മാമരങ്ങളാകട്ടെ കുഞ്ഞുമക്കൾ!

'​'​കു​ത​ന്ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​ ​വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും,​ ​അ​ത്യു​ന്ന​ത​ ​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്താ​മെ​ന്നു​ ​കാ​ണി​ച്ചു​ ​ത​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​ ​'​മി​ടു​ക്ക​ന്മാ​ർ​"​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​ചു​റ്റാ​കെ​ ​കു​റ​ച്ചു​പേ​രെ​ങ്കി​ലു​മു​ണ്ടെ​ന്ന് ​ന​മു​ക്കെ​ല്ലാ​മ​റി​യാം,​ ​അ​ല്ലേ​?​ ​പ​ക്ഷെ,​ ​ഇ​ക്കൂ​ട്ട​ർ​ക്ക് ​ചി​ല​ ​പൊ​തു​ല​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്!​ ​അ​ത​റി​യാ​മോ​?​ ​സ്ഥാ​ന​ത്തി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​ഇ​വ​ർ​ ​ഉ​രു​വി​ടു​ന്ന​ ​വാ​ക്കു​ക​ളും,​ ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളും​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ​?​ ​സം​ശ​യ​മെ​ന്താ,​ ​അ​ത് ​അ​വ​രെ​ ​കു​പ്ര​സി​ദ്ധി​യു​ടെ​ ​കൊ​ടു​മു​ടി​ ​മു​ക​ളി​ലെ​ത്താ​ൻ​ ​സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​യി​രി​ക്കും​!​ ​ഇ​ക്കൂ​ട്ട​ർ​ക്ക്,​ ​ക​ള്ള​ങ്ങ​ൾ,​ ​സ​ത്യം​പോ​ലെ​ ​പ​റ​യാ​നൊ​രു​ ​പ്ര​ത്യേ​ക​ ​ക​ഴി​വു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും​!​ ​ഇ​വ​ർ​ ​ഏ​തു​ ​സ്ഥാ​ന​ത്തെ​ത്തി​യാ​ലും,​ ​ആ​ ​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​ഔ​ന്ന​ത്യ​മെ​ന്തെ​ന്ന​റി​യാ​ത്തൊ​രു​ ​പെ​രു​മാ​റ്റ​മാ​യി​രി​ക്കും​ ​പ​ല​പ്പോ​ഴും​ ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​നു​ ​ല​ഭി​ക്കു​ക​!​ ​എ​ന്നാ​ൽ,​ ​ഈ​ ​'കു​റു​ക്കു​വ​ഴി​"​ക്കാ​ർ,​ ​എ​പ്പോ​ഴും​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​സ്വ​ന്തം​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​അ​തീ​വ​ ​ശ്ര​ദ്ധ​യു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്കും​!​ ​ഞാ​നി​ന്നു​ ​പ​റ​യാ​നു​ദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​ത്,​ ​മ​ൺ​മ​റ​ഞ്ഞ് ​നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ൾ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും​ ​ഇ​ന്നും​ ​ഊ​ഷ്മ​ള​ ​സു​ഗ​ന്ധം​ ​പ​ര​ത്തി,​ ​ന​വ​ത​ല​മു​റ​ക​ൾ​ക്ക് ​ദി​ശാ​ബോ​ധം​ ​ന​ൽ​കു​ന്ന​ ​ഒ​രു​ ​ക​ത്ത്,​ ​മ​ക​ന്റെ​ ​അ​ദ്ധ്യാ​പി​ക​ക്കെ​ഴു​തി​യ​ ​അ​ച്ഛ​നെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണ് ​!​ ​എ​ങ്കി​ല​ല്ലേ​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​മ​ന​സി​ൽ​ ​പോ​സി​റ്റീ​വ് ​ചി​ന്ത​ക​ൾ​ക്ക്‌​ ​വേ​രോ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​കു​!​ ​അ​തെ​ന്തെ​ന്നാ​ണോ​?​ ​ന​മു​ക്കു​ ​പി​ന്നാ​ലെ​ ​വ​രാ​ൻ​ ​പോ​കു​ന്ന​വ​ർ,​ ​ന​മ്മ​ളെ​ക്കാ​ൾ​ ​ന​ല്ല​വ​രാ​ക​ണ്ടേ​!​ ​എ​ങ്കി​ല​ല്ലേ​ ​യാ​ത്ര​ ​മു​ന്നോ​ട്ടാ​കു​"​"​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട്,​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ,​ ​സ​ദ​സ്യ​രെ​ ​നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ,​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ന്റെ​ ​തു​ട​ർ​ന്നു​ള്ള​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ ​കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ​ ​സ​ശ്ര​ദ്ധ​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട്,​ ​നി​റ​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ൻ,​ ​ഇ​പ്ര​കാ​രം​ ​തു​ട​ർ​ന്നു:
'​'​മ​ക്ക​ളെ ഏ​റ്റ​വും​ ​ന​ന്നാ​യി​ ​വ​ള​ർ​ത്തു​ക​ ​എ​ന്ന​ത് ​ഓ​രോ​ ​മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ​യും​ ​ജീ​വി​ത​ല​ക്ഷ്യ​മാ​ണ്.​ ​എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ​മ​ക്ക​ളെ​ ​വ​ള​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് ​വ​രേ​ണ്ട​ത്,​ ​എ​ങ്ങ​നെ​ ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ​ ​വ്യ​ക്തി​ത്വം​ ​ഒ​രു​ക്കി​യെ​ടു​ക്ക​ണം​?​ ഇത് ​മി​ക്ക​ ​മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടേ​യും​ ​ആ​ശ​ങ്ക​ക​ളാ​ണ്.​ ​മ​ക​നെ​ ​എ​ന്തൊ​ക്കെ​ ​പ​ഠി​ ​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ​വി​ശ​ദ​മാ​ക്കി​ ​അ​ദ്ധ്യാ​പി​ക​യ്ക്ക് ​അ​യ​ച്ച​ ​ആ​ ​ക​ത്ത് ​ഇ​ന്ന​ത്തെ​ ​കാ​ല​ത്ത് ​വ​ള​രെ​ ​പ്ര​സ​ക്ത​മാ​ണ്.​ ​ഇ​തി​ലെ​ ​പ്ര​ധാ​ന​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ ​ജീ​വി​തം​ ​മു​ന്നോ​ട്ട് ​ന​യി​ക്കാ​നാ​വ​ശ്യ​മാ​യ​ ​വി​ശ്വാ​സം,​ ​ധൈ​ര്യം,​ ​സ്‌​നേ​ഹം,​ ​എ​ന്നി​വ​ ​അ​വ​ൻ​ ​പ​ഠി​ക്ക​ട്ടെ​ ​എ​ന്ന​താ​ണ്.​ ​എ​ല്ലാ​ ​മ​നു​ഷ്യ​രും​ ​ഒ​രു​പോ​ലെ​യ​ല്ല,​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​ന​ല്ല​വ​രു​മ​ല്ല.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ഇ​തു​കൂ​ടി​ ​അ​വ​ൻ​ ​അ​റി​യ​ണം,​​​ ​എ​ല്ലാ​ ​നീ​ച​ന്മാ​ർ​ക്കു​മി​ട​യി​ൽ​ ​ന​ല്ല​വ​രു​മുണ്ടാ​കും.​ ​സ്വാ​ർ​ത്ഥ​രാ​യ​ ​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​ർ​ക്കി​ട​യി​ലും​ ​അ​ർ​പ്പ​ണ​ ​ബോ​ധ​മു​ള്ള​ ​നേ​താ​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​കും.​ ​എ​ല്ലാ​ ​ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ​ക്കും​ ​പ​ക​ര​മാ​യി​ ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​കും.​ ​വെ​റു​തെ​ ​കി​ട്ടി​യ​ ​നൂ​റു​രൂ​പ​യെ​ക്കാ​ൾ​ ​ഇ​ര​ട്ടി​ ​മൂ​ല്യമു​ള്ള​താ​ണ് ​അ​ദ്ധ്വാ​നി​ച്ച് ​നേ​ടി​യ​ ​പ​ത്തു​രൂ​പ​ ​എ​ന്നു​ ​കൂ​ടി​ ​അ​വ​നെ​ ​പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ക.​ ​തോ​ൽ​വി​ക​ളെ​ ​നേ​രി​ടാ​നും​ ​അ​ഹ​ങ്ക​രി​ക്കാ​തെ​ ​വി​ജ​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​അ​ഭി​മാ​നി​ക്കു​വാ​നും​ ​അ​വ​നെ​ ​പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ക.​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ക​ളു​ടെ​ ​ര​ഹ​സ്യം​ ​അ​വ​ൻ​ ​അ​റി​യ​ട്ടെ,​ ​പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള​ ​ക​ഴി​വു​കൂ​ടി​ ​അ​വ​നി​ൽ​ ​ഉ​ണ്ടാ​ക​ണം.​ ​സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്ന് ​അ​വ​നെ​ ​പ​ഠി​പ്പി​ക്കൂ.