ഓ​ഫീ​സി​ലെ​ ​തി​ര​ക്കു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ​ ​മ​ണി​ ​ഏ​ഴു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.​ ​കാ​റി​ൽ​ ​ക​യ​റി​യ​തും​ ​റേ​ഡി​യോ​ ​ഓ​ൺ​ ​ചെ​യ്‌​തു.

ഒ​രു​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റ​ ​അ​വ​സാ​ന​ ​ഭാ​ഗം. '​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കു​ക,​ ​എ​ങ്കി​ൽ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​വും​ ​സ​മാ​ധാ​ന​വും​ ​നി​ങ്ങ​ളെ​ ​തേ​ടി​യെ​ത്തും​."
ആ​ഹാ​...​എ​ന്തു​ ​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ​ ​ആ​ശ​യം.
എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ​ഞാ​ൻ​ ​ഞാ​നാ​യി​രി​ക്കു​ക.​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഞാ​നാ​യി​രി​ക്കാ​ൻ​ ​എ​ന്താ​ണ് ​ചെ​യ്യ​ണ്ട​തെ​ന്ന് ​മാ​ത്രം​ ​പി​ടി​കി​ട്ടി​യി​ല്ല.
എ​ന്റെ​ ​ഇ​ഷ്‌​ട​ത്തി​ന്,​ ​ആ​രോ​ടും​ ​ഒ​ന്നി​നും​ ​ഉ​ത്ത​രം​ ​പ​റ​യാ​തെ,​ ​ഇ​ഷ്‌​ട​മു​ള്ള​ത് ​ചെ​യ്‌​ത്,​ ​ഇ​ഷ്‌​ട​മു​ള്ളി​ട​ത്ത് ​പോ​യി,​ ​ഇ​ഷ്‌​ട​മു​ള്ള​ത് ​ക​ഴി​ച്ച്,​ ​ഇ​ഷ്‌​ടം​ ​പോ​ലെ​ ​ജീ​വി​ക്ക​ണം.
അ​ങ്ങ​നെ​ ​ആ​യാ​ൽ​ ​എ​നി​ക്ക് ​ഞാ​നാ​യി​ ​ജീ​വി​ക്കാ​നാ​വു​മോ​?
എ​ന്താ​യാ​ലും​ ​നാ​ളെ​ ​മു​ത​ൽ​ ​അ​ങ്ങ​നൊ​രു​ ​ജീ​വി​തം​ ​തു​ട​ങ്ങാം.

വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി.​ ​ഭാ​ര്യ​യോ​ടും​ ​കു​ട്ടി​ക​ളോ​ടും​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
ഇ​നി​ ​എ​ന്നെ​ ​ആ​രും​ ​ശ​ല്യം​ ​ചെ​യ്യ​രു​ത്.
എ​നി​ക്ക് ​ഞാ​നാ​യി​ ​എ​ന്റെ​ ​ഇ​ഷ്‌​ട​ത്തി​ന് ​ജീ​വി​ക്ക​ണം.
നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​ഒ​രു​ ​കാ​ര്യ​ത്തി​ലും​ ​ഞാ​ൻ​ ​ഇ​ട​പെ​ടി​ല്ല.
അ​തു​ ​പോ​ലെ​ ​നി​ങ്ങ​ളും​ ​ഇ​ട​പെ​ട​രു​ത്.

ഭാ​ര്യ​യും​ ​മ​ക്ക​ളും​ ​അ​യാ​ളെ​ ​നോ​ക്കി​ ​നി​ന്നു.​ ​അ​വ​ർ​ക്ക് ​ഒ​രു​ ​പി​ടി​യും​ ​കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല.

തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത​ ​ദി​വ​സം​ ​രാ​വി​ലെ​ ​അ​ഞ്ചി​ന് ​പ​തി​വു​പോ​ലെ​ ​അ​ലാ​റം​ ​മു​ഴ​ങ്ങി.
എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ​ഇ​ന്നു​ ​മു​ത​ൽ​ ​ആ​രം​ഭി​ക്കേ​ണ്ട​ ​പു​തി​യ​ ​ജീ​വി​ത​ ​രീ​തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​ഓ​ർ​ത്ത​ത്.
മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് ​വേ​ണ്ടി​ ​ഒ​ന്നും​ ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട.
