ജീവിതവിജയത്തിന്റെ ചാലക ശക്തി

'​'​സ്വ​ന്തം​ ​നി​ല​യി​ൽ​ ​ന്യാ​യീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ​ ​കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ​ല​തു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും,​ ​മ​റ്റൊ​രു​ ​വ്യ​ക്തി​യോ​ട് ​മോ​ശ​പ്പെ​ട്ട​ ​നി​ല​യി​ൽ​ ​പെ​രു​മാ​റു​ക​വ​ഴി,​ ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ​ ​കൂ​ടു​ത​ൽ​ ​മോ​ശ​ക്കാ​രാ​കു​ന്ന​ത് ​ആ​രാ​ണെ​ന്ന് ​സ്വ​യം​ ​വി​ല​യി​രു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ​?​ ​ഇ​തു​വ​രെ​യും​ ​അ​ത്ത​ര​മൊ​രു​ ​വി​ല​യി​രു​ത്ത​ൽ​ ​ന​ട​ത്തി​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ,​ ​ഇ​നി​യൊ​രു​ ​നി​മി​ഷം​ ​പോ​ലും​ ​വൈ​കി​ക്ക​രു​ത്!​ ​ഈ​ ​സ്വ​ഭാ​വം​ ​ശീ​ല​മാ​ക്കി​യ​വ​ർ,​ ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ​ ​ഇ​നി​യും​ ​കൂ​ടു​ത​ൽ​ ​മോ​ശ​ക്കാ​രാ​ക​ണ്ട​ ​എ​ന്നൊ​രു​ ​ആ​ഗ്ര​ഹം​ ​എ​നി​ക്കു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്!​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​ഇ​ന്നോ​ളം​ ​ആ​രെ​യും​ ​ചീ​ത്ത​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത,​ ​ആ​രെ​ങ്കി​ലും​ ​ഉ​ണ്ടാ​കു​മോ​?​ ​അ​പ്പോ​ൾ,​ ​സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും​ ​ഏ​തു​ ​പ്രാ​യ​ക്കാ​രെ​ ​ഉ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചാ​ണ് ​'​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​"​ ​എ​ന്നു​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ​എ​ന്നൊരു​ ​മ​റു​ചോ​ദ്യം​ ​പ്ര​സ​ക്ത​മാ​ണ​ല്ലോ​?​ ​ഏ​താ​യാ​ലും,​ ​ചെ​റി​യ​ ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​കാ​ര്യ​മ​ല്ല​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്,​ ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ,​ ​കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം​ ​കൂ​ടി,​ ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളാ​യി​ത​ന്നെ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞോ​ട്ടെ​!​ ​സം​ശു​ദ്ധ​മാ​യ​ ​നി​ഷ്‌​ക്ക​ള​ങ്ക​ത​ ​അ​വ​രി​ൽ​ ​നി​ല​നി​ല്ക്ക​ട്ടെ.​ ​അ​തു​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ​ ​പി​ന്നെ,​ ​അ​പ്ര​കാ​രം​ ​ക​ഴി​യാ​ൻ​ ​സാധിക്കു​മോ?""​ ​ഉ​റ്റ​ബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ​യും,​ ​ആ​ത്മ​മി​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും,​ ​ജീ​വ​നു​തു​ല്യം​ ​സ്‌​നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രേ​യു​മൊ​ക്കെ​ ​ആ​ക്ഷേ​പി​ച്ചും,​ ​ചീ​ത്ത​ ​പ​റ​ഞ്ഞും​ ​ശീ​ലി​ച്ചു​പോ​യ​വ​ർ​ക്ക് ​ഒ​രു​ ​സ്വ​യം​ ​തി​രു​ത്ത​ലി​ന് ​അ​വ​സ​രം നൽകി,​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​മോ​ശ​പ്പെ​ട്ടൊ​രു​ ​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ന്നു​മോ​ച​ന​മാ​ക​ട്ടെ​യെ​ന്ന​ ​ന​ല്ല​ ​ല​ക്ഷ്യ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണ് ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ​ ​സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് ​ബോ​ദ്ധ്യ​പ്പെ​ട്ട​തി​നാ​ൽ,​ ​തു​ട​ർ​ന്നു​ള്ള​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്ക് ​ സദസ്യ​ർ​ ​കാ​തോ​ർ​ത്തു.​ ​ത​ന്റെ​ ​വാ​ക്കു​ക​ളെ,​ ​ഗൗ​ര​വ​മാ​യി​ ​സ​ദ​സ്യ​ർ​ ​ഉ​ൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന​ ​സം​തൃ​പ്തി​യോ​ടെ,​ ​എ​ല്ലാ​വ​രേ​യും​ ​വാ​ത്സ​ല്യ​പൂ​ർ​വം​ ​നോ​ക്കി​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​തു​ട​ർ​ന്നു:
