വലതുകാൽ ഇടതുകാൽ:31

അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ​ ​ജോ​ലി​ ​ചെ​യ്ത് ​കൊ​ണ്ടു​ ​നി​ല്ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​ജാ​ന​കി.​ ​ഡോ​ർ​ബെ​ൽ​ ​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നാ​യി​രി​ക്കും​ ​എ​ന്നാ​ണ​വ​ൾ​ ​ക​രു​തി​യ​ത്.​ ​വേ​ഗ​ത്തി​ൽ​ച്ചെ​ന്ന് ​വാ​തി​ൽ​ ​തു​റ​ന്ന​പ്പോ​ൾ​ ​അ​വ​ൾ​ ​അ​ദ്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു​ ​പോ​യി.

മു​ന്നി​ൽ​ ​ല​ക്ഷ്‌മ​ണ​ൻ​ ​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു.
''ചേ​ട്ട​നി​ല്ലെ​?​"​"​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
''ഇ​പ്പ​ ​വ​രും.​ ​വ​ര​ണം.​ ​അ​ക​ത്ത് ​ക​യ​റി​യി​രി​ക്ക​ണം.​""
എ​ന്തു​ ​വേ​ണ​മെ​ന്നാ​ലോ​ചി​ക്കു​ന്ന​തു​ ​പോ​ലെ​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​ഒ​രു​ ​നി​മി​ഷം​ ​നി​ശ്ച​ല​നാ​യി​ ​നി​ന്നു.
''​ചേ​ട്ട​നി​പ്പ​മെ​ത്തും.​ ​വ​ര​ണം.​""
ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​യാ​ന്ത്രി​ക​മാ​യി​ ​മു​ന്നോ​ട്ടു​ ​നീ​ങ്ങി.​ ​മു​ൻ​വ​ശ​ത്തെ​ ​മു​റി​യി​ൽ​ ​ജാ​ന​കി​ ​ചൂ​ണ്ടി​യ​ ​ഇ​രി​പ്പി​ട​ത്തി​ൽ​ ​അ​യാ​ളി​രു​ന്നു.
''എ​ത്തേ​ണ്ട​ ​സ​മ​യ​മാ​യി.​ ​ചേ​ട്ട​ൻ​ ​വ​രാ​തെ​ ​പോ​ക​രു​ത്.​""
അ​വ​ൾ​ ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​ധൃ​തി​ ​പി​ടി​ച്ച് ​പോ​കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തു​ ​ക​ണ്ട് ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''ചാ​യ​യെ​ടു​ക്കാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ​ ​എ​നി​ക്ക് ​വേ​ണ്ട.​ ​ഞാ​നി​പ്പം​ ​കു​ടി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളു.​""
ജാ​ന​കി​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​നി​ന്നു.
''ആ​ദ്യ​മാ​യി​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​വ​ര​ണ​ത​ല്ലേ?​ ​വേ​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും​ ​ഒ​രു​ ​ക​വി​ൾ​ ​കു​ടി​ക്ക​ണം.​"​"​ ​
ചി​രി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ട് ​അ​വ​ൾ​ ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​പോ​യി.
ചേ​ട്ട​ൻ​ ​താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​ ​വീ​ട് ​ആ​ദ്യ​മാ​യി​ ​കാ​ണു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​സ്വ​ന്തം​ ​വീ​ടു​ ​വി​ട്ടു​പോ​കാ​ൻ​ ​താ​നും​ ​കാ​ര​ണ​മാ​ണ​ല്ലോ​ ​എ​ന്ന് ​ഒ​രു​മാ​ത്ര​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഓ​ർ​ത്തു​പോ​യി.​ ​ചെ​റി​യ​ ​വീ​ടാ​ണി​ത്.​ ​എ​ന്നാ​ൽ​ ​ന​ല്ല​ ​അ​ടു​ക്കും​ ​ചി​ട്ട​യു​മു​ണ്ട്.​ ​ടീ​പ്പോ​യി​ൻ​മേ​ൽ​ ​അ​ടു​ക്കി​ ​വ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​ ​ആ​നു​കാ​ലി​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ​ ​കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ​ ​'​യു​ക്തി​പ​ഥ"മി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ശ്ര​ദ്ധ​യി​ൽ​പ്പ​തി​ഞ്ഞു.​ ​കൈ​വി​ര​ലി​ലെ​ണ്ണാ​വു​ന്ന​ ​ന്യൂ​സ് ​സ്റ്റാ​ൻ​ഡുക​ളി​ൽ​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​'​യു​ക്തി​പ​ഥം​" ​വാ​ങ്ങാ​ൻ​ ​കി​ട്ടൂ​ ​എ​ന്ന​ ​കാ​ര്യ​വും​ ​അ​യാ​ളോ​ർ​ത്തു.
വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ​ക​യ​റി​ ​വ​ന്ന​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​അ​ത്ഭു​താ​ധീ​ന​നാ​യി.