ത​നി​ക്ക് ​ഒ​മ്പ​തു​മ​ണി​ക്ക് ​ഓ​ഫീ​സി​ലേ​ക്ക് ​ഇ​റ​ങ്ങി​യാ​ൽ​ ​മ​തി.​ ​എ​ട്ടു​മ​ണി​വ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും​ ​ഉ​റ​ങ്ങാം.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​പു​ത​പ്പി​നു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ​ചു​രു​ണ്ടു.
അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലെ​ ​ബ​ഹ​ളം​ ​കേ​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന് ​ന​ടി​ച്ചു.
പു​ല​ർ​ച്ചെ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ​ഭാ​ര്യ​യെ​ ​സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്.​ ​പ​ച്ച​ക്ക​റി​ ​അ​രി​യ​ൽ,​ ​പാ​ത്രം​ ​ക​ഴു​ക​ൽ,​ ​വാ​ഷിം​ഗ് ​മെ​ഷീ​നി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​തു​ണി​യെ​ടു​ത്ത് ​ഉ​ണ​ങ്ങാ​നി​ട​ൽ,​ ​കു​ട്ടി​ക​ളെ​ ​റെ​ഡി​യാ​ക്ക​ൽ​ ​അ​ങ്ങ​നെ​ ​എ​ല്ലാം.
അ​വ​ൾ​ക്കും​ ​കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്കും​ 8.30​ ​ന് ​ഇ​റ​ങ്ങ​ണം.​ ​ഒ​മ്പ​തി​നാ​ണ് ​സ്‌​കൂ​ളിൽ​ ​ക്‌​ളാ​സ് ​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്.​ ​കു​ട്ടി​ക​ൾ​ ​പ​ഠി​ക്കു​ന്ന​ ​സ്‌​കൂ​ളി​ലെ​ ​ത​ന്നെ​ ​ടീ​ച്ച​റാ​ണ് ​അ​വ​ൾ.
എ​ട്ടി​ന് ​ഉ​റ​ങ്ങി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​കു​ട്ടി​ക​ൾ​ ​റെ​ഡി​യാ​യി​ട്ടി​ല്ല.​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​ടെ​ൻ​ഷ​നാ​യി.​ ​വ​ണ്ടി​ ​വ​രാ​ൻ​ ​ഇ​നി​ 15​ ​മി​നു​റ്റേ​യു​ള്ളു.​ ​അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും​ ​അ​വ​ർ​ക്ക് ​റെ​ഡി​യാ​കാ​നാ​കി​ല്ല.​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മാ​ക​ട്ടെ.​ ​ഇ​തൊ​ന്നും​ ​എ​ന്നെ​ ​ബാ​ധി​ക്കു​ന്ന​ ​കാ​ര്യ​മ​ല്ല.
യൂ​ണി​ഫോം​ ​അ​യേ​ൺ​ ​ചെ​യ്‌​തി​ട്ടി​ല്ലാ​ന്നൊ​ക്കെ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ് ​കു​ട്ടി​ക​ൾ​ ​പി​ന്നാ​ലെ​ ​ന​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​ ​കേ​ട്ട​ ​ഭാ​വം​ ​ന​ടി​ച്ചി​ല്ല.​ ​പ​ക്ഷേ,​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​എ​ന്തോ​ ​ഒ​രു​ ​അ​സ്വ​സ്ഥ​ത.​ ​സ​മ​യം​ ​വൈ​കി​യ​തി​നാ​ൽ​ ​അ​വ​ർ​ ​ഓ​ട്ടോ​ ​പി​ടി​ച്ചാ​ണ് ​പോ​യ​ത്.​ ​സ്‌​കൂ​ളി​ലെ​ത്താ​ൻ​ ​വൈ​കി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്ന് ​ഉ​റ​പ്പ്.​ ​പ്ര​ധാ​നാ​ദ്ധ്യാ​പ​ക​നി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​അ​വ​ൾ​ക്കും​ ​വ​ഴ​ക്ക് ​കേ​ട്ടു​കാ​ണും.​ ​പ​ക്ഷെ,​ ​അ​തൊ​ന്നും​ ​എ​ന്നെ​ ​ബാ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.
കു​ളി​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​വ​ന്ന​പ്പോ​ളാ​ണ് ​ത​ന്റെ​ ​ഡ്ര​സ് ​അ​യേ​ൺ​ ​ചെ​യ്‌​തി​ട്ടി​ല്ല​ന്ന​ ​കാ​ര്യം​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​ത്.​ ​സാ​ധാ​ര​ണ​ ​അ​വ​ളാ​ണ് ​അ​തൊ​ക്കെ​ ​ചെ​യ്യാ​റ്.​ ​അ​വ​ൾ​ ​ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​രു​ന്നു.​ ​അ​വ​ളു​ടെ​ ​ചു​രി​ദാ​റും​ ​ചു​ളു​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.
