങ​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​ദി​വ​സം​ ​ഉ​പ​വാ​സ​മെ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​ത​ന്നെ​ ​തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു.​ ​അ​ടു​ത്ത​ദി​വ​സം​ ​അ​തി​രാ​വി​ലെ​ ​കു​ര​ങ്ങ​ൻ​ ​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലെ​ത്തി​ ​ധ്യാ​നം​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​വ​ന്റെ​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​ചി​ന്ത​ ​വ​ന്നു.​ ​ഞാ​നി​തു​വ​രെ​ ​ഒ​രു​ ​ദി​വ​സം​ ​പോ​ലും​ ​ഉ​പ​വ​സി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.​ ​ഉ​പ​വാ​സം​ ​ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ​ ​ക്ഷീ​ണം​ ​കാ​ര​ണം​ ​ന​ട​ക്കാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യാ​തെ​ ​വ​ന്നാ​ലോ.​ ​ന​ല്ല​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​ ​ഏ​തെ​ങ്കി​ലും​ ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ​ ​ചു​വ​ട്ടി​ലി​രി​ക്കാം.​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​ഉ​പ​വാ​സം​ ​ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ​ ​ആ​ഹാ​രം​ ​തേ​ടേ​ണ്ടി​ ​വ​രി​ല്ല.​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​ചി​ന്തി​ച്ച് ​കു​ര​ങ്ങ​ൻ​ ​ധാ​രാ​ളം​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ​ ​ചു​വ​ട്ടി​ലി​രു​ന്ന് ​ധ്യാ​നം​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​അ​ല്പം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​പി​ന്നെ​യും​ ​ചി​ന്ത​യാ​യി.
ഉ​പ​വാ​സം​ ​തീ​രു​മ്പോ​ൾ​ ​ക്ഷീ​ണം​ ​കാ​ര​ണം​ ​മ​ര​ത്തി​ൽ​ ​ക​യ​റാ​ൻ​ ​ക​ഴി​യാ​തെ​ ​വ​ന്നാ​ലോ.​ ​അ​തി​നാ​ൽ​ ​മ​ര​ത്തി​ലി​രു​ന്ന് ​ത​ന്നെ​ ​ധ്യാ​നി​ക്കാം.​ ​അ​വ​ൻ​ ​ധാ​രാ​ളം​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​മ​ര​ക്കൊ​മ്പി​ൽ​ ​ക​യ​റി​യി​രു​ന്ന് ​ധ്യാ​നി​ച്ചു.​ ​അ​ല്പം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​തേ​യു​ള്ളൂ.​ ​വീ​ണ്ടും​ ​ചി​ന്ത​യാ​യി.
ഉ​പ​വാ​സം​ ​ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ​ ​കൈ​ക​ൾ​ ​പൊ​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ശ​ക്തി​ ​ഇ​ല്ലാ​തെ​ ​വ​ന്നാ​ലോ.
കു​റെ​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ളെ​ടു​ത്ത് ​മ​ടി​യി​ൽ​ ​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​ധ്യാ​നി​ക്കാം.​ ​കു​ര​ങ്ങ​ൻ​ ​കു​റ​ച്ച് ​പ​ഴ​ങ്ങ​ളെ​ടു​ത്ത് ​മ​ടി​യി​ൽ​വെ​ച്ച് ​ധ്യാ​നം​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​മ​ന​സി​ന് ​ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി.​ ​കു​റ​ച്ചു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​വ​ന് ​വി​ശ​പ്പു​ ​തോ​ന്നി.​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ൾ​ ​നോ​ക്കി​ ​അ​വ​ൻ​ ​ചി​ന്തി​ച്ചു,
വ​ള​രെ​ ​ന​ല്ല​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ൾ.​ ​ന​ല്ല​ ​രു​ചി​യു​ണ്ടാ​കും.​ ​ഉ​പ​വാ​സം​ ​നാ​ളേ​യു​മാ​കാം.​ ​അ​വ​ന​റി​യാ​തെ​ ​മ​ടി​യി​ലി​രു​ന്ന​ ​പ​ഴ​ങ്ങ​ൾ​ ​വാ​യി​ലെ​ത്തി.
ഈ​ ​ക​ഥ​യി​ലെ​ ​കു​ര​ങ്ങ​നെ​പ്പോ​ലെ​ ​ന​മ്മ​ളി​ൽ​ ​പ​ല​രും​ ​വ​ലി​യ​ ​ആ​ദ​ർ​ശ​ങ്ങ​ൾ​ ​ചി​ന്തി​ക്കും.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​സ​മ​യം​ ​വ​രു​മ്പോ​ൾ​ ​പ്രാ​വ​ർ​ത്തി​ക​മാ​കാ​തി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​യു​ക്തി​യും​ ​ന്യാ​യീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും​ ​മ​ന​സ് ​ക​ണ്ടെ​ത്തും.​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​ന​ല്ല​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​ചി​ന്തി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ട് ​മാ​ത്ര​മാ​യി​ല്ല.​ ​അ​വ​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ൽ​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​നു​ള്ള​ ​ഇ​ച്ഛാ​ശ​ക്തി​യും​ ​വേ​ണം.​ ​അ​ത് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ന്റെ​ ​ഭാ​ഗ​മാ​വ​ണം.​ ​പ​രീ​ക്ഷ​യ്ക്ക് ​റാ​ങ്ക് ​നേ​ടാ​ൻ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​ ​വി​ദ്യാ​ർ​ത്ഥി​ ​എ​ത്ര​ ​ത​ട​സ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യാ​ലും​ ​പ​ഠി​ക്കും.​ ​അ​വ​ന്റെ​ ​നി​ശ്ച​യ​ദാ​ർ​ഢ്യം​ ​അ​വ​നെ​ ​ല​ക്ഷ്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​ക്കും.​ ​അ​തു​പോ​ലു​ള്ള​ ​ഇ​ച്ഛാ​ശ​ക്തി​ ​ന​മു​ക്കും​ ​വേ​ണം.​ ​ചി​ന്ത​ക​ളെ​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​പ​ഥ​ത്തി​ൽ​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാ​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ന​മു​ക്ക് ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​വി​ജ​യ​വും​ ​വ​ള​ർ​ച്ച​യും​ ​ഉ​ണ്ടാ​വു​ക​യു​ള്ളൂ.