''ങാ,​ ​നീ​ ​വ​ന്നോ​?​"​"​ ​
ഗ​ദ്ഗ​ദ​ക​ണ്ഠ​നാ​യി​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.​ ​വേ​ഗം​ ​ത​ന്നെ​ ​അ​യാ​ൾ​ ​അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്കോ​ടി.​ ​ജാ​ന​കി​ ​ചാ​യ​ ​ത​യാ​റാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.​ ​ഉ​ഴു​ന്നു​വ​ട​ ​ത​യ്യാ​റാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു.​ ​അ​വ​ൾ​ ​ദോ​ശ​മാ​വി​ൽ​ ​ഉ​പ്പു​ ​ചേ​ർ​ത്ത് ​ഇ​ള​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.
''ആ​ദ്യ​മാ​യി​ ​വ​ന്ന​ത​ല്ലേ,​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​ക​ഴി​ക്കാ​ൻ​ ​കൊ​ടു​ക്ക​ണ്ടേ​?​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​സ​മാ​ധാ​ന​ത്തോ​ടെ​ ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്റെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ചെ​ന്നു.​ ​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ള​ന്വേ​ഷി​ച്ചു.
''ഞാ​ൻ​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന് ​ക്ഷ​ണി​ക്കാ​ൻ​ ​വ​ന്ന​താ​ണ്.​"​"​
​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
''​ആ​രു​ടെ​?​""
''എ​ന്റെ.​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ന്റെ​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ചെ​ന്ന് ​ശി​ര​സി​ൽ​ ​ത​ലോ​ടി.​ ​അ​യാ​ളു​ടെ​ ​ക​ണ്ണി​ൽ​ ​സ​ന്തോ​ഷാ​ശ്രു​ക്ക​ൾ​ ​നി​റ​ഞ്ഞു.​ ​ക​ല്യാ​ണ​ക്കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ ​തി​ര​ക്കി.​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​ക​ഥ​ക​ളെ​ല്ലാം​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ഒ​ക്കെ​യും​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​ ​കേ​ട്ടു.
ജാ​ന​കി​ ​ചാ​യ​യും​ ​പ​ല​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളും​ ​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു.
''​ദോ​ശ​ ​നി​ന​ക്കു​ള്ള​ ​സ്‌​പെ​ഷ്യ​ലാ​ണ് ​കേ​ട്ടോ.​ ​എ​നി​ക്ക് ​വ​ട​യും​ ​ചാ​യ​യും​ ​മാ​ത്രം.​ ​ദോ​ശ​ ​നി​ന​ക്ക് ​വേ​ണ്ടി​ ​മാ​ത്രം​ ​ജാ​നു​ ​ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യ​താ.​"​"​ ​
ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​പ​രു​ങ്ങി.
''അ​ല്ല​ ...​ ​ഞാ​ൻ​ ​കാ​പ്പി​ ​കു​ടി​ച്ച​താ​ണ്.​""
''ആ​യി​ക്കോ​ട്ടെ.​ ​ഇ​ന്ന​ത്തെ​ ​ദി​വ​സം​ ​ഒ​രു​ ​സ്‌​പെ​ഷ്യ​ലാ​ണെ​ന്ന് ​വി​ചാ​രി​ച്ചോ.​ ​ക​ഴി​ക്ക് ​ക​ഴി​ക്ക്.​ ​ഇ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ​ ​ജാ​നു​ ​വി​ഷ​മി​ക്കും.​"​"​
​മു​ന്നി​ൽ​ ​വ​ച്ച​ ​ദോ​ശ​യും​ ​വ​ട​യും​ ​മു​ഴു​വ​ൻ​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​ക​ഴി​ച്ചു.​ ​ത​ട​ഞ്ഞു​ ​നി​ർ​ത്താ​നാ​വാ​തെ​ ​ഒ​രേ​മ്പ​ക്ക​വും​ ​പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ​വ​ന്നു.​ ​അ​തു​കേ​ൾ​ക്കെ,​ ​ജാ​ന​കി​യു​ടെ​യും​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ന്റെ​യും​ ​മ​ന​സു​നി​റ​ഞ്ഞു.​ ​അ​വ​ർ​ ​പ​ര​സ്പ​രം​ ​നോ​ക്കി​ ​പു​ഞ്ചി​രി​ ​തൂ​കി.
''കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം​ ​പി​ടി​കി​ട്ടി.​ ​അ​മ്മ​ ​എ​ന്തു​ ​പ​റ​യു​ന്നു​?​ ​അ​താ​ണെ​നി​ക്ക​റി​യേ​ണ്ട​ണ്ട​ത്.​""
അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹ​വും​ ​ത​ന്റെ​ ​ആ​ഗ്ര​ഹ​വും​ ​സ​മാ​ന്ത​ര​രേ​ഖ​ക​ളാ​ണെ​ന്നും​ ​അ​വ​ ​ത​മ്മി​ൽ​ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും​ ​ഒ​ത്തു​ചേ​രി​ല്ലെ​ന്നും​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
''​അ​പ്പോ,​ ​വി​വാ​ഹം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ ​നീ​ ​എ​ങ്ങോ​ട്ടു​ ​പോ​കും​?​""
''​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ​ത​ന്നെ​ ​പോ​കും.​ ​അ​മ്മ​ ​ത​ട​യാ​നൊ​ന്നും​ ​പോ​കു​ന്നി​ല്ല.​ ​അ​മ്മ​യ്ക്ക് ​കൂ​ടെ​ ​ആ​രെ​ങ്കി​ലും​ ​വേ​ണ്ടേ​?​ ​മാ​ധ​വി​യെ​ ​ഇ​ഷ്ട​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും​ ​എ​ന്നെ​ ​ത​ഴ​യാ​ൻ​ ​അ​മ്മ​യ്ക്ക് ​ക​ഴി​യി​ല്ല.​""
ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ​പ്പോ​ൾ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
''ഞാ​ൻ​ ​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും​ ​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു​ണ്ടോ​?​""
''യാ​തൊ​ന്നും​ ​വേ​ണ്ട.​"​"​
​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
''എ​ല്ലാ​ ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും​ ​അ​റേ​ഞ്ച് ​ചെ​യ്ത് ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്.​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​നെ​ത്തി​യാ​ൽ​ ​മാ​ത്രം​ ​മ​തി.​ ​ര​ജി​സ്ട്രാ​ർ​ ​ഓ​ഫീ​സി​ൽ​ ​പോ​യി​ ​ഞ​ങ്ങ​ൾ​ ​ര​ജി​സ്റ്റ​റി​ൽ​ ​ഒ​പ്പി​ടും.​ ​അ​താ​ണ് ​യ​ഥാ​ർ​ത്ഥ​ ​വി​വാ​ഹം.​ ​എ​ങ്കി​ലും​ ​അ​വി​ടെ​ ​ഞ​ങ്ങ​ൾ​ ​ആ​രെ​യും​ ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.​ ​വൈ​കു​ന്നേ​രം​ ​നാ​സ്തി​ക​ ​സ​മാ​ജം​ ​ഓ​ഫീ​സി​ൽ​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​ഒ​ത്തു​ ​കൂ​ടും.​ ​അ​വി​ടെ​ ​വ​ച്ച് ​വി​വാ​ഹം​ ​ഡി​ക്ല​യ​ർ​ ​ചെ​യ്യും.​ ​പി​ന്നെ​ ​ഒ​രു​ ​ചാ​യ​. ​അ​ത്ര​ ​മാ​ത്രം.​""
''​കൊ​ള്ളാം.​ ​ഞ​ങ്ങ​ളെ​ത്തി​ക്കൊ​ള്ളാം.​"​"​
​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നും​ ​ജാ​ന​കി​യും​ ​ല​ക്ഷ്ണ​നെ​ ​യാ​ത്ര​യാ​ക്കി.

*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​*​**
ര​ജി​സ്ട്രാ​ർ​ ​ഓ​ഫീ​സി​ൽ​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​നും​ ​മാ​ധ​വി​യും​ ​കൂ​ട്ടു​കാ​രു​മെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​അ​വി​ടെ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നും​ ​ജാ​ന​കി​യും​ ​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.
വ​ധൂ​വ​ര​ന്മാ​ർ​ ​ര​ജി​സ്റ്റ​റി​ൽ​ ​ഒ​പ്പി​ട്ടു​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​സാ​ക്ഷി​യാ​യി​ ​ഒ​പ്പി​ടാ​ൻ​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നെ​ ​വി​ളി​ച്ചു.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​സ​ന്തോ​ഷ​പൂ​ർ​വം​ ​അ​തു​ ​ചെ​യ്തു.
വ​ധൂ​വ​ര​ൻ​മാ​ർ​ ​ഔ​പ​ചാ​രി​ക​മാ​യ​ ​ച​ട​ങ്ങ് ​ക​ഴി​ഞ്ഞ് ​നാ​സ്തി​ക​സ​മാ​ജം​ ​ഓ​ഫീ​സി​ലേ​ക്ക് ​പോ​യി.​ ​വ​ധു​വി​ന്റെ​ ​വീ​ട് ​കൂ​ടി​യാ​ണ​ല്ലോ​ ​ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്!
ല​ക്ഷ്മ​ണ​ന്റെ​ ​വി​വാ​ഹം​ ​പ്ര​മാ​ണി​ച്ച് ​ജാ​ന​കി​ ​വീ​ട്ടി​ൽ​ ​പ്രാ​ത​ല​ല്ലാ​തെ​ ​മ​റ്റൊ​ന്നും​ ​ക​രു​തി​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നും​ ​ജാ​ന​കി​യും​ ​ഒ​രു​ ​ഹോ​ട്ട​ലി​ൽ​ ​ക​യ​റി​ ​ഊ​ണ് ​ക​ഴി​ച്ചു.​ ​ഊ​ണി​നോ​ടൊ​പ്പം​ ​പാ​യ​സ​വും​ ​കൂ​ടി​ ​കി​ട്ടു​ന്ന​ ​ഹോ​ട്ട​ലാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​ത്.​ ​പാ​യ​സം​ ​കു​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ജാ​ന​കി​യോ​ടു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു.