'​'​ന​മ്മ​ൾ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​അ​റി​ഞ്ഞോ,​ ​അ​റി​യാ​തെ​യോ​ ​ശീ​ലി​ച്ച,​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​പി​ന്നീ​ട്,​ ​മോ​ശ​മെ​ന്ന് ​ന​മു​ക്ക് ​ബോ​ദ്ധ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ ​എ​ല്ലാ​ ​ശീ​ല​ങ്ങ​ളും​ ​മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ക​രു​ത്ത് ​മ​ന​സി​നു​ണ്ടെ​ന്ന് ​ന​മ്മ​ൾ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​യ​ണം.​ ​മോ​ശ​മാ​ണെ​ന്ന് ​ബോ​ദ്ധ്യ​പ്പെ​ട്ടൊ​രു​ ​ശീ​ലം,​ ​ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​കാ​ട്ടു​ന്ന​ ​ആ​ത്മാ​ർ​ത്ഥ​ത​യാ​ണ് ​പി​ന്നീ​ടു​ള്ള​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​വി​ജ​യ​ത്തി​ന്റെ​ ​ചാ​ല​ക​ ​ശ​ക്തി​യാ​യി​ ​നി​ല​കൊ​ള്ളു​ന്ന​ത്.​ ​ഇ​തി​നെ​ ​'​പ്രേ​ര​ക​ശ​ക്തി​"​ ​യെ​ന്നും​ ​പ​റ​യാം.​ ​ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ൽ​ ​ഇ​ത് ​'​d​r​i​v​i​n​g​ ​f​o​r​c​e"​ ​ആ​ണ്.​ ​ന​മു​ക്ക​റി​യാ​മ​ല്ലോ,​ ​മ​ദ്യാ​സ​ക്തി​മൂ​ലം,​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​മോ​ശം​ ​ജീ​വി​ത​ ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ൽ​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യ​ ​എ​ത്ര​ ​മ​നു​ഷ്യ​രാ​ണ് ​പി​ന്നീ​ട്,​ ​അ​ത്ത​രം​ ​ശീ​ല​ങ്ങ​ൾ​ ​എ​ന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി​ ​ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച്,​ ​ജീ​വി​ത​വി​ജ​യം​ ​നേ​ടി​യി​ട്ടു​ള്ള​ത്!​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​മ​ദ്യ​ല​ഹ​രി​യി​ൽ​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​പു​ല​മ്പി​ ​ന​ട​ക്കു​ന്ന​വ​ന്റെ​ ​വാ​ക്കു​ക​ളെ,​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ഭാ​ര്യ​പോ​ലും​ ​വി​ല​ക​ല്പി​ച്ച​താ​യി​ ​ന​മു​ക്ക​റി​യി​ല്ല​ല്ലോ!​ ​ഒ​രി​ക്ക​ൽ,​ ​ഒ​രു​ ​ആഭാ​സ​ൻ,​ ​ധ്യാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന​ ​ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ന്റെ​ ​സ​മീ​പ​ത്തു​വ​ന്ന് ​അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​നേ​രെ​ ​അ​സ​ഭ്യ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​ചൊ​രി​ഞ്ഞു.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​അ​ത് ​കേ​ട്ട​താ​യി​പോ​ലും​ ​ഭാ​വി​ക്കാ​തെ​ ​ധ്യാ​ന​ത്തി​ൽ​ ​തു​ട​ർ​ന്നു.​ ​ഈ​ ​കാ​ഴ്ച​ ​ക​ണ്ടു​നി​ന്ന​ ​സ്വാ​മി​യു​ടെ​ ​ശി​ഷ്യ​ന്മാ​ർ,​ ​ആ​ ​അ​ക്ര​മി​ ​എ​ല്ലാ​പ​രി​ധി​ക​ളും​ ​ലം​ഘി​ക്കു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട്,​ ​അ​യാ​ളെ​ ​കൈ​കാ​ര്യം​ ​ചെ​യ്യാ​നൊ​രു​ങ്ങി.​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ൻ,​ ​ത​ന്റെ​ ​ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രെ​ ​വി​ല​ക്കി.