അലസതയെന്ന ചിരഞ്ജീവി

'​'​നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​ ​ഒ​രു​ ​സു​ഹൃ​ത്തി​ന്റെ​ ​കാ​ര്യം,​ ​ഇ​നി​യെ​ങ്കി​ലും​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​യാ​തി​രു​ന്നാ​ൽ,​ ​പി​ന്നീ​ട് ​നി​ങ്ങ​ള​ത്,​ ​എ​ന്റെ​ ​ഭാ​ഗ​ത്തു​ ​നി​ന്നു​ള്ള​ ​കൃ​ത്യ​വി​ലോ​പ​മാ​യി​ ​കാ​ണു​മോ​യെ​ന്നൊ​രു​ ​ചി​ന്ത​ ​എ​ന്നെ​ ​അ​ല​ട്ടു​ന്ന​താ​യൊ​രു​ ​തോ​ന്ന​ൽ​!​ ​അ​പ്പോ​ൾ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ചോ​ദി​ക്കു​മാ​യി​രി​ക്കാം,​ ​ആ​രാ​ണാ​ ​സു​ഹൃ​ത്ത്,​ ​അ​ത്ര​യേ​റെ​ ​പ്ര​ശ്ന​ക്കാ​ര​നാ​ണോ​യെ​ന്ന്?​ ​ഏ​താ​യാ​ലും​ ​പ്ര​ശ്ന​മു​ള്ള​ ​സൗ​ഹൃ​ദ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഒ​ഴി​വാ​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലേ​ ​ബു​ദ്ധി​!​ ​അ​പ്പോ​ൾ,​ ​ആ​രാ​ണീ​ ​സു​ഹൃ​ത്ത് ​എ​ന്ന​റി​യ​ണ​മ​ല്ലേ​?​ ​നി​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ത​ന്നെ​ ​വ​സി​ക്കു​ന്ന,​ ​അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​നി​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​മാ​ത്രം​ ​വ​സി​ക്കു​ന്ന​ ​സു​ഹൃ​ത്തി​നെ​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണ​മെ​ന്നാ​ണോ​?​ ​സു​ഹൃ​ത്തു​ണ​ർ​ന്നാ​ൽ,​ ​പി​ന്നെ​ ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​ത​ള​ർ​ന്ന് ​ആ​ല​സ്യ​ത്തി​ലാ​കും​!​ ​നി​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​ണ​ർ​ന്നാ​ൽ,​ ​ആ​ ​പ്ര​ശ്ന​ക്കാ​ര​നു​ൾ​ ​വ​ലി​യും​!​ ​ആ​ദ്യ​ ​മ​നു​ഷ്യ​നൊ​പ്പം​ ​കൂ​ടി​യ ആ​ ​വീ​ര​ന്റെ​ ​പേ​രാ​ണ് ​ '​അ​ല​സ​ത".​ ​അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ,​ ​എ​ന്റെ​ ​വി​ല​യി​രു​ത്ത​ലി​ൽ,​ ​ഇ​വ​നൊ​രു​ ​ചി​ര​ഞ്ജീ​വി​യാ​ണ്,​ ​മ​നു​ഷ്യ​നൊ​പ്പം​ ​തു​ട​ങ്ങി,​ ​ഇ​നി​ ​മ​നു​ഷ്യ​നേ​യും​ ​കൊ​ണ്ടേ​ ​അ​വ​ൻ​ ​പോ​കൂ​!​ ​അ​തു​വ​രെ​ ​മ​നു​ഷ്യ​മ​ന​സി​ൽ​ ​ത​ന്നെ​ ​അ​വ​നു​ണ്ടാ​കും​!​ ​ഉ​റ​ങ്ങി​യും,​ ​മ​ന​സി​നെ​ ​ത​ള​ർ​ത്തി​യും,​ ​ഉ​ണ​രു​ന്ന​ ​മ​ന​സു​ക​ണ്ടാ​ൽ,​ ​ഉ​ൾ​വ​ലി​ഞ്ഞും​ ​അ​വ​ൻ​ ​ചി​ര​ഞ്ജീ​വി​യാ​യി​ ​ത​ന്നെ​ ​തു​ട​രും​!​ ​'​I​f​ ​y​o​u​ ​a​r​e​ ​b​u​s​y,​ ​e​v​e​r​y​t​h​i​n​g​ ​w​i​l​l​ ​b​e​ ​e​a​s​y​!​ ​I​f​ ​y​o​u​ ​a​r​e​ ​l​a​z​y,​ ​n​ot​hing​ ​i​s​ ​e​a​s​y​!​"​എ​ന്നു​ ​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ​?​ ​അ​താ​ണ്,​ ​'​എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ​ ​ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു​റ​പ്പു​ള്ള​ ​ജോ​ലി​യും,​ ​അ​ല​സ​മാ​യ് ​ചെ​യ്യു​കി​ല​ധി​ക​ഠി​ന​"മെ​ന്നു​ ​ഞാ​ൻ​ ​പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത്!