''അ​ങ്ങ​നെ​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ന്റെ​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന് ​ന​മ്മ​ൾ​ ​പാ​യ​സ​വും​ ​കു​ടി​ച്ചു.​""
അ​ഞ്ചു​ ​കി​ലോ​മീ​റ്റ​ർ​ ​അ​ക​ലെ​ ​ഒ​രു​ ​സി​നി​മാ​ ​തി​യേ​റ്റ​റു​ണ്ട്.​ ​അ​വി​ടെ​പ്പോ​യി​ ​ഒ​രു​ ​മാ​റ്റി​നി​യും​ ​ക​ണ്ടു.​ ​ജാ​ന​കി​ ​അ​പൂ​ർ​വ​മാ​യി​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​സി​നി​മ​ ​കാ​ണാ​റു​ള്ളു​വെ​ന്ന് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.​ ​സി​നി​മ​യ്ക്ക് ​പോ​കു​ന്നു​വെ​ന്ന് ​കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ​ ​അ​വ​ൾ​ ​അ​തി​യാ​യി​ ​ആ​ഹ്ലാ​ദി​ച്ചു.​ ​സി​നി​മ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ന് ​തീ​രെ​ ​ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല.​ ​ഒ​രു​ ​ശ​രാ​ശ​രി​ ​ക​ച്ച​വ​ട​സി​നി​മ.​ ​ജാ​ന​കി​യാ​വ​ട്ടെ,​ ​ഹാ​സ്യ​രം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യും​ ​ശോ​ക​രം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​തേ​ങ്ങു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു.​ ​വാ​സ്ത​വ​ത്തി​ൽ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​സി​നി​മ​യെ​ക്കാ​ൾ​ ​ര​സി​ച്ച​ത് ​ജാ​ന​കി​യു​ടെ​ ​ഭാ​വ​പ​രി​ണാ​മ​ങ്ങ​ളാ​ണ്.
സി​നി​മ​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ​ ​കാ​പ്പി​ ​കു​ടി​ച്ചി​ട്ട് ​പോ​കാ​മെ​ന്ന് ​പ​റ​ഞ്ഞു​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ.​ ​ജാ​ന​കി​ ​എ​തി​ർ​ത്തു.
''എ​ന്താ​യാ​ലും​ ​വൈ​കു​ന്നേ​രം​ ​ചാ​യ​യു​ണ്ടാ​വു​മെ​ന്ന​ല്ലേ​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.​ ​ന​മു​ക്ക​വി​ടെ​ ​ചെ​ന്നി​ട്ട് ​കു​ടി​ക്കാം.​""
''അ​വി​ടെ​ ​ചെ​ന്നി​ട്ട് ​അ​വി​ട​ത്തെ​ ​ചാ​യ​ ​കു​ടി​ക്കാം.​ ​ഇ​പ്പോ​ ​ഇ​വി​ട​ത്തെ​ ​ചാ​യ​ ​കു​ടി​ച്ചി​ട്ട് ​പോ​കാം.​"​"​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു.
കാ​പ്പി​കു​ടി​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞ​ ​അ​വ​ർ​ ​നാ​സ്തി​ക​സ​മാ​ജ​ത്തി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ​ ​ക​ഷ്ടി​ച്ച് ​അ​മ്പ​ത് ​പേ​ർ​ക്കി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​ ​ഹാ​ളി​ന്റെ​ ​മു​ക്കാ​ൽ​ ​പ​ങ്കും​ ​നി​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​ ​ക​ണ്ടു.​ ​വേ​ദി​യി​ൽ​ ​ഒ​രു​ ​മേ​ശ​യും​ ​നാ​ല​ഞ്ചു​ ​ക​സേ​ര​ക​ളും.​ ​മേ​ശ​മേ​ൽ​ ​ര​ണ്ടു​ ​ചു​വ​ന്ന​ ​തു​ണി​മാ​ല​ക​ൾ​ ​തൂ​ക്കി​യി​ട്ടി​രു​ന്നു.
പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് ​ഹാ​ളി​ന്റെ​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​പി​ന്നി​ലെ​ ​ഒ​രു​ ​ക​സേ​ര​യി​ൽ​ ​അ​മ്മ​ ​ഒ​റ്റ​യ്ക്കി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ക​ണ്ട​ത്.​ ​'അ​താ​ ​അ​മ്മ​" ​എ​ന്ന് ​മ​ന്ത്രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ ​അ​യാ​ൾ​ ​അ​മ്മ​യു​ടെ​യ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​നീ​ങ്ങി.​ ​ജാ​ന​കി​ ​അ​യാ​ളെ​ ​പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നു.
അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​മു​ൻ​പി​ൽ​ ​ചെ​ന്നു​ ​നി​ന്നു​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​വി​ളി​ച്ചു:
''അ​മ്മാ...​"​"​ ​
ഏ​തോ​ ​ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളി​ൽ​ ​മു​ഴു​കി​യി​രു​ന്ന​ ​അ​മ്മ​ ​മു​ഖ​മു​യ​ർ​ത്തി​ ​നോ​ക്കി.​ ​അ​വ​രു​ടെ​ ​മു​ഖ​ത്ത് ​ഒ​രു​ ​ചെ​റി​യ​ ​മ​ന്ദ​സ്മി​തം​ ​മി​ന്നി​പ്പൊ​ലി​ഞ്ഞു.
ജാ​ന​കി​യെ​ ​അ​മ്മ​യു​ടെ​ ​മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് ​പി​ടി​ച്ചു​ ​നീ​ക്കി​ ​നി​ർ​ത്തി​ ​അ​യാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''അ​മ്മ​യ്ക്കി​താ​രാ​ണെ​ന്ന് ​മ​ന​സി​ലാ​യോ​?​ ​എ​ന്റെ​ ​ഭാ​ര്യ​യാ​ണ് ​ജാ​ന​കി.​""
ജാ​ന​കി​ ​കു​നി​ഞ്ഞ് ​അ​വ​രു​ടെ​ ​കാ​ലി​ൽ​ ​തൊ​ട്ട് ​ന​മ​സ്‌​ക​രി​ച്ചു.​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​യ​മ്മ​ ​ആ​ദ്യം​ ​മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് ​നോ​ക്കി​യി​ല്ല.​ ​പി​ന്നെ​ ​മെ​ല്ലെ​ ​മെ​ല്ലെ​ ​അ​വ​ളു​ടെ​ ​മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് ​ക​ണ്ണ​യ​ച്ചു.​ ​അ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ​ ​ആ​ ​ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ ​ത​ങ്ങി​ ​നി​ന്നു​ ​ഏ​റെ​ ​നേ​രം.
''അ​മ്മ​ ​വ​രൂ.​ ​മു​മ്പി​ൽ​ ​ചെ​ന്നി​രി​ക്കാം.​"​"​ ​
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​അ​മ്മ​യെ​ ​പി​ടി​ച്ചെ​ഴു​ന്നേ​ല്പി​ച്ചു.​ ​കൈ​പി​ടി​ച്ചു​ ​ന​ട​ത്തി​ ​മു​ൻ​വ​രി​യി​ൽ​ ​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി.​ ​അ​വി​ടെ​ ​ഒ​രു​ ​ക​സേ​ര​ ​മാ​ത്ര​മേ​ ​ഒ​ഴി​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു.​ ​അ​വി​ടെ​ ​അ​മ്മ​യെ​ ​ഇ​രു​ത്തി.​ ​വേ​ദി​യി​ൽ​ ​ക​യ​റാ​ൻ​ ​വേ​ണ്ടി​ ​നി​ന്ന​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​നോ​ക്കി​ ​ചി​രി​ച്ചു.
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​പി​ന്നി​ലേ​ക്ക് ​തി​രി​ഞ്ഞു​ ​ന​ട​ന്നു.​ ​അ​വി​ടെ​ ​കാ​ത്തു​ ​നി​ന്നി​രു​ന്ന​ ​ജാ​ന​കി​യോ​ടൊ​പ്പം​ ​ക​സേ​ര​യി​ൽ​ ​ഇ​രി​പ്പു​റ​പ്പി​ച്ചു.
അ​വ​രെ​ ​ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​ ​ക്ലീ​റ്റ​സ് ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ​അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ചെ​ന്നു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ന്റെ​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​ചെ​ന്ന് ​കു​നി​ഞ്ഞു​ ​നി​ന്ന് ​പ​തി​ഞ്ഞ​ ​സ്വ​ര​ത്തി​ൽ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു​:​ ​
''രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​സാ​ർ​ ​ഇ​വി​ടെ​യ​ല്ല​ ​ഇ​രി​ക്കേ​ണ്ട​ത്.​ ​മു​ൻ​പി​ൽ​ ​വ​ന്നി​രി​ക്കൂ.""