​ ​ഇ​തു​മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യ​ ​ആ​ഭാ​സ​ൻ,​ ​വീ​ണ്ടും​ ​അ​സ​ഭ്യ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​വ​ർ​ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.​ ​ശി​ഷ്യ​ന്മാ​ർ​ക്ക് ​ആ​ ​കാ​ഴ്ച​ ​ക​ണ്ടു​നി​ല്ക്കാ​നെ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു​ള്ളു.​ ​മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം,​ ​അ​ക്ര​മി​ ​ബു​ദ്ധ​സ​ന്നി​ധി​ ​വി​ട്ടു​പോ​യി.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പോ​യ​തി​ന് ​ശേ​ഷം,​ ​ശി​ഷ്യ​ന്മാ​ർ,​ ​സ്വാ​മി​യെ​ ​സ​മീ​പി​ച്ച് ​എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ​ആ​ ​അ​ക്ര​മി​യെ​ ​യ​ഥാ​സ​മ​യം​ ​ത​ട​യാ​ൻ​ ​അ​നു​വ​ദി​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​തെ​ന്നു​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​ ​അ​തി​ന് ​ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ൻ​ ​ന​ല്കി​യ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​വ​ള​രെ​ ​ര​സ​ക​ര​മാ​ണ്:​ ​
ന​മു​ക്ക്,​ ​ആ​രെ​ങ്കി​ലും​ ​കു​റെ​ ​സ്വ​ർ​ണ്ണ​നാ​ണ​യ​ങ്ങ​ൾ​ ​ത​ന്നെ​ന്ന് ​വി​ചാ​രി​ക്കു​ക.​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​ത് ​സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​യെ​ന്നി​രി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും,​ ​അ​യാ​ൾ,​ ​അ​ത് ​ന​മ്മു​ടെ​ ​സ​മീ​പം​ ​വെ​ച്ചി​ട്ടു​ ​പോ​യി​യെ​ന്നി​രി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​അ​തി​നു​ശേ​ഷം,​ ​ന​മ്മ​ൾ,​ ​അ​ത് ​സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നോ,​ ​ഇ​ല്ല​യോ​യെ​ന്ന് ​ഒ​ളി​ഞ്ഞും,​ ​പ​തു​ങ്ങി​യും​ ​നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ ​ഒ​രാ​ൾ​ ​അ​വി​ടെ​ ​ഉ​ണ്ടാ​കും.​ ​അ​ത് ​മ​റ്റാ​രു​മ​ല്ല,​ ​ആ​ ​സ്വ​ർ​ണ്ണ​നാ​ണ​യ​ങ്ങ​ൾ​ ​അ​വി​ടെ​ ​കൊ​ണ്ടു​വെ​ച്ച​ ​അ​തേ​ആ​ൾ​ത​ന്നെ​ ​ആ​യി​രി​ക്കും​!​ ​കാ​ര​ണം,​ ​അ​ത് ​ന​മു​ക്കു​വേ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ,​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക​ത് ​മ​ട​ക്കി​വേ​ണം!​ ​മ​റ്റാ​ർ​ക്കും,​ ​അ​യാ​ള​ത് ​കൊ​ടു​ക്കി​ല്ല.​ ​ന​മ്മ​ളെ​ ​തെ​റി​വി​ളി​ക്കു​ന്ന​വ​ന്റെ​ ​ക​ഥ​യും​ ​ഇ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്,​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​തെ​റി​വി​ളി​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​അ​വ​ഗ​ണി​ച്ചാ​ൽ,​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ത​ന്നെ​ ​അ​ത് ​മ​ട​ക്കി​യെ​ടു​ത്തോ​ളും,​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​നി​ക്ഷേ​പ​ ​ശേ​ഖ​ര​ത്തി​ൽ​ ​സൂ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ​!​ ​എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട്?​ ​അ​താ​ണ് ​ര​ണ്ടാ​യി​ര​ത്തി​ ​അ​ഞ്ഞൂ​റ് ​കൊ​ല്ല​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ ​ശേ​ഷ​വും​ ​ശ്രീ​ബു​ദ്ധ​ൻ,​ ​ന​മു​ക്ക് ​വെ​ളി​ച്ച​മാ​യി​ ​തു​ട​രു​ന്ന​ത്.​"​"​ ​ക്ഷ​മ​യു​ടെ​ ​പു​തു​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ​ ​ദ​ർ​ശ​ന​ ​സാ​യൂ​ജ്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​ ​സ​ദ​സ്യ​രെ​ ​നോ​ക്കി,​ ​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​നി​റു​ത്തി.