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ക​ണ്ണു​നീ​രി​ൽ​ ​നാ​ണ​ക്കേ​ടി​ല്ലെ​ന്നും​ ​അ​വ​ൻ​ ​അ​റി​യ​ണം.​ ​ക​ഴി​യു​മെ​ങ്കി​ൽ​ ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​അ​തി​ശ​യ​ലോ​കം​ ​അ​വ​ന് ​കാ​ണി​ച്ചു​ ​കൊ​ടു​ക്കു.​ ​മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ​ ​വ​ഞ്ചി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും​ ​ന​ല്ല​ത് ​സ്വ​യം​ ​തോ​റ്റു​ ​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​താ​ണെ​ന്ന് ​അ​വ​ൻ​ ​അ​റി​യ​ണം.​ ​തെ​റ്റാ​ണെ​ന്ന് ​ലോ​കം​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും​ ​സ്വ​ന്തം​ ​ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​ഉ​റ​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കാ​ൻ​ ​അ​വ​ൻ​ ​പ​ഠി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​മാ​ന്യ​ന്മാ​രോ​ട് ​മാ​ന്യ​മാ​യും,​ ​മു​ര​ട​ന്മാ​രോ​ട് ​അ​ങ്ങ​നെ​യും​ ​പെ​രു​മാ​റാ​ൻ​ ​അ​വ​ൻ​ ​പ​ഠി​ക്ക​ട്ടെ.​ ​ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നു​ ​പി​ന്നാ​ലെ​ ​പോ​കാ​തെ​ ​ഒ​ഴു​ക്കി​നെ​തി​രെ​ ​നീ​ന്താ​ൻ​ ​അ​വ​ന് ​ശ​ക്തി​ ​ന​ൽ​കു​ക.​ ​എ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും​ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്ക് ​ചെ​വി​യോ​ർ​ക്കാ​ൻ​ ​അ​വ​നെ​ ​പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ക.​ ​എ​ല്ലാം​ ​കേ​ൾ​ക്കു​വാ​നും​ ​അ​തി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​ആ​വ​ശ്യ​മാ​യ​വ​ ​മാ​ത്രം​ ​അ​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​വാ​നും​ ​അ​വ​ൻ​ ​അ​റി​യ​ണം.​ ​അ​ദ്ധ്വാ​ന​ത്തി​നും​ ​ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും​ ​ത​ക്ക​ ​പ്ര​തി​ഫ​ലം​ ​വാ​ങ്ങാ​ൻ​ ​അ​വ​ന് ​ക​ഴി​യ​ണം.​ ​പ​ക്ഷേ​ ​ആ​ത്മാ​വി​നും​ ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​നും​ ​വി​ല​യി​ടാ​ൻ​ ​അ​നു​വ​ദി​ക്ക​രു​ത്.​ ​ശ​രി​യെ​ന്ന് ​ബോ​ദ്ധ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ ​കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ​ ​ഉ​റ​ച്ചു​ ​നി​ൽ​ക്കാ​നും,​ ​അ​തി​നു​വേ​ണ്ടി​ ​പൊ​രു​താ​നും​ ​അ​വ​ന് ​ക​ഴി​യ​ണം.​ ​അ​വ​നോ​ട് ​അ​ധി​ക​ലാ​ള​ന​വേ​ണ്ട.​ ​അ​ത് ​അ​വ​നെ​ ​ചീ​ത്ത​യാ​ക്കി​യേ​ക്കാം​!​ ​ഇ​ത്ര​യും​ ​കേ​ട്ട​തി​ൽ​ ​നി​ന്നും,​ ​ഈ​ ​ക​ത്തെ​ഴു​തി​യ​ ​അ​ച്ഛ​ൻ,​ ​ഒ​രു​ ​സാ​ധാ​ര​ണ​ ​അ​ച്ഛ​ന​ല്ല​യെ​ന്നു​ ​മ​ന​സി​ലാ​യോ​?​ ​ആ​ളെ​ ​പി​ടി​കി​ട്ടി​യി​ല്ലേ,​ ​ആ​ ​അ​ച്ഛ​ന്റെ​ ​പേ​രാ​ണ് ​എ​ബ്ര​ഹാം​ ​ലി​ങ്ക​ൺ.​ ​ഇ​പ്പോ​ൾ​ ​മ​ന​സി​ലാ​യോ,​ ​ന​ല്ല​ ​വ്യ​ക്തി​ത്വ​ങ്ങ​ൾ​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​മ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​!​ ​കു​റു​ക്കു​വ​ഴി​ ​ചെ​പ്പ​ടി​വി​ദ്യ​ക്കാ​രോ,​ ​ചു​മ്മാ​ത​ങ്ങ് ​ച​ത്തു​പോ​കു​ന്നു​!​"​"​ ​സ​ദ​സി​ലെ​ചി​രി​ക്കൂ​ട്ടാ​യ്മ​യി​ൽ​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​നും​ ​കൂ​ടി​ ​ചേ​ർ​ന്നു.