''​അ​തു​ ​സാ​ര​മി​ല്ല.​ ​ഞ​ങ്ങ​ളി​വി​ടെ​ ​ഇ​രു​ന്നോ​ളാം.​""
പി​ന്നെ​യും​ ​ക്ലീ​റ്റ​സ് ​നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച​പ്പോ​ൾ​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''​മു​ൻ​പി​ൽ​ ​ക​സേ​ര​ക​ളൊ​ന്നും​ ​ഒ​ഴി​വി​ല്ല.​ ​അ​തു​ ​കൊ​ണ്ടാ​ണ്.​""
''ഈ​ ​ക​സേ​ര​ക​ൾ​ ​ഞാ​ന​ങ്ങോ​ട്ടു​ ​കൊ​ണ്ടു​ ​വ​രാം.​ ​സാ​ർ​ ​ന​ട​ന്നോ​ളൂ.​""
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.​ ​ജാ​ന​കി​യോ​ടു​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''വാ,​ ​പോ​വാം.​"​"​ ​
അ​വ​ർ​ ​മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് ​ന​ട​ന്നു.​ ​പി​ന്നാ​ലെ​ ​ര​ണ്ടു​ ​ക​സേ​ര​ക​ളും​ ​കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്ത് ​ക്ലീ​റ്റ​സും​ ​ന​ട​ന്നു.
ക​സേ​ര​ക​ൾ​ ​ഏ​റ്റ​വും​ ​മു​ന്നി​ലെ​ ​വ​രി​യി​ൽ​ ​ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്ന​ ​സ്ഥ​ല​ത്തി​ട്ടു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​നും​ ​ജാ​ന​കി​യും​ ​അ​വി​ടെ​യി​രു​ന്നു.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​ക്ലീ​റ്റ​സി​നെ​ ​നോ​ക്കി​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''​താ​ങ്ക് ​യൂ.​"​"​ ​
അ​യാ​ൾ​ ​ചി​രി​ച്ചു​ ​കൊ​ണ്ട് ​പി​ൻ​വാ​ങ്ങി.
ക​ല്യാ​ണ​യോ​ഗം​ ​ആ​രം​ഭി​ച്ചു.​ ​വി​നാ​യ​ക​ൻ​ ​ആ​മു​ഖ​വും​ ​സ്വാ​ഗ​ത​വും​ ​ചേ​ർ​ന്ന​ ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം​ ​ന​ട​ത്തി.​ ​അ​യാ​ൾ​ ​ഇ​ങ്ങ​നെ​ ​ഉ​പ​സം​ഹ​രി​ച്ചു.​ ​
''നാ​ഥ​നി​ല്ലാ​ക്ക​ള​രി​യാ​യി​രു​ന്ന​ ​കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ​ ​യു​ക്തി​വാ​ദി​ ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന് ​ന​വ​ജീ​വ​ൻ​ ​ന​ൽ​കി​യ​ ​ക​ള​ത്തി​ൽ​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ​ ​ഇ​ന്നു​ ​വി​വാ​ഹി​ത​നാ​വു​ക​യാ​ണ്.​ ​ഒ​രു​ ​യു​ക്തി​വാ​ദി​യു​ടെ​ ​മാ​തൃ​കാ​വി​വാ​ഹ​മാ​ണ് ​ഇ​ന്നി​വി​ടെ​ ​ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​ഈ​ ​മാ​തൃ​ക​ ​പി​ന്തു​ട​രാ​ൻ​ ​ന​മ്മു​ടെ​ ​നാ​ട്ടു​കാ​ർ​ ​തീ​രു​മാ​നി​ച്ചാ​ൽ​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​ ​പേ​രി​ലു​ള്ള​ ​കൊ​ള്ള​ക​ളും​ ​അ​നാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളും​ ​അ​തോ​ടെ​ ​അ​വ​സാ​നി​ക്കും...​""
വി​നാ​യ​ക​നു​ ​ശേ​ഷം​ ​അ​ദ്ധ്യ​ക്ഷ​നും​ ​വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​യും​ ​പ്ര​സം​ഗി​ച്ചു.​ ​വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​യു​ടെ​ ​പ്ര​സം​ഗം​ ​വ​ല്ലാ​ത​ങ്ങു​ ​നീ​ണ്ടു​പോ​യി.​ ​ലോ​ക​ ​യു​ക്തി​വാ​ദ​ ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ​ ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലൂ​ടെ​യു​ള്ള​ ​ഒ​രു​ ​പ​ര്യ​ട​ന​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​ത്.​ ​സ​ദ​സ്യ​രെ​ല്ലാം​ ​സാ​മാ​ന്യം​ ​ന​ന്നാ​യി​ ​ബോ​റ​ടി​ച്ചു.​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​നും​ ​മാ​ധ​വി​യും​ ​പ്ര​സം​ഗ​ക​നെ​ ​അ​വ​ഗ​ണി​ച്ച് ​പ​ര​സ്പ​രം​ ​സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യും​ ​ചി​രി​ക്കു​ക​യും​ ​ചെ​യ്തു.​ ​അ​തൊ​ന്നും​ ​പ്ര​സം​ഗ​ക​നെ​ ​ബാ​ധി​ച്ച​തേ​യി​ല്ല.​ ​എ​ല്ലാ​ത്തി​നു​മു​ണ്ടാ​കു​മ​ല്ലോ​ ​ഒ​ര​വ​സാ​നം.​ ​വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​യു​ടെ​ ​പ്ര​സം​ഗ​വും​ ​ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​അ​വ​സാ​നി​ച്ചു.​ ​അ​ദ്ദേ​ഹം​ ​വ​ധൂ​വ​ര​ൻ​മാ​രെ​ ​അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ​വി​ളി​ച്ചു.​ ​ര​ക്ത​ഹാ​ര​മെ​ടു​ത്ത് ​അ​വ​രു​ടെ​ ​കൈ​ക​ളി​ലേ​ല്പി​ച്ചു.​ ​പ​ര​സ്പ​രം​ ​ക​ഴു​ത്തി​ല​ണി​യാ​ൻ​ ​നി​ർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചു.​ ​അ​വ​ർ​ ​മാ​ല​ക​ൾ​ ​ചാ​ർ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ​ ​കൈ​യ​ടി​ക​ളു​യ​ർ​ന്നു.