​"​"​ ​ഇ​ത്ര​യും​ ​ആ​മു​ഖ​മാ​യി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട്,​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ,​ ​സ​ദ​സ്യ​രെ​ ​നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ,​ ​അ​ല​സ​ത​യി​ൽ,​ ​അ​ണ​ഞ്ഞു​പോ​യ​ ​പ്ര​തി​ഭ​ക​ളെ​ ​സ്മ​രി​ക്കു​ന്ന​ ​ഭാ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​മി​ക്ക​മു​ഖ​ങ്ങ​ളി​ലും​ ​ക​ണ്ട​ത്.​ ​സ​ദ​സ്യ​രെ​യാ​കെ​ ​നോ​ക്കി​ ​വാ​ത്സ​ല്യ​പൂ​ർ​വം​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട്,​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​തു​ട​ർ​ന്നു:

'​'​രാ​ജ്യ​ത്ത് ​ക്ഷാ​മം​ ​പ​ട​ർ​ന്നു​ ​പി​ടി​ച്ചു.​ ​ഉ​ണ്ണാ​നി​ല്ലാ​ത്ത,​ ​ഉ​ടു​ക്കാ​നി​ല്ലാ​ത്ത​ ​അ​വ​സ്ഥി​യി​ലേ​ക്ക് ​പ്ര​ജ​ക​ൾ​ ​മാ​റി.​ ​പ്ര​ജാ​ക്ഷേ​മ​ ​ത​ത്പ​ര​നാ​യ​ ​രാ​ജാ​വ്,​ ​ദു​ര​വ​സ്ഥ​യു​ടെ​ ​കാ​ര്യ​കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ​ ​പ​ഠി​ച്ചു.​ ​ഉ​ത്ത​രം​ ​ല​ളി​തം​:​ ​പ്ര​ജ​ക​ളി​ലെ​ ​ആ​ഴ​ത്തി​ലു​ള്ള​ ​അ​ല​സ​ത​!​ ​ഉ​ട​ൻ​ത​ന്നെ,​ ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ ​എ​ല്ലാ​ ​അ​ല​സ​ന്മാ​രെ​യും​ ​ക​ഴു​വി​ലേ​റ്റാ​ൻ​ ​രാ​ജാ​വ് ​ഉ​ത്ത​ര​വി​ട്ടു.​ ​അ​പ്ര​കാ​രം,​ ​രാ​ജ​കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​ർ​ ​പ​ല്ല​ക്കു​മാ​യി​ ​റോ​ന്തു​ ​ചു​റ്റ​ൽ​ ​ആ​രം​ഭി​ച്ചു.​ ​അ​വ​ർ​ ​നാ​ൽ​ക്ക​വ​ല​ക​ളി​ലൊ​ക്കെ​ ​ചെ​ന്ന്,​ ​രാ​ജ​ക​ല്പ​ന​ ​പെ​രു​മ്പ​റ​ ​കൊ​ട്ടി​ ​ഉ​റ​ക്കെ​ ​വാ​യി​ക്കും​!​ ​അ​ന്ന്,​ ​രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹി​ക​ളെ​ ​ക​ഴു​മ​ര​ത്തി​ലേ​റ്റി​ ​കൊ​ന്നി​രു​ന്ന​ത്,​ ​ന​മ്മു​ടെ,​ ​ഇ​ന്ന​ത്തെ​ ​വ​ലി​യ​തു​റ​യി​ൽ​ ​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു.​ ​അ​തി​നാ​ൽ,​'​അ​ല​സ​ന്മാ​രൊ​ക്കെ​ ​വ​ലി​യ​ ​തു​റ​പോ​കാ​ൻ​ ​റെ​ഡി​യാ​യോ​"​എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു​ ​പെ​രു​മ്പ​റ​ ​കൊ​ട്ടി,​ ​രാ​ജ​കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​ർ​ ​വി​ളി​ച്ചു​ ​ചോ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്!​ ​അ​ത് ​കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​വ​രൊ​ക്കെ,​ ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​പ​ണി​യാ​യു​ധ​ങ്ങ​ൾ,​ ​ആ​ധു​നി​ക​ ​മെ​ഷീ​നു​ക​ളെ​ ​തോ​ല്പി​ക്കു​ന്ന​ ​നി​ല​യി​ൽ​ ​പ്ര​വ​ർ​ത്തി​പ്പി​ച്ച് ​പ​ണി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​!​ ​അ​പ്ര​കാ​രം​ ​മു​ന്നോ​ട്ട് ​കു​തി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ്,​ ​ഒ​രു​ ​അ​ല​സ​ൻ​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​ര​ണ്ടു​മാ​സ​ക്കാ​ല​മാ​യി​ ​ഉ​റ​ങ്ങു​ന്ന​ ​വി​വ​രം​ ​കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​രു​ടെ​ ​ചെ​വി​യി​ലെ​ത്തി​യ​ത്!​ ​ഇ​നി,​ ​അ​ടു​ത്ത​മാ​സ​മേ​ ​ഉ​ണ​രു​വ​ത്രെ.