ബ്രേ​ക്ക്ഫാ​സ്റ്റി​ന് ​ചെ​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​ടേ​ബി​ളി​ൽ​ ​ഒ​ന്നും​ ​കാ​ണാ​നി​ല്ല.​ ​അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ​ ​എ​ല്ലാം​ ​വാ​രി​വ​ലി​ച്ചി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​​ ​ഒ​രു​ ​മൂ​ല​യി​ൽ​ ​കാ​സ്രോ​ളി​ൽ​ ​പു​ട്ടും​ ​ക​ട​ല​ക്ക​റി​യും.​ ​അ​ടു​പ്പി​ലെ​ ​പാ​ത്ര​ത്തി​ൽ​ ​തണുത്ത​ ​ചാ​യ​യു​ണ്ട്.
ത​ണു​ത്ത​ ​ചാ​യ​യും​ ​ഉ​ണ​ങ്ങി​യ​ ​പു​ട്ടും.​ ​വി​ശ​പ്പി​നെ​ ​ഓ​ർ​ത്ത് ​മാ​ത്രം​ ​ക​ഴി​ച്ചു.
ആ​കെ​പ്പാ​ടെ​ ​ഒ​രു​ ​ഉ​ത്സാ​ഹ​ക്കു​റ​വ്.​ ​ഒ​രു​ ​സ​ന്തോ​ഷം​ ​തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.​ ​ടേ​ബി​ളി​ൽ​ ​ഭാ​ര്യ​ ​ഇ​തൊ​ന്നും​ ​കൊ​ണ്ട് ​വ​യ്‌​ക്കാ​ഞ്ഞ​തി​ൽ​ ​തെ​ല്ലൊ​രു​ ​ഈ​ർ​ഷ്യ​ ​തോ​ന്നി​ .
വീ​ടു​പൂ​ട്ടി​ ​ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും​ ​സ​മ​യം​ ​വൈ​കി.​ ​ആ​ദ്യ​മാ​യി​ ​ഓ​ഫീ​സി​ൽ​ ​വൈ​കി​യെ​ത്തി.​ ​ബോ​സി​ന്റെ​ ​ക​റു​ത്ത​ ​മു​ഖം​ ​കാ​ണേ​ണ്ടി​ ​വ​ന്നു.​ ​രാ​വി​ലെ​ ​നേ​ര​ത്തെ​ ​അ​യ​ക്കേ​ണ്ട​ ​ഒ​രു​ ​ഫ​യ​ൽ​ ​ത​ന്റെ​ ​ടേ​ബി​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു.​ ​രാ​വി​ലെ​ ​ത​ന്നെ​ ​സ​മാ​ധാ​നം​ ​പോ​യി.
'​ഞാ​ൻ​ ​ഞാ​നാ​യി​ ​ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​ട്ട് ​ഒ​രു​ ​മാ​സം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു,​"​ ​സ​ന്തോ​ഷ​മോ​ ​സ​മാ​ധാ​ന​മോ​ ​കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല​ന്ന് ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല,​ ​ഇ​തെ​ല്ലാം​ ​ത​ന്നി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​അ​ക​ന്ന് ​പോ​യ​തു​പോ​ലെ​ ​അ​യാ​ൾ​ക്ക് ​തോ​ന്നി.​ ​ഭാ​ര്യ​യും​ ​മ​ക്ക​ളും​ ​ത​ന്നോ​ട് ​സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നേ​യി​ല്ല.​ ​ആ​ദ്യ​ത്തെ​ ​ഒ​ന്ന് ​ര​ണ്ടാ​ഴ്‌​ച​ ​കു​ട്ടി​ക​ൾ​ ​വ​ന്ന് ​സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​താ​ൻ​ ​അ​ത് ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തി​രു​ന്നു.​ ​എ​നി​ക്ക് ​വേ​ണ്ടി​ ​ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ട​ ​സ​മ​യം​ ​കു​റ​ച്ച് ​അ​വ​ർ​ക്കാ​യി​ ​ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കേ​ണ്ടി​ ​വ​രു​മോ​യെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു​ ​കാ​ര​ണം.​ ​പി​ന്നീ​ട് ​അ​വ​രും​ ​ത​ന്റെ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​വ​രാ​താ​യി.
ഭാ​ര്യ​ ​പ​ല​പ്പോ​ഴും​ ​പ​ല​ ​അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ ​പ​റ്റി​യും​ ​ഓ​ർ​മ്മി​പ്പി​ച്ച് ​അ​ടു​ത്തു​ ​വ​ന്നി​രു​ന്നു.
ക​റ​ന്റ്ബി​ല്ല്,​ ​ഫോ​ൺ​ബി​ല്ല്, ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ​ ​പ​ഠി​പ്പ് ,​ബാ​ങ്കി​ലെ​ ​ലോ​ൺ....
പ​ക്ഷേ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഒ​ന്നും​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ല്ല.​ ​ക്ര​മേ​ണ​ ​അ​വ​ളും​ ​ഒ​ന്നും​ ​പ​റ​യാ​തെ​യാ​യി.​ ​പ​യ്യെ​ ​പ​യ്യെ​ ​അ​വ​ളും​ ​പി​ന്നെ​ ​ഒ​ന്നും​ ​പ​റ​യാ​താ​യി.
ജീ​വി​തം​ ​വി​ര​സ​മാ​യാ​ണ് ​നീ​ങ്ങു​ന്ന​തെ​ന്ന​യാ​ൾ​ക്ക് ​തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങി.​ ​മാ​റ്റം​ ​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്കും.
ഒ​രു​ ​ദി​വ​സം​ ​ഓ​ഫീ​സ് ​വി​ട്ട് ​വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ​ ​ഒ​രു​ ​സ​മ്മേ​ള​ന​ത്തി​നു​ള്ള​ ​ആ​ളു​ണ്ട​വി​ടെ.
ഭാ​ര്യ​യു​ടെ​ ​അ​ച്‌​ഛ​നും​ ​അ​മ്മ​യും​ ​സ​ഹോ​ദ​ര​നും​ ​കൂ​ടാ​തെ​ ​ത​ന്റെ​ ​വീ​ട്ടു​കാ​രും​ ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും​ ​എ​ല്ലാ​വ​രു​മു​ണ്ട്.
ഭാ​ര്യ​യു​ടെ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​ക​ര​ഞ്ഞ് ​ക​ല​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.​ ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ​ക​യ​റാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​യ​തും​ ​അ​മ്മ​ ​എ​ന്റെ​ ​മോ​നെ​ന്ത് ​പ​റ്റി​പ്പോ​യെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞ് ​ഒ​റ്റ​ക്ക​ര​ച്ചി​ലാ​യി​രു​ന്നു.
അ​ച്‌​ഛ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
ന​മു​ക്ക് ​ഡോ​ക്‌​ട​ർ​ ​പോ​ളി​ന്റെ​ ​അ​ടു​ത്തൊ​ന്ന് ​പോ​ണം.​ ​പേ​രു​കേ​ട്ട​ ​സൈ​ക്യാ​ർ​ട്ടി​സ്റ്റാ​ണ്.
മ​റു​ത്തൊ​ന്നും​ ​പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.
എ​തി​ർ​ത്തി​ട്ട് ​കാ​ര്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന് ​മ​ന​സി​ലാ​യി.
എ​തി​ർ​ത്താ​ൽ​ ​പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​ ​അ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​യി​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ.
ഡോ​ക്‌​ട​റു​ടെ​ ​മു​ന്നി​ലെ​ത്തി.
എ​ന്താ​ണ് ​പ്ര​ശ്‌​നം​?​ ​ഡോ​ക്‌​ട​‌​ർ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
കു​റ​ച്ച് ​നേ​രം​ ​ഒ​ന്നും​ ​മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.
ഡോ​ക്‌​ട​ർ​ ​ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.
കാ​റി​ൽ​ ​ക​യ​റി​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ​ ​അ​വ​സാ​ന​ ​ഭാ​ഗം​ ​കേ​ട്ട​തു​മു​ത​ലു​ള്ള​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഡോ​ക്‌​ട​റോ​ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​തു​റ​ന്നു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
ഡോ​ക്‌​ട​റു​ടെ​ ​മ​റു​പ​ടി​ ​പെ​ട്ടെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു.
എ​ന്നി​ട്ടെ​ന്താ​യി.
സ​ന്തോ​ഷ​വും​ ​സ​മാ​ധാ​ന​വും​ ​കി​ട്ടി​യോ​?
അ​യാ​ൾ​ ​മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.​ ​ത​ല​ ​കു​മ്പി​ട്ടി​രു​ന്നു.
ഉ​ത്ത​ര​മൊ​ന്നും​ ​പ​റ​യാ​തെ​ ​ത​ല​ ​കു​മ്പി​ട്ടി​രു​ന്നു.
സാ​ര​മി​ല്ല.​ ​പോ​ട്ടെ.​ ​നി​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​ ​ഒ​രു​പാ​ടു​പേ​രെ​ ​ഞാ​ൻ​ ​ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്.
എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​എ​വി​ടു​ന്നെ​ങ്കി​ലും​ ​കേ​ൾ​ക്കും.
അ​തി​ന്റെ​ ​ശ​രി​യാ​യ​ ​അ​ർ​ത്ഥ​വും​ ​വ്യാ​പ്‌​തി​യും​ ​മ​ന​സി​ലാ​ക്കാ​തെ​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​പി​ന്നാ​ലെ​ ​പോ​യി​ ​വി​ഡ്ഢി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​ ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ.
എ​ന്തു​ ​കാ​ര്യ​മാ​യാ​ലും​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​ ​പ​ക​ർ​ത്തു​മ്പോ​ൾ​ ​വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ ​പ​ഠി​ക്ക​ണം.​ ​അ​റി​യ​ണം.
അ​ല്ലാ​തെ​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും,​ ​എ​വി​ടു​ന്നേ​ലും​ ​കേ​ട്ടാ​ൽ​ ​അ​തി​ന്റെ​ ​പി​ന്നാ​ലേ​ ​പോ​ക​രു​ത്.
സ​ത്യ​ത്തി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​എ​ന്താ​ണ് ​ചെ​യ്‌​ത​ത്.​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ളാ​യി​ ​ജീ​വി​ച്ച​ത​ല്ല.​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​യി​ ​മാ​ത്ര​മാ​ണ് ​ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​ ​ശ്ര​മി​ച്ച​ത്.​ ​മാ​ത്ര​മ​ല്ല​ ​ഭാ​ര്യ​യേ​യും​ ​മ​ക്ക​ളേ​യും​ ​അ​വ​ഗ​ണി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്‌​തു.
ഡോ​ക്‌​ട​ർ​ ​കൂ​ടു​ത​ൽ​ ​പ​റ​യും​ ​മു​മ്പെ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​മു​ഖം​ ​പൊ​ത്തി​ ​ക​ര​യാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി.
ത​നി​ക്ക് ​പ​റ്റി​യ​ ​തെ​റ്റ് ​അ​യാ​ൾ​ ​തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു.
ന​മ്മ​ൾ​ ​ന​മു​ക്ക് ​വേ​ണ്ടി​ ​ജീ​വി​ക്കു​മ്പോഴല്ല.​ ​ന​മ്മ​ൾ​ ​മ​റ്റു​ള്ളോ​ർ​ക്കും​ ​കൂ​ടി​ ​വേ​ണ്ടി​ ​ജീ​വി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന് ​അ​ർ​ത്ഥ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്;​ ​സ​ന്തോ​ഷ​വും​ ​സ​മാ​ധാ​ന​വും​ ​ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത്.
നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ​യാ​തൊ​രു​ ​ചി​കി​ത്സ​യു​ടെ​യും​ ​ആ​വ​ശ്യ​മി​ല്ല.​ ​തി​രി​ച്ച​റി​വാ​ണ് ​പ്ര​ധാ​നം.​ ​അ​ത് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യ​ല്ലോ.​ ​ഡോ​ക്‌​ട​ർ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​നി​റു​ത്തി.
അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​നി​റ​ഞ്ഞു​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​കു​റ്റ​ബോ​ധം​ ​വ​ല്ലാ​തെ​ ​അ​യാ​ളെ​ ​വേ​ട്ട​യാ​ടി.
ഇ​നി​ ​വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യാ​ൽ​ ​ഭാ​ര്യ​യും​ ​മ​ക്ക​ളും...
സാ​ര​മി​ല്ല,​ ​ഞാ​ൻ​ ​അ​വ​രോ​ട് ​​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞോ​ളാം.​ ​സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ​ ​പോ​യി​ക്കോ​ളൂ.​ ​ന​ഷ്‌​ട​പ്പെ​ട്ട​ ​സ​ന്തോ​ഷ​വും​ ​സ​മാ​ധാ​ന​വും​ ​പെ​ട്ടെ​ന്ന് ​തി​രി​ച്ചു​വ​രും.
ഡോ​ക്‌​ട​റു​ടെ​ ​മു​റി​യി​ൽ​ ​നി​ന്നും​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി.​ ​വീ​ടെ​ത്താ​നു​ള്ള​ ​ഓ​ട്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു​ ​മ​ന​സ​പ്പോ​ൾ.