വി​വാ​ഹം​ ​ക​ഴി​ഞ്ഞു. ചാ​യ​സ​ത്ക്കാ​രം​ ​തു​ട​ങ്ങി.​ ​ക​ട​ലാ​സു​ക​പ്പി​ൽ​ ​ചാ​യ​യും​ ​ഈ​ര​ണ്ടു​ ​ബി​സ്‌​ക്ക​റ്റു​മാ​യി​രു​ന്നു​ ​വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ.​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​അ​തു​ ​ക​ഴി​ച്ചു​ ​പി​രി​ഞ്ഞു.
നാ​സ്തി​ക​സ​മാ​ജം​ ​ഹാ​ളി​ൽ​ ​നി​ന്ന് ​പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി​യ​ ​എ​ല്ലാ​വ​രും​ ​യു​ക്തി​വാ​ദി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.​ ​എ​ല്ലാ​ ​വി​വാ​ഹ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും​ ​ക്ഷ​ണി​ക്കാ​തെ​ ​പോ​കു​ന്ന​ ​വ​യ​റ​ൻ​ ​ചി​ങ്കു​ ​എ​ന്നൊ​രു​ ​വ​യ​സ​നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ.​ ​രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ന്റെ​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​നും​ ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ന്റെ​ ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​നും​ രണ്ടി​ലും​ ​പ​ങ്കെ​ടു​ത്ത​ ​ഏ​ക​വ്യ​ക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു​ ​അ​യാ​ൾ.​ ​പു​റ​ത്തു​ ​വ​ന്നു​ ​നി​ന്നി​ട്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''ചേ​ട്ട​നും​ ​അ​നി​യ​നും​ ​ന​ക്കി​ക​ളു​ത​ന്നെ.​ ​ചേ​ട്ട​ൻ​ ​പി​ന്നെ​ ​വ​യ​റു​ ​നി​റ​യെ​ ​തി​ന്നാ​നെ​ങ്കി​ലും​ ​ത​ന്നു.​ ​അ​നി​യ​ൻ​ ​അ​തു​മി​ല്ല.​ ​ഇ​തി​നൊ​ക്കെ​ ​വ​ലി​ഞ്ഞു​ ​ക​യ​റി​ ​വ​രു​ന്ന​വ​നെ​ ​വേ​ണം​ ​പ​റ​യാ​ൻ​!​"​"​ ​
പി​ന്നെ​യും​ ​എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ​ ​പി​റു​പി​റു​ത്തു​ ​കൊ​ണ്ട് ​അ​യാ​ൾ​ ​ന​ട​ന്ന​ക​ന്നു.
രാ​മ​ഭ​ദ്ര​ൻ​ ​അ​നു​ജ​നോ​ടും​ ​ഭാ​ര്യ​യോ​ടും​ ​യാ​ത്ര​ ​ചോ​ദി​ച്ചു.
''നാ​ളെ​യോ​ ​മ​റ്റ​ന്നാ​ളോ​ ​സൗ​ക​ര്യം​ ​പോ​ലെ​ ​ര​ണ്ടാ​ളും​ ​കൂ​ടെ​ ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ​വ​ര​ണം.​ ​അ​റി​യി​ച്ചി​ട്ടേ​ ​വ​രാ​വൂ.​"​"​ ​
ല​ക്ഷ്മ​ണ​നും​ ​മാ​ധ​വി​യും​ ​ത​ല​ ​കു​ലു​ക്കി.