​ ​ഉ​ണ​ർ​ന്നാ​ൽ​ ​പി​ന്നെ,​ ​ഉ​റ​ക്കം​ ​പോ​ലു​മു​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ​ശാ​പ്പാ​ട് ​തു​ട​ങ്ങും​!​ ​അ​ത്,​ ​പി​ന്നെ​ ​മൂ​ന്നു​മാ​സം​ ​വ​രെ​ ​ഇ​ട​ത​ട​വി​ല്ലാ​തെ​ ​നീ​ളു​മ​ത്രെ​!​ ​അ​ങ്ങ​നെ,​ ​ഊ​ണു​ക​ഴി​ച്ച‌ൂണു​ ​ക​ഴി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​കു​ഞ്ഞു​ ​കും​ഭ​ക​ർ​ണ്ണ​ൻ​!​ ​വി​വ​രം​ ​കേ​ട്ട​യു​ട​ൻ​ ​കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​ർ,​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​കു​ഞ്ഞു​കും​ഭ​ക​ർ​ണ്ണ​നെ​ ​പൊ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത്,​ ​പ​ല്ല​ക്കി​ൽ​ ​ക​യ​റ്റ​വെ,​ ​ഒ​രു​ ​കൂ​ട്ട​നി​ല​വി​ളി​കേ​ട്ടു.​ ​അ​വ​ർ,​ ​പ​ത്തു​പേ​ർ​ ​കു​ഞ്ഞു​ ​കും​ഭ​ക​ർ​ണ്ണ​ന്റെ​ ​കൂ​ടെ​പ്പി​റ​പ്പു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു.​ ​'​അ​യ്യോ,​ ​അ​വ​നെ​കൊ​ണ്ടു​പോ​വ​ല്ലേ,​ ​അ​വ​ന് ​ഉ​ണ്ണാ​നു​ള്ള​ ​അ​രി​ ​ഞാ​ൻ​ ​കൊ​ടു​ക്കാം​"​ ​മൂ​ത്ത​സ​ഹോ​ദ​രി​യൊ​രു​ ​നി​ല​വി​ളി​യോ​ടെ​ ​കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​രെ​ ​അ​റി​യി​ച്ചു.​'​അ​യ്യോ,​ ​ഞാ​ന​വ​ന് ​ക​റി​ക​ൾ​ക്കു​ള്ള​തെ​ല്ലാം​ ​കൊ​ടു​ക്കാം,​ ​അ​വ​നെ​ക്കൊ​ല്ല​ല്ലേ​!​" ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​ഓ​രോ​രു​ത്ത​രാ​യി​ ​വാ​ഗ്‌​ദാ​ന​ങ്ങ​ൾ​ ​വ​ർ​ഷി​ച്ചു.​ ​കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​ർ​ ​ആ​ശ​യ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​യി​!​ ​അ​പ്പോ​ഴാ​ണ്,​ ​അ​ല​സ​നി​ൽ​ ​നി​ന്നാ​ഗൗ​ര​വ​മു​ള്ള​ ​ചോ​ദ്യ​മു​ണ്ടാ​യ​ത്:​ ​'​അ​രി​യും,​ ​ക​റി​ക്കു​ള്ള​തും​ ​ത​ന്നി​ട്ടെ​ന്തു​കാ​ര്യം​!​ ​ആ​ര്,​ ​അ​രി​വ​യ്ക്കും,​ ​ആ​ര്,​ ​ക​റി​വെ​യ്ക്കും,​ ​അ​തു​കൂ​ടി​ ​പ​റ​യു​!​"​ ​അ​തു​കേ​ട്ട​ ​കി​ങ്ക​ര​ന്മാ​ർ​ ​ഞെ​ട്ടി.​'​ നീ​ ​വെ​യ്ക്ക​ണം ,​ ​നീ​ ​ത​ന്നെ​ ​വെ​യ്ക്ക​ണം​"​ ​അ​ല​സ​ന്റെ​ ​ചോ​ദ്യം​ ​കേ​ട്ട് ​നി​യ​ന്ത്ര​ണം​വി​ട്ട​ ​സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ൾ,​ ​ഏ​ക​ ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​ഗ​ർ​ജ്ജി​ച്ചു.​'​ഓ​ഹോ,​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​പ​ല്ല​ക്ക്,​ ​പെ​ട്ടെ​ന്ന് ​വ​ലി​യ​തു​റ​ക്ക് ​പോ​ട്ടെ​"​ ​അ​ല​സ​ൻ,​ ​ആ​ല​സ്യ​ത്തോ​ടെ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് ​വീ​ണ്ടും​ ​ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​!​ ​എ​ന്താ,​ ​ആ​ർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും​ ​പ​ല്ല​ക്കി​ൽ​ ​ക​യ​റാ​ൻ​ ​തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടോ​!​"​"​കൂ​ട്ട​ച്ചി​രി​ക​ളു​യ​രു​ന്ന​ ​സ​ദ​സി​ലേ​ക്കു​ ​നോ​ക്കി​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.