പ​ദ്മാ​വ​തി​യ​മ്മ​ ​ല​ക്ഷ്​മ​ണ​നോ​ട് ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''ഞാ​ൻ​ ​നേ​ര​ത്തേ​ ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ​ചെ​ല്ല​ട്ടെ.​ ​അ​വി​ടെ​ ​ചെ​ല​ ​ഒ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ൾ​ ​ചെ​യ്യാ​നു​ണ്ട് ​നി​ങ്ങ​ൾ​ ​പു​റ​കേ​ ​വ​ന്നാ​ൽ​ ​മ​തി.​""
വീ​ട്ടി​ലെ​ ​ഒ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ളി​ൽ​ ​പ​ല​തും​ ​ചെ​യ്തി​ട്ടാ​ണ് ​ജോ​ലി​ക്കാ​രി​ ​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.​ ​നി​ല​വി​ള​ക്ക് ​ക​ഴു​കി​ത്തു​ട​ച്ച് ​വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി,​ ​എ​ണ്ണ​യൊ​ഴി​ച്ച് ​തി​രി​യി​ട്ട് ​വ​ച്ചി​രു​ന്നു.​ ​അ​ര​ത്ത​മു​ഴി​യാ​നു​ള്ള​ ​ച​രു​വ​വും​ ​എ​ണ്ണ​യു​മെ​ല്ലാം​ ​ത​യ്യാ​റാ​യി​രു​ന്നു.​ ​സ​ഹാ​യ​ത്തി​ന് ​ആ​രു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.​ ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​ർ​ ​വ​രാ​ഞ്ഞ​തു​കൊ​ണ്ട് ​അ​വ​രു​ടെ​ ​ഭാ​ര്യ​മാ​രും​ ​വ​ന്നി​ല്ല.
പ​ദ്മാ​വ​തി​യ​മ്മ​ ​വ​ഴി​ക്ക​ണ്ണു​മാ​യി​ ​ഇ​രു​ന്നു.​ ​മൂ​ത്ത​ ​മ​ക​ന്റെ​ ​ഭാ​ര്യ​യെ​ ​അ​ര​ത്ത​മു​ഴി​ഞ്ഞു​ ​സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ​ ​ത​നി​ക്ക് ​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.​ ​ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​ന്റെ​ ​ഏ​ർ​പ്പാ​ടു​ക​ളൊ​ന്നും​ ​മ​ന​സി​ന് ​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും​ ​ഈ​യൊ​രു​ ​ച​ട​ങ്ങെ​ങ്കി​ലും​ ​ത​ന്റെ​ ​മ​ന​സി​ന് ​പി​ടി​ക്കു​മ്പോ​ലെ​ ​ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്ന​വ​രാ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു.
ഒ​ടു​വി​ൽ​ ​അ​വ​ർ​ ​വ​ന്നു.​ ​ധൃ​തി​ ​പി​ടി​ച്ച് ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​ക​ട​ക്കാ​ൻ​ ​തു​ട​ങ്ങി​യ​ ​വ​ധൂ​വ​ര​ന്മാ​രെ​ ​പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ത​ട​ഞ്ഞു.
''നി​ല്ല്.​ ​നി​ല്ല്.​ ​അ​തി​നൊ​ക്കെ​ ​ചി​ല​ ​ചി​ട്ട​ക​ളും​ ​മു​റ​ക​ളു​മു​ണ്ട്.​"​"​ ​
അ​വ​ർ​ ​നി​ല​വി​ള​ക്ക് ​ക​ത്തി​ച്ച് ​മാ​ധ​വി​യു​ടെ​ ​കൈ​യി​ൽ​ ​കൊ​ടു​ത്തു.​ ​മാ​ധ​വി​ ​ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ​ ​ഒ​ന്നു​ ​നോ​ക്കി.​ ​ഏ​തോ​ ​നി​കൃ​ഷ്ട​ ​വ​സ്തു​വി​നെ​ ​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തു​ ​പോ​ലെ​ ​വി​ള​ക്ക് ​കൈ​യി​ൽ​ ​വാ​ങ്ങി.
പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ച​രു​വ​ത്തി​ൽ​ ​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​ ​തി​രി​ക​ൾ​ ​ക​ത്തി​ച്ച് ​അ​ത് ​മ​രു​മ​ക​ളു​ടെ​ ​ശി​ര​സി​ന് ​ചു​റ്റും​ ​ഉ​ഴി​ഞ്ഞു.​ ​എ​ന്നി​ട്ട​വ​ർ​ ​പ​റ​ഞ്ഞു:
''ഇ​നി​ ​വ​ല​തു​ ​കാ​ൽ​ ​വ​ച്ച് ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​ക​യ​റ്.​""
മാ​ധ​വി​ ​ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ​ ​വീ​ണ്ടും​ ​നോ​ക്കി.​ ​പി​ന്നെ​ ​ഇ​ട​തു​ ​കാ​ലു​യ​ർ​ത്തി​ ​പ​ടി​യി​ൽ​ ​ച​വി​ട്ടി​ ​അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ​ക​യ​റി.
പ​ദ്മാ​വ​തി​ ​ഇ​ടി​വെ​ട്ടേ​റ്റ​ ​പോ​ലെ​ ​നി​ന്നു.​ ​പി​ന്നെ​യ​വ​ർ​ ​പി​ന്തി​രി​ഞ്ഞ് ​അ​ക​ത്തേ​ക്കോ​ടി.

(